Μπάρμπαρα Στρέιζαντ: Ανατρέπει ένα εμβληματικό «love story» του σινεμά

Όσοι είμαστε μεγάλοι θαυμαστές είτε του Ρόμπερτ Ρέντφορντ είτε της Μπάρμπαρα Στρέιζαντ είτε και των δύο, μα, κυρίως όσοι αγαπήσαμε την ταινία που πρωταγωνίστησαν μαζί, «Τα καλύτερά μας χρόνια» στην ελληνική απόδοση («The way we were» – 1973), όταν μαθαίνουμε τι ακριβώς συνέβη στο παρασκήνιο, απομυθοποιούμε μία από τις πιο γνωστές ιστορίες αγάπης της μεγάλης οθόνης. Τουλάχιστον τη χημεία που βλέπαμε ανάμεσα στους κινηματογραφικούς ήρωες.

Το 2002, η Μπάρμπαρα Στρέιζαντ απονέμη το τιμητικό Όσκαρ στον Ρόμπερτ Ρέντφορντ

Η επίδραση του ρομαντικού δράματος, ακόμη και σε όσους την είδαν απλώς από την τηλεόραση, ήταν αποτέλεσμα της ποιότητας των δύο σταρ, της ατμοσφαιρικής κινηματογράφησης, του σεναρίου που έθετε κι άλλα ζητήματα επί τάπητος, όπως την πολιτική.

Κάτω από την επιφάνεια

Ωστόσο, τίποτα απ’ αυτά που εισπράττουμε εμείς ως θεατές σήμερα, δεν συνέβαινε τελικά πραγματικά στο παρασκήνιο, στα «καμαρίνια» της εμβληματικής ταινίας.

Αφορμή να βρεθούμε στην… άλλη πλευρά της απομάγευσης από το σελιλόιντ και να μάθουμε τα «ντεσού» της συνεργασίας των συντελεστών, είναι η έκδοση των απομνημονευμάτων της Μπάρμπαρα Στρέιζαντ με τίτλο «My Name is Barbra».

«Είχε στο μυαλό της για τον ρόλο του Χάμπελ έναν πολύ συγκεκριμένο ηθοποιό» και αυτός ήταν ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ.

Είχε αρνηθεί τον ρόλο του Χάμπελ παρά τις παραχωρήσεις από την πλευρά της παραγωγής

Σε προδημοσίευση αποσπασμάτων που φιλοξένησε το «Vanity Fair», η διάσημη τραγουδίστρια και ηθοποιός αποκαλύπτει ότι ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ αρχικά είχε απορρίψει την πρόταση να παίξει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην κινηματογραφική ταινία που σκηνοθέτησε ο Σίντνεϊ Πόλακ.

Το 2000, στη σκηνή, στη Νέα Υόρκη

Τι γράφει στα Απομνημονεύματά της

Η ίδια η σταρ είχε λατρέψει το σενάριο όταν το διάβασε, με την ιστορία αγάπης ανάμεσα στους ήρωες: την εβραία ακτιβίστρια του αντιπολεμικού κινήματος, Κέιτι, και τον πολιτικά ουδέτερο, Χάμπελ, την εποχή του μακαρθισμού, και πώς η πολιτική τους στάση και συνείδηση που σήμαινε και διαφορετική οπτική στην ίδια τη ζωή, τελικά, τους χώρισε για πάντα.

Η Μπάρμπαρα Στρέιζαντ, στα 81 της χρόνια πλέον, γράφει στο βιβλίο που αναμένεται να κυκλοφορήσει τον προσεχή Νοέμβριο, ότι «είχε στο μυαλό της για τον ρόλο του Χάμπελ έναν πολύ συγκεκριμένο ηθοποιό» και αυτός ήταν ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ, σύμφωνα με το «Vanity Fair».

Δεν ήταν ούτε τα γαλάζια μάτια του ούτε η ομορφιά ούτε η γοητεία του που την έκανε να ζητήσει αυτόν ως συμπρωταγωνιστή της, αλλά η πολυπλοκότητά του, όπως υποστηρίζει η ίδια.

Εντέλει ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ δέχθηκε μόνο αφού παρενέβη ο ίδιος στο σενάριο.

Γη και ύδωρ

Όπως γράφει η ίδια για τον μεγάλο ηθοποιό -ο οποίος όντως επέδειξε μια πολυσχιδή δημιουργική προσωπικότητα στην τέχνη μέσα στα χρόνια-, «Ποτέ δεν ξέρεις ακριβώς τι σκέφτεται κι αυτό τον κάνει πολύ συναρπαστικό να τον παρακολουθείς στην οθόνη.

Όπως οι μεγαλύτεροι κινηματογραφικοί σταρ, ο Μπομπ κατανοεί τη δύναμη του αυτοελέγχου, του αυτοπεριορισμού. Ποτέ δεν θα τα καταλάβεις όλα… Κι αυτό το μυστήριο… Αυτό ακριβώς είναι που σε κάνει να θέλεις να συνεχίσεις να τον παρακολουθείς».

Παρόλο που η ίδια ζήτησε από την παραγωγή και τον σκηνοθέτη να παρέχουν στον Ρόμπερτ Ρέντφορντ ό,τι τυχόν ζητούσε για να συμμετέχει στην ταινία, εκείνος συνέχισε να αρνείται. Ο ρόλος δεν του άρεσε γιατί ήταν επικεντρωμένο το σενάριο στον υπερ-αναπτυγμένο χαρακτήρα της Κέιτ, ενώ ο Χάμπελ έμοιαζε με… αντικείμενο χωρίς βούληση, όπως αναφέρει σε σχετικό δημοσίευμά του το «People». Όταν η απάντηση ήταν και πάλι αρνητική, γράφει η Μπάρμπαρα Στρέιζαντ: «Ήμουν συντετριμμένη».

Και  το τελικό «ναι»

Συνεχίστηκε το στενό «μαρκάρισμα» από την πλευρά του Σίντνεϊ Πόλακ, οι διαπραγματεύσεις ήταν σκληρές κι εντέλει ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ δέχθηκε μόνο αφού παρενέβη ο ίδιος στο σενάριο. Μάλιστα, της ανακοινώθηκε η συμφωνία του διάσημου σταρ με έναν πρωτότυπο τρόπο.

Έλαβε ένα τηλεγράφημα, ενώ βρισκόταν για τα γυρίσματα ταινίας στην Αφρική, που έγραφε «Barbra Redford» και τότε κατάλαβε η ίδια την τελική του συναίνεση. Η επίδρασή του στη γραφή του σεναρίου, τουλάχιστον για την πλευρά του χαρακτήρα που υποδύθηκε, ήταν καταλυτική και εμπλούτισε το τελικό αποτέλεσμα με έναν ήρωα με μεγαλύτερο ενδιαφέρον και βάθος.