Ο Χρήστος Χρονόπουλος πέθανε στις 7 Σεπτεμβρίου στα 49 του χρόνια στην εντατική του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου στο Ρίο που νοσηλευόταν για 13 μήνες. Το 2007 ήταν η χρονιά που η ζωή του άλλαξε για πάντα μετά την προσαγωγή του στο ΑΤ Καλλιθέας, όπου υπέστη ξυλοδαρμό από αστυνομικούς.

Λίγες ώρες μετά την παραμονή του στο ΑΤ, και ενώ είχε οδηγηθεί εκεί χωρίς σωματικά προβλήματα, το ΕΚΑΒ τον παρέλαβε σε κωματώδη κατάσταση. Οι γιατροί του Θριάσιου Νοσοκομείου διαπίστωσαν βαρύτατη κρανιοεγγεφαλική κάκωση και άλλες σοβαρές κακώσεις. Από τότε ο Χρήστος Χρονόπουλος έζησε για τα υπόλοιπα 16 χρόνια της ζωής του σε αναπηρικό αμαξίδιο και μπαινόβγαινε στα νοσοκομεία.

Ο Χρήστος αντιμετώπιζε ψυχολογικά προβλήματα αλλά πριν την κακοποίησή του είχε νοητική διαύγεια και κοινωνική ζωή, ήταν λειτουργικός και αυτοεξυπηρετούμενος, ζούσε μόνος του στο διαμέρισμά του και αντιμετώπιζε με φαρμακευτική αγωγή την κατάσταση της υγείας του.

Ήταν η πρώτη φορά στα ποινικά χρονικά που ελληνικά δικαστήρια εφάρμοσαν το άρθρο 137Α του Ποινικού Κώδικα για βασανιστήριο κρατουμένου από αστυνομικούς

Στο ΑΤ οδηγήθηκε γιατί έγινε καταγγελία ότι ενοχλούσε θαμώνες καφετέριας. Αυτός που είχε καλέσει την αστυνομία είχε πει ωστόσο ότι πρόκειται για άτομο με ψυχικά προβλήματα.

Οι δύο καταδίκες και το νέο δικαστήριο

Η υπόθεσή του είχε συγκλονίσει την ελληνική κοινωνία ενώ η δίκη που έγινε σε πρώτο βαθμό το 2015 καταδίκασε τους  αστυνομικούς, τον αξιωματικό υπηρεσίας και τον φρουρό κρατητηρίων αντίστοιχα, σε οκταετή κάθειρξη με αναστολή.

Στο Εφετείο που προσέφυγαν οι αστυνομικοί και έγινε το 2022 μετά από αλλεπάλληλες αναβολές, επίσης καταδικάστηκαν κατά πλειοψηφία (4-3) ενώ τους αναγνωρίστηκαν τα ελαφρυντικά του σύννομου βίου και της μεταγενέστερης καλής συμπεριφοράς, με αποτέλεσμα η ποινή να πέσει στα 3 έτη φυλάκισης με αναστολή.

Ήταν η πρώτη φορά στα ποινικά χρονικά που ελληνικά δικαστήρια εφάρμοσαν το άρθρο 137Α του Ποινικού Κώδικα για βασανιστήριο κρατουμένου από αστυνομικούς.

Ωστόσο η υπόθεση δεν σταμάτησε εκεί καθώς ο ένας αστυνομικός προσέφυγε στην Άρειο Πάγο ζητώντας αναίρεση της δευτεροβάθμιας απόφασης ισχυριζόμενος ότι δεν έχει ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία.

Με τον τρόπο αυτό επεδίωκε να επαναληφθεί η δευτεροβάθμια δίκη και να μην καταστεί αμετάκλητη η καταδικαστική απόφαση που θα τον ανάγκαζε να αποταχθεί από την ΕΛ.ΑΣ. και να χάσει το δικαίωμα συνταξιοδότησης. Το Ζ’ Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου έκανε δεκτή την αίτηση αναίρεσης και έτσι το Εφετείο θα ξεκινήσει από την αρχή.

Μεγάλος απών όμως αυτή τη φορά θα είναι ο  Χρήστος Χρονόπουλος.

«Ψυχοθεραπεία με ξύλο»

Ο Χρήστος Χρονόπουλος πήγαινε στις περισσότερες δικασίμους συνοδευόμενος συνήθως από τη θεία του. Όπως αναφέρει η δημοσιογράφος Δανάη Κισκήρα-Μπαρτσώκα με ανάρτησή της στα social media  «μία από τις ελάχιστες φορές που μίλησε στη δίκη ήταν όταν πετάχτηκε απαντώντας μόνος του στην ερώτηση του προέδρου της έδρας, ο οποίος ρώτησε τον πρώτο μάρτυρα και θείο του τι πιστεύει ότι έγινε εντός του ΑΤ Καλλιθέας.

«Ψυχοθεραπεία με ξύλο» είπε».

«Ο Χρήστος δεν πέθανε, δεν έχασε τη ζωή του, δεν κατέληξε, δεν απεβίωσε. Ο Χρήστος δολοφονήθηκε» αναφέρει σε ανακοίνωσή της η Πρωτοβουλία Ψ (Πρωτοβουλία για ένα Πολύμορφο Κίνημα για την Ψυχική Υγεία) και προσθέτει:

«Κακοποιήθηκε βάναυσα, επαίσχυντα και αδιανόητα»

«Κακοποιήθηκε βάναυσα, επαίσχυντα και αδιανόητα. Δεν δολοφονήθηκε αμέσως, αλλά με απόσταση 16 ετών. Ο Χρήστος δολοφονούταν επί 16 χρόνια συνεχόμενα. Δολοφονούταν όταν ανένηψε και προσπάθησε να μάθει τη ζωή του από την αρχή, όταν προσπαθούσε να φάει, να καπνίσει, να σταθεί, δολοφονούνταν κάθε φορά που προσερχόταν σε όλες τις βαθμίδες της άδικης «Δικαιοσύνης», όπου αντίκρυζε τους βασανιστές του και εκτίθετο στον κυνισμό, στην αναλγησία και στη συγκάλυψη.

Αυτό που ξεκίνησε το 2007 με την βαριά και αμετάκλητη αναπηρία που του προκλήθηκε από τον βασανισμό του, μια στην ουσία δολοφονία της από εκεί και πέρα ζωής του, απαντήθηκε, μετά από 15 ολόκληρα χρόνια, το 2022 με μια δολοφονία αυτή τη φορά της όποιας έννοιας «Δικαίου» που τον αφορούσε: με την απόφαση ημίμετρο του Εφετείου, που κρίνει μεν ενόχους δυο από τους αστυνομικούς βασανιστές του, αλλά τους αφήνει ελεύθερους και χωρίς καμία ηθική, επαγγελματική, πρακτική και κοινωνική αλλαγή και επίπτωση στη ζωή τους.

Μέχρι που αυτό το βασανιστήριο που είχε υποστεί τότε, όταν η επιβάρυνση του κακοποιημένου του σώματος κορυφώθηκε, οδήγησε φέτος στον θάνατό του».

Headlines