Aν το σημείο κλειδί για το ελληνικό μπάσκετ ήταν η κατάκτηση της ευρωπαϊκής κορυφής το 1987, ο Γιάννης Ιωαννίδης υπήρξε ο έτερος φάρος του αθλήματος. Νωρίτερα, βέβαια, καθόσον από τις αρχές της δεκαετίας του ’80 έδειξε τι μπορεί να κάνει και τι κόμιζε στο άθλημα.

Πολλοί θα μείνουν στις φωνές, στα σακάκια-δώρο στους διαιτητές, τις ενστάσεις και τις διαμαρτυρίες για τη διαιτησία. Ναι, ήταν κι αυτά ο Ιωαννίδης, ταυτόχρονα όμως υπήρξε και πολλά άλλα και καλό είναι να μην τα λησμονούμε ούτε να βγάζουμε στην επιφάνεια μόνο  τις άλλες πτυχές του χαρακτήρα του.

Ο κορυφαίος, με βάση τα αποτελέσματα και τους τίτλους που κατέκτησε, κόουτς, συνέβαλε τα μέγιστα στην εξάπλωση του αθλήματος. Μπορεί χωρίς καν να το καταλάβει, δίχως να το κατανοήσει στον απόλυτο βαθμό.

Ωστόσο, με τον τρόπο και τις επιτυχίες του, έβαλε το μπάσκετ σε όλα τα σπίτια και το έκανε με τρόπο ορμητικό που δεν μπορούσες να του αντισταθείς. Εγινε μονομιάς το μπάσκετ μόδα και όλοι ασχολούνταν με αυτό, κυρίως δε τις πολυθρύλητες νύχτες του Αρη στο Αλεξάνδρειο και το (τότε) Κύπελλο Πρωταθλητριών.

Ο Γκάλης έδωσε την ώθηση στο άθλημα που δεν ήταν τόσο δημοφιλές και έφερε την έκρηξη. Δεν θα μπορούσε να το κάνει μόνος, μολονότι αυτός σήκωσε το μεγαλύτερο βάρος και ουδείς το αμφισβητεί.

Αν δεν υπήρχε ο Νικ, κάποιος θα έπρεπε να τον… εφεύρει! Το εκτόξευσε. Αλλά κοντά του έλαμψε ο Γιαννάκης και στον πάγκο βρισκόταν ο Ιωαννίδης. Ο στρατηγός, αυτός που έπεισε τους παίκτες πώς να παίζουν, τους έδειξε τον τρόπο να προχωρούν, να μην το βάζουν κάτω και να πιστεύουν βαθιά μέσα τους στο απίθανο. Γιατί αυτός ήταν ο Γιάννης Ιωαννίδης. Μαχητής και γνήσιος νικητής, ασυμβίβαστος με την ήττα, ακόμη ακόμη και με νίκες με μικρή διαφορά πόντων. Μπορούσε να ρίξει 10, 20 ή και 30 πόντους στον αντίπαλο; Το έκανε και το ευχαριστιόταν! Αυτό σήμαινε σωστή νοοτροπία.

Εμαθε τους παίκτες του να τα δίνουν όλα έως το φινάλε. Και ταυτόχρονα έδειχνε στους αντιπάλους ότι πρέπει να προσπαθήσουν παραπάνω αν θέλουν να τον φτάσουν. Ενα μάθημα αθλητισμού και ζωής στο ίδιο πακέτο.

Η δυναστεία που έχτισε με τον Αρη και αργότερα με τον Ολυμπιακό, έδειξε όλα του τα χαρακτηριστικά. Και με τους Ερυθρόλευκους, έπεισε και τους τελευταίους αμφισβητίες του πως η μορφή του Γκάλη ήταν τεράστια στα παρκέ ή και στον… αέρα όπως έκανε τις προσπάθειες, αλλά και ο προπονητής είχε τον τρόπο και κυρίως τη μεθοδολογία του. Αυτό κρατάμε από τον Ιωαννίδη και φυσικά το πόσο παρέμεινε στην κορυφογραμμή του αθλήματος. Η διάρκεια ήταν αυτή που τον καθιέρωσε.

Πηγή: Εντυπη εκδοση ΤΑ ΝΕΑ

Headlines