Εργασία: 3+1 τρόποι να δίνουμε νόημα στη δουλειά μας

Εάν κάτι αλλάζει δραστικά την πραγματικότητά μας, είναι ο τρόπος να βρίσκουμε συνειδητά τον λόγο που κάνουμε κάτι. Όπως λένε και οι γκουρού των πολεμικών τεχνών, όπου πηγαίνει η πρόθεσή μας, πηγαίνει και η κίνηση, η δράση.

Στο πεδίο της εργασίας, όπως ακόμη και σε κάθε δραστηριότητα που μας ενεργοποιεί, μας δίνει χαρά ή προσελκύει το ενδιαφέρον μας, είναι σημαντικό επισημαίνουν οι ειδικοί να βρίσκουμε το νόημα σε αυτό που κάνουμε.

Μια κινητήριος δύναμη για να βρίσκουμε τον δικό μας προσωπικό σκοπό, να είμαστε σε θέση να «ξεκλειδώνουμε» το βαθύτερο νόημα μέσα μας, είναι η καλλιέργεια ενός πνεύματος αυθεντικής περιέργειας.

Να θέτουμε δηλαδή ερωτήματα στον εαυτόν μας, προκειμένου να βρίσκουμε τον δρόμο μας κάθε φορά, αλλά και να ανοίγουμε νέα μονοπάτια που δεν είχαμε φανταστεί νωρίτερα.

Όπως επισημαίνεται σε σχετικό άρθρο του Harvard Business Review, η περιέργεια αποτελεί συστατικό ζωτικής και θεμελιώδους σημασίας για την επαγγελματική επιτυχία. Ενεργοποιεί μέσα μας μηχανισμούς που μας βοηθούν να βρίσκουμε λύσεις, να δοκιμάζουμε νέα πράγματα, να αντιστεκόμαστε στην απάθεια και φυσικά να εξερευνούμε καινούριες πτυχές και μονοπάτια ανάπτυξης και εξέλιξης.

Η περιέργεια είναι ένας καλός βοηθός για να σκάβουμε κάθε φορά μέσα μας και να ανακαλύπτουμε νέες εκδοχές μας.

Σύμφωνα με τον Τζον Κόουλμαν, συγγραφέα του οδηγού «Πώς να χτίζεις τον σκοπό σου» από το Harvard Business Review, υπάρχουν τέσσερις πρακτικές που εάν κάποιος τις εξασκεί, μπορεί να μείνει αφοσιωμένος στη νοηματοδότηση τουλάχιστον της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας.

«Μαστορεύουμε» την εργασία μας

Το να είμαστε «χειροτέχνες» με μεράκι με την ίδια μας τη δουλειά, έχει μεγάλη σημασία, γιατί μας ωθεί να βρίσκουμε νέα κίνητρα, όσο ασχολούμαστε με τη… λεπτοδουλειά που ενδεχομένως πολύ αρνούνται να κάνουν.

Είναι ο τρόπος να εκφράζουμε το μοναδικό μας πάθος, να βάζουμε τη δική μας πινελιά και σφραγίδα, καθώς και δίνουμε τη δική μας ποιότητα στα πράγματα με τα οποία καταπιανόμαστε.

Κι εδώ έρχεται το κομμάτι της προσωπικής αξιολόγησης στην οποία οφείλουμε να καταφεύγουμε με απλότητα και ειλικρίνεια, προκειμένου να διευρύνουμε τους ορίζοντές μας, με ερωτήματα του τύπου:

• Σε τι είμαι πραγματικά καλός,-ή;
• Τι μου αρέσει να κάνω;
• Τι με κάνει χαρούμενο,-η στη δουλειά μου;
• Ποια στοιχεία της εργασίας μου βρίσκω ότι έχουν αληθινό νόημα για μένα;
• Ποιο είναι εκείνο το κομμάτι της δουλειάς μου που μπορεί να έχει σημασία για τους άλλους, να ασκεί επιρροή;
• Τι μπορώ να κάνω διαφορετικά;
• Είναι ενδεδειγμένα δομημένη έτσι η δουλειά μου ώστε να μπορώ να επιλύω προβλήματα τόσο για τον εαυτόν μου όσο και για τους άλλους στους οποίους προσφέρω τις υπηρεσίες μου; Βρίσκω τον καλύτερο τρόπο γι’ αυτό;

Ένα πολύ αποτελεσματικό πείραμα, ακόμη κι όταν κάποιος δεν έχει εργασία, ιδίως τότε μπορεί να του δώσει ιδιαίτερη δύναμη και ώθηση, είναι να ζητήσει από ανθρώπους που εμπιστεύεται την επαγγελματική τους υπόσταση και συνεργασία -και εννοείται ότι έχει δουλέψει μαζί τους- να του δώσουν ένα καλό feedback για τα συγκριτικά του πλεονεκτήματα και τα χαρακτηριστικά του στη δουλειά.

Ο συνδετικός ιστός όλων μπορεί να είναι ένας: Το χτίσιμο όσο πιο υγιών και θετικών ανθρώπινων σχέσεων επί της ουσίας.

Ανάγουμε σε τέχνη τη δουλειά μας

Όπως όλες οι χειροτεχνικές εργασίες που περνάνε από γενιά σε γενιά και γίνονται τέχνη μέσα στον χρόνο και στη μεταλαμπάδευσή τους από τους εμπειρότερους στους νεότερους, οι ειδικοί μας προτρέπουν να κάνουμε το ίδιο στη δική μας μικρή ή μεγαλύτερη κλίμακα που μας αφορά.

Η συνεπής και ενδελεχής ενασχόληση με ένα αντικείμενο μας δίνει τέτοιες ικανότητες οι οποίες μας οδηγούν σε νέες προκλήσεις. Κι εδώ πρέπει να αναρωτηθούμε:

• Ποια είναι τα κεντρικά στοιχεία της δουλειάς που απαιτούν εξαιρετική αφοσίωση;
• Ποιες ικανότητες χρειάζεται να αναπτύξω, προκειμένου να επιτύχω πολύ καλές επιδόσεις;
• Σε ποια πεδία πρέπει να επικεντρωθώ, προκειμένου να σημειώνω μέρα με τη μέρα βελτίωση;

Ένας καλός τρόπος είναι να δοκιμάσει κανείς κάθε μέρα να κάνει ένα μικρό βήμα σε έναν τομέα κι αυτό το να το διευρύνει και να το εξελίσσει προοδευτικά.

Βοηθά πολύ σε αυτό το κομμάτι το να κρατάμε «ημερολόγιο» με τις κινήσεις μας ή έστω σημειώσεις χρήσιμες και ωφέλιμες σε αυτό το πεδίο της δράσης μας. Έτσι, μπορούμε να παρακολουθούμε αδρά την πρόοδό μας και να έχουμε συνολική εικόνα των όσων κάνουμε.

Με ημερολόγιο και σημειώσεις μπορούμε να παρακολουθούμε αδρά την πρόοδό μας.

Συνδέουμε την εργασία με την προσφορά

Δεν υπάρχει τίποτα πιο αναζωογονητικό και ικανό να μας εμπνεύσει από το να μπορέσουμε να ανιχνεύσουμε με ποιον τρόπο η εργασία μπορεί να βοηθήσει κάποιον άλλον άνθρωπο ή γενικότερα την κοινότητα γύρω μας.

Δεν χρειάζεται μια τέτοια κίνηση να είναι μόνο εθελοντική, αλλά αναζητώντας με ποιον τρόπο μπορούμε να προσφέρουμε στους άλλους, σίγουρα θα ανακαλύψουμε άλλες πτυχές της εργασίας μας που ενδεχομένως δεν είχαμε φανταστεί. Και πόση ηθική ικανοποίηση μπορούμε να εισπράξουμε από κάτι τέτοιο…

Και πάλι θα πρέπει να μας ρωτήσουμε ορισμένα πράγματα όπως:

• Ποιοι είναι οι πελάτες μου;
• Τι χρειάζονται;
• Τι με εμποδίζει να τους βοηθήσω ή αν τους εξυπηρετήσω;
• Ποιοι συνεργάτες ή συνάδελφοί μου με χρειάζονται;
• Πώς μπορώ αποτελεσματικά να τους συντρέξω;
• Ποιον ή ποιους έχω βοηθήσει ή εξυπηρετήσει με τον καλύτερο τρόπο ως τώρα;

Επενδύουμε σε θετικές ανθρώπινες σχέσεις

Ο συνδετικός ιστός όλων των παραπάνω βημάτων μπορεί να είναι ένας: Το χτίσιμο όσο πιο υγιών και θετικών ανθρώπινων σχέσεων επί της ουσίας, γιατί μόνο έτσι μπορούμε όλοι να εξασφαλίσουμε είτε στιγμές χαράς, ικανοποίησης, ευτυχίας είτε και δεσμούς ισχυρούς που βασίζονται στην εμπιστοσύνη, την ειλικρίνεια, την ανταπόκριση, στοιχεία που μπορούν να δομήσουν μια κουλτούρα εργασιακή πραγματικά ωφέλιμη για όλους.

Αλλιώς βιώνουμε μια συνεχή ματαίωση, ένα αδιέξοδο, μια ατέρμονη απογοήτευση. Κι εδώ πρέπει να θέσουμε τα κατάλληλα ερωτήματα:

• Ποιοι είναι οι άλλοι;
• Τι τους ενδιαφέρει;
• Τι έχει σημασία γι’ αυτούς;
• Ποια είναι τα πάθη τους, τα άγχη τους, οι φόβοι τους;
• Πώς αισθάνονται κάτω από δεδομένες συνθήκες;
• Διανοητικά τι τους προκαλεί; Τι τους παρακινεί;