H Ντόρα Βυζοβίτου, υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος με τον συνδυασμό «Αθήνα Ψηλά» με τοποθέτηση της στο in, αναδεικνύει τους λόγους για τους οποίους αποφάσισε να τεθεί στην κρίση των δημοτών, καταθέτει την πολιτική της σκέψη και κυρίως συστήνεται με τόλμη στο αναγνωστικό κοινό.
Τα προβλήματα τα λύνουν όσοι δίνουν το παρών
«Σε λίγες ημέρες θα βρεθούμε και πάλι μπροστά σε κάλπες, τις τρίτες κάλπες οι οποίες στήνονται σε διάστημα λίγων μηνών. Καθώς ετοιμαζόμαστε για μια ακόμα εκλογική αναμέτρηση, πρέπει να θυμόμαστε πως οι τελευταίες κάλπες ανέδειξαν ένα σημαντικό πρόβλημα για την δημοκρατία στη χώρα μας, αφού η αποχή στις εκλογές του Ιουνίου ξεπέρασε το 46%. Σκεφτείτε το: Οι μισές και οι μισοί ψηφοφόροι δεν ψήφισαν. Αν εξαιρέσουμε όσες και όσους δεν μπορούσαν να ψηφίσουν, το πλήθος όσων επέλεξαν να μην ψηφίσουν είναι τρομακτικό. Ίσως φταίει η απογοήτευση από κάποιες πολιτικές εξελίξεις, η οποία οδηγεί στην αποπολιτικοποίηση. Ίσως φταίει η εντύπωση πως οι εκλογές δεν αλλάζουν τα πράγματα. Όποιος και αν είναι ο λόγος που απομακρύνει κάποιους συμπολίτες μας από την συμμετοχή, η αποχή συνιστά τεράστιο πρόβλημα για τη δημοκρατική ζωή.
Προσωπικώς, έχω ψηφίσει σε κάθε εκλογές στις οποίες είχα αυτό το δικαίωμα. Θυμάμαι με συγκίνηση πως όταν ήμουν νεότερη, μπορούσα να ψηφίζω τον πατέρα μου, ο οποίος ήταν βουλευτής Πέλλας με τη Νέα Δημοκρατία. Το 1997, με την εκλογή του στην ηγεσία του κόμματος, ο Κώστας Καραμανλής μού έκανε την τιμή να με επιλέξει ως υπεύθυνη Δημοσίων Σχέσεων του ιδίου και του κόμματος. Αργότερα, λοιπόν, ως συνεργάτιδα του πρώην πρωθυπουργού, θυμάμαι με υπερηφάνεια και τις εκλογές του 2004, όταν σημειώθηκε η μεγαλύτερη συμμετοχή των τελευταίων δεκαετιών και ο μεγαλύτερος -σε απόλυτα νούμερα- αριθμός ψήφων υπέρ της Νέας Δημοκρατίας στην ιστορία του κόμματος.
Το εντυπωσιακό αποτέλεσμα των πρόσφατων βουλευτικών εκλογών έδωσε και σε εμένα τη χαρά που έδωσε στο μεγαλύτερο μέρος των Ελληνίδων και των Ελλήνων. Όμως το ποσοστό της αποχής με προβλημάτισε, επειδή η δημοκρατία και η εξέλιξή μας εντός αυτής εξαρτώνται από τη διεύρυνση της προσωπικής μας συμμετοχής στα τεκταινόμενα. Όλοι μας έχουμε την δυνατότητα να μετέχουμε, είτε ως ψηφοφόροι, είτε ως υποψήφιοι, στις εκλογικές διαδικασίες. Για ορισμένους από εμάς, όμως, η συμμετοχή αυτή καθίσταται μια αναντίρρητη υποχρέωση. Ακολούθησα τον Κώστα Καραμανλή στο Μέγαρο Μαξίμου ως σύμβουλός του επί πολιτιστικών θεμάτων και ως διευθύντρια Εθιμοτυπίας και Δημοσίων Σχέσεων, ενώ παραμένω μέχρι σήμερα συνεργάτιδά του.
«Η μαθητεία μου στο ήθος και το όραμά του είναι μια μακρόχρονη και σημαντική πολιτική εμπειρία»
Η μαθητεία μου στο ήθος και το όραμά του είναι μια μακρόχρονη και σημαντική πολιτική εμπειρία, στην οποία συμπεριλαμβάνονται η συμφωνία για την ανέγερση του Κέντρου Πολιτισμού Σταύρος Νιάρχος με την καινούρια στέγη της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και της Εθνικής Βιβλιοθήκης, η μελέτη για τη σύσταση των θεσμών που πλέον αποδεικνύονται επιτακτική ανάγκη, όπως η Ακαδημία Τεχνών, και η στελέχωση των κορυφαίων πολιτιστικών φορέων της χώρας, όπως το Φεστιβάλ Αθηνών, η ΕΛΣ, και το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου. Απέκτησα αυτή την εμπειρία χάρη στον ίδιο τον Κώστα Καραμανλή, αλλά και χάρη στην εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων που τον ανέδειξαν. Είναι μια εμπειρία, λοιπόν, η οποία ανήκει πρωτίστως σε εκείνους. Για αυτό και αισθάνθηκα την υποχρέωση να τη θέσω στην κρίση και τη διάθεσή τους, ως υποψήφια δημοτική σύμβουλος του Δήμου Αθηναίων με τον Κώστα Μπακογιάννη, επειδή στην δημοκρατία δεν υπάρχει περιθώριο αποχής. Ούτε ψηφοφόρων, ούτε υποψηφίων. Ειδικά στην τοπική αυτοδιοίκηση, στην οποία βασιζόμαστε για την άμεση επιμέλεια της καθημερινότητάς μας.
Παρ’ όλα αυτά, το ποσοστό συμμετοχής στις αυτοδιοικητικές εκλογές κυμαίνεται συχνά κάτω από το 50%. Για να δούμε την Αθήνα μας ψηλά, όπως θέλουμε, χρειάζεται να δούμε να ανεβαίνει και αυτό το ποσοστό. Αν αισθάνεστε πως τα πράγματα πάνε καλύτερα, μην νομίζετε πως δεν χρειάζεται η συμμετοχή σας για να συνεχίσει αυτή η πορεία. Και αν αισθάνεστε πως η προεκλογική ρητορική ή η επαναλαμβανόμενη πολιτική καθημερινότητα αγνοεί τα προβλήματά σας, φέρτε τα εσείς στις κάλπες! Ούτως ή άλλως, προσωπικά, δεν εμπιστεύομαι τους απροβλημάτιστους ανθρώπους, ιδίως στις εκλογές. Έχει γίνει πολλή δουλειά στην πόλη μας, πολλά έργα. Κάποια έδειξαν την αξία τους αμέσως, κάποια χρειάστηκαν περισσότερο χρόνο για να την αποδείξουν. Όμως, όσα έργα και αν έγιναν, αρκετά προβλήματα παραμένουν. Υποψήφιοι και ψηφοφόροι οφείλουμε να τα έχουμε κατά νου όταν συναντιόμαστε, και οφείλουμε να τα έχουμε κατά νου όταν μπαίνουμε στο εκλογικό παραβάν.
Για παράδειγμα, ούτε εμένα μου αρέσει να υποβαθμίζονται γειτονιές επειδή οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι μικρομεσαίοι έμποροι τους αναγκάζουν να εγκαταλείψουν την δραστηριότητά τους, ξεριζώνοντας εδραιωμένα κέντρα συνάντησης. Ούτε εμένα μου αρέσει να παρατείνονται και να επαναλαμβάνονται έργα που πριν μπορέσουν να βελτιώσουν την καθημερινότητά μας γίνονται εστίες ταλαιπωρίας. Ούτε εμένα μου αρέσει που χιλιάδες άνθρωποι, κυρίως νέες και νέοι που εργάζονται ή σπουδάζουν στην Αθήνα, δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν οικονομικά στην ζωή στην πόλη μας και μένουν σε άλλους δήμους, χάνοντας χρόνο και ευκαιρίες στα πιο παραγωγικά χρόνια της ζωής τους.
Κι εγώ η ίδια, λοιπόν, με τα προβλήματα κατά νου θα πάω να ψηφίσω. Με τα προβλήματα κατά νου έθεσα και υποψηφιότητα. Συγχρόνως, όμως, έχω στο νου μου και τις επιλογές που μας προσφέρονται. Πιστεύω όντως ότι η δουλειά που έχει γίνει, η καθαρή μας πόλη, η προσοχή που έχει δοθεί σε κάθε γειτονιά, η εμπέδωση της κοινωνικής αλληλεγγύης, καθιστά σαφές πως ο Κώστας Μπακογιάννης είναι η καλύτερή μας επιλογή. Έχει αποδείξει τις προτεραιότητες και τις ικανότητές του. Αποφάσισα να είμαι υποψήφια με τον συνδυασμό του για τους ίδιους λόγους που αποφάσισα να τον ψηφίσω: Τον εμπιστεύομαι να θέσει στόχους, τον εμπιστεύομαι πως θα δουλέψει ώστε να τους πετύχει. Περισσότερο από όλα, τον εμπιστεύομαι να δημιουργήσει τις ομάδες εκείνες που θα αναδείξουν τα προβλήματα και τις δυνατότητες του δήμου. Για αυτό θέλω να είμαι μέρος αυτής της ομάδας, και για αυτό ελπίζω πως οι συμπολίτες μου θα με ψηφίσουν. Επειδή τα προβλήματα τα λύνουν όσοι δίνουν το παρών».
Ζούμε σε μια εποχή με γρήγορους και έντονους ρυθμούς, που πολλά πράγματα μπορούν να φέρουν την καθημερινότητά μας άνω κάτω. Για αυτό ο αυτοέλεγχος είναι σημαντικός.
Η παράσταση «Στο Τσακ» θα παρουσιαστεί στις και 25 και 26 Δεκεμβρίου στο Radio City της Θεσσαλονίκης, ενώ από τις 16 Ιανουαρίου θα μεταφερθεί στο Θέατρο Αλέκος Αλεξανδράκης στην Αθήνα.
