Με το in αποφάσισε να τα βάλει ο Παύλος Πολάκης, χρησιμοποιώντας την προσφιλή -και βολική, αφού σε άλλη περίπτωση χρειάζονται επιχειρήματα και αποδείξεις- πολάκια μέθοδο, του «τσουβαλιάσματος».

Δίπλα στα «πετσοταϊσμένα» μέσα ενημέρωσης το κολλάει, ίσα για να το λασπώσει σε όσους περάσει η συκοφαντία, παρότι ξέρει πολύ καλά ότι εμείς χαράσσουμε διαφορετικό δρόμο, συνειδητά και αναλαμβάνοντας το κόστος.

Γιατί ούτε το in, ούτε οποιοδήποτε μέσο ενημέρωσης της Alter Ego ήταν ποτέ στη διαβόητη «Λίστα Πέτσα».

Και ο Παύλος Πολάκης το ξέρει πολύ καλά, γιατί του το έχουμε πει πολλές φορές, όταν και στο παρελθόν διατύπωσε την κατηγορία και διαψεύστηκε και εκτέθηκε. Όμως, επιμένει να «τσουβαλιάζει», σε μια χυδαία εκδοχή της λογικής ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.

Παρότι αυτό που κάνει είναι σαν να γράφαμε εμείς, ακολουθώντας το δικό του ολισθηρό δρόμο, ότι επειδή υπάρχουν γιατροί που παίρνουν «φακελάκια» και ο Πολάκης είναι γιατρός, τότε είναι σαφές ότι και ο Πολάκης παίρνει «φακελάκια».

Όμως ένα θεσμικό μέσο αντιστέκεται σθεναρά στον κατήφορο, -και δη τον απότομο αυτό του λεγόμενου πολακισμού (πόσο τιμητική άραγε για έναν που θέλει να λέγεται Αριστερός η καθιέρωση αυτού του όρου)-, κοινώς «δεν μασάει», για να χρησιμοποιήσουμε πολάκιο λεξιλόγιο.

Αυτή τη στιγμή, είτε αρέσει στον Παύλο Πολάκη και τους συν αυτώ παρατρεχάμενους είτε όχι, το in είναι η μόνη πραγματικά θεσμική ιστοσελίδα της χώρας, κάτι που αναγνωρίζουν και τα κορυφαία για την εγκυρότητά τους διεθνή μέσα.

Εάν τώρα ο Παύλος Πολάκης δεν γνωρίζει τι σημαίνει μέσο ενημέρωσης που σκέφτεται και λειτουργεί θεσμικά, ας πάει να ρωτήσει συντρόφους του που αναγνωρίζουν το in και το εμπιστεύονται, ακόμη και όταν ασκεί κριτική – ενίοτε με ένα πιο αιρετικό τρόπο.

Ομολογουμένως στο στόχαστρο της κριτικής του in έχει μπει πολλές φορές και ο Παύλος Πολάκης, για συγκεκριμένες πράξεις και συμπεριφορές. Και για «Κοτοπουλάκη» γράψαμε κάποτε και για το πώς θέλει να είναι ο «εθνικός πέτσακας» – τίτλοι, το αναγνωρίζουμε, προκλητικοί.

Όμως, ταυτόχρονα εμείς γράψαμε και το «κάτω τα χέρια από τον Πολάκη» όταν δεν τολμούσαν να το κάνουν οι δικοί του σύντροφοι και παιζόταν η αποπομπή του από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Γιατί μπορεί να έχουμε στηλιτεύσει τον -ανοίκειο στην Αριστερά- τρόπο με τον οποίο επιλέγει να πολιτεύεται, όλο αυτό το προφίλ της «τζάμπα μαγκιάς» που συχνά επιδιώκει να προβάλλει, όμως την ίδια στιγμή έχουμε αναγνωρίσει ότι ο Πολάκης δεν είναι μόνο αυτό.

Και την άλλη πλευρά του Πολάκη, αυτή της ορθής πολιτικής σκέψης και του αγωνιστή, δεν την αρνηθήκαμε. Γι’ αυτό και του πήραμε συνέντευξη προεκλογικά. Πολιτική συνέντευξη. Πόσα άλλα «συστημικά» ΜΜΕ το έκαναν;

Ωστόσο, είναι γεγονός ότι ο Παύλος Πολάκης επιλέγει αυτή την πλευρά, που έχει πραγματικό πολιτικό περιεχόμενο, συχνά να τη θυσιάζει, προς εξυπηρέτηση της εικόνας του «αψύ Σφακιανού», καταφεύγοντας σε λαϊκίστικες κραυγές και κάποιες φορές άδικες επιθέσεις προς πάσα κατεύθυνση -που παρεμπιπτόντως τελικά εξυπηρετούν αλλότρια συμφέροντα, αφού αποπροσανατολίζουν τη συζήτηση από την ουσία.

Και αυτό δεν είναι μόνο δικό του πρόβλημα. Είναι πρόβλημα και του νέου προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Στέφανου Κασσελάκη.

Προφανώς τον νέο πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, που έχει τον Παύλο Πολάκη για βασικό μέντορά του, τον κέρδισε η άλλη, η ουσιαστική πλευρά του Παύλου Πολάκη και όχι η περσόνα της τζάμπα μαγκιάς.

Ο Παύλος Πολάκης πάλι δεν φαίνεται να θέλει να ξεφύγει από αυτή την περσόνα.

Και αυτό είναι αναφαίρετο δικαίωμά του. Αντιθέτως, δεν έχει κανένα δικαίωμα να συκοφαντεί το in.

Γιατί ήταν η μόνη ιστοσελίδα που αντιμετώπισε ισότιμα τις βασικές πολιτικές παρατάξεις της χώρας προεκλογικά.

Κράτησε ίσες αποστάσεις, φιλοξένησε εκπροσώπους από όλα τα κόμματα του συνταγματικού τόξου.

Δεν κινήθηκε με βάση κάποια «ατζέντα».

Που μετεκλογικά αντιμετώπισε με τρόπο πολιτικό την κρίση στον ΣΥΡΙΖΑ, αναγνωρίζοντας ότι η χώρα χρειάζεται και μια μεγάλη αριστερή προοδευτική παράταξη.

Για όλους αυτούς τους λόγους, ο Παύλος Πολάκης δεν έχει δικαίωμα να τσουβαλιάζει το in με μέσα ενημέρωσης που καμία σχέση δεν έχουν  με τις αρχές του και αντιλαμβάνονται το λειτούργημα της δημοσιογραφίας με τρόπο που απορρίπτει.

Σε τελική ανάλυση, καλό είναι να θυμάται ότι οι σοβαροί πολιτικοί δεν κάνουν πολιτική μέσα από τα social media. Ασχολούνται με σοβαρότερα πράγματα από το να συμμετέχουν σε ατέλειωτα thread κάτω από αναρτήσεις.

Απαντούν και τοποθετούνται με τον λόγο και με την πράξη τους. Στη Βουλή αλλά και στον δρόμο – όπως διαρκώς τονίζει ο κ. Κασσελάκης. Γράφουν αναλύσεις και άρθρα, όχι post.

Και εάν θέλει να μιλήσει για τον ΣΥΡΙΖΑ πολύ καλύτερο πεδίο για να πάει να το κάνει είναι τα ίδια τα κομματικά όργανα. Που από όσο γνωρίζουμε δεν έχουν καταργηθεί ακόμη.

Η Πολιτική Γραμματεία – που πλέον και ο νέος αρχηγός και μαθητής Πολάκη έμαθε τι είναι- η κεντρική επιτροπή, η κοινοβουλευτική ομάδα, το συνέδριο, οι τοπικές οργανώσεις. Γιατί η Αριστερά εκεί συνήθως χαράσσει στρατηγική, κάνει αυτοκριτική και ζυμώσεις, παίρνει αποφάσεις και όχι στο facebook.

Και τα μέλη του κόμματος εάν θέλει να τα συναντήσει, πολύ καλύτερα θα το κάνει σε αυτές τις διαδικασίες και όχι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Γιατί τότε η πολιτική συζήτηση απαξιώνεται, υποβαθμίζεται και καταλήγει κακής ποιότητας κουτσομπολιό και σκυλοκαυγάς.

Γιατί η Αριστερά ουδέποτε αγωνίστηκε για τη δημοκρατία των likes και την αντιπολίτευση των κραυγών για «ψόφο».

Ούτε ανήκουν στην Αριστερά έννοιες όπως «θολοκουλτούρα», που θυμίζουν τον απαξιωτικό τρόπο που η ακροδεξιά για πολύ συγκεκριμένους λόγους και σκοπούς μιλούσε και μιλάει για τους «κουλτουριάρηδες» (αριστερούς, καλλιτέχνες, ανθρώπους τους πνεύματος, κτλ).

Όμως, όλα αυτά, επαναλαμβάνω, δεν αφορούν μόνο τον Παύλο Πολάκη.

Αφορούν και τον Στέφανό Κασσελάκη, που έχει αναβαθμίσει τον Πολάκη σε κρίσιμο κομματικό στέλεχος και τον έχει εντάξει στον στενό πυρήνα των συνεργατών του.

Γιατί είναι ένα κρίσιμο ερώτημα εάν αυτού του είδους οι συμπεριφορές (το τονίζω οι συμπεριφορές όχι το πραγματικό περιεχόμενο) του Παύλου Πολάκη έχουν θέση στον ΣΥΡΙΖΑ που οραματίζεται ο νέος πρόεδρός του.

Γιατί και ο Στέφανος Κασσελάκης καλό είναι να θυμάται πως όταν ο Αλέξης Τσίπρας ανέβηκε στην ηγεσία του Συνασπισμού (και αργότερα του ΣΥΡΙΖΑ) ήταν περίπου στην ίδια ηλικία με αυτόν, αλλά αυτό δεν τον απέτρεψε από το να συγκρουστεί και τελικά να αποπέμψει από το κόμμα όσους προσπαθούσαν να τον υπονομεύσουν και να αλλοιώσουν το μήνυμα που ήθελε να εκπέμψει, από τον Φώτη Κουβέλη και τον Αλέκο Αλαβάνο, μέχρι τον Γρηγόρη Ψαριανό.

Σε κακό δεν του βγήκε τότε του Τσίπρα.

Ας το θυμάται και τώρα ο Κασσελάκης για όποιον αυτόκλητα θεωρεί ότι είναι ο γενικός πολιτικός δερβέναγας.

Headlines