Η αντιύλη πέφτει προς τα κάτω, επιβεβαιώνει ιστορικό πείραμα

Όπως συμβαίνει και με κάθε άλλο αντικείμενο, η αντιύλη αντιδρά στη βαρύτητα πέφτοντας προς τα κάτω και όχι προς τα πάνω, δείχνει πείραμα στο ευρωπαϊκό εργαστήριο πυρηνικής φυσικής CERN.

Ο τεχνικός άθλος επιβεβαιώνει για μια ακόμη φορά τη θεωρία της γενικής σχετικότητας και διαψεύδει οριστικά κάποιες νέες, εξωτικές θεωρίες που θέλουν την αντιύλη να απωθείται από τη βαρύτητα.

Δίδυμη αδελφή της κανονικής ύλης, η αντιύλη αποτελείται από σωματίδια με ίση μάζα αλλά αντίθετο ηλεκτρικό φορτίο. Σε αυτό τον ανάποδο κόσμο, οι πυρήνες των ατόμων αποτελούνται από αρνητικά φορτισμένα αντιπρωτόνια, γύρω από τα οποία κινούνται θετικά φορτισμένα αντιηλεκτρόνια γνωστά και ως ποζιτρόνια.

Το αποτέλεσμα δείχνει να διαψεύδει οριστικά τις θεωρίες «αντιβαρύτητας»

Ο Αϊνστάιν δεν γνώριζε την ύπαρξη της αντιύλης όταν δημοσίευσε τη γενική θεωρία της σχετικότητας το 1915. Βάσισε όμως τη θεωρία του στη λεγόμενη αρχή της ισοδυναμίας (γνωστή ήδη από τα πειράματα του Γαλιλαίου) σύμφωνα με την οποία όλα τα αντικείμενα πέφτουν με την ίδια ταχύτητα ανεξάρτητα από το υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένα. Μέχρι σήμερα όμως κανείς δεν είχε καταφέρει να αποδείξει ότι η αρχή της ισοδυναμίας ισχύει και για την αντιύλη, η οποία ανακαλύφθηκε το 1932.

Έλεύθερη πτώση

Στο πείραμα του CERN, άτομα αντιυδρογόνου που παράχθηκαν σε επιταχυντή παγιδεύτηκαν μέσα σε έναν μεταλλικό κύλινδρο (εικόνα) χάρη σε μαγνητικά και ηλεκτρικά πεδία που τα κρατούσαν μετέωρα.

Οι ερευνητές στη συνέχεια μείωσαν τα μαγνητικά πεδία ώστε να αρχίσει το αντιυδρογόνο να κινείται ελεύθερα και να διαπιστωθεί αν πέφτει λόγω της βαρύτητας. Και πράγματι πέφτει, όπως θα έπεφτε και το υδρογόνο κάτω από τις ίδιες συνθήκες, ανέφερε η ομάδα στο περιοδικό Nature.

Το αποτέλεσμα δείχνει να διαψεύδει οριστικά ορισμένες θεωρίες που θέλουν την αντιύλη να απωθείται από τη βαρύτητα. Σύμφωνα με τα μοντέλα αυτά, μεγάλες ποσότητες αντιύλης μπορεί να κρύβονται ανάμεσα στους γαλαξίες και να δρουν ως καθοριστικοί παράγοντες της εξέλιξης του Σύμπαντος.

Αυτές οι θεωρίες «αντιβαρύτητας» προτάθηκαν ως εναλλακτική λύση στην υπόθεση της μυστηριώδους σκοτεινής ύλης, η οποία πιστεύεται ότι συγκρατεί τα άστρα των γαλαξιών, και της ακόμα πιο μυστηριώδους σκοτεινής ενέργειας, η οποία επιταχύνει τη διαστολή του Σύμπαντος.

Μετά την πειραματική διάψευση της αντιβαρύτητας, τα δύο σκοτεινά μυστήρια παραμένουν στο τραπέζι και απαιτούν απαντήσεις.

Έντυπη έκδοση Το Βήμα