Ζερεφός: Έχουμε έναν αόρατο κίνδυνο ο οποίος απειλεί όλο τον πλανήτη

Τον κώδωνα του κινδύνου για την κλιματική κρίση κρούει ο καθηγητής Φυσικής της Ατμόσφαιρας και γενικός γραμματέας της Ακαδημίας Αθηνών Χρήστος Ζερεφός,  κάνοντας λόγο για αόρατη απειλή.

Ο καθηγητής αναφέρεται στην υπερθέρμανση των υδάτων που «είναι πάρα πολύ επικίνδυνη για πάρα πολλούς λόγους». Δίνει δε, απαντήσεις για τις “ψυχρές λίμνες” και τις καταστροφικές πλημμύρες, στη Θεσσαλία, μετά τις κακοκαιρίες «Daniel» και «Elias» που έπληξαν τη χώρα μας μέσα σε διάστημα 20 ημερών, προειδοποιώντας ότι κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει ότι μια ανάλογη σε ένταση κακοκαιρία θα μπορούσε να «χτυπήσει» την Αθήνα ή τη Θεσσαλονίκη.

Το σύστημα «ω»

Ειδικότερα ο κ. Ζερεφός,  μίλησε στην ΕΡΤ, για μια σύμπτωση με παράπλευρες διαταραχές που δεν επέτρεψαν στην κακοκαιρία Daniel, να μετακινηθεί τουλάχιστον για τρεις – τέσσερις μέρες. «Αυτό το σύστημα μοιάζει με το ελληνικό γράμμα “ω” το μικρό. Αυτός ο εμποδισμός της απομάκρυνσης αυτής της σημαντικής διαταραχής οδήγησε στα φαινόμενα που είδαμε (στη Θεσσαλία) πρώτα απ όλα στις πλημμύρες από τον Ντάνιελ και μετά η φθινοπωρινή μπόρα που εξελίχθηκε σε αυτό που βλέπουμε τώρα, στον Elias που βρήκε όλες αυτές τις περιοχές πληγείσες», τόνισε.

«Το έτος 2023 στη χώρα μας είχαμε μια αλληλουχία απίστευτων καταστάσεων»

Παράλληλα προειδοποίησε ότι «τα ακραία καιρικά φαινόμενα θα είναι πιο συχνά» και τόνισε πως ότι οι κάτοικοι θα πρέπει να σκεφτούν πάρα πολύ καλά την επικινδυνότητα, ο καθένας στην περιοχή στην οποία ζει.

«Τα μειονεκτήματα (της περιοχής που ζούμε) δεν τα ξέρουμε ή ίσως τα έχουμε υπερεκτιμήσει. Για παράδειγμα, κάποιος ο οποίος έχει κτίσει δίπλα σε ένα ποτάμι υπάρχει πάντα ο φόβος της πλημμύρας από μια σοβαρή βροχόπτωση, ιδίως από φαινόμενα όπως αυτά που είδαμε, τα οποία βεβαίως είναι σπανιότατα.

«Θα πρέπει να αναγνωρίσει ο καθένας τους κινδύνους που τον περιβάλλουν. Θα πρέπει ο καθένας μας να μάθει να ανησυχεί για το μέλλον του πλανήτη, κάτι το οποίο δεν το έχουν συνειδητοποιήσει όλοι αυτή τη στιγμή. Το έτος 2023 στη χώρα μας είχαμε μια αλληλουχία απίστευτων καταστάσεων… », είπε ο καθηγητής.

«Η υπερθέρμανση των υδάτων είναι πάρα πολύ επικίνδυνη για πάρα πολλούς λόγους»

Συνέχισε λέγοντας πως σε όλη τη Μεσόγειο έχουν συμβεί ανάλογα ακραία φαινόμενα: «Η θερμοκρασία της Μεσογείου είναι 3,5 περίπου βαθμοί, τουλάχιστον στην Ανατολική Μεσόγειο, πάνω από τις κανονικές τιμές. Στον Ατλαντικό Ωκεανό, στο Λαμπραντόρ έφτασε μέχρι 3,8 βαθμούς Κελσίου πάνω από το κανονικό. Το ίδιο και σε σχεδόν ολόκληρη την ανατολική ακτή των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά τώρα αρχίζουν να θερμαίνονται τα νερά και στον Ειρηνικό Ωκεανό. Στη δυτική ακτή της Ευρώπης τα νερά Ιούλιο και Αύγουστο ήταν περίπου τρεις βαθμοί πάνω από το κανονικό. Αυτή η υπερθέρμανση των υδάτων είναι πάρα πολύ επικίνδυνη για πάρα πολλούς λόγους. Τα θερμά νερά θα κρυώσουν σιγά σιγά προς τον Νοέμβριο, Δεκέμβριο και στη συνέχεια οι αστάθειες που δημιουργούνται από την έντονη εξάτμιση πάνω από αυτά τα νερά δεν ξέρουμε πόση ενέργεια θα τροφοδοτήσουν σε καταιγίδες. Εάν δεν ήταν τόσο ζεστά τα νερά δεν θα είχαν την έκταση που έχουν».

Από τις πλημμύρες στον Βόλο

Η αόρατη απειλή

Ο κ. Ζερεφός εξήγησε ότι όταν η θερμοκρασία ανεβαίνει επάνω ψύχεται γιατί είναι πιο κρύος ο αέρας, οπότε εκεί συμπυκνώνονται τα νερά και γίνονται βροχή. «Έτσι δημιουργούνται αντλίες ύδατος, δηλαδή ρουφάει νερό από τους υδρατμούς πάνω από την εξάτμιση, πάνω από τις θερμές θάλασσες και το ξανά επιστρέφει στη γη».

«Έχουμε έναν αόρατο κίνδυνο ο οποίος απειλεί όλο τον πλανήτη»

Όσον αφορά στον Θεσσαλικό Κάμπο, τόνισε ότι θα μπορούσε ο Ντανιέλ να είχε εγκλωβιστεί πάνω από τη Θεσσαλονίκη ή ακόμα και πάνω από την Αθήνα.

«Κανείς δεν μπορεί να το αποκλείσει αυτό. Γι αυτό χρειάζεται εγρήγορση. Εδώ και 40 χρόνια φωνάζουμε οι επιστήμονες ότι πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τα ακραία καιρικά φαινόμενα, όπως έχουμε μάθει να ζούμε και με τους σεισμούς. Καλό είναι να δούμε τα ακραία φαινόμενα. Βεβαίως το θέμα του να σωθούν ζωές, το οποίο είναι πρώτης προτεραιότητας παγκοσμίως, έχει πάει καλά παγκόσμια και στη χώρα μας. Το 112 λειτούργησε. Το θέμα όμως είναι αυτό που πρέπει να κάνουμε από τούδε και στο εξής. Χρειάζεται μια συσπείρωση. Έχουμε έναν αόρατο κίνδυνο ο οποίος απειλεί όλο τον πλανήτη. Πρέπει λοιπόν σιγά σιγά να αναγνωρίσουμε την επικινδυνότητα της περιοχής στην οποία ζούμε ή δραστηριοποιούμαστε».