Ο φακός της Alice Springs είναι μαγικός: Διάσημοι μετατρέπονται σε «ανθρώπους»

Η June Browne από μικρή ηλικία είχε έλξη για την υποκριτική, την οποία και ακολούθησε. Έτσι, σε ένα θέατρο, γνώρισε τον Χέλμουτ Νιούτον, έναν Γερμανό φωτογράφο εβραϊκής καταγωγής, που μετανάστευσε στην Αυστραλία όταν άρχισαν οι ναζιστικές φρικαλεότητες. Ένα απόγευμα του 1946, παρακολούθησε μια θεατρική παράσταση όπου έπαιζε εκείνη και την ερωτεύτηκε αμέσως.

Για εβδομάδες την περίμενε στην πόρτα του καμαρινιού της μέχρι που βγήκαν το πρώτο τους ραντεβού. Παντρεύτηκαν το 1948 και δεν χώρισαν μέχρι τον θάνατό του το 2004.

Πάντοτε στην αφάνεια, εξαιτίας της τρομερής παρουσίας του συζύγου της στα μέσα ενημέρωσης, του ερωτομανούς Χέλμουτ Νιούτον, αυτού του αμφιλεγόμενου και πολλές φορές μισητού φωτογράφου του 20ού αιώνα, η Τζουν Νιούτον με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Alice Springs, παρέμεινε παραγκωνισμένη για πολλά χρόνια.

Πήρα την επιταγή, αλλά στο όνομα του Helmut

Με αφορμή  τον εορτασμό των εκατό χρόνων από τη γέννησή του, το Ίδρυμα Helmut Newton στο Βερολίνο αποδίδει φόρο τιμής στην καριέρα της Τζουν, με μια αναδρομική έκθεση που παρουσιάζεται έως τις 21 Ιανουαρίου 2024 και περιλαμβάνει διακόσιες πενήντα φωτογραφίες, πολλές από τις οποίες δεν έχουν δημοσιευτεί ποτέ.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Daniela Bellocchio (@daniela.bellocchio2)

Όλα είναι επιλογές

Όταν το ζευγάρι μετακόμισε στο Παρίσι, έτσι ώστε ο Χέλμουτ να φωτογραφίζει για τη γαλλική Vogue, η Alice βρέθηκε στο κενό. «Εγώ δεν είχα τίποτα να κάνω», είπε. Στην αρχή, ταξίδεψε στο Λονδίνο και πίσω στην Αυστραλία για κάποιες εμφανίσεις ως ηθοποιός. «Συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να κάνω μια επιλογή, οπότε έμεινα στο Παρίσι με τον Helmut», είπε. «Μου έλειψε τρομερά η δουλειά μου. Όταν ο Helmut κατάλαβε τι περνούσα, μου αγόρασε μερικά χρώματα, καμβάδες, τερεβινθίνη, τα πάντα. Το δώρο ήταν απαίσιο, αλλά ζωγράφιζα για περίπου πέντε χρόνια».

Η έκθεση αναδεικνύει και τη μαεστρία της στα ψυχολογικά πορτρέτα

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Bruce Weber (@bruce_weber)

Ένα κυριακάτικο πρωινό του 1970, ο Helmut δεν μπορούσε να σηκωθεί από το κρεβάτι λόγω κρυολογήματος. Υπήρχε όμως ένας νεαρός στο Παρίσι που τον περίμενε ώστε να τον φωτογραφίσει για τη διαφημιστική καμπάνια των τσιγάρων Gitanes, και δεν μπορούσε να πάει. Τότε η Alice του είπε: «Θα πάω να τον ενημερώσω ότι δεν θα έρθεις. Δώσε μου τη φωτογραφική μηχανή και θα βγάλω μερικές φωτογραφίες. Είναι απλά ένα πορτρέτο» και εκείνος απάντησε: «Εντάξει, μπορώ να πάω εγώ την επόμενη εβδομάδα αν δεν βγει φωτογραφία». Εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν αυτόματες φωτογραφικές μηχανές οπότε μου έδειξε τι να κάνω. Πολύ γρήγορα. Βγήκα έξω και τράβηξα τη φωτογραφία, και ήταν αρκετά καλή για να τη στείλω στον Άγγλο πελάτη, και πήρα την επιταγή, αλλά στο όνομα του Helmut. Είπα, «Αυτό θα κάνω(…) Και έτσι ξεκίνησα».

Λίγο πριν αναλάβει τη πρώτη της δουλειά από το περιοδικό Depêche Mode, η Browne πήγε για δείπνο στο σπίτι της ηθοποιού Jean Seberg. Τότε, ο φίλος της Αμερικανίδας ηθοποιού έβγαλε έναν χάρτη της Αυστραλίας και μια καρφίτσα και της ζήτησε να την τοποθετήσει στον χάρτη με κλειστά μάτια. Τυχαία την έβαλε στην πόλη Alice Springs, η οποία έκτοτε έγινε το alter ego της σε όλες τις συνεργασίες της με τα κορυφαία περιοδικά Vanity Fair, Interview και Vogue, γεγονός που αποτυπώνεται στη τρέχουσα έκθεση.

Δείτε το βίντεο 

Us and Them

Η έκθεση αναδεικνύει και τη μαεστρία της στα ψυχολογικά πορτρέτα, όπως αυτά στο Us and Them (1998), ένα φωτογραφικό «άλμπουμ» που μοιράστηκε με τον Helmut, στο οποίο δημιουργείται ένα απολαυστικό οπτικό παιχνίδι στο οποίο ο καθένας αντιπαραθέτει εικόνες ενός διάσημου σε διαφορετικά στάδια της ζωής του.

Το αποτέλεσμα είναι ένας «πολιτιστικός στρατός»: συγγραφείς (William Burroughs, Christopher Isherwood), καλλιτέχνες (Joseph Beuys, David Hockney), ερμηνευτές (Charlotte Rampling, Vittorio Gassman), κινηματογραφιστές (Federico Fellini, Agnès Varda) και σχεδιαστές (Karl Lagerfeld, Vivienne Westwood). Όλοι φωτογραφήθηκαν είτε σε δημόσιους χώρους είτε στα σπίτια τους και με φυσικό φως. «Την ενδιέφερε ο άνθρωπος πίσω από το προσωπείο, δηλαδή η ψυχή του», εξηγεί ο Matthias Harder, επιμελητής της έκθεσης και διευθυντής του ιδρύματος. «Ήταν μια καλλιτέχνης με το δικό της πολύτιμο έργο, που ειδικά στο είδος της προσωπογραφίας, ήταν τουλάχιστον ισάξια με τον σύζυγό της». Ο Harder, ο οποίος συνεργάστηκε μαζί της από την έναρξη της λειτουργίας του ιδρύματος το 2004, τη θυμάται ως μια έξυπνη, διασκεδαστική, γενναιόδωρη αλλά και απαιτητική γυναίκα. «Τους σεβόταν σχεδόν όλους, αλλά δεν φοβόταν κανέναν».

Πέρα από το γνωστό διαφημιστικό, editorial και γυμνό φωτογραφικό της έργο, η αναδρομική έκθεση αναδεικνύει τη σειρά της Melrose Avenue από το 1984, η οποία δείχνει και τη μαεστρία της στη πιο underground φωτογραφία, καθώς αποτύπωσε άρτια με το φακό τις μουσικές του δρόμου, το Λος Άντζελες, ή αλλιώς την πατρίδα των πανκ, των σκέιτερ και των ροκάδων. Ως ένα νεύμα ηδονοβλεψίας, η έκθεση αναπαριστά το διαμέρισμα στο Μονακό όπου ζούσε το ζευγάρι. «Θα χρειαστούν χρόνια για να επεξεργαστούμε όλο το υλικό που βρήκαμε, γιατί η Alice Springs δημιούργησε ένα αυτόνομο έργο που δεν έχει ακόμη ανακαλυφθεί».

*Με πληροφορίες από: elpais & vogue.uk | Κεντρική φωτογραφία θέματος: helmut-newton-foundation