Πατημασιές 21.000 ετών ίσως ξαναγράφουν την ιστορία της Αμερικής

Ήταν κάποτε μια λίμνη από την οποία οι κάτοικοι έπαιρναν νερό. Παιδιά έπαιζαν στις όχθες, κυνηγοί παραμόνευσαν για γιγάντιους βραδύποδες και άλλα ζώα της Εποχής των Παγετώνων.

Οι πατημασιές αυτών των ανθρώπων είναι σήμερα ορατές στο Ουάιτ Σαντς του Νιου Μέξικο στις νότιες ΗΠΑ. Μοιάζουν να δημιουργήθηκαν χθες.

Νέες τεχνικές χρονολόγησης επιβεβαιώνουν ότι τα δεκάδες αποτυπώματα είναι πιθανότατα οι αρχαιότερες ενδείξεις ανθρώπινης παρουσίας στην αμερικανική ήπειρο, και μαρτυρούν ότι ο Homo sapiens έφτασε σε αυτή τη γωνιά του κόσμου χιλιάδες χρόνια νωρίτερα από ό,τι πιστεύαμε.

«Η διαδρομή που ακολούθησαν μέχρι στην Αμερική μέχρι να ανακαλυφθεί»

Τα ίχνη χρονολογούνται στα 21.000 με 23.000 χρόνια, το αποκορύφωμα της τελευταίας Εποχής των Παγετώνων, διαπιστώνει μελέτη στο περιοδικό Science.

Μέχρι σήμερα, οι αρχαιότερες ενδείξεις ανθρώπινης παρουσίας χρονολογούνταν γύρω στα 16.000 χρόνια πριν.

Αμφισβητούμενη χρονολόγηση

Το 2021, η ερευνητική ομάδα που υπογράφει τη νέα μελέτη παρουσίασε στο Science τα αποτελέσματα χρονολόγησης με τη μέθοδο του άνθρακα 14 που έδειχναν ότι τα ίχνη στο Νιου Μέξικο δημιουργήθηκαν πριν από 21-23 χιλιάδες χρόνια.

Η μελέτη προκάλεσε εντύπωση αλλά και δυσπιστία: οι ερευνητές είχαν ραδιοχρονολογήσει μικροσκοπικούς σπόρους ενός υδρόβιου φυτού, το οποίο θα μπορούσε να είχε απορροφήσει άνθρακα-14 από αρχαία ιζήματα που είχαν διαλυθεί στο νερό.

Η μελέτη προκάλεσε εντύπωση αλλά και δυσπιστία ,καθώς οι σπόροι προέρχονταν από ένα υδρόβιο φυτό, το οποίο θα μπορούσε θεωρητικά να είχε απορροφήσει άνθρακα-14 από αρχαία ιζήματα που με κάποιο τρόπο παρασύρθηκαν στα νερά της λίμνης.

Η νέα μελέτη επιβεβαιώνει την αρχική εκτίμηση με δύο άλλες προσεγγίσεις: η πρώτη ήταν η ραδιοχρονολόγηση κόκκων γύρης από κωνοφόρα δέντρα, τα οποία ως χερσαία φυτά τείνουν να δίνουν πιο αξιόπιστα αποτελέσματα. Η δεύτερη ήταν η χρονολόγηση μικροσκοπικών κόκκων χαλαζία με τη μέθοδο της οπτικά διεγερμένης φωταύγειας, η οποία εκτιμά πότε ήταν η τελευταία φορά που το υλικό είδε το φως του Ήλιου.

Τα αποτελέσματα βρίσκονται σε πλήρη συμφωνία με την αρχική μελέτη, λένε οι ερευνητές.

«Τα αρχικά αποτελέσματά μας ήταν αμφιλεγόμενα και γνωρίζαμε εξ αρχής ότι θα έπρεπε να επιβεβαιώσουμε τις ηλικίες με διαφορετικό τρόπο. Η νέα μελέτη προσφέρει την επιβεβαίωση» δήλωσε στο Reuters η Καθλίν Σπρίνγκερ της αμερικανικής γεωλογικής υπηρεσίας USGS.

Άγνωστη διαδρομή

Ορισμένοι συνάδελφοί της διατηρούν ωστόσο επιφυλάξεις: η Λόρεν Ντέιβις, αρχαιολόγος του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Όρεγκον, δήλωσε στον δικτυακό τόπο του Science ότι οι κόκκοι γύρης που εξετάστηκαν θα μπορούσαν δυνητικά να είναι πολύ αρχαιότεροι από τα ίχνη και να μεταφέρθηκαν εκεί από τον άνεμο ή από ιζήματα.

Το γεγονός ωστόσο ότι η χρονολόγηση τριών διαφορετικών υλικών έδωσε τα ίδια αποτελέσματα δείχνει να καθιστά απίθανο αυτό το σενάριο.

Ακόμα κι έτσι, όμως, η νέα μελέτη δεν προσφέρει νέα στοιχεία για το πώς έφτασε ο άνθρωπος στην Αμερική.

Η δημοφιλέστερη θεωρία θέλει τους πρώτους αποίκους να έφτασαν στην Αμερική μέσω μιας γέφυρας ξηράς που εμφανίστηκε ανάμεσα στην Ασία και την Αλάσκα λόγω πτώσης της στάθμης του Ειρηνικού τη Εποχή των Παγετώνων.

Μια άλλη θεωρία είναι ότι οι Homo sapiens έφτασαν από την Ασία στην Δυτική Ακτή των ΗΠΑ διά θαλάσσης.

Όπως σχολίασε στο Reuters ο Μάθιου Μπένετ του Πανεπιστημίου του Μπόρνμαουθ στη Βρετανία, μέλος της ερευνητικής ομάδας, «οι αυτόχθονες βρίσκονταν εκεί νωρίτερα από ό,τι νομίζαμε […] Η διαδρομή που ακολούθησαν και το πώς έφτασαν εκεί μέχρι να ανακαλυφθεί. Το Ουάιτ Σαντς είναι μόνο ένα σημείο στον χάρτη».