Εκεί που το Λευκό Μπαστούνι συναντάει την Colour Youth διεκδικώντας τη Συμπερίληψη

Τον Γιάννη Βίτσο τον γνώρισα πριν λίγα χρόνια όταν είχε εκφράσει την επιθυμία να κάνει ένα podcast με τίτλο «Δίπλα σου» με στόχο να δώσει φωνή σε ανθρώπους που δείχνουν ολίγον αόρατοι, βρίσκονται πιθανότατα στη σκιά ενός περιθωρίου και διακρίνονται από μία «διαφορετικότητα» βάσει πάντα μίας κοινωνικής λογικής του παραλόγου, που τη βρίσκει με τις ταμπέλες και τα στερεότυπα. Θυμάμαι ένα χαμογελαστό παιδί, γλυκό και προσηνές που εμφανίστηκε με το λευκό μπαστούνι του και που είχε τόσα να πει παρόλο το νεαρό της ηλικίας του. Φοιτητής Ψυχολογίας στο ΕΚΠΑ, Δημοσιογραφίας στο ANT1 Media Lab, με συμμετοχή σε φοιτητικά ραδιόφωνα και με 2 σειρές podcasts ήδη στο ενεργητικό του, έχει τέτοια όρεξη για ζωή και δημιουργία που θα ζηλεύαμε οι περισσότεροι.

Μόνο τους τελευταίους μήνες με έχει προσκαλέσει σε ένα event της Ζωντανής Βιβλιοθήκης της Colour Youth, Κοινότητα Lgbtq Νέων Αθήνας, γιατί ο Γιάννης μέσα σε όλα είναι και Community Building Officer στην Colour Youth αλλά και στο 2ο Nevronas Festival στην Τεχνόπολη όπου με την ομάδα του Special Musicians και το συγκρότημα Mix n’ Match μας ταξιδεύουν μέσα από τις αγαπημένες τους μουσικές. Οπότε, σκεπτόμενη την συμπερίληψη ως φλέγον θέμα των καιρών μας, θεώρησα ότι αυτό το παιδί είναι μία φωνή που πρέπει να ακουστεί γιατί μπορεί να μιλήσει από διάφορα μετερίζια και ως Gen Z να μοιραστεί τις σκέψεις του και με εμάς τους Boomers.

Γιάννη, τι σημαίνει για σένα;

Συμπερίληψη: Αν πρόκειται να μην παρευρεθώ σε μία εκδήλωση, να μην επισκεφθώ μία πόλη ή μία γειτονιά, να μην διαβάσω ένα βιβλίο ή να μην δω μία σειρά, να μην περάσω χρόνο με μία συγκεκριμένη παρέα ή ομάδα ανθρώπων, να μην δουλέψω σε μία συγκεκριμένη εταιρεία ή να μην σπουδάσω σε ένα συγκεκριμένο πανεπιστήμιο, ας είναι από δική μου επιλογή. Συμπερίληψη για μένα είναι να μπορώ εγώ να επιλέξω ποιες ανθρώπινες εμπειρίες ζωής θέλω να έχω.

Συμπερίληψη στην εκπαίδευση: Να μη θεωρούμαι μία «ειδική περίπτωση» μαθητή, που χρειάζεται ένα ειδικό σχολείο για να μορφωθεί. Να έχω ίσες ευκαιρίες και ίσες υποχρεώσεις με τους υπόλοιπους – μη ανάπηρους μαθητές, χωρίς να χρειάζεται να χτυπάω τις πόρτες γραφείων διευθυντών και καθηγητών για να παρακαλέσω για τα αυτονόητα. Να μην θεωρούμαι μία πρόκληση για τους καθηγητές μου, αλλά ένας ακόμα μαθητής τους.

Λευκό μπαστούνι στην Αθήνα: Το λευκό μπαστούνι στην Αθήνα είναι μία ατέρμονη περιπέτεια. Φεύγοντας από το σπίτι σου, δεν ξέρεις ποτέ αν θα γυρίσεις με τα πόδια και το μπαστούνι στο χέρι, ή με ταξί και το μπαστούνι κομματιασμένο σε πλαστική σακούλα (ναι, μου έχει τύχει). Είναι η προέκταση του χεριού μου. Είναι το μέσο που μου δίνει την αυτοπεποίθηση να ανακαλύπτω τον κόσμο. Χωρίς αυτό νιώθω τυφλός(;) Είναι επίσης το μέσο που μου δίνει συχνά τη δυνατότητα – και την ευχαρίστηση – να βάζω τρικλοποδιές στους βλέποντες φίλους μου.

Ελευθερία στη σεξουαλική έκφραση: Το να μη φοβόμαστε για την ψυχική και σωματική μας ακεραιότητα λόγω του τρόπου που οι άλλοι αντιμετωπίζουν τη σεξουαλικότητα μας και την έκφρασή της. Το να μην θεωρούμαστε αξιοπρεπείς μόνο όταν εκφράζουμε τη σεξουαλικότητα μας πίσω από κλειστές πόρτες. Οι queer σεξουαλικότητες να μην συγκρίνονται με την παιδοφιλία και την κτηνοβασία. Το σεξ και η σεξουαλικότητα να μην αποτελούν θέματα που συζητιούνται μόνο ψιθυριστά.

Το Pride: Το Pride για μένα, όπως και για κάθε ΛΟΑΤΚΙ+ άτομο, είναι ό,τι και η κοινωνία μας για τα cis straight άτομα τον υπόλοιπο χρόνο. Είναι μια μέρα, ένα μέρος ανάσας, ελευθερίας σεξουαλικής και ρομαντικής έκφρασης, ελευθερίας στην έκφραση προσωπικού στυλ, χωρίς φόβο, χωρίς αποκλεισμό, χωρίς διακρίσεις. Τη μέρα του Pride, έχουμε την ευκαιρία να γιορτάσουμε, να διεκδικήσουμε, να χαμογελάσουμε, να κλάψουμε, να θυμηθούμε, να ξεχάσουμε, να τιμήσουμε, να πενθήσουμε, να φωνάξουμε, να καθορίσουμε εμείς ποιοι θέλουμε να είμαστε.

Κοινωνική ορατότητα: Η υγιής και ρεαλιστική προβολή όλων των κοινωνικών ομάδων, καθ’όλη τη διάρκεια του χρόνου. Το να έχουν οι άνθρωποι την ευκαιρία να μιλούν για τους εαυτούς τους και να καθορίζουν οι ίδιοι τις συνθήκες υπό τις οποίες θα γίνεται αυτό, σύμφωνα με τις ανάγκες τους και με όσα οι ίδιοι θέλουν να προβάλουν.

Πολιτικές υπέρ ευαίσθητων κοινωνικά ομάδων: Ορατότητα των κοινωνικών αυτών ομάδων στα σχολεία-στην εκπαίδευση. Ίσες ευκαιρίες στην εκπαίδευση και την εργασία, και ίση πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας, με αυτές που απολαμβάνουν οι κοινωνικά προνομιούχες ομάδες ανθρώπων.

Ζωντανή βιβλιοθήκη: Η ζωντανή βιβλιοθήκη είναι μία εκδήλωση, που μας δίνει την ευκαιρία να συνομιλήσουμε με άτομα που ανήκουν σε διάφορες κοινωνικές ομάδες και να ακούσουμε τις ιστορίες και τις εμπειρίες τους. Είχα τη χαρά να οργανώσω μία ζωντανή βιβλιοθήκη, μαζί με την Colour Youth, τη ΜΚΟ στην οποία κάνω εθελοντισμό τα τελευταία κοντά δύο χρόνια, και ο παλμός των ανθρώπων που ήρθαν στο event ήταν κοινός. «Πρώτη φορά μου δίνεται η ευκαιρία να μιλήσω κατευθείαν με ένα ανάπηρο/ασέξουαλ/non binary/τρανς/νευροδιαφορετικό άτομο» μας είπαν, και είναι αλήθεια. Άνθρωποι βγαίνουν καθημερινά στην τηλεόραση, στο ραδιόφωνο, στα sites, υπενθυμίζοντάς μας ότι πρέπει να λυπόμαστε η να θαυμάζουμε τους αναπήρους, ότι είναι εντάξει να είσαι τρανς, ότι η κοινωνία μας δεν είναι ακόμα έτοιμη να δεχτεί τα non binary άτομα… μία εκδήλωση όπως η Ζωντανή Βιβλιοθήκη, όμως, μας δίνει επιτέλους την ευκαιρία να μιλήσουμε εμείς οι ίδιοι για τους εαυτούς μας.

Να είσαι «διαφορετικός» στην Ελλάδα του 2023: για μένα, η λέξη διαφορετικότητα, όπως την χρησιμοποιεί ο μέσος άνθρωπος, μόνο προβλήματα μπορεί να προκαλέσει. Η κοινωνία θεωρεί διαφορετικό ένα άτομο με αναπηρία ή ένα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομο. Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε, ότι ένα άτομο με αναπηρία δεν είναι διαφορετικό από τους υπόλοιπους, επειδή έχει αναπηρία. Είναι διαφορετικό από τους υπόλοιπους, γιατί είναι άνθρωπος, και ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και διαφορετικός από τους υπόλοιπους. Το να λέμε, ότι ένας άνθρωπος είναι διαφορετικός από τους άλλους, επειδή έχει μία αναπηρία ή επειδή ανήκει στη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα, δημιουργεί το αίσθημα του διχασμού και του διαχωρισμού. Ένας διαφορετικός άνθρωπος απέναντι στο σύνολο. Και το διαφορετικό μας φαίνεται ξένο. Και το ξένο μας φαίνεται άγνωστο. Και το άγνωστο το φοβόμαστε και συνήθως το αποφεύγουμε. Για μένα, λοιπόν, το να είσαι διαφορετικός το 2023, όπως και κάθε άλλη χρονιά, είναι απλώς το να είσαι άνθρωπος.

Για κλείσιμο σας προτρέπω να τον ακούσετε στα podcasts του και αν τον πετύχετε κάπου τυχαία, να του μιλήσετε. Το χαμόγελό του θα σας φωτίσει τη μέρα και αν κάτι έχουμε ανάγκη στις ημέρες μας, όσο τετριμμένο και αν ακούγεται, είναι το φως και η ελπίδα που έρχεται από μία νεολαία που δεν σκορπίζεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

https://open.spotify.com/show/2muKxMBPnT1UhV7uCUy4yc

https://www.youtube.com/@yannisvitsos2564

https://www.instagram.com/yvitsos/

*το πορτραίτο του Γιάννη επιμελήθηκε ο Γιώργος Κυπριανού