Ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή ξεκίνησε – Ποιες οι επόμενες κινήσεις της Χαμάς

Πέντε μέρες πολέμου στη Μέση Ανατολή και το ερώτημα που απασχολεί άπαντες, είναι πόσο θα διαρκέσει αυτός ο πόλεμος και αν είναι βάσιμος ο φόβος για μια γενικευμένη ανάφλεξη.

Παρότι η επίθεση της Χαμάς έπιασε το Ισραήλ κυριολεκτικά στον ύπνο, καθιστώντας παρακινδυνευμένες τις εικασίες για την επόμενη μέρα, οι περισσότεροι αναλυτές εκτιμούν ότι η απάντηση του Τελ Αβίβ θα είναι σαρωτική, αλλά δεν θα ξεφύγει των ορίων της αναλογικότητας, επειδή μια τέτοια εξέλιξη δεν είναι προς το συμφέρον κανενός και πρωτίστως του ισραηλινού λαού. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι δεν θα μπει ξανά στη Γάζα, με στόχο την απόκτηση και πάλι του ελέγχου της κατάστασης.

Η Χαμάς, όπως γράφει ο Economist, περιμένει στα νύχια την χερσαία επίθεση στα εδάφη της. Μάλιστα, έχει προειδοποιήσει τους κατοίκους της για τα δεινά που τους περιμένουν από ανάσα σε ανάσα. «Είτε θα πεθάνουμε με αργούς ρυθμούς, είτε θα πεθάνουμε παίρνοντας την κατοχή μαζί μας», είναι το τωρινό μάντρα των μαχητών της.

Επιμένουν, μάλιστα, ότι οι συνθήκες τους ευνοούν. Είναι η δική τους ώρα, λένε, γιατί μετά από τόσους πολλούς πολέμους, οι δυνάμεις τους έχουν γίνει εξπέρ στις μάχες, καινοτόμες στα σχέδια της επόμενης στιγμής, ενώ είναι καλύτερα εξοπλισμένες από ποτέ.

Το Ισραήλ δεν θέλει μια ανθρωπιστική καταστροφή

Επιχειρηματολογούν, μάλιστα, ότι σε συγκρούσεις τους με τις ισραηλινές δυνάμεις το 2014 συνέχισαν να μάχονται για 50 ολόκληρες μέρες ασταμάτητα, ενώ δηλώνουν πεπεισμένοι ότι οι στόχοι, που έχει στη διάθεση του Ισραήλ για να χτυπήσει, είναι ανολοκλήρωτοι και σίγουρα παρωχημένοι. Το Τελ Αβίβ δεσμεύεται από τις σχέσεις συνεργασίας που έχει με το εξωτερικό, ενώ δεν επιθυμεί μια ανθρωπιστική καταστροφή, που θα στρέψει την παγκόσμια κοινή γνώμη εναντίον του, λένε οι ίδιοι.

Before last weekend’s attacks, many Israelis believed that Hamas was focused on rebuilding the Gaza strip. Some even hoped the group could be co-opted into a long-term truce. That illusion has been shattered.

Read more https://t.co/9wikzV2u5e 👇

— The Economist (@TheEconomist) October 10, 2023

Για τη Χαμάς, όπως παραδέχεται στο βρετανικό περιοδικό, εκπρόσωπος της, το καλύτερο διαπραγματευτικό χαρτί στα χέρια της είναι οι περισσότεροι από 100 Ισραηλινοί όμηροι της, που θα βρεθούν από στιγμή σε στιγμή αντιμέτωποι με τον ίδιο κίνδυνο, που είναι υποχρεωμένοι να κοιτάξουν κατάματα οι Παλαιστίνιοι άμαχοι.

Ο στόχος είναι να εξασφαλίσει στις σχετικές διαπραγματεύσεις που θα γίνουν, την μαζική απελευθέρωση Παλαιστινίων κρατουμένων και το τέλος του ισραηλινού αποκλεισμού. «Οι διαπραγματεύσεις έχουν ήδη ξεκινήσει μέσω των Αιγυπτίων, επιβεβαιώνει η ίδια πηγή, προειδοποιώντας ότι θα εκτελείται ένας όμηρος για κάθε ισραηλινό χτύπημα, που δεν ανακοινώνεται, εναντίον σπιτιών στη Γάζα.

Λάθος εκτιμήσεις και φρούδες ελπίδες

Πριν από την τελευταία επίθεση, το Ισραήλ και η Χαμάς είχαν διεξάγει τέσσερις μεγάλους πολέμους και είχαν εμπλακεί σε μια σειρά μικρότερων συγκρούσεων από τότε που η ισλαμιστική ομάδα πήρε τον έλεγχο της Γάζας και των 2 εκατομμυρίων κατοίκων της το 2007. Ο απολογισμός τους ήταν τραγικός, αφού χάθηκαν πολλές χιλιάδες άνθρωποι, κυρίως Παλαιστίνιοι.

Από το τέλος όμως της αιματηρής σύγκρουσης των δύο εβδομάδων το 2021, η Χαμάς απέφυγε την κλιμάκωση της σύγκρουσης και, μάλιστα, συγκρατούσε τους άλλους Παλαιστίνιους μαχητές, όταν εκτόξευαν ρουκέτες προς το Ισραήλ, σημειώνει το Economist.

Ως εκ τούτου πολλοί Ισραηλινοί πίστευαν ότι η Χαμάς ενδιαφερόταν περισσότερο για τη διατήρηση της κατάπαυσης του πυρός προκειμένου να επικεντρωθεί στην ανοικοδόμηση της φτωχής και πολυπληθούς παράκτιας λωρίδας παρά για την πρόκληση ενός ακόμα αιματηρού πολέμου. Οι όποιες τέτοιες ελπίδες και φυσικά η σκέψη κάποιων ότι ίσως μια ανακωχή δεν είναι ανέφικτο ενδεχόμενο έσβησαν οριστικά το περασμένο Σάββατο. «Μια φορά τρομοκρατική ομάδα, για πάντα τρομοκρατική ομάδα», είναι το σχετικό σχόλιο του Γιακόβ Αμιντρόρ, πρώην επικεφαλής του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας του Ισραήλ.

Οι περιφερειακοί παίκτες

Για τους περισσότερους, ωστόσο, το ξέσπασμα αυτού του νέου πολέμου στη Μέση Ανατολή ήταν αναμενόμενο. Αυτό που εξέπληξε ήταν ο χρόνος εκδήλωσης του και η οργάνωση που αποδεδειγμένα είχε. Θα συνέβαινε, γράφει το βρετανικό περιοδικό, γιατί από τότε που τον έλεγχο της περιοχής απέκτησε η Χαμάς, ο αποκλεισμός τόσο από το Ισραήλ όσο και από την Αίγυπτο είχε σαν αποτέλεσμα τον περιορισμό του εμπορίου, τον στραγγαλισμό της οικονομίας και την περιθωριοποίηση των κατοίκων της Γάζας.

Αν σε αυτή την εικόνα της εγκατάλειψης από τους πάντες προστεθεί η μείωση το φετινό καλοκαίρι των χρημάτων που στέλνει το Κατάρ στη Χαμάς, για να πληρώνει τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων ανάμεσα σε άλλα πράγματα, από 30εκατ δολάρια το μήνα σε 10εκατ δολάρια, γίνεται απόλυτα κατανοητό, γιατί γιγαντώθηκε το αίσθημα των Παλαιστινίων ότι υποφέρουν μόνοι τους. Οι συμφωνίες του Αβραάμ, που αποκατέστησαν τις διπλωματικές σχέσεις ανάμεσα στο Ισραήλ και αρκετά αραβικά κράτη, όπως τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.

Η Χαμάς μπορεί να θέλησε να βάλει ένα τέλος σε όλα αυτά και να αποσκοπεί στο να αλλάξει τα πράγματα πέρα από τη Γάζα, να κάνει μια πραγματική επανάσταση, ωστόσο δεν είναι ξεκάθαρο αν για παράδειγμα η Χεζμπολάχ του Λιβάνου έχει τη διάθεση να εμπλακεί σε αυτόν τον πόλεμο. Οι επόμενες μέρες θα αποκαλύψουν πόσο μακριά μπορεί να πάει η Χαμάς, πόσο σκληρή θα είναι η απάντηση του Ισραήλ και που θα τοποθετηθούν όλοι οι υπόλοιποι περιφερειακοί παίκτες.