Ισραήλ: Στο έγκλημα δεν απαντάς με μια ανθρωπιστική καταστροφή
Η διεθνής κοινότητα πρέπει να παρέμβει ώστε να αποτραπεί μια ανθρωπιστική κρίση
- Σοκ στην Πάρο: Άγρια επίθεση ανήλικων με μαχαίρι σε βάρος δύο ανδρών
- «Υπάρχει θέμα» με το «De Grece» – Πυρά κομμάτων με το επίθετο που διάλεξαν οι Γλύξμπουργκ
- Βίντεο ντοκουμέντο λίγο μετά τη δολοφονία της Ράνιας στην Κρήτη - «Σκότωσα τον πατέρα μου» έλεγε ο δράστης
- «Συνεργαζόταν με Τούρκους για να με σκοτώσουν» - 10 μέρες σχεδίαζε τη δολοφονία του 52χρονου ο δράστης
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ ήταν μια εγκληματική πράξη, και το γεγονός ότι έχουν υπάρξει αντίστοιχες από την άλλη πλευρά δεν αρκεί για να την αποχαρακτηρίσει.
Η στοχοποίηση και εξόντωση αμάχων, οικογενειών και παιδιών δεν μπορεί να δικαιολογηθεί.
Αποτελεί έγκλημα πολέμου.
Σαφώς οι αρχές του Ισραήλ έχουν το δικαίωμα να αναζητήσουν και να τιμωρήσουν αυτούς που υλοποίησαν και αυτούς που διέπραξαν τέτοια εγκλήματα.
Όμως, δεν μπορεί αυτό να σημαίνει στοχοποίηση ενός ολόκληρου λαού, του πληθυσμού μιας ολόκληρης περιοχής.
Σε ένα έγκλημα πολέμου δεν απαντάς με ένα άλλο έγκλημα πολέμου.
Η βαναυσότητα δεν μπορεί να είναι φάρμακο για τη βαναυσότητα. Αποτυχία της ανθρωπότητας είναι ένα νεκρό μωρό ως παράπλευρη απώλεια πολέμου ανεξαρτήτως εθνικότητας.
Ούτε βέβαια μπορεί να υπάρξει μια λογική «συλλογικής τιμωρίας» ενός λαού επειδή βρίσκεται σε μια περιοχή που ελέγχει η Χαμάς.
Το διεθνές δίκαιο δεν περιλαμβάνει την έννοια της «συλλογικής τιμωρίας».
Αντιθέτως, διακρίνει ενόπλους και αμάχους.
Διαφορετικά οι επιθέσεις χωρίς διάκριση ενστόλων κατά αμάχων το μόνο που κάνουν είναι να διαμορφώνουν μια κατάσταση ανθρωπιστικής καταστροφής, που αυξάνει την απελπισία και μπορεί να ωθήσει κάποιους στον αδιέξοδο δρόμο της βίας.
Οι άνθρωποι στη Γάζα έχουν υποφέρει εδώ και δεκαετίες.
Πρόσφυγες είναι οι περισσότεροι και τώρα κινδυνεύουν με νέα προσφυγιά.
Έχουν υποστεί τις επιπτώσεις του αποκλεισμού αλλά και αλλεπάλληλους βομβαρδισμούς εδώ και χρόνια.
Δεν μπορούν δεν πρέπει να ξεσπιτωθούν ξανά.
Ιδίως όταν κυριολεκτικά δεν έχουν πού να πάνε.
Άλλωστε, προφανώς και κανείς δεν σκέφτεται ότι το Παλαιστινιακό θα λυθεί επειδή θα έχουν αναγκαστεί να φύγουν οι Παλαιστίνιοι.
Κατανοώ πλήρως τη φόρτιση. Μοιράζομαι την οργή, τον πόνο, την αγανάκτηση για όσα έγιναν στα κιμπούτς.
Αλλά, το ξαναλέω, στον πόνο δεν απαντάς με πόνο.
Η διεθνής κοινότητα πρέπει άμεσα, αυτή τη στιγμή να αναλάβει την ευθύνη που της αναλογεί, για να σταματήσει ο κύκλος αίματος για τον οποίο οι ηθικοί αυτουργοί είναι πολλοί.
Να εξασφαλίσει ότι η τιμωρία της Χαμάς δεν θα σημάνει τιμωρία του λαού της Γάζας.
Και κυρίως να μην ξεχάσει ότι ο μόνος τρόπος για να μην βλέπουμε τέτοιες αποτρόπαιες εικόνες είναι να υπάρξουν επιτέλους βήματα για βιώσιμη λύση στο Παλαιστινιακό.
Ειρήνη σημαίνει ασφάλεια.
Όμως, ειρήνη σημαίνει και δικαιοσύνη.
Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις