Μια γυναίκα από τις συμμορίες των μεταναστών της Σουηδίας εξομολογείται

Αδελφή αρχηγικού μέλους συμμορίας στη Σουηδία, η Φάισα Άιντλε, είχε για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της έναν στόχο στην πλάτη της. Για την ίδια η Στοκχόλμη έμοιαζε με πολεμική ζώνη. Στους δρόμους της δεν μπορούσε να πάει πουθενά χωρίς να την ακολουθούν, της απαγορευόταν η είσοδος σε συγκεκριμένες γειτονιές και ήταν συνεχώς φοβισμένη.

«Ένιωθα σαν να μην ζούσα πια στη Σουηδία. Για την ακρίβεια στο μυαλό μου δεν ζούσα στη Σουηδία, αλλά στο Ιράκ ή κάτι τέτοιο», λέει στον Guardian η 25χρονη ποιήτρια, που ποτέ της δεν υπήρξε μέλος συμμορίας, αλλά έχει χάσει τον μεγαλύτερο αδελφό της και έναν στενό φίλο της από τη βία που έχει κυριεύσει τη σκανδιναβική χώρα.

Στο τέλος, το ψυχικό κόστος των χρόνων που πέρασε μέσα στον πόλεμο των συμμοριών από μετανάστες της Σουηδίας, ο φόβος και η απελπισία της για όσα εγκληματικά συνέβαιναν στη γειτονιά της, το προάστιο Τένστα, και μέσα στο πατρικό της, αποδείχτηκε πολύ βαρύ. Η Άιντλε δεν μπορούσε πια να εργαστεί και η ζωή της άρχισε να διαλύεται με ταχύτητα. Η κάνναβη έγινε η καλύτερη της φίλη, σταμάτησε να φροντίζει τον εαυτό της, έγινε βίαιη και ξέχασε τι σημαίνει όρια για την ίδια και όλους τους άλλους.

«Σκοτώστε με, σας παρακαλώ, δεν αντέχω ούτε μέρα παραπάνω»

«Τα πάντα στη ζωή ήταν χωρίς νόημα», θυμάται. «Ήταν σαν να μισώ τη ζωή τόσο πολύ, που θα μπορούσα άνετα να σταθώ στη μέση της πλατείας και να πω: Σκοτώστε με, σας παρακαλώ. Σας ικετεύω, σκοτώστε με. Γιατί δεν μπορώ να συνεχίσω άλλο, δεν μπορώ να συνεχίσω ούτε μια μέρα παραπάνω».

Το 2020, βρήκε τη δύναμη να φύγει. Το σημείο καμπής έσκασε πάνω της σαν χαστούκι που την αφύπνισε, όταν η ίδια και τα αδέλφια της, που είχαν επικηρυχθεί με 100.000 κορώνες (8.600 ευρώ) έκαστος, ξέφυγαν οριακά του θανάτου στον γάμο του μεγαλύτερου Μπιλάλ, που κυνηγούσε να βρει μια αντίπαλη ομάδα. Ο πανικός διέλυσε τη τελετή, την ώρα που όλοι βρίσκονταν στην πίστα για τον τελευταίο χορό, και έσκασε η είδηση ότι η αστυνομία είχε σταματήσει τρεις βαριά οπλισμένους εφήβους μόλις 20 λεπτά από τον χώρο της δεξίωσης. Ο Μπιλάλ συνελήφθη τελικά στην Ισπανία, όπου παραμένει μέχρι σήμερα υπό κράτηση ως ύποπτος για σοβαρά εγκλήματα.

Τώρα, ενώ η χώρα δίνει αγώνα να έρθει σε συμφωνία με τον πιο θανατηφόρο μήνα της από τότε που ξεκίνησαν οι καταγραφές των επεισοδίων με πυρά το 2016, η Άιντλε αποφάσισε να μιλήσει ανοιχτά για τη βία, για το πως καταστρέφει οικογένειες ολόκληρες, ιδιαίτερα τις ζωές των γυναικών και τις τοπικές κοινότητες της Σουηδίας. Το βιβλίο που έγραψε και κυκλοφόρησε πρόσφατα με τίτλο «Ett ord för blod» (Μια λέξη για το αίμα), έχει προκαλέσει μεγάλη δημόσια συζήτηση στη σκανδιναβική χώρα καθώς την προκαλεί να κοιτάξει κατάματα τον εαυτό της στον καθρέφτη.

«Η Σουηδία δεν έχει ξαναδεί κάτι τέτοιο»

Συνολικά 11 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στη Σουηδία μόνο τον Σεπτέμβριο σε επεισόδια ανταλλαγής πυροβολισμών, με αποτέλεσμα ο πρωθυπουργός, Ουλφ Κρίστερσον, να παραδεχτεί δημόσια ότι «η Σουηδία δεν έχει ξαναδεί κάτι τέτοιο. Καμία χώρα στην Ευρώπη δεν έχει ζήσει κάτι παρόμοιο». Κατηγορώντας την «πολιτική αφέλεια» και την «αποτυχημένη πολιτική ενσωμάτωσης των μεταναστών», ο Κρίστερσον, η κυβέρνηση του οποίου ανέλαβε την εξουσία πριν από έναν χρόνο με την δέσμευση της πάταξης του εγκλήματος, υποσχέθηκε την περασμένη εβδομάδα ότι θα «νικήσει» τις συμμορίες. Το πρόβλημα, όμως, κλιμακώνεται συνεχώς.

Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι μέχρι τις 15 Σεπτεμβρίου, συνολικά 34 άνθρωποι είχαν πεθάνει τον φετινό χρόνο σε επεισόδια με πυροβολισμούς, σύμφωνα με τα στοιχεία της αστυνομίας. Το 2022, σημειώθηκαν 391 πυροβολισμοί στη Σουηδία, 62 εκ των οποίων ήταν θανατηφόροι, ενώ 45 άνθρωποι σκοτώθηκαν από ανταλλαγή πυρών το προηγούμενο έτος.

«Σου ραγίζει την καρδιά το γεγονός ότι τα πράγματα χειροτερεύουν, αλλά αισθάνομαι ότι το βιβλίο μου είναι πιο επίκαιρο τώρα και θα προσπαθήσω να κάνω ό,τι μπορώ από τη δική μου πλευρά ώστε να το επικοινωνήσω σε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους», προσθέτει.

«I felt like I didn’t live in Sweden, I lived in Iraq or something.”
Interviewed poet Faysa Idle, who lost her brother and friend to Sweden’s gang wars. She has written a groundbreaking book about the violence’s devastating impact, particularly on women https://t.co/AwNVKFQkPU

— Miranda Bryant (@mirandeee) October 4, 2023

Δυο Σουηδίες που περπατούν παράλληλα

Υπάρχουν δύο Σουηδίες, που προχωρούν παράλληλα, συνεχίζει. Αυτή στην οποία μεγάλωσε, στην Τένστα, όπου η Σομαλή μητέρα της έκανε πολλές δουλειές για να τα βγάλει πέρα, και «η άλλη Σουηδία», εκεί όπου οι άνθρωποι δεν ζουν με το ίδιο άγχος, δεν αντιμετωπίζουν ανάλογους κίνδυνους και δεν ανησυχούν για τα εισοδήματα από μικρή ηλικία.

Το πρόβλημα είναι συστημικό, υπογραμμίζει η Άιντλε, καιεντοπίζεται μεταξύ των σουηδικών αρχών και των κοινοτήτων από πρόσφυγες και μετανάστες που ζουν σε άθλιες συνθήκες μεγάλης φτώχειας. «Είναι σαφές, ότι δεν ήθελαν να μας αφήσουν να μπούμε στη χώρα», συμπληρώνει.

Για να λυθεί η κρίση σήμερα, η χώρα πρέπει να ενωθεί, εκτιμά η Άιντλε. «Πρέπει να συναντηθούμε όλοι μαζί, ώστε να κάνουμε τη διαφορά. Δεν θα καταφέρουμε τίποτα, αν καθόμαστε και κατηγορούμε ο ένας τον άλλον», λέει η ίδια, σημειώνοντας ότι χάνει τον ύπνο της στη σκέψη ότι αυτοί που χάνονται στην πλειοψηφία τους είναι μικρά παιδιά.

Κορίτσια εκτεθειμένα στη βία των άλλων

Πριν από το 2015, οπότε ξέσπασε η βία στη γειτονιά της, με αποτέλεσμα να υποχρεωθούν όλοι να διαλέξουν πλευρά, η Τένστα ήταν μια χαρούμενη, πολύβουη κοινότητα. Εκείνη τη χρονιά, ο φίλος της έπεσε νεκρός από πυρά αγνώστων. Σύντομα έγινε φυσιολογικό να βλέπει τον αδελφό της Μπιλάλ, που είχε σημαντική θέση σε συμμορία της περιοχής να φορά αλεξίσφαιρο γιλέκο.

Όσο ο Μπιλάλ ήταν στη φυλακή, ο μεγαλύτερος αδελφός τους, πατέρας τεσσάρων παιδιών και οδηγός ταξί, σκοτώθηκε σε ηλικία 34 ετών το 2018.

«Έγραψα αυτό το βιβλίο επειδή εμείς τα κορίτσια ζούμε μέσα στην καταπίεση για πολύ καιρό», εξηγεί. «Δεν είχαμε φωνή, δεν μπορούσαμε να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας, ήμασταν εκτεθειμένες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, οι φωτογραφίες μας κυκλοφορούν παντού», προσθέτει.

Η σωτηρία μέσα από τις λέξεις

«Αυτοί οι τύποι είναι θυμωμένοι μεταξύ τους, πράγμα που σημαίνει ότι εμείς που είμαστε αδελφές τους μπλεκόμαστε σε μια άγρια ιστορία που δεν δημιουργήσαμε, γινόμαστε θύματα της», συνεχίζει η Άιντλε για να καταλήξει ότι η σωτηρία της ήταν οι λέξεις.

«Οι λέξεις μου είναι το μόνο ισχυρό όπλο που διαθέτω και μέσα μου ξέρω ότι θα κάνει τη διαφορά, αλλιώς δεν θα το είχα γράψει εξαρχής».

Σήμερα συζητιέται παντού στη χώρα της και κρύβεται ξανά. «Δεν ξέρω ποιες θα είναι οι συνέπειες αυτού του γεγονότος, ξέρω όμως ότι ζούμε με συνέπειες πολύ καιρό τώρα. Έχουμε ήδη ζήσει στη μιζέρια και θέλω αυτό να αλλάξει», καθιστά σαφές. «Είμαι πολύ θαρραλέα πια, είμαι μια γυναίκα που έχει κουραστεί», καταλήγει.