Αυτοκινητοβιομηχανία – ΗΠΑ: Μπορεί η απεργία να τονώσει το εργατικό κίνημα;

Μπορεί οι σεναριογράφοι –άλλωστε αυτοί ξέρουν να αφηγούνται ιστορίες- να έκαναν την αρχή με την απεργία τους κι ακόμη να βρίσκονται σε στάδιο διαπραγματεύσεων οι ηθοποιοί για τη λύση των κινητοποιήσεών τους, ωστόσο ένα άλλο σωματείο στη Βόρεια Αμερική αυτή τη στιγμή ταράζει τα νερά παγκοσμίως. Είναι οι εργαζόμενοι στην αυτοκινητοβιομηχανία.

Όπως εύλογα αναρωτιέται σε άρθρο γνώμης το Al Jazeera, «Θα μπορούσε η απεργία στην αυτοκινητοβιομηχανία να τροφοδοτήσει μια αναγέννηση του εργατικού κινήματος;» Ας μιλήσουν καλύτερα τα στοιχεία ως τεκμηρίωση σε αυτό το ενδεχόμενο.

Σημαντικές οικονομικές απώλειες

Σύμφωνα με την China Daily, η συνεχιζόμενη εδώ και δύο εβδομάδες απεργία των εργαζομένων στην αυτοκινητοβιομηχανία, με 25.000 συμμετέχοντες, οδηγεί σε σημαντική κάμψη την οικονομική δραστηριότητα.

Έρευνα του οικονομικού ομίλου Anderson αποκαλύπτει ότι ήδη η εφοδιαστική αλυσίδα στον τομέα της αυτοκίνησης δέχεται πλήγμα, καθώς η παραγωγή σταματάει.

Μέχρι τώρα, οι συνολικές απώλειες σε ό,τι αφορά τους κατασκευαστές, προμηθευτές, τους μεσάζοντες αλλά και τους καταναλωτές, καθώς η αύξηση του κόστους μετακυλίεται σε ολόκληρη την αγορά, υπολογίζεται ότι ανέρχονται σε 4 δισεκατομμύρια δολάρια.

Αντιλαμβανόμαστε, λοιπόν, πώς στην ηγέτιδα δύναμη του παγκοσμίου οικονομικού συστήματος που «καταλαβαίνει» μόνο από μείωση κερδοφορίας, επιδρά και τι σημαίνει αυτή η εξέλιξη αυτή τη στιγμή για τη διεθνή οικονομική δραστηριότητα. Τι δύναμη έχουν στα χέρια τους οι εργαζόμενοι.

Η εκπροσώπηση των συνδικάτων αυξήθηκε πάνω από 14% στις ΗΠΑ, μόνο για το πρώτο εξάμηνο του τρέχοντος οικονομικού έτους, σε σχέση με πέρυσι.

Από τις κινητοποιήσεις στην αμερικανική αυτοκινητοβιομηχανία, ο πρόεδρος του συνδικάτου UAW, Shawn Fain

Νέα δεδομένα

Οι κλιμακούμενες κινητοποιήσεις δείχνουν και πόσο ενισχύεται ο συνδικαλισμός, σε μια στιγμή που φαίνεται ότι η εργασιακή συνείδηση ξαναξυπνά, προκειμένου οι εργαζόμενοι να περιφρουρήσουν τα δικαιώματά τους. Τουλάχιστον στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Στον καιρό της οικονομικής παγκοσμιοποίησης όμως δεν μπορεί παρά να περιμένουμε να μεταδίδονται και στον υπόλοιπο πλανήτη τέτοια κινήματα.

Σύμφωνα με τα στοιχεία από το Εθνικό Συμβούλιο Εργασιακών Σχέσεων, η εκπροσώπηση των σωματείων αυξήθηκε πάνω από 14% στις ΗΠΑ μόνο για το πρώτο εξάμηνο του τρέχοντος οικονομικού έτους, σε σχέση με πέρυσι την αντίστοιχη περίοδο.

Μάλιστα, σχετική δημοσκόπηση δείχνει ότι η αποδοχή των εργατικών συνδικάτων φτάνει σε ποσοστό το 67% γι’ αυτή τη χρονιά, για πέμπτο συναπτό έτος στη σειρά.

Εργασιακή… οργή και ισχυρό ιστορικό προηγούμενο

Εάν ο Τζον Στάινμπεκ αποτύπωσε για πάντα στο κορυφαίο του έργο «Τα σταφύλια της οργής» μια κοινωνική πραγματικότητα που γίνεται όλο και πιο γνώριμη και… οικεία στα τωρινά μας μάτια, οι σημερινές απεργίες στη Βόρεια Αμερική, με τους εργαζόμενους να διεκδικούν καλύτερες αμοιβές και εργασιακά δικαιώματα, αναβιώνουν την ιστορία.

Στη διάρκεια του Μεσοπολέμου, στα τέλη του 1936, οι εργαζόμενοι στην αυτοκινητοβιομηχανία στο Φλιντ και το Μίσιγκαν, γύρω από το νευραλγικό κέντρο της General Motors οργανώθηκαν αποτελεσματικά και οδήγησαν σε νέα άνθιση το εργατικό κίνημα.

Οι συνολικές απώλειες υπολογίζεται ότι ανέρχονται σε 4 δισεκατομμύρια δολάρια.

Η κινητοποίηση των εργαζομένων στα εργοστάσια-«κλειδιά» της Σεβρολέτ και της Μπιούικ κατά τη Μεγάλη Ύφεση, με καθιστική διαμαρτυρία, έχει μείνει ιστορική και η πολύμηνη έντασή της οδήγησε σε μεγάλες νίκες τους εργαζόμενους της αυτοκινητοβιομηχανίας τότε, σε αύξηση των αποδοχών τους, με το συνδικάτο τους «United Auto Workers» να γίνεται πανίσχυρο και να εμπνέει νέες απεργίες ανά την αμερικανική επικράτεια.

Ογδόντα χρόνια και πλέον μετά, φαίνεται πως η ιστορία επαναλαμβάνεται, έχει σίγουρα ισχυρό προηγούμενο και όπως επισημαίνει ο πρόεδρος του συνδικάτου UAW, Shawn Fain, «Αυτή είναι μια απεργία που ξεκίνησε σε μικρή κλίμακα και γιγαντώνεται μέρα με τη μέρα».

Όταν ξεκίνησε ταυτόχρονα στις 15 Σεπτεμβρίου 2023 στις τρεις μεγαλύτερες αυτοκινητοβιομηχανίες του Ντιτρόιτ, τη Ford, την General Motors και τη Stellantis, την ιδιοκτήτρια της Jeep και της Chrysler, ενδεχομένως να μην φανταζόταν κανείς τις σημερινές της διαστάσεις.