Φυσικές καταστροφές

Τα όσα εκτυλίσσονται τελευταίως στη Θεσσαλία είναι ο απόλυτος ορισμός των φυσικών καταστροφών. Επιστημονικά, οι φυσικές καταστροφές ορίζονται ως διαταραχές στα οικοσυστήματα οι οποίες παρεμποδίζουν την ικανότητα των γηγενών κοινοτήτων να προσαρμοστούν, ενώ συχνά απαιτείται εξωγενής παρέμβαση για την επιβίωσή τους. Παρακολουθώντας τις τελευταίες εξελίξεις στον Βόλο, στην Καρδίτσα, στη Λάρισα, δεν χωρεί αμφιβολία ότι απαιτείται εξωγενής παρέμβαση για την επιβίωσή τους τώρα που οι συνέπειες των πλημμυρών είναι στην οξεία φάση τους, αλλά και ότι θα συνεχίσει να απαιτείται για καιρό προκειμένου να υπάρξει προσαρμογή των τοπικών κοινοτήτων στις νέες κλιματικές συνθήκες.

Η υγειονομική επιτήρηση για τις λοιμώξεις είναι αναγκαία αλλά όχι και ικανή συνθήκη για να κερδηθεί το υγειονομικό στοίχημα στη Θεσσαλία.

Για την επιβίωση μιας κοινότητας απαιτείται να πληρούνται μια σειρά περιβαλλοντικών και κοινωνικο-οικονομικών προϋποθέσεων. Ωστόσο, καμιά προϋπόθεση δεν είναι ζωτικότερης σημασίας από τη διατήρηση της καλής υγείας του πληθυσμού. Η οποία στις παρούσες συνθήκες δεν είναι διόλου εξασφαλισμένη. Σύμφωνα με την Αμερικανική Ακαδημία Επείγουσας Ιατρικής, πολλαπλοί κίνδυνοι απειλούν την υγεία του πληθυσμού μετά από ένα υδρολογικό συμβάν και μάλιστα επί μακρόν. Ειδικότερα, αμέσως μετά το συμβάν (κατά τη διάρκεια του οποίου οι κίνδυνοι για την υγεία του πληθυσμού έχουν να κάνουν περισσότερο με ατυχήματα), οι κίνδυνοι προέρχονται από την περιβαλλοντική καταστροφή η οποία γκρεμίζει τα τείχη (κυριολεκτικά και μεταφορικά) που κρατούν σε απόσταση τους παθογόνους μικρο-οργανισμούς από τους ξενιστές τους.

Ακριβώς αυτό δηλαδή που συμβαίνει τώρα στη Θεσσαλία, όπου οι κατεστραμμένες υποδομές απελευθέρωσαν και έφεραν στις πόρτες των ανθρώπων μικρο-οργανισμούς που σε κανονικές συνθήκες εντοπίζονται στα αστικά και αγροτικά λύματα, όπου τα στάσιμα νερά γίνονται πεδίο πολλαπλασιασμού κουνουπιών (τα οποία, μεταξύ άλλων, είναι φορείς της ελονοσίας και του ιού του Δυτικού Νείλου) και όπου ο συγχρωτισμός των εκτοπισμένων από τις εστίες τους ανθρώπων μεταξύ τους αλλά και με τα ζώα αυξάνει την πιθανότητα λοιμώξεων του αναπνευστικού και του γαστρεντερικού. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της λεπτοσπείρωσης (φορείς της οποίας είναι τόσο οι ποντικοί όσο και οικόσιτα ζώα), τα επιβεβαιωμένα κρούσματα της οποίας σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΕΟΔΥ μέχρι την περασμένη Πέμπτη 28 Σεπτεμβρίου ανήλθαν σε 5, ενώ άλλα 17 διερευνώνται και έχει ήδη σημειωθεί ένας θάνατος.

Η υγειονομική επιτήρηση για τις λοιμώξεις είναι αναγκαία αλλά όχι και ικανή συνθήκη για να κερδηθεί το υγειονομικό στοίχημα στη Θεσσαλία. Μόνο η ταχεία επαναφορά στην κανονικότητα, με αποστράγγιση των εδαφών και αποκατάσταση των υποδομών, θα αποσοβήσει τον κίνδυνο.

Έντυπη έκδοση Το Βήμα