Η πολιτική του ποδοσφαίρου ετοιμάζεται να θριαμβεύσει στην Τουρκία

Το σημαντικότερο πετράδι του στέμματος της πολιτικής του κυριαρχίας στην Τουρκία ετοιμάζεται να τοποθετήσει ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Το μεγάλο του όνειρο, η διοργάνωση μιας μεγάλης αθλητικής διοργάνωσης, θα γίνει αύριο πραγματικότητα όταν η εκτελεστική επιτροπή της UEFA θα ανακοινώσει τους οικοδεσπότες των τελικών φάσεων των ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων του 2028 και 2032.

Ο πληθωρισμός της Τουρκίας που έτρεχε με 61,53% τον προηγούμενο μήνα, τα επιτόκια πολιτικής της καρφωμένα στο 30% και οι επιδόσεις στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν φαίνεται να τρομάζουν τους γραφειοκράτες της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας οι οποίοι έχουν ήδη αποφασίσει να προσφέρουν τη διοργάνωση του 2032 στην ιταλο-τουρκική συνυποψηφιότητα.

Η ανάληψη της διοργάνωσης του Euro 2032 θα αφήσει έντονο πολιτικό αποτύπωμα στη γείτονα

Ο γνωστός για την αγάπη του για το ποδόσφαιρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έκανε την τελευταία στιγμή τον κατάλληλο ελιγμό που τον έφερε ενώπιον της μεγάλης επιτυχίας. Η Τουρκία απέσυρε την υποψηφιότητά της για το Euro 2028 ανοίγοντας το δρόμο στη Βρετανία και την Ιρλανδία για να αναλάβουν άνευ αντιπάλου τη διοργάνωση. Φυσικά η τουρκική υποχώρηση δεν έγινε χωρίς ανταλλάγματα. Η τουρκική πλευρά εξασφάλισε την επόμενη διοργάνωση κάνοντας συμμαχία με την Ιταλία, προκαλώντας ρίγη συγκίνησης στον άλλοτε ημιεπαγγελματία ποδοσφαιριστή και φανατικό φίλο της Φενερμπαχτσέ που κρατά τις τύχες της Τουρκίας από το 2014.

Η ανάληψη της διοργάνωσης του Euro 2032 θα αφήσει έντονο πολιτικό αποτύπωμα στη γείτονα αφού ο αθλητισμός θεωρείται ένα από τα βασικά εργαλεία της Τουρκίας για να ανταγωνιστεί ισότιμα τον δυτικό κόσμο.

Η πρώτη σοβαρή προσπάθεια της Τουρκίας να αναλάβει μεγάλη διοργάνωση έγινε το 2002 όταν μαζί με τη χώρα μας συμφωνήθηκε να διεκδικήσουν την τελική φάση του Euro 2008. Η Επιτροπή Εθνικών Ομάδων της UEFA είχε κατατάξει τη συνυποψηφιότητα Ελλάδας-Τουρκίας στην τρίτη θέση πίσω από τις αντίστοιχες των Αυστρία-Ελβετία και Ουγγαρίας. Η ιστορία είναι γνωστή, καθώς το χρίσμα κατέληξε στην αυστρο-ελβετική πλευρά.

Η τουρκο-ελληνική συμμαχία διασπάστηκε στην επόμενη διεκδίκηση της διοργάνωσης του Euro 2012 και οι δύο χώρες δεν κατάφεραν να φτάσουν ούτε στον τελικό.

Η Τουρκία προσπάθησε και τρίτη φορά, βάζοντας στόχο το Euro 2024. Στην ψηφοφορία υπέστη βαριά ήττα από τη Γερμανία (12-4) «λόγω έλλειψης σχεδίου δράσης στα ανθρώπινα δικαιώματα», όπως δικαιολόγησε η επιτροπή αξιολόγησης της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας.

Μετά από τόσες αποτυχημένες προσπάθειες το πολυπόθητο Euro θα φτάσει τελικά στην Τουρκία αλλά θα το μοιραστεί με την Ιταλία παρά τις ανησυχίες για τα ανθρώπινα δικαιώματα που εξακολουθούν να υπάρχουν μετά την πρόσφατη επανεκλογή του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στην προεδρία.

Χαρακτηριστική είναι η εκτίμηση του Μπαγκίς Ερτέν, συνεργάτη του περιοδικού Socrates, ο οποίος παράλληλα διδάσκει αθλητική επικοινωνία στο πανεπιστήμιο Kadit Has στην Κωνσταντινούπολη: «Είναι πιο εύκολο για την Τουρκία του Ερντογάν να διοργανώσει ένα διεθνές τουρνουά ποδοσφαίρου παρά να σεβαστεί τις ετυμηγορίες του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων».