Το τρενάκι του… τρόμου

Πάλι καλά που το «Καραϊσκάκης» έχει την άπλα και τον αέρα του. Γιατί όπως το πάει ο Ολυμπιακός του Ντιέγκο Μαρτίνεθ, από πάρτι σε πάρτι, θα είχε ήδη να κάνει με τους γείτονες και τις φωνές τους για τις μουσικές στη διαπασών! Και τι να τους πεις; Πως για όλα φταίνε ο Αγιούμπ Ελ Κααμπί (9 γκολ) και ο Κώστας Φορτούνης (7 ασίστ); Θα ήταν άδικο για τους υπόλοιπους…

Τέσσερα στον Ατρόμητο. Τέσσερα στη Λαμία. Τέσσερα στην Κηφισιά. Τέσσερα και στον πιο μεγάλο περσινό του μπελά, τον Άρη. Κανονικό κρεσέντο από μια ομάδα που κανείς δεν ξέρει αν στο φινάλε της χρονιάς θα συναντηθεί με τρόπαια αλλά που μέσα σε χρόνο ρεκόρ, πείθει ξανά το κοινό της να ποντάρει σε αυτή την ψυχαγωγία της. Να κατηφορίσει στο Φάληρο. Να δει όμορφο ποδόσφαιρο. Να ευχαριστηθεί κανονικό Ολυμπιακό: 17 τελικές πάλι απόψε, όσες ακριβώς ο μέσος όρος. Και τέσσερα γκολ από τρεις ασίστ. Και εκείνο το πέναλτι που έπιασε ο Κουέστα του Φορτούνη. Και ένα ρόστερ, τέρας με δέκα κεφάλια να μπαίνει ο ένας, να βγαίνει ο άλλος…

Και όλα τα παραπάνω με την μόνιμη εκείνη υποσημείωση που ως ότου να πιάσει Νοέμβρης δεν θα φύγει από τη θέση της. Αυτή η αγωνιστική version έχει προκύψει μέσα από 15 μεταγραφές. Θέλει χρόνο, έστω αν δεν έχει χρόνο. Την Κυριακή πηγαίνει στα Γιάννενα για να συναντήσει τον ΠΑΣ. Την επόμενη Πέμπτη στην επαρχία της Βοϊβοντίνα και στο άγνωστο της Μπάτσκα Τόπολα.  Αποστολές εκτός έδρας σε δύο ταμπλό, δίχως δικαίωμα στο λάθος…

«Πλησιάζουμε σε αυτό που θέλουμε» απείλησε στο φινάλε ο Ντιέγκο Μαρτίνεθ

Σκέφτηκαν διάφοροι απόψε σε μερικά δευτερόλεπτα, πόσες ζημιές έκανε ο Άρης στον Ολυμπιακό: Εκεί στο 52΄και στο βασανιστικό πλασάρισμα της μπάλας από τον Νταρίντα ως το αριστερό κάθετο δοκάρι του Πασχαλάκη. Και είχαν τα δίκια τους, μιας και οι Θεσσαλονικείς στο ξεκίνημα του δεύτερου μέρους πήγαν να φέρουν τα πάνω-κάτω όπως το συνηθίζουν σε τέτοιες παρτίδες. Δεν σκέφτηκαν όμως πόσο έχουν αλλάξει οι Ερυθρόλευκοι σε αυτό το ξεκίνημα τους. Και κυρίως τι σημαίνει να έχεις το προνόμιο να καταλήγει η δημιουργία σου σε έναν σκόρερ της μιας επαφής, όπως ο Αγιούμπ Ελ Κααμπί.

Ο Μαροκινός δεν πρέπει να έχει χρειαστεί ως τώρα κοντρόλ ούτε στην προπόνηση. Επιμένει και σε αυτά που βάζει, και σε αυτά που χάνει (αλήθεια τι έχασε στο 7΄) να εκτελεί με τη μία. Με το κεφάλι, με τα πόδια, με προβολή, με ότι του προκύψει. Και όσο γύρω του υπάρχουν ποδοσφαιριστές σαν τον Φορτούνη και τον Ροντινέι, θα του προκύπτουν πολλά και διάφορα. Απόψε ας πούμε μια (η τρίτη φετινή) doppietta, σε οκτώ λεπτά. Αλήθεια πως τον έλεγαν εκείνον τον σέντερ φορ από τον Κονγκό που πέρσι με τα ερυθρόλευκα έβαλε στο πρωτάθλημα 18 και αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ στη Super League;

«Πλησιάζουμε σε αυτό που θέλουμε» απείλησε στο φινάλε ο Ντιέγκο Μαρτίνεθ. Και ίσως να έλεγε περισσότερα αν αυτή η βραδιά στο… λούνα-παρκ δεν ολοκληρώνονταν με τον τραυματισμό του Ρέτσου. Ο Ισπανός πέρσι σε 31 ματς στον πάγκο της Εσπανιόλ πανηγύρισε (όσο πανηγύρισε) 40 γκολ. Στον δικό του Ολυμπιακό έχει προλάβει να μετρήσει 29 στα πρώτα 11 ματς της σεζόν. Και το κυριότερο; Βλέπει ποδοσφαιριστές να ανταποκρίνονται. Βλέπει τον Σαντιάγκο Έσε να φορά μάσκα για να παίξει με κάταγμα στη μύτη έξι νύχτες μετά τον τραυματισμό του, και προσωπικότητες σαν τον Ντανιέλ Ποντένσε και τον Στέφαν Γιόβετιτς να έρχονται με… λύσσα από τον πάγκο. Πώς να μην νιώθει ότι βαδίζει στο κατάλληλο μονοπάτι.