Η μόνη πατρίδα της Κατερίνας Γώγου, ήταν οι δρόμοι του κέντρου της Αθήνας

Η Κατερίνα Γώγου, η ποιήτρια των Εξαρχείων, δεν «χωρούσε» σε ακριβά εστιατόρια και τριώροφα σπίτια. Παρόλο που η επιτυχία της ήταν μεγάλη –  η συλλογή της «Τρία Κλικ Αριστερά»  άγγιξε τα 40.000 αντίτυπα- η Κατερίνα Γώγου, δεν έφυγε ποτέ από την πατρίδα της. Τα Εξάρχεια, τη Βικτώρια, το Κουκάκι, το Γκύζη.

«Ήταν ένα κορίτσι μικρό που δεν την χωρούσε ο τόπος και ήταν αγρίμι. Δεν ήθελε να φτιάξει μία κατάσταση γύρω της όπως την είχε φτιάξει η Βουγιουκλάκη ή η Καρέζη. Ήταν φίλες και με τις δύο. Ούτε τη φήμη τους, τα σπίτια τους δεν τα ήθελε. Όταν κάτι πλησίαζε να γίνει, «μπαμ» έριχνε μία και τα τίναζε όλα. Ήθελε να είναι μόνη της και ασυμβίβαστη (..) αποποιήθηκε τα χρόνια της στον κινηματογράφο, γενικά την κατάστασή της σαν ηθοποιός Μετά από ένα σημείο όμως άρχισε και το νοσταλγούσε, από ένα σημείο και μετά ήθελε να γυρίσει», δήλωσε ο αδερφός της, Κώστας Γώγος, στην εκπομπή Στούντιο 4 της ΕΡΤ.

Έντεκα χρόνια νωρίτερα, η ίδια, είχε βρεθεί στο στόχαστρο της αστυνομίας

Η υποκριτική στη ζωή της

Η υποκριτική «εισχώρησε» από νωρίς στη ζωή της Κατερίνας Γώγου. Φοίτησε σε μία από τις κορυφαίες σχολές υποκριτικής της εποχής, στη σχολή του Τάκη Μουζενίδη ενώ παράλληλα τελείωσε και τη σχολή χορού Πράτσικα Ζουρούδη και Βαρούτη.

Photo: YouTube

Η Κατερίνα Γώγου έκανε τη πρώτη της εμφάνιση στο θέατρο, το 1961, με το θίασο του Ντίνου Ηλιόπουλου στη παράσταση «Ο Κύριος πέντε τοις εκατό».

Το «Κλικ» ήταν σε μια εποχή οριακή, αγωνιστική, επαναστατική

Στην ταινία «Ο Άλλος» η Κατερίνα Γώγου πραγματοποίησε τη πρώτη της κινηματογραφική εμφάνιση. Επίσης συμμετείχε στις ταινίες «Το ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο», «Μια τρελή τρελή οικογένεια.» Για την ερμηνεία της στη ταινία «Το βαρύ πεπόνι», της απονεμήθηκε το Βραβείο Α΄ Γυναικείου ρόλου, στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Photo: YouTube

Συνέντευξη στην Ελευθεροτυπία και μια επιστολή συμπαράστασης

Η Κατερίνα Γώγου, το μακρινό 1988, μίλησε στην Ελευθεροτυπία και τον Δημήτρη Γκιώνη. Όταν ο δημοσιογράφος τη ρώτησε αν ο θάνατος την απασχολεί, εκείνη απάντησε: Ναι, πάντα. Είναι αυτό που δεν ξέρω και θέλω να μάθω.  Έπειτα η συζήτηση τους κατευθύνθηκε προς την ποιητική της συλλογή «Τρία κλικ αριστερά». Εκείνη τότε εξηγεί με τρόπο αφοπλιστικό: Το «Κλικ» ήταν σε μια εποχή οριακή, αγωνιστική, επαναστατική. Υπήρξε μια έξαρση, όλοι πιστεύαμε τότε ότι μπορούμε, και καλά κάναμε και το πιστεύαμε. Κι εγώ πιστεύω τώρα με την ίδια δύναμη, αλλά αλλιώς, κι έχω τις ίδιες ηθικές αξίες μέσα μου. Δηλαδή όπως στο στίχο που λέω «Στάθηκα στη σιωπή να ακούσω τη σιωπή μου».

Το 1991, έγραψε ένα γράμμα στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία», το οποίο είχε «Ξεχάσατε τον Πετρόπουλο». Με το γράμμα αυτό, η Κατερίνα Γώγου, εξέφραζε την αμέριστη συμπαράσταση και αλληλεγγύη της προς τον αναρχικό Κυριάκο Μαζοκόπο και Γιάννη Πετρόπουλο που βρίσκονταν στην φυλακή.

Έντεκα χρόνια νωρίτερα, η ίδια, είχε βρεθεί στο στόχαστρο της αστυνομίας. Τον Ιανουάριο του 1980, η οργάνωση «17 Νοέμβρη» σκότωσε δύο αστυνομικούς, στη περιοχή του Παγκρατίου. Τότε, η Γώγου συνελήφθη σαν ύποπτη,  καθώς ένας μάρτυρας κατήγγειλε ότι είδε μια γυναίκα να φεύγει τρέχοντας από το σημείο της δολοφονίας. Η συμμετοχή της στη δράση δεν αποδείχθηκε ποτέ και έτσι αφέθηκε ελεύθερη.

Photo: YouTube

Τρία κλικ αριστερά, Εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 1980

Εμένα οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά
που κάνουν τραμπάλα στις ταράτσες ετοιμόρροπων σπιτιών
Εξάρχεια Πατήσια Μεταξουργείο Μετς.
Κάνουν ό,τι λάχει.
Πλασιέ τσελεμεντέδων και εγκυκλοπαιδειών
φτιάχνουν δρόμους και ενώνουν ερήμους
διερμηνείς σε καμπαρέ της Ζήνωνος
επαγγελματίες επαναστάτες
παλιά τους στρίμωξαν και τα κατέβασαν
τώρα παίρνουν χάπια και οινόπνευμα να κοιμηθούν
αλλά βλέπουν όνειρα και δεν κοιμούνται.
Εμένα οι φίλες μου είναι σύρματα τεντωμένα
στις ταράτσες παλιών σπιτιών
Εξάρχεια Βικτώρια Κουκάκι Γκύζη.
Πάνω τους έχετε καρφώσει εκατομμύρια σιδερένια μανταλάκια
τις ενοχές σας αποφάσεις συνεδρίων δανεικά φουστάνια
σημάδια από καύτρες περίεργες ημικρανίες
απειλητικές σιωπές κολπίτιδες
ερωτεύονται ομοφυλόφιλους
τριχομονάδες καθυστέρηση
το τηλέφωνο το τηλέφωνο το τηλέφωνο
σπασμένα γυαλιά το ασθενοφόρο κανείς.
Κάνουν ό,τι λάχει.
Όλο ταξιδεύουν οι φίλοι μου
γιατί δεν τους αφήσατε σπιθαμή για σπιθαμή.
Όλοι οι φίλοι μου ζωγραφίζουνε με μαύρο χρώμα
γιατί τους ρημάξατε το κόκκινο
γράφουνε σε συνθηματική γλώσσα
γιατί η δική σας μόνο για γλύψιμο κάνει.
Οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά και σύρματα
στα χέρια σας. Στο λαιμό σας.
Οι φίλοι μου.

Ακούστε το