Τρομακτικό βίντεο από τη Ρωσία: Έκανε ελεύθερη πτώση και δεν άνοιγε το αλεξίπτωτο

Τον απόλυτο τρόμο βίωσε μία εκπαιδευόμενη κατά τη διάρκεια μαθήματος ελεύθερης πτώσης, πάνω από το Κεμέροβο της Ρωσίας.

Η εκπαίδευόμενη φαίνεται σε βίντεο να πηδάει από το αεροπλάνο και να στριφογυρίζει, καθώς, όπως φαίνεται, το αλεξίπτωτό της δεν κατάφερε να ανοίξει.

Ο εκπαιδευτήςτης αντιδρά γρήγορα και αποτρέπει το χειρότερο από το να συμβεί. Πηδά αμέσως μετά και επιταχύνει μέχρι να βρεθεί κοντά στην μαθήτριά του.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα των μέσων ενημέρωσης, ήταν μόλις 700 μέτρα πάνω από το έδαφος προτού μπορέσει να ελέγξει ξανά την πτήση της εκπαιδευόμενης και στη συνέχεια να ανοίξει το αλεξίπτωτό του.

Δείτε το απίστευτο βίντεο:

Τι πρέπει να κάνετε αν δεν ανοίξει το αλεξίπτωτο

Όπως αναφέρει το Beyond Facts η πρώτη φυσιολογική ανθρώπινη αντίδραση είναι να πανικοβληθούμε. Κατά συνέπεια, το πιο σημαντικό που οφείλουμε να κάνουμε σε αυτήν την απαιτητική στιγμή, είναι να διατηρήσουμε τη ψυχραιμία μας. Εύκολο να το λέμε, ενώ καθόμαστε στην καρέκλα, μπροστά στο γραφείο με τον τον υπολογιστή. Μάλλον δεν είναι το ίδιο εύκολο να συμβεί, όταν αντιμετωπίζουμε την πρόκληση.

“Το μυαλό αρχίζει να μας προετοιμάζει για αυτό που έρχεται και η πιθανότητα του θανάτου προκύπτει στις σκέψεις μας περισσότερες από μια φορές. Είναι σημαντικό να ψυχραιμήσουμε και ο πιο εύκολος τρόπος για να το καταφέρουμε, είναι να ρυθμίσουμε την αναπνοή μας. Για αυτό, χρειάζονται βαθιές εισπνοές από τη μύτη και εκπνοές από το στόμα -διαδοχικές φορές”.

Το δεύτερο βήμα, για να έχουμε πιθανότητες επιβίωσης, είναι να ‘ρίξουμε’ ταχύτητα της πτώσης. Πώς; Ο πιο εύκολος τρόπος είναι να απλώσουμε το σώμα μας, όσο περισσότερο μπορούμε. Για την ακρίβεια, να σχηματίζουμε το Χ με το σώμα μας, με τα χέρια και τα πόδια να είναι πάνω από το κεφάλι. Το στομάχι και το πρόσωπο μας πρέπει να κοιτά προς το έδαφος. Θα βοηθήσει και μια κλίση προς τα πίσω, του κεφαλιού μας. Όλα αυτά θα κάνουν το σώμα μας ένα μεγάλο παρμπρίζ (ή αν προτιμάς ανεμοθώρακα).

Το τρίτο και πιο σημαντικό βήμα είναι το να κοιτάξουμε προς τα κάτω. Η γενική θεώρηση είναι ότι θα πρέπει να αποφύγουμε το τσιμέντο και τις επίπεδες εκτάσεις. Θα σκέφτεστε πως θα πρέπει να προτιμήσουμε το υγρό στοιχείο. Λάθος.

Η επιφανειακή τάση του νερού είναι μεγαλύτερη από τα περισσότερα υγρά -και είναι ο λόγος που πολλά έντομα επιπλέουν και δεν βυθίζονται. Αν πέσετε με ταχύτητα 193 χιλιομέτρων την ώρα στη θάλασσα, θα είναι σαν να πέφτετε σε τσιμέντο. Αν δεν υπάρχει άλλη επιλογή, πρέπει να ξέρετε ότι είναι χρήσιμο να τρυπήσετε την επιφάνεια του νερού, όσο πιο γρήγορα γίνεται -όσο μικρότερη είναι η επιφάνεια που θα διαπεράσετε, τόσο λιγότερος θα είναι και ο πόνος. Τα χέρια πρέπει να είναι κολλημένα στο σώμα και τα πόδια κολλημένα μεταξύ τους, όπως ‘κοιτούν’ το νερό.

H επιφάνεια που πρέπει ιδανικά να αναζητήσετε

Το πάχος και η πυκνότητα του χιονιού το κάνουν την ιδανική κατάσταση -απορροφά το μεγαλύτερο μέρος της πρόσκρουσης και έτσι τη γλιτώνουμε με τους λιγότερους δυνατούς τραυματισμούς.

Η καλύτερη ωστόσο, επιλογή για να πέσουμε από τα 4.200 μέτρα χωρίς αλεξίπτωτο, είναι το δάσος και δη περιοχή που έχει δέντρα. Όπως θα πέφτουμε πάνω στα κλαδιά, αυτά θα σπάνε και θα ‘ρίχνουν’ την ταχύτητα μας μέχρι να βρεθούμε στο έδαφος -καλώς εχόντων των πραγμάτων χωρίς σοβαρά τραύματα. Αν υπάρχει και μικρός λοφίσκος, ακόμα καλύτερα.

Το τέταρτο βήμα είναι να ‘δείχνουν’ τα πόδια μας το έδαφος. Όπως πλησιάζουμε απειλητικά το έδαφος, πρέπει να φέρουμε τα χέρια και τα πόδια κοντά στο σώμα σε κάθετη θέση -και να σημαδεύουμε την περιοχή που θέλουμε να ‘συναντήσουμε’. Τα πιο δυνατά κόκαλα που έχει το ανθρώπινο σώμα είναι αυτά των ποδιών. Για αυτό και πρέπει να είναι τα πρώτα που θα ακουμπήσουν στο έδαφος -για την ακρίβεια η επαφή πρέπει να γίνει με τα δάχτυλα των ποδιών.

Εξυπακούεται πως θα προκύψουν τραύματα “αλλά θα θυσιάσετε τα πόδια σας, για να ζήσετε”. Άνθρωποι που έχουν επιβιώσει όσων διαβάσατε έως εδώ, έχουν ενημερώσει πως η πρόσκρουση πόνεσε πάρα πολύ. Οπότε είναι χρήσιμο να είστε προετοιμασμένοι ψυχολογικά.

Το πέμπτο και τελευταίο βήμα είναι να έχετε χαμηλά το κεφάλι σας (να ακουμπά το σαγόνι το στήθος και αν μπορείτε να ‘δέσετε’ τα δάχτυλα σας πίσω από το κεφάλι σας), καθώς το πιθανότερο είναι να λιποθυμήσετε από το σοκ και τον πόνο. Περάσατε όσα περάσατε και ζήσατε. Μη την ‘πατήσετε’ στο φινάλε.