«Νόμοι άνευ ηθικής είναι μάταιοι». Ίσως αυτό το να είχε στο μυαλό του ο Στέφανος Κασσελάκης λίγο πριν μπει στην πολιτική αρένα. Το μότο δεν είναι άγνωστο στον χώρο των χρηματοοικονομικών. Ανήκει στο Πανεπιστήμιο PENN στο οποίο και φοίτησε. Ακούσαμε το PENN και τη σχολή Wharton από την αναφορά στις πρωτοκλασάτες σπουδές του. Ποιο είναι όμως το Wharton και γιατί θεωρείται ένα από τα καλύτερα business schools στον κόσμο; Έλληνες απόφοιτοι του πανεπιστημίου που έβγαλε τον Έλον Μασκ αλλά και τον Ντόναλντ Τραμπ μοιράζονται τις εμπειρίες τους.

«Έχοντας κερδίσει το ασημένιο μετάλλιο στον διαγωνισμό «Αρχιμήδη» της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρείας, ο Στέφανος Κασσελάκης εκπροσώπησε τη χώρα μας στην μαθηματική Βαλκανιάδα νέων και, χάρη στη διάκρισή του, έλαβε πλήρη υποτροφία από το λύκειο Phillips Academy στο Andover της Μασαχουσέτης των ΗΠΑ, όπου και μετανάστευσε από την ηλικία των 14 ετών. Φοίτησε στο πρόγραμμα Huntsman του University of Pennsylvania με υποτροφία του Ανδρέα Δρακόπουλου και έλαβε δύο πτυχία: B.Sc. στα χρηματοοικονομικά από το Wharton School of Business και Β.Α. στις διεθνείς επιστήμες από το College of Arts Sciences» αναφέρει το βιογραφικό του νέου προέδρου.

«Νόμοι άνευ ηθικής είναι μάταιοι»

Στο προαύλιο του Huntsman Hall στη σχολή Wharton@Αρχείο PENN

Το Wharton School of Business, το business school του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνιας δεν είναι τυχαίο. Είναι ένα από τα top business schools στον κόσμο. Συνήθως βγαίνει στις διάφορες αξιολογήσεις ανάμεσα στις τρεις πρώτες σχολές στην Αμερική μαζί με το Stanford BS και το Harvard BS. Οι διάσημοι απόφοιτοι του δεν έχουν τέλος. Χιλιάδες CEOs. Ανάμεσα τους ο Elon Musk, ο Laurence Tisch (CEO of CBS), Ron Perelman, Peter Lynch, Nassim Taleb (of black swan), Saul Steinberg, Sundar Pichai (Google), η Laurence Klein με βραβείο Νόμπελ Οικονομικών, αλλά και ο Donald Trump.

Aίθουσα ανάγνωσης του Wharton@wikimedia commons

Η Ιστορία

Το 1881, ο Αμερικανός επιχειρηματίας και βιομήχανος Joseph Wharton ίδρυσε την πρώτη σχολή επιχειρήσεων στον κόσμο στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια. Η σχολή Wharton του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια, που ιδρύθηκε το 1881 ως η πρώτη σχολή επιχειρήσεων, είναι αναγνωρισμένη παγκοσμίως για την πνευματική ηγεσία και τη συνεχή καινοτομία σε κάθε σημαντικό κλάδο της επιχειρηματικής εκπαίδευσης. Με μια ευρεία παγκόσμια κοινότητα και μια από τις πιο δημοσιευμένες σχολές σχολών επιχειρήσεων, το Wharton δημιουργεί οικονομική και κοινωνική αξία σε όλο τον κόσμο. Η Σχολή έχει 5.000 προπτυχιακούς, MBA, executive MBA και διδακτορικούς φοιτητές. περισσότεροι από 9.000 συμμετέχοντες σε προγράμματα εκπαίδευσης στελεχών ετησίως και ένα ισχυρό δίκτυο αποφοίτων 94.000 αποφοίτων. H Wharton είναι μια εξαιρετική σχολή επιχειρήσεων σε πολλούς τομείς.

Αν και η δύναμή του ως χρηματοοικονομικό πρόγραμμα τυγχάνει μεγάλης προσοχής λόγω της εξαιρετικής του θέσης σε αυτόν τον κλάδο, το Wharton είναι εξίσου ισχυρό σε τομείς όπως η επιχειρηματικότητα και η τεχνολογία, που τροφοδοτούνται από τεράστιες επενδύσεις που έχει κάνει η Wharton σε αυτούς τους τομείς. Για παράδειγμα, το σχολείο ξεκίνησε το Tangen Hall ως το σπίτι για την επιχειρηματικότητα στο Wharton, δημιούργησε την Πανεπιστημιούπολη του Σαν Φρανσίσκο για να φιλοξενήσει μια ομάδα του προγράμματος Executive MBA και στη συνέχεια χρησιμοποίησε αυτήν την πανεπιστημιούπολη του Σαν Φρανσίσκο για να φιλοξενήσει ένα εκ περιτροπής καστ φοιτητών MBA πλήρους απασχόλησης που παρακολουθούσαν ένα εξάμηνο μακριά από τη Φιλαδέλφεια μέσω του προγράμματος εξαμήνου στο Σαν Φρανσίσκο.

Το πρόγραμμα MBA του Wharton καθοδηγείται επίσης από φοιτητές με πολλά προγράμματα «Fellows», που επιτρέπουν στους δευτεροετείς φοιτητές να αναλάβουν ηγετικούς ρόλους σε βασικούς τομείς, συμπεριλαμβανομένων των εισαγωγών, της κατάρτισης ηγεσίας, της φοιτητικής ζωής, των ακαδημαϊκών και της εξέλιξης της σταδιοδρομίας.

Give and Take

Η φιλοσοφία του Wharton για το «Give and Take» βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του καθηγητή Adam Grant και το σχολείο επιδιώκει να εγγράψει μαθητές που γνωρίζουν και πώς θα ωφεληθούν αλλά και πως θα συνεισφέρουν στο πρόγραμμα MBA. Όσο εξέχον είναι σήμερα το Wharton School of Business, τόσο ήταν η οικογένεια Wharton στον εμπορικό κόσμο της Φιλαδέλφειας του δέκατου όγδοου αιώνα. Γόνος αυτής της μεγάλης και πλούσιας επιχειρηματικής οικογένειας του 19ου αιώνα, ο Joseph Wharton, συγκέντρωσε μια τεράστια νέα περιουσία στην American Nickel Company και την Bethlehem Steel Corporation, και μέσω αυτών των επιχειρήσεων βοήθησε να εκτοξευτεί το έθνος στη σύγχρονη εποχή της βιομηχανίας. Το 1881, ενώ βρισκόταν ακόμη στη μέση της καριέρας του, συνεισέφερε μέρος του συσσωρευμένου πλούτου του για να προικίσει τη Σχολή Οικονομικών και Οικονομίας Wharton στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια.

Ο σκοπός του Wharton ήταν να προετοιμάσει τους νεαρούς άνδρες της πόλης «με κληρονομικό πλούτο και ικανότητα» να αναλάβουν τον έλεγχο της πολύπλοκης οικονομίας που δημιουργούσαν τότε ο ίδιος και οι «συνάδελφοί» του επιχειρηματίες. Θα έβαζε το πανεπιστήμιο να παρέχει το πολιτιστικό υπόβαθρο που χρειάζονταν όλοι οι κύριοι της καθωσπρέπει κοινωνίας, ενώ το νέο πρόγραμμα του Wharton θα καθοδηγούσε τους φοιτητές σε εκείνες τις οικονομικές εμπειρίες που είναι απαραίτητες για την επιτυχία στον κόσμο των πρακτικών υποθέσεων. Το επενδυτικό και εκπαιδευτικό πρόγραμμα του Wharton ξεκίνησε τη σύγχρονη παράδοση της κολεγιακής εκπαίδευσης management.

Άνοιξη στο campus του PENN@αρχείο PENN

Το τέταρτο παλαιότερο Πανεπιστήμιο των ΗΠΑ

Το ίδιο το Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια είναι το τέταρτο παλαιότερο Αμερικανικό πανεπιστήμιο, και ένα από τα 8 μέλη του λεγόμενου Ivy League.  Το μότο του πανεπιστημίου είναι «Νόμοι άνευ ηθικής (είναι) μάταιοι». Πρόκειται για ένα από τα πλουσιότερα πανεπιστήμια του κόσμου, με περιουσία που ανέρχεται στα 14 δισεκατομμύρια δολάρια. Ιδρύθηκε από τον Βενιαμίν Φράγκλιν  και αποτέλεσε πυρήνα καινοτομίας για διάφορες ακαδημαϊκές και ερευνητικές εξελίξεις, όπως η πρώτη σχολή ιατρικής και η πρώτη σχολή διοίκησης επιχειρήσεων στην Αμερική, η πρώτη φοιτητική ένωση αμερικανικού πανεπιστημίου, καθώς και ο πρώτος ηλεκτρονικός υπολογιστής  γενικής χρήσης, τα εμβόλια για την ηπατίτιδα Β και την Ερυθρά και άλλα πολλά. Σήμερα, το Πενν, είναι ένα από τα μεγαλύτερα ερευνητικά πανεπιστήμια στην Αμερική και θεωρείται ένα από τα δέκα κορυφαία ερευνητικά ιδρύματα του κόσμου. Το διαμάντι του, το Wharton,
έχει πλέον απλώσει τα σύνορα του σε όλο τον κόσμο. Από τη Ευρώπη, στην Ινδία και στην Κίνα, χτίζοντας ένα πολύ σημαντικό και δυνατό δίκτυο αποφοίτων.

Καρτ ποστάλ@wikimedia commons
 
H φήμη: από τις ΗΠΑ στην Κίνα
Το Wharton έχει ένα από τα μεγαλύτερα δίκτυα αποφοίτων από οποιαδήποτε σχολή επιχειρήσεων στις Ηνωμένες Πολιτείες, με συνολικά μέλη σχεδόν 100.000 άτομα. Ιστορικά, η φήμη του Wharton ήταν ιδιαίτερα ισχυρή όσον αφορά τα οικονομικά, με το σχολείο να παράγει μια σταθερή ροή κορυφαίων υποψηφίων για εταιρείες της Wall Street και άλλες θέσεις που σχετίζονται με τα οικονομικά. Ωστόσο, με την πρόσφατη ανάπτυξη του αμερικανικού τεχνολογικού τομέα, η Wharton καταβάλλει μεγαλύτερες προσπάθειες για να ενισχύσει τα προγράμματά της εκτός της βασικής της δύναμης των οικονομικών, προκειμένου να προετοιμάσει καλύτερα τους μαθητές της για το εργατικό δυναμικό του μέλλοντος. Οι πρόσφατες επενδύσεις του σχολείου στην Κίνα προσανατολίζονται επίσης σε παρόμοια κατεύθυνση, με το Penn Wharton China Center να παράγει ήδη πάνω από 15.000 απόφοιτους στην περιοχή της Μεγάλης Κίνας
Επίσης το Wharton είναι ένα από τα πιο ακριβά κολέγια στις ΗΠΑ, με συνολικές δαπάνες (συμπεριλαμβανομένου δωματίου και διατροφής, βιβλίων, προμηθειών και δίδακτρα) για το διετές πρόγραμμα MBA που φτάνει τα $246.952 για το σχολικό έτος 2023-2024.
Ημέρα αποφοίτης@wikimedia commons
 
Οι Έλληνες Απόφοιτοι
Οι Έλληνες απόφοιτοι δεν είναι πολλοί. Ανάμεσα τους είναι ο Κρίστιαν Χατζημηνάς (πρόεδρος του ελληνικού ομίλου επιχειρήσεων στην Άμυνα EFA Group), ο Ανδρέας Δρακόπουλος, πρόεδρος του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, ο Αλέξανδρος Σαρρηγεωργίου (πρόεδρος & διευθύνων σύμβουλος του ομίλου της Eurolife FFH Ασφαλιστικής), η Μαριάννα Πολιτοπούλου (τέως πρόεδρος και διευθύνουσα σύμβουλος, ΝΝ Hellas), ο Νίκος Παναγιωτόπουλος, (πρώην Υπουργός Αμύνης), ο Λεωνίδας Φραγκιαδάκης (τ. διευθύνων σύμβουλος Εθνικής Τράπεζας) , η Eλένη Βρεττού (CEO Attica Bank), ο Αλέξης Πανταζής (CEO Hellas Direct) και άλλοι, ενώ ο πιο παλιός που θυμούνται οι σημερινοί απόφοιτοι είναι ο κ. Κανελλόπουλος, γιος του ιδρυτή του Τιτάνα. Η αποδοχή στο εν λόγω Πανεπιστήμιο είναι πολύ δύσκολη. Δέχεται κατά μέσο όρο το 6% αυτών που κάνουν αίτηση. Και αυτοί που κάνουν αίτηση είναι οι καλύτεροι στον κόσμο.
 «Στην πραγματικότητα είναι ακόμα πιο δύσκολο να γίνει κανείς δεκτός γιατί η ίδια η δυσκολία αποθαρρύνει από το να κάνουν αίτηση παρά οι πιο «δυνατοί» μας λέει ο Νίκος Κούλης, (CEO DECA Investments AIFM, Wharton 85′). «Τελείωσα το Οικονομικό της Νομικής και έκανα αίτηση σε πέντε Πανεπιστήμια» θυμάται. «Με δέχτηκαν τέσσερα αλλά επέλεξα το Wharton μιας και είχα ένα καλό φίλο εκεί εκείνη την εποχή. Τον καιρό εκείνο η Φιλαδέλφεια, ειδικά γύρω από το Πανεπιστήμιο ήταν «άγριο» μέρος. Ιστορία τρόμου ήταν όταν κυριολεκτικά την δεύτερη ημέρα φτάνοντας σπίτι είδα κάποιον να βγαίνει τρέχοντας και από πίσω να τον κυνηγά με ένα πιστόλι ο ιδιοκτήτης. Ο πρώτος ήταν διαρρήκτης που είχε μπει να κλέψει. Η άλλη έκπληξη (για κάποιον που στην Αθήνα σαν φοιτητής έβγαινε κάθε βράδυ) ήταν το πόσο αυστηροί ήταν στο να μπεις κάπου που σέρβιραν οινοπνευματώδη. Πέρασα όμως εξαιρετικά. Και στο τέλος είχα πολλές προσφορές εργασίας εκεί που ενδιαφερόμουν  και προτίμησα την καλύτερη συμβουλευτική εταιρεία του κόσμου, την Mc Kinsey, που τότε επέλεγε από όλα τα σχολεία της Αμερικής γύρω στα 30 άτομα».
«Τον καιρό εκείνο η Φιλαδέλφεια, ειδικά γύρω από το Πανεπιστήμιο ήταν «άγριο» μέρος»
Αίθουσα του Wharton@αρχείο PENN
 
Για μια καριέρα στη Wall Street
 Για τον Νίκο Παναγιωτόπουλο, (Wharton 97′) με καταγωγή από την Καβάλα και απόφοιτο του Ανατόλια, partner σήμερα στο Hedge Fund ΗΒΚ, με πολλά χρόνια εμπειρία στον χώρο του finance, (Morgan Stanley Proprietary Trading, Sandell, HBK πέρα από το ακαδημαϊκό επίπεδο της σχολής, ήταν σημαντικό να ζήσει σε ένα αστικό περιβάλλον. «Ήθελα να ζήσω ένα αστικό περιβάλλον, όχι ένα μικρότερο κολέγιο στην ύπαιθρο για αυτό και επέλεξα το Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια, ένα ιστορικό πανεπιστήμιο σε μια ιστορική Αμερικανική πόλη. Αρχικά φοίτησα στο Undergraduate στη σχολή μηχανικών, ένα αρκετά σκληρό πρόγραμμα. Μετά έκανα και την αίτηση μου για MBA, γιατί ήθελα μια καριέρα στη Wall Street. Επέλεξα το πρόγραμμα Lauder το οποίο δίνει δύο πτυχία παράλληλα, ΜΒΑ από το Wharton και Master από το School of Arts and Sciences, γιατί ήταν σημαντικό για εμένα να έχω ανοιχτούς ορίζοντες, και να έχω και άλλα ενδιαφέροντα πέρα από τα χρηματοοικονομικά.
Όσο για τη ζωή στο πανεπιστήμιο, «στα τέλη της δεκαετίας του ’80 ήταν πολύ σκληρό το περιβάλλον με πολύ έγκλημα και έπρεπε να είσαι προσεκτικός και να γνωρίζεις το περιβάλλον σου. Να φανταστείτε το πλυντήριο κάτω από το διαμέρισμά μου στο τρίτου έτους «βομβαρδίστηκε» από ένα διερχόμενο αυτοκίνητο. Αυτό έγινε στην Δυτική Φιλαδέλφεια, την βαφτίσαμε χαϊδευτικά Δυτική Βηρυτό…»
Αλλά ακόμη και με πτυχίο από το Wharton, ο επαγγελματικό δρόμος μετά δεν είναι σπαρμένος με τριαντάφυλλα. «Πολλές τράπεζες παίρνουν πάνω από 1.000 βιογραφικά για 10-15 θέσεις, είναι πολύ δύσκολα. Το κλειδί είναι η συνέντευξη πρόσωπο με πρόσωπο. Εκεί την δουλειά την κερδίζει η προσωπικότητα. Στη Wall Street και γενικότερα στον χρηματοοικονομικό χώρο σέβονται το πτυχίο MBA από το Wharton. Το προπτυχιακό πτυχίο έχει και αυτό μεγάλη πέραση καθώς είναι και πιο σπάνιο. Αν και το Wharton στην Ελλάδα δεν έχει τη φήμη του Harvard Business School ή του Stanford, οι άνθρωποι του χρηματοοικονομικού τομέα το γνωρίζουν καλά και ξέρουν τη σημασία του.
«Το κλειδί είναι η συνέντευξη πρόσωπο με πρόσωπο. Εκεί την δουλειά την κερδίζει η προσωπικότητα»
To καφέ Joes του Πανεπιστημίου@αρχείο PENN
 
O Λεωνίδας Φραγκιαδάκης (Wharton ’93)  ξεκίνησε την καριέρα του σαν FX Trader στην Midland Bank στην Αθήνα. Μετά το MBA στο Wharton εργάστηκε σαν Derivatives Trader στην Credit Suisse στη Νέα Υόρκη. Επέστρεψε το 1996 στην Ελλάδα ως στέλεχος στο Treasury της Εθνικής Τράπεζας. Κατόπιν, διετέλεσε Διευθύνων Σύμβουλος της Εθνικής Τράπεζας ως το 2018. «Ο στόχος για την απόκτηση ενός ΜΒΑ ήταν κατά πρώτον η διεύρυνση του γνωστικού πεδίου σε ένα υψηλό επίπεδο και κατά δεύτερον η δυνατότητα εύρεσης εργασίας στο εξωτερικό. Το Wharton αξιολογείται σαν ένα από τα top MBAs διεθνώς. Εκτός από τον παραδοσιακό τρόπο διδασκαλίας με case studies, το σχολείο παρέχει την δυνατότητα -ίσως περισσότερο από αλλά top business schools μιας πιο «τεχνικής» κατάρτισης στους τομείς της Χρηματοοικονομικής» μας λέει.
 Για τον κ. Φραγκιαδάκη ρόλο παίζει επίσης και η τοποθεσία του Πανεπιστημίου. Η Φιλαδέλφεια είναι μια πολύ ιδιαίτερη πόλη. «Η Φιλαδέλφεια είναι μια από τις πιο ιστορικές πόλεις των ΗΠΑ, αρκετά όμορφη. Η πόλη όμως είναι απλά ένα σκηνικό. Οι άνθρωποι από το πανεπιστήμιο με τους οποίους  γνωρίζεται κάποιος και κάνει καθημερινά δραστηριότητες στο πλαίσιο του προγράμματος ΜΒΑ είναι αυτοί που διαμορφώνουν την ποιότητα της εμπειρίας τελικά».
Αίθουσα διδασκαλίας@αρχείο PENN
 
To Wharton δεν φημίζεται μόνο για το μαθησιακό του επίπεδο, αλλά δίνει έμφαση και στο διδακτικό προσωπικό. «Θα αναφέρω τον Jeremy Siegel, έναν από τους πιο επιδραστικούς καθηγητές στον τομέα της Μακροοικονομικής και των αγορών, καθώς και τον Bob Litzenberger ο οποίος ήταν πρωτοπόρος στον τομέα του Financial engineering» προσθέτει.
 «Ωστόσο η μεγαλύτερη πρόκληση για εμένα, ειδικά την πρώτη περίοδο, ήταν να διαχειριστώ τον υψηλότατο φόρτο εργασίας καθότι κυριολεκτικά βομβαρδίζεσαι με πληροφορίες από μια πληθώρα γνωστικών αντικειμένων. Με την πάροδο του χρόνου βέβαια, μαθαίνεις να το διαχειρίζεσαι  και καταφέρνεις να ισορροπήσεις μεταξύ της ακαδημαϊκής και της κοινωνικής ζωής, η οποία είναι πολύ σημαντική. Στο Wharton έμαθα πολλά πράγματα και έζησα πολλά πράγματα. Κάποιος μαθαίνει όχι μόνο από τους καθηγητές του αλλά και από τους συμμαθητές του. Τελειώνοντας τη σχολή αποκτάς μια πιο σφαιρική αντίληψη των πραγμάτων, με την αυτοπεποίθηση της γνώσης και την ικανοποίηση γνωριμίας με ανθρώπους που θα σε ακολουθεί στο υπόλοιπο της ζωής σου».
«Τελειώνοντας τη σχολή αποκτάς μια πιο σφαιρική αντίληψη των πραγμάτων, με την αυτοπεποίθηση της γνώσης και την ικανοποίηση γνωριμίας με ανθρώπους που θα σε ακολουθεί στο υπόλοιπο της ζωής σου»
Γλυπτό στο campus@αρχείο PENN
 
Πως γίνεται κανείς δεκτός στο Wharton
«Κοιτάξτε, η διαδικασία εισαγωγής είναι απλή, αλλά η αποδοχή πολύ χαμηλή, ειδικά για international students. Η διαδικασία ξεκινάει μέσω της πλατφόρμας του Πανεπιστημίου, η οποία ζητά συνήθως προσωπικές πληροφορίες, ακαδημαϊκά ιστορικά κτλπ. Φυσικά, η διατήρηση αριστείας από νωρίς είναι πολύ βασικό στοιχείο. Το Wharton είναι ένα ανταγωνιστικό σχολείο, επομένως αναζητούν μαθητές που έχουν διακριθεί σε προκλητικά μαθήματα και διατήρησαν υψηλό GPA, και παράλληλα με τους βαθμούς, η απόκτηση ενός καλού βαθμού σε standardized tests όπως το SAT ή το ACT, βοηθάει παρ’όλο ότι πλέον είναι προαιρετικό. Τα πιο κρίσιμα είναι τα τελευταία 4 έτη του σχολείου. Τα ivy league πανεπιστήμια δεν εστιάζουν μόνο στις άριστες ακαδημαϊκές επιδόσεις, αλλά ψάχνουν κάτι περισσότερο.
Θέλουν να δουν συστηματική ενασχόληση του υποψηφίου με τα ενδιαφέροντά του, να δοκιμάζει κάτι εξωσχολικό και να το φέρνει εις πέρας. Το αντικείμενο το ίδιο δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία (π.χ. εθελοντισμός, αθλητισμός, άλλου είδους πρωτοβουλία). Αυτή η εξωσχολική ενασχόληση είναι πιο σημαντική από το networkin» μας λέει ο Γιώργος Πάγκαλος, πρωτοετής φοιτητής στο Wharton School του University of Pennsylvania, στο πρόγραμμα Huntsman.
Για να συμπληρώσει πως συνήθως θα χρειαστούν και συστατικές επιστολές από δασκάλους ή μέντορες που μπορούν να μιλήσουν για τις ικανότητες και τον χαρακτήρα των υποψήφιων φοιτητών. «Θέλει προσοχή από ποιον επιλέγει να λάβει κανείς συστατική επιστολή. Επειδή στην Ελλάδα υπάρχει μεγαλύτερη επιείκεια από αυτούς που δίνουν συστατικές επιστολές, οι επιστολές αυτών, οι οποίοι συχνά συστήνουν (π.χ. πολιτικοί), συχνά δεν έχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Είναι προτιμότερο κανείς να επιλέξει ανθρώπους που τον γνωρίζουν καλά, αλλά έχουν και εχέγγυα αντικειμενικότητας».
«Επειδή στην Ελλάδα υπάρχει μεγαλύτερη επιείκεια από αυτούς που δίνουν συστατικές επιστολές, οι επιστολές αυτών, οι οποίοι συχνά συστήνουν (π.χ. πολιτικοί), συχνά δεν έχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα»
Ο Γιώργος Πάγκαλος επέλεξε το Wharton αναζητώντας κάτι περισσότερο από ένα πτυχίο. «Το Πανεπιστήμιο αφορά τους ανθρώπους, την αίσθηση της κοινότητας που προκαλεί και τον απίστευτο τρόπο με τον οποίο προωθεί μια κοινότητα πνευματικής ανάπτυξης. Φυσικά καθοριστικό ρόλο έπαιξαν οι γνωριμίες και ευκαιρίες διασύνδεσης που δίνει στους επίλεκτους φοιτητές, καθώς και οι πόρτες που ανοίγουν κατά την διάρκεια αυτής της σταδιοδρομίας. Στο Wharton είχα παρακολουθήσει και ένα θερινό πρόγραμμα του Πανεπιστημίου, το «Essentials of Finance,» όπου σχημάτισα μια ομάδα και μας απονεμήθηκε το βραβείο «Best Impact Analysis». Σίγουρα το πρόγραμμα αυτό ήταν μια κινητήρια δύναμη για να υποβάλω την αίτησή μου στο Wharton».
Πανοραμική άποψη του Wharton@αρχείο PENN
 
O Oρέστης Ανδριάνης (Wharton 08, Undergraduate) επέλεξε το Wharton ακολουθώντας τα χνάρια του αδερφού του. «Ακολούθησα τα χνάρια του μεγαλύτερου μου αδερφού που σπούδαζε πολιτικός μηχανικός στο Northwestern University στο Chicago. Είχα μεράκι για την επιχειρηματικότητα και την επόχη που έκανα αίτηση στο Wharton School ήμουν ο μόνος αιτών από Ελληνικό σχολείο που έγινε δεκτός. Δεν υπήρχε άλλη σκέψη μιας και είχα τις καλύτερες συστάσεις για το Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνιας και το Wharton θεωρούνταν το καλύτερο προπτυχιακό πρόγραμμα για οικονομικές σπουδές στον κόσμο».
Ενώ δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη του μέρα γιατί δυσκολεύτηκε πολύ. «Θα ήθελα να την ξεχάσω γιατί στα 18 μου χρόνια δεν ήμουν έτοιμος να αποχωριστώ την οικογένεια μου και τους φίλους μου και έπρεπε να προσαρμοστώ σε ένα από τα πιο ανταγωνιστικά ακαδημαϊκά περιβάλλοντα και στην Αμερικάνικη φιλοσοφία και κουλτούρα που διέφερε πολύ από αυτό που είχα συνηθίσει. Με είχε πιάσει δέος από τους καθηγητές, το επίπεδο των συμφοιτητών μου, τις εγκαταστάσεις και την τεχνολογία, και αναρωτιόμουν τι κάνω εγώ σε αυτό το σχολείο».
«Με είχε πιάσει δέος από τους καθηγητές, το επίπεδο των συμφοιτητών μου, τις εγκαταστάσεις και την τεχνολογία, και αναρωτιόμουν τι κάνω εγώ σε αυτό το σχολείο»
Στο Πανεπιστήμιο ήταν πολλές και οι ιστορίες «τρόμου». «Το πρώτο διαγώνισμα mid-term που έδωσα στα μαθηματικά όπου συνειδητοποίησα πως το επίπεδο των συμφοιτητών μου ήταν δέκα σκάλες πάνω από αυτό που είχα συνηθίσει. Δεν άφησα τη βιβλιοθήκη έκτοτε για το υπόλοιπο τρίμηνο. Από εκεί και έπειτα βρήκα την ισορροπία μου και άρχισα να κάνω και άλλες δραστηριότητες πέρα από την ακαδημαϊκή ενασχόληση».
Ωστόσο το Wharton ήταν εντέλει αυτό που περίμενε. «Ήταν τόσο καλή η κατάρτιση και έχει τέτοια φήμη το πανεπιστήμιο που ήταν σχετικά πιο εύκολο σε σχέση με άλλους υποψηφίους να ανοίξουν κάποιες πόρτες για εύρεση εργασίας. Επίσης η κατάρτιση που είχα απέκτησει μου έδινε αυτοπεποίθηση να πάω καλά στις συνεντεύξεις.
Στην αρχή της καριέρας μου με βοήθησε πολύ η κατάρτιση του Wharton και ακόμα με βοηθάει αλλά με το πέρας των ετών παίζουν ρόλο άλλα πράγματα όπως η εμπειρία. Σίγουρα οι βασικές αρχές και τα μαθήματα που πήρα από το Wharton με συνοδεύουν ακόμα και με βοηθούν. Πέρα από τα μαθήματα είχαμε υποστήριξη και αξιολογούμασταν για τον τρόπο που παρουσιάζαμε και για το πως συνεργαζόμασταν με άλλους συμφοιτητές σε διάφορες ομαδικές εργασίες». Ο Ορέστης Ανδριάνης είναι σήμερα Senior Industry Manager στον τομέα του Gaming στην Google, παρέχοντας υπηρεσίες στρατηγικής για την διαδικτυακή πώληση σε κορυφαίες εταιρείες τα τελευταία 11 χρόνια. Πριν ξεκινήσει με την ομάδα της Google στο γραφείο της Αθήνας, δούλευε ως σύμβουλος επιχειρήσεων στην Ernst & Young και ως χρηματοοικονομικός αναλυτής στη Global Finance.
H Φιλαδέλφεια, μια ιστορική πόλη@αρχείο PENN
Μια σχολή για λίγους
Σύμφωνα με τον Ιών Τσάκωνα, απόφοιτο του Wharton (’06) και πρόεδρο του Συλλόγου Αποφοίτων του PENN, το Wharton δεν είναι ευρέως γνωστό στους Έλληνες, παρά την διεθνή παρουσία του ως καλύτερο business school. «Είναι λίγοι οι Έλληνες που έχουν περάσει από το συγκεκριμένο Πανεπιστήμιο. Ως εκ τούτου, το Alumni Club of Greece απευθύνεται σε ένα μικρό αριθμό ατόμων τα οποία γνωρίζονται καλά μεταξύ τους με την οργάνωση διαφόρων συγκεντρώσεων τόσο στην Αθήνα όσο και στο εξωτερικό».
Ο Ίων Τσάκωνας είναι διαχειριστής κεφαλαίου για θεσμικούς επενδυτές όπως η Ελληνικη Επενδυτική Τράπεζα, το European Investment Fund και η Tραπεζα Πειραιώς.  Έχει εργαστεί  και στη Νεα Υορκη και το Λονδινο σε χρηματοοικονομικούς οργανισμούς όπως η Donaldson Lufkin & Jenrette, Deutsche Bank και Reservoir Capital / Octavian Advisors, εμπειρία που οφείλει κατά πολύν και στην φοίτηση του στο Wharton.
«Για να φοιτήσεις σε ένα τέτοιο πανεπιστήμιο πρέπει να έχεις στόχο, είτε να για να αλλάξεις καριέρα, ή για να πάρεις μια προαγωγή, έτσι ώστε να αξίζει αυτή η επένδυση, η οποία είναι 150.000 δολάρια για το πρόγραμμα, για δύο χρόνια. Υπάρχουν βέβαια και τρόποι χρηματοδότησης που προσφέρει το πανεπιστήμιο αλλά κυρίως για τους Αμερικανούς πολίτες, για τους οποίους υπάρχουν και πολλά κρατικά δάνεια» μας λέει.
 Μια άλλη απόφοιτος η Αναστασία Μπίκου (Wharton ’07), Αναπληρώτρια Επιτελική Διευθύντρια Πωλήσεων και Ανάπτυξης Εργασιών στα Ελληνικά Χρηματιστήρια, μας λέει πως πήγε στο  Wharton για να πάρει μια σωστή κατάρτιση  στα χρηματοοικονομικά. «Έπειτα εργάστηκα στην Goldman Sacks στο Λονδίνο, και σήμερα έχω επιστρέψει στην Ελλάδα μετά από χρόνια. Το πιο σημαντικό κομμάτι της φοίτησης είναι αυτό που μαθαίνεις εκτός, και το μαθαίνεις από τους συμμαθητές σου, οι οποίοι όλοι έχουν κάτι να σου πουν. Σε αυτή την τάξη, 60, 70 ατόμων όλοι μα όλοι έχουν μια ιστορία να πουν, όλοι αξίζουν μια θέση σε αυτό το τραπέζι».
 
To Wharton@αρχείο PENN
Ομαδική Υπόθεση
«Επίσης μαθαίνεις να δουλεύεις με ομάδες, είναι πάρα πολύ σημαντικό να μπορείς να συνεργαστείς, όπως και στον αληθινό κόσμο δεν είσαι μόνος σου λοιπόν, αλλά πρέπει να συνεργαστείς και εξαρτάται και από αυτούς αν θα τα καταφέρεις».
Ο Ίων Τσάκωνας συμπληρώνει.  «Δεν μπορείς να κρεμάς τους άλλους, πρέπει να είσαι συνεπής, αξιολογούσαμε ο ένας τον άλλον οπότε υπήρχε τρελό θάψιμο, εγώ είχα αποτύχει σε μια τάξη επειδή δεν με συμπαθούσε η ομάδα μου και με είχαν βγάλει εκτός. Μαθαίνεις και αυτό, δεν είσαι πάντα φίλος με όλους υπάρχουν και έριδες».
Οι απόφοιτοι μας λένε πως ανάμεσα στους φοιτητές υπήρχαν και entrepreneurs οι οποίοι δεν είχαν κανέναν σκοπό να μπουν στο banking. «Αυτό γενικά μας άνοιξε τα μάτια. Ήταν ένα παιδί ο Ομάρ Χαμούι, ο οποίος είχε φτιάξει και είχε πουλήσει δύο τρεις εταιρίες, και ο οποίος ήρθε τον πρώτο χρόνο και έπειτα δεν ξαναήρθε γιατί έφτιαξε μια εταιρία την AdMob για διαφημίσεις σε mobile τηλέφωνα. Αυτό το 2006. Που ακόμη δεν υπήρχε τίποτε. Σήμερα είναι πολυεκατομμυριούχος». 
Study Room@αρχείο PENN
Ζήτα Βοήθεια
Για τον Ίωνα Τσάκωνα κανείς δεν ήταν τυχαίος στο Wharton. «Σε δέχονται όχι για αυτό που είσαι αλλά για αυτό που μπορείς να γίνεις. Γιατί στην Αμερική ισχύει αυτό που δεν υπάρχει στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Δεν έχει καμία σημασία από που έρχεσαι. Έχει σημασία που θέλεις να πας, και πόσο σκληρά μπορείς να δουλέψεις για αυτό. Πόσο αξίζεις παιδί μου, θα σε βοηθήσω να πας όσο πιο μακριά. Πόσο μακριά θέλεις να πας. Θέλεις να πας μέχρι το φεγγάρι, θα σε βοηθήσω να πας. Εδώ και πολύ μικρή είναι η αγορά και όλες οι θέσεις είναι πιασμένες. Η διαφορά στην αξιοκρατία που υπάρχει είναι γιγαντιαία».
«Παρόλα αυτά σε κάθε περίπτωση είναι και τι κάνεις εσύ για να τα καταφέρεις. Σίγουρα χρειάζεται και το κατάλληλο network. Αλλά δεν συμφωνώ και με πολλούς που λένε πως δεν μπορείς να σπάσεις το σύστημα. Εγώ δεν γνώριζα κανέναν αλλά γνώρισα. Θέλεις να πας μακριά, σήκωσε το τηλέφωνο. Έλεγε ο Στιβ Τζόμπς, αυτό που διαφοροποιεί τους ανθρώπους τελικά είναι αν θα σηκώσεις το τηλέφωνο. Όταν ήταν 12 ετών πήρε τηλέφωνο τον Μπιλ Χιούλετ, δούλευε ο πατέρας του στη Hewlett Packard βέβαια και του είπε: είμαι ο Στιβ Τζόμπς και θέλω να φτιάξω ένα μηχάνημα, έχεις υλικά να μου δώσεις; Του λέει ο Μπιλ ‘έλα πέρνα‘. Και του έδωσε κάτι υλικά από το γκαράζ του και έπειτα του έδωσε και μια καλοκαιρινή δουλειά. Αυτή είναι η Αμερική. Υπάρχει ένα απόφθεγμα “Κάνε το τηλεφώνημα, θα εισπράξεις πίσω ένας τηλεφώνημα».
 Άλλωστε σύμφωνα με μια έρευνα του Adam Grant, διάσημου συγγραφέα και ψυχολόγου και απόφοιτο του PENN, είναι πολύ σημαντικό να ζητάς βοήθεια, κάτι το οποίο μπορεί να σε πάει πολύ μακριά. «Γενικά ο κόσμος δεν ζητάει βοήθεια. Είναι λίγο περήφανος και δεν ζητάει βοήθεια. Αλλά είναι εξαιρετικά σημαντικό και πραγματικά μπορεί να σου αλλάξει τη ζωή» καταλήγει ο Ίων Τσάκωνας.
To άγαλμα του Ρόκι@wikimedia commons
Όταν οι μάνατζερ παίζουν μποξ
«Αυτό που θεωρώ χαρακτηριστικό των whartonites είναι ένας συνδυασμός αυτοπεποίθεσης και αυτοσαρκασμού. Π.χ. το Philly Fight Night ξεκίνησε μεταξύ αστείου και σοβαρού σαν μια βραδιά ερασιτεχνικής πυγμαχίας όπου οι μάνατζερ (business school) τα βάζουν με τους δικηγόρους τους (law school) στο ρίνγκ. Προφανώς το θέαμα δεν ήταν επιπέδου Μάικ Τάισον αλλά οι συμμετέχοντες δεν αποθαρύνθηκαν από το τσαλάκωμα. Πλέον αυτό που ξεκίνησε από μια παρέα σχεδόν για πλάκα, το PFN,  μετράει πλεόν 20 έτη όπου μαζεύονται σε μια νύχτα πάνω από 200 χιλιάδες δολάρια για φιλανθρωπία σε ένα πλήρες show με djs και τοπικούς αστέρες και πάνω από 2000 θεατές στο Legendary Blue Horizon, εκεί που γυρίστηκε το Rocky 1». Οι φοιτητές μάλιστα προπονούνται όλο τον χρόνο για αυτό το event, και μάλιστα χρησιμοποιούν ως τόπο προετοιμασίας και τα φημισμένα 72 σκαλιά που οδηγούν στο Μουσείο Τέχνης της Φιλαδέλφειας όπου γυρίστηκε η περίφημη σκηνή με τον Συλβέστερ Σταλόνε  στην ταινία «Ρόκι 1». Στην κορυφή δεσπόζει σήμερα το άγαλμα του ίδιου του Σταλόνε ως Ρόκι.
Πέρα λοιπόν από τις καλές σπουδές ίσως να είναι αυτή η αυτοπεποίθεση, σε συνδυασμό με τον αυτοσαρκασμό, που οδηγεί και τον Στέφανο Κασσελάκη στην κούρσα του για την ηγεσία της χώρας, η οποία έχει μόλις ξεκινήσει. Προς το παρόν οι συναπόφοιτοι αρνούνται να σχολιάσουν οτιδήποτε.
              
 
 
 
  


  

    

    Headlines