Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων: Ημέρα για δημιουργικό προβληματισμό

Τα ζώα ζούνε την ομορφιά της φύσης, και χαίρονται την ελευθερία τους, μέχρι τη στιγμή που θα παρέμβει ο άνθρωπος.

Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων σήμερα, 4 Οκτωβρίου.

Και οι επιστήμονες εκφράζουν την έντονη ανησυχία τους για την κατακόρυφη μείωση στον παγκόσμιο πληθυσμό άγριων ζώων, ενώ οι εθελοντές παλεύουν με κάθε μέσο και με όλες τους τις δυνάμεις να σώσουν κάθε ζώο που χρειάζεται βοήθεια.

Η υπεύθυνη πολιτικής για το φυσικό περιβάλλον στο WWF Ελλάς, Σοφία Κόπελα, η Ντέπυ Κουρέλλου, η οποία μαζί με την αδελφή της Νάνσυ έχουν ιδρύσει το αναγνωρισμένο φιλοζωικό σωματείο – καταφυγίο ιπποειδών, Rancheros, αλλά και η πρόεδρος της ΑΝΙΜΑ – Σύλλογος Προστασίας Άγριας Ζωής, Μαρία Γανωτή μιλούν για τα ζώα. Όπως επίσης, και ειδική γραμματέας για την προστασία των ζώων συντροφιάς, Μαριάνθη Δημοπούλου.

Τα µάτια ενός ζώου έχουν την ικανότητα να μιλούν μια σπουδαία γλώσσα. (Martin Buber, 1878-1965, Αυστροεβραίος φιλόσοφος)

Σοφία Κόπελα: «Ευκαιρία για να επανεξετάσουμε τη σχέση μας με τη φύση και τα ζώα»

«Η σημερινή Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων αποτελεί μια ευκαιρία για να επανεξετάσουμε και να επαναπροσδιορίσουμε τη σχέση μας με τη φύση και ειδικότερα με τα ζώα.

Οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι πλέον ζούμε στην ανθρωπόκαινο εποχή που χαρακτηρίζεται από τη δραματική επίδραση του ανθρώπου στις διεργασίες της γης, το κλίμα και τα οικοσυστήματα.

Ελάχιστος χώρος στον πλανήτη μας έχει μείνει ανεπηρέαστος από τις ανθρώπινες δραστηριότητες γεγονός που έχει κρίσιμες επιπτώσεις στην άγρια ζωή.

Η πρόσφατη έκθεση του WWF «Ζωντανός πλανήτης» ανέδειξε ότι οι πληθυσμοί της άγριας ζωής μειώθηκαν κατά 69% κατά μέσο όρο από το 1970 έως το 2018, ενώ σε κάποιες περιοχές του πλανήτη (Λατινική Αμερική και Καραϊβική) η μείωση αυτή φτάνει το 94%.

Από τις κύριες αιτίες της μείωσης των πληθυσμών της άγριας ζωής είναι η απώλεια και υποβάθμιση των ενδιαιτημάτων τους, δηλαδή του φυσικού χώρου όπου ζουν και αναπαράγονται, λόγω ανθρώπινων δραστηριοτήτων.

Τεράστιες δασικές εκτάσεις στον Αμαζόνιο, στο Βόρνεο και τη Σουμάτρα στην Ινδονησία έχουν αποψιλωθεί από υλοτομικές δραστηριότητες, ή έχουν τραπεί σε βοσκοτόπια για την εκτροφή βοοειδών, και σε καλλιεργήσιμη γη για την παραγωγή προϊόντων, όπως σόγια και φοινικέλαιο, εκτοπίζοντας τα άγρια ζώα από τον ζωτικό τους χώρο.

Πιο κοντά σ’ εμάς, η εξόρυξη υδρογονανθράκων, συμπεριλαμβανομένων και των σεισμικών ερευνών, απειλούν τις φάλαινες φυσητήρες και άλλα θαλάσσια θηλαστικά και είδη που ζουν στις θάλασσές μας.

Η κλιματική κρίση αποτελεί μια σημαντική απειλή για την άγρια πανίδα. Η άνοδος της θερμοκρασίας της θάλασσας, το λιώσιμο των πάγων, τα ακραία καιρικά φαινόμενα, όπως πλημμύρες και πυρκαγιές, επηρεάζουν άμεσα τα ενδιαιτήματα και τον φυσικό χώρο των ζώων που κατοικούν σε αυτά.

Στη χώρα μας, οι πυρκαγιές στη Δαδιά και η απώλεια της αποικίας του μαυρόγυπα έφεραν με τραγικό τρόπο στο προσκήνιο τις καταστροφικές επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης στην άγρια πανίδα.

Τέλος, η σύλληψη ή η θανάτωση άγριων ζώων με σκοπό το παράνομο εμπόριο αποτελούν σημαντικό λόγο απώλειας της άγριας ζωής. Ελέφαντες θηρεύονται παράνομα για ελεφαντόδοντο και τίγρεις θανατώνονται για τα δέρματα και τα οστά τους. Άγρια ζώα από δεκάδες χιλιάδες είδη συλλέγονται από τη φύση και στη συνέχεια πωλούνται ως τρόφιμα, κατοικίδια, δέρμα, σουβενίρ και θεραπευτικά σκευάσματα.

Μία είναι η κοινή συνιστώσα των παραπάνω: ευθύνη για τη μείωση του πληθυσμού της άγριας ζωής και της υποβάθμισης των ενδιαιτημάτων τους έχουν οι άνθρωποι και οι μη βιώσιμες και ρυπαντικές οικονομικές δραστηριότητες, η υπερεκμετάλλευση των φυσικών πόρων και τα μη βιώσιμα συστήματα παραγωγής και κατανάλωσης.

Η διεθνής κοινότητα και οι επιμέρους χώρες έχουν αναλάβει δράση και έχουν υιοθετήσει κάποια μέτρα για την αντιμετώπιση των απειλών αυτών, χωρίς όμως ουσιαστικά αποτελέσματα.

Ωστόσο, στην ανθρωπόκαινο εποχή που ζούμε απαιτείται μια ριζική και ουσιαστική αλλαγή σε όλους τους παραγωγικούς και οικονομικούς τομείς της ζωής μας για να μπορέσουμε να αναχαιτίσουμε τις αλληλένδετες κρίσεις απώλειας της βιοποικιλότητας και του κλίματος.

Σήμερα, Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων, ας επανεξετάσουμε τη σχέση μας με τη φύση και με τα ζώα, και ας σκεφτούμε το μέλλον του πλανήτη και της κοινωνίας που θέλουμε.

Οι επιστήμονες συνεχίζουν να κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου σε ό,τι αφορά την απώλεια ειδών, την υποβάθμιση των οικοσυστημάτων και την καταστροφή του κλίματος. Θα αρχίσουμε άραγε να τους ακούμε πραγματικά;»

Ντέπυ Κουρέλλου: Σε κανένα ζώο δεν αρέσει η μοναξιά. Η αλληλεπίδραση, η συντροφικότητα, η αγέλη, το κοπάδι, είναι ευτυχία για τα ζώα

Στη Β. Εύβοια, στην παραλία της Αγίας Άννας, υπάρχει ένα καταφύγιο για ζώα. Εκεί ζουν ελεύθερα άλογα και γαϊδούρια, αλλά και σκύλοι και μία γάτα. Βρέθηκαν ταλαιπωρημένα, κακοποιημένα, εγκαταλελειμμένα.

Στο καταφύγιο βρήκαν τη φροντίδα και την αγάπη, χάρη στις κυρίες Ντέπυ και Νάνσυ Κουρέλλου, οι οποίες από το 2015 έχουν αφιερώσει τη ζωή τους σ’ αυτά τα πλάσματα.

Εκεί λοιπόν, στην παραλία της Αγίας Άννας, υπάρχει το αναγνωρισμένο φιλοζωικό σωματείο – καταφύγιο ιπποειδών, Rancheros.

Ο λόγος στην κυρία Ντέπυ Κουρέλλου: «Το Rancheros είναι ένα καταφύγιο ιπποειδών, στην παραλία της Αγίας Άννας, στην Β. Εύβοια. Φιλοξενεί έξι άλογα και δύο υπερήλικα γαϊδουράκια, δέκα σκυλάκια και μία γάτα. Και φυσικά, περιθάλπει και προωθεί υιοθεσίες αδέσποτων ζώων.

Το κάθε ζώο έχει τη δική του προσωπικότητα. Ιδιαίτερη και υπέροχη. Ωστόσο, δεν θα αναφερθώ στην κάθε μία ξεχωριστά ,αλλά στο γεγονός ότι η «δύναμη» των αλόγων είναι η ένωση τους. Στο Rancheros δεν διατηρούμε το κάθε άλογο στο δικό του box.

Τα άλογα είναι ελεύθερα μέσα στο κτήμα και δρουν σαν κοπάδι, σαν οικογένεια, όπως θα συνέβαινε έξω στη φύση. Το ίδιο και τα γαϊδουράκια μας.

Όταν βρήκαμε το πρώτο, την Ελενίτσα, με πολύ σοβαρά προβλήματα -και υγείας και συμπεριφοράς- απευθυνθήκαμε σε άλλα σωματεία για συμβουλές καθώς δεν είχαμε εμπειρία.

Όλο μας είπαν να μην την αφήσουμε μαζί με τα άλογα. Πράγματι την είχαμε περιορισμένη. Γρήγορα διαπιστώσαμε όμως, πως ένα από τα άλογα, η Φωτούλα μια νεαρή φοραδίτσα, ξόδευε όλο και περισσότερο από τον χρόνο της για να είναι κοντά στην περίφραξη που τη χώριζε από την Έλενα. Γινόταν φανερό πως υπήρχε επικοινωνία, συντροφικότητα και εν τέλει αποδοχή.

Τώρα γαϊδουράκια και άλογα είναι μαζί σε απόλυτη αρμονία. Ξέρετε σε κανένα ζώο δεν αρέσει η μοναξιά. Η αλληλεπίδραση, η συντροφικότητα, η αγέλη και το κοπάδι είναι ευτυχία για τα ζώα.

Ζώα κακοποιημένα, εγκαταλελειμμένα

Το κάθε ένα έχει τη δική του στενόχωρη ιστορία. Και οι ιστορίες αυτές δεν φαίνεται να τελειώνουν σε αυτή τη χώρα. Η Άρτεμις, ένα ελληνικό άλογο κοντόσωμο, βρέθηκε να περιφέρεται στην Στενή Ευβοίας. Οι κάτοικοι την τάιζαν ψωμιά και υπολείμματα φαγητού. Την υιοθέτησε μια υπέροχη οικογένεια στη Δάφνη Ευβοίας. Κατασκεύασαν στάβλο, τής παρείχαν τροφή.

Κι όμως, μια φορά την εβδομάδα, τουλάχιστον, η Άρτεμις έβρισκε τρόπο και το έσκαγε. Διέσχιζε τον εθνικό δρόμο και πήγαινε τρία χωριά απόσταση, σε έναν χώρο που φιλοξενούταν ένα άλλο άλογο. Τόσο ανάγκη είχε τη συντροφιά του είδους της. Καθώς αυτό ήταν φυσικά επικίνδυνο ο νέος της κηδεμόνας επικοινώνησε με το Rancheros και από τότε βρίσκεται μαζί μας.

Τα τελευταία χρόνια ο κόσμος έχει ευαισθητοποιηθεί ως προς τα ζώα

Δεν βλέπουμε απλά ευαισθητοποίηση απέναντι στα δικαιώματα των ζώων, αλλά και κινητοποίηση. Οι άνθρωποι πια δρουν, όταν διακρίνουν την κακοποίηση. Δυσκολότερα πια αγοράζουν κατοικίδια. Βοηθούν σωματεία που προσφέρουν, είτε εθελοντικά είτε οικονομικά.

Όμως, θέλω να σταθώ σε κάτι άλλο. Στον κατακλυσμό ειδήσεων κακοποίησης, που αμέσως γίνονται viral, τόσο στα social media όσο και στα παραδοσιακά media.

Τα φρικιαστικά εγκλήματα εναντίον των ζώων, φυσικά πρέπει να αναδειχτούν, ειδικά όταν αναλαμβάνει η δικαιοσύνη.

Ωστόσο, θεωρώ πως για κάθε μια τέτοια είδηση υπάρχουν σε αναλογία άλλες δέκα με το αντίθετο περιεχόμενο. Άνθρωποι που με αυταπάρνηση σώζουν, νοιάζονται, περιποιούνται, δίνουν ελπίδα σε ένα ζωάκι που δεν είχε. Θεωρώ λοιπόν, πως και αυτές οι ωραίες ιστορίες αξίζουν αντίστοιχης και μεγαλύτερης προβολής.

Εκπαιδεύεις τον κόσμο με αυτό τον τρόπο. Δείχνοντας μόνο αποτρόπαιες εικόνες δεν προχωράμε. Πρέπει να δοθεί δημοσιότητα και σε όσους αναλαμβάνουν πρωτοβουλία. Σε όσους εμπνέουν. Μόνο έτσι θα γίνει καλύτερος ο κόσμος μας.

Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων: Τι έχετε να πείτε γι’ αυτήν την ημέρα;

Νομίζω συνοψίζεται σε ένα ρητό που αποδίδεται στον Γκάντι: «Κατά τη γνώμη μου, η ζωή ενός αρνιού δεν είναι λιγότερο πολύτιμη από αυτή ενός ανθρώπου. Είμαι απρόθυμος να αφαιρέσω τη ζωή ενός αρνιού για χάρη του ανθρώπινου σώματος. Πιστεύω ότι, όσο πιο αβοήθητο είναι ένα πλάσμα, τόσο πιο πολύ δικαιούται την προστασία από τη σκληρότητα του ανθρώπου».

Οι φωτιές στην Β. Εύβοια το 2021, έκαψαν και το καταφύγιο του Rancheros.

«Ήταν πολύ δύσκολες στιγμές κι ακόμα δυσκολότερες ήταν όσες ακολούθησαν. Δώσαμε ένα πολύ μεγάλο αγώνα, για να κάνουμε το κτήμα ξανά λειτουργικό. Και πάνω που τα καταφέραμε μάς διώχνουν από τον χώρο που ήμαστε, καθώς έληξε το συμβόλαιο μας και οι ιδιοκτήτες δεν θέλουν να το ανανεώσουν. Έτσι, καλούμαστε και πάλι να ξεκινήσουμε από την αρχή. Μια διαδικασία πολύ δαπανηρή», αναφέρει η κ. Κουρέλλου.

Τα έξοδα για τις τροφές των ζώων, όπως και για τα οικοδομικά υλικά είναι τεράστια. Κάθε οικονομική βοήθεια θα δώσει «ανάσα» στις δύο αδελφές: την Ντέπυ και την Νάνσυ.

● EUROBANK
Iban GR7602601820000810200799653
Αριθµός Λογαριασµού 0026.0182.81.0200799653
SWIFT: ERBKGRAA
Όνομα Δικαιούχου: Φίλοι των αλόγων αν. Αττικής και Ευβοίας

● PayPal
Rancheros2015@gmail.com

Μαρία Γανωτή: Με εντυπωσιάζει πάντα ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν και δεν είχαν ποτέ στη ζωή τους κάποιο ζώο. Μου φαίνονται εξωγήινοι

«Τα ζώα είναι ένα μεγάλο μέρος του κόσμου μου από όταν ήμουν παιδάκι.

Είχα φτιάξει από τότε μια δική μου ιστορία, ότι ήμουν σε μυστική σχέση μαζί τους, ότι καταλαβαινόμαστε με τα βλέμματα, είχαμε τα δικά μας συνθηματικά.

Περνούσα ώρες με τα ζώα μου, την κατσικούλα, την Γαλανή, τις γάτες, τα κουνελάκια, και παρακολουθούσαμε τους σκαντζόχοιρους, τους κοκκινολαίμηδες, τις χελώνες, τα μυρμήγκια. Συζητούσαμε, χωρίς να μιλάμε.

Είχα την ευλογία να μεγαλώσω στην ελληνική επαρχία, σε μια κωμόπολη με κήπους και αυλές, δίπλα σε ελαιώνες και ρεματιές με φτέρες .

Με εντυπωσιάζει πάντα ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν και δεν είχαν ποτέ στη ζωή τους κάποιο ζώο. Μια γατούλα, έναν σκύλο, ένα πουλί. Μου φαίνονται εξωγήινοι.

Καταλαβαίνω ότι θα έπρεπε να πω σήμερα κάτι πολιτικά ορθό, ότι μοιραζόμαστε με τα ζώα τον πλανήτη, ότι έχουν τα ζώα δικαιώματα, ότι δεν είμαστε ανώτεροι από αυτά κλπ.

Και, μιας κι έχουν περάσει από τα χέρια μου χιλιάδες άγρια ζώα, έχω φροντίσει τις πληγές τους και έχω συμβάλει στην επανένταξη τους, θα έπρεπε, ίσως, να μιλήσω για την άγρια ζωή και την αξία της.

Όμως νιώθω την ανάγκη να πω ότι όλα αυτά δεν θα είχαν συμβεί αν δεν είχαμε τη μυστική μας σχέση με την κατσικούλα τη Γαλανή, τις γάτες και τα κουνελάκια της παιδικής μου ηλικίας.

Κι αν δεν παρατηρούσαμε μαζί, τους κοκκινολαίμηδες και τα μυρμήγκια».

Μαριάνθη Δημοπούλου: Ζώα της άγριας πανίδας, ζώα συντροφιάς, ζώα εργαστηρίου, παραγωγικά και άλλα, αυτή την ημέρα διεκδικούν τον σεβασμό

«H καθιέρωση της Παγκόσμιας Ημέρας των Ζώων ξεκίνησε το 1931 από την Φλωρεντία με βασικό στόχο την προστασία των ζώων που ήταν υπό εξαφάνιση. Με το πέρασμα των ετών η σημασία έχει διευρυνθεί και επικεντρώνεται στα δικαιώματά όλων των ζώων.

Η Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων, που τιμάται κάθε χρόνο στις 4 του Οκτώβρη, αποτελεί ημέρα αφύπνισης και ευθύνης για τα δικαιώματα των
ζώων εδώ και δεκαετίες ανά τον κόσμο.

Είναι αφιερωμένη στα μη ανθρώπινα όντα που πλαισιώνουν κάθε οικοσύστημα. Ο ρόλος τους ποικίλος και η σημασία τους μοναδική ανά είδος.

Ζώα της άγριας πανίδας, ζώα συντροφιάς, ζώα εργαστηρίου, παραγωγικά και άλλα, αυτή την ημέρα διεκδικούν τον σεβασμό. Διεκδικούν τη δίκαιη μεταχείριση, την εξασφάλιση της ευζωίας τους και την προστασία των δικαιωμάτων τους.

Η ανάγκη για την βελτίωση των συνθηκών διαβίωσής τους και η θεσμική κατοχύρωση των δικαιωμάτων τους, αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι μιας υγιούς κοινωνίας.

Η κυβερνητική πολιτική με στόχο την επίτευξη αυτών, απαιτεί συστηματικές και ρηξικέλευθες αλλαγές σε πολλά συστήματα. Σε μια κοινωνία που ακόμη χρειάζεται εκπαίδευση στον τρόπο αντιμετώπισης των ζώων, που η εφαρμογή του θεσμικού πλαισίου δεν είναι πάντα αυτονόητη για την προστασία τους και η ανάγκη για αλλαγή μεγάλη, κάθε τέτοια ημέρα δεν είναι γιορτή, αλλά ισχυρή υπενθύμιση του έργου που πρέπει ακόμη να υλοποιηθεί.

Η επίσκεψη σε ένα καταφύγιο θα βοηθήσει ώστε να συνειδητοποιήσουμε ότι η ζωή στους δρόμους ή σε ένα κλουβί δεν αξίζει σε κανένα πλάσμα».