Πόλεμος Ισραήλ – Χαμάς: «Η φωνή μου είναι η σανίδα σωτηρίας μας»

Ένας δημοσιογράφος από την Γάζα διηγείται πως έζησε τους βομβαρδισμούς από τον ισραηλινό στρατό. Στην αρχή αναφέρει «Απότομα διαλύθηκε το ειρηνικό πρωινό στη Γάζα από ισχυρές εκρήξεις.»

Στην συνέχεια αναφέρει ότι «Όταν ο ήχος των πολεμικών αεροσκαφών του Ισραήλ δυνάμωνε, η οικογένεια μου και εγώ αναζητήσαμε καταφύγιο, στριμωγμένοι σε ένα αμυδρά φωτισμένο δωμάτιο, ελπίζοντας ότι ήταν το ασφαλέστερο μέρος στο σπίτι μας.»

«Δεν μπορούσα να αγνοήσω τον φόβο που ήταν χαραγμένος στα πρόσωπα της οικογένειάς μου»

Σύμφωνα με την μαρτυρία του στο Aljazeera, ο δημοσιογράφος συνεχίζει λέγοντας « Ακόμα κι όταν προσπάθησα να μεταδώσω μια αίσθηση ελπίδας, δεν μπορούσα να αγνοήσω τον φόβο που ήταν χαραγμένος στα πρόσωπα της οικογένειάς μου και την απτή ευαλωτότητα που αιωρούνταν στον αέρα.

Η μητέρα μου, μια γυναίκα που οι ρυτίδες της μαρτυρούσαν μια ζωή γεμάτη μάχες με το Ισραήλ, κρατούσε τον δίχρονο γιο μου, το μοναδικό της εγγόνι, προσπαθώντας να τον προστατεύσει από τον εκκωφαντικό βρυχηθμό έξω. Τα ψιθυριστά λόγια παρηγοριάς της ήταν μια ευγενική προσπάθεια να πνίξει τον θόρυβο των F-16 που πετούσαν από πάνω.»

«Σε εκείνο το δωμάτιο μαζευτήκαμε όλοι»

Στη συνέχεια αναφέρει  «Σε εκείνο το δωμάτιο μαζευτήκαμε όλοι – οι γονείς μου, η γυναίκα μου, ο γιος μου και η αδελφή μου. Οι φωνές μας, που κάποτε ήταν χαρούμενες, τώρα μιλούσαν σε χαμηλούς τόνους με καταπιεσμένα δάκρυα και σιωπηλές προσευχές.

Πέρα από το καταφύγιό μας, οι ειδήσεις έφερναν στοιχειωμένες εικόνες καταστροφής, με κτίρια κατοικιών να καταρρέουν σαν αρχαία ερείπια και σύννεφα σκόνης και καπνού να πνίγουν τον αέρα. Κάθε έκρηξη προκαλούσε δονήσεις στο έδαφος κάτω από εμάς, ενώ οι κραυγές των ανθρώπων στους δρόμους και ο βρυχηθμός των μαχητικών αεροσκαφών από ψηλά ενίσχυαν τη συλλογική μας ανησυχία.»

«Η φωνή μου ήταν η σανίδα σωτηρίας μας»

«Η φωνή μου είναι η σανίδα σωτηρίας μας»

Ο ίδιος αναφέρει ότι «Εκείνη τη στιγμή, προσκολλήθηκα στην πεποίθηση ότι η φωνή μου ήταν όχι μόνο η σανίδα σωτηρίας μου αλλά και μια σύνδεση με τον κόσμο που συχνά είχε κλείσει τα αυτιά του στον αγώνα μας.

Ως δημοσιογράφος και συγγραφέας που επέζησε ως εκ θαύματος από πέντε καταστροφικούς πολέμους με το Ισραήλ, ξέρω ότι η φωνή μου είναι ένας σύνδεσμος με έναν κόσμο που μπορεί, τουλάχιστον, να βοηθήσει να ενισχυθούν οι εκκλήσεις μας για ασφάλεια. Κάθε στιγμή είναι πλέον μια μάχη ενάντια στη θλίψη και το βάρος της αβεβαιότητας μας πιέζει βαριά.

Ωστόσο, στη Γάζα, η ενότητα και η ανθεκτικότητα έχουν γίνει η μόνη παρηγοριά του λαού. Μέσα στο φόβο και την καταστροφή, φωνές ελπίδας και αποφασιστικότητας ψιθύριζαν καθώς εκτυλισσόταν η νύχτα. Είναι μια απόδειξη του ακλόνητου πνεύματος των Παλαιστινίων – οι οποίοι στέκονται ενωμένοι σε όλα τα κατεχόμενα εδάφη, ενωμένοι ενάντια στις επιθέσεις των κατακτητών.»