Όσο έχει ήλιο, θα είμαστε έξω

Θυμάμαι ότι για χρόνια κάθε φορά που έβγαινε ο ήλιος τους μήνες που είχαν το καλοκαίρι πλάτη, το πρώτο πράγμα που λέγαμε όλοι ήταν «αχ, να ήμασταν τώρα σε ένα ταβερνάκι και να πίναμε ένα ουζάκι, με μεζεδάκια και καλή παρέα».  Αυτή η εικόνα συνεχίζει και θα συνεχίζει να μας γλυκαίνει τη σκέψη κάθε φορά που ο ήλιος φωτίζει τις μέρες και τη διάθεσή μας. Γιατί όπως σωστά λέει και το μότο «Έχει ήλιο, έχει Πλωμάρι!».

Ο Οκτώβρης άλλωστε μπορεί να έχει μπει για τα καλά, οι πρώτες βροχές να έχουν πέσει αλλά ο καλός καιρός συνεχίζει να δηλώνει παρών. Η αλήθεια είναι ότι ο κόσμος συνεχίζει να γεμίζει τα ταβερνάκια και τα ποτήρια να τσουγκρίζουν στα σοκάκια και στις αυλές της πόλης. Δεν υπάρχει άλλωστε γειτονιά που να μην έχει τα δικά της στέκια, τα ουζερί και τα μεζεδοπωλεία που δίνουν το δικό τους χρώμα στα μεσημέρια μας. Τι πιο ωραίο από τις ουζοκατανύξεις τις αυθόρμητες και μη, εκεί που το ένα τραπέζι γίνονται δύο και τρία με την έλευση φίλων που σκάνε με ένα τηλέφωνο. Άλλοι με ψώνια, άλλοι μετά από κάποιες δουλειές για ένα διάλλειμα πριν την επιστροφή στο σπίτι. Η ζωή άλλωστε είναι στιγμές και ο ποιοτικός χρόνος με τους ανθρώπους μας πολύτιμος. Για αυτό γεμίστε το ψηλό ποτήρι με ούζο Πλωμάρι και ακολουθώντας το τελετουργικό, συμπληρώστε μετά το νερό και στο τέλος λίγο πάγο προκειμένου να απολαύσετε όπως πρέπει όλα του τα αρώματα. Συνοδεία του ούζου οι μεζέδες που μπορεί να είναι από όλα τα καλούδια της μεσογειακής κουζίνας που κρατάει πρώτη θέση στις καρδιές μας.

Το Φθινόπωρο έχει μπει για τα καλά λοιπόν αλλά ζούμε στην Ελλάδα, τη χώρα που λούζει το φως, που σημαίνει ότι εδώ έχει πάντα ήλιο που λέει και το ροκ άσμα. Για αυτό δεν αφήνουμε την καθημερινότητα των υποχρεώσεων να μας στερήσει όμορφες στιγμές και αντιστεκόμαστε: όλα αλλάζουν αν πασπαλίσουμε λίγο καλοκαίρι σε ένα μεσημέρι. Είτε έξω, είτε και στο σπίτι, βάζουμε μουσική, ρίχνουμε σήμα και μία ουζοπαρέα φτιάχνεται εν ριπή οφθαλμού. Το μόνο που χρειάζεται είναι ένα Πλωμάρι, λίγα αλμυρά εδέσματα σε πιατάκια στο κέντρο, φίλοι και χαμόγελα. Πιστέψτε με, δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο, θέλει Ούζο Πλωμαρίου.