Πεθαίνοντας στη Γάζα: Η υποχώρηση είναι στίγμα – «Δεν θα αφήσουμε τα σπίτια μας ποτέ ξανά»

Το πρώτο αίμα, το θυμούνται όλοι όταν ο πόλεμος έχει τελειώσει.

Ομως αυτές τις δραματικές ώρες που από τους δρόμους της Μέσης Ανατολής, τα τανκς διέρχονται για να παραταχθούν μπροστά στη Γάζα και τον Λίβανο, ο πόλεμος ούτε άρχισε ούτε τελείωσε.

Και το πρώτο αίμα πνίγηκε στο ρυάκι που δεν στερεύει.

Ηρωας

Κανείς δεν είναι πιο ήρωας από τους άλλους για να τον θυμούνται όλοι σαν τον πρώτο νεκρό.

Φωτιά από έκρηξη ρουκέτας στο Ισραήλ

Περιμένοντας τον θάνατο στη Γάζα, δόθηκε το τελεσίγραφο από το Ισραήλ ώστε να φύγουν όλοι οι άμαχοι.

Και οι πρώτες επιχειρήσεις ξεκίνησαν.

Θέλουν να μείνουν στη Γάζα, ετοιμοι για τον πιο σκληρό πόλεμο

Δόθηκε τελεσίγραφο να εκκενωθούν ακόμη και νοσοκομεία που είναι ασφυκτικά γεμάτα με τραυματίες. Δύο ώρες περιθώριο για να μη δουν τον θάνατο που τους υπόσχονται.

Ομως στην πόλη της Γάζας, εκεί όπου δεκάδες παλαιστινιακές οικογένειες ξεκληρίζονται μετά το αιματοκύλισμα που προκάλεσε η Χαμάς στο Ισραήλ, πολλοί αρνούνται να φύγουν.

Πάντα με το ένα πόδι στη ζωή και με το άλλο στην αντιπέρα όχθη.

Αλλά και πού στη Δυτική Οχθη;

Πριν την γενικευμένη χερσαία επίθεση, ισραηλινό άρμα μάχης.

Και πού πέρα από τη θάλασσα που βρέχει τη Γάζα;

Τίποτα δεν υπάρχει.

Δημοσιογράφος της βρετανικής εφημερίδας Independent συναντά έναν 20χρονο στη Γάζα που του λέει ότι εδώ γεννήθηκα, δεν έχω κάπου να πάω, ο θάνατος είναι προτιμότερος από το φευγιό, η υποχώρηση είναι στίγμα.

Ο πρωθυπουργός του Κατάρ προσπαθεί να ανοίξει ανθρωπιστικό διάδρομο στη Γάζα, ο Αντονι Μπλίνκεν πιέζει τον Νετανιάχου να μην σκοτωθούν άμαχοι.

Πάνω από 1.000 οικογένειες στο Ισραήλ, θρηνούν ανθρώπους οι οποίοι, αν κάποιος δεν είχε δώσει το σύνθημα της επίθεσης, αυτό το βράδυ θα έκαναν μία τόσο ίδια κίνηση όλοι.

Θα άνοιγαν μία πόρτα, θα γελούσαν σε κάποιον, κάποιοι θα τους γελούσαν.

Σέρνεται

Ομως ο θρήνος, η οργή, η απόγνωση, σέρνεται πάνω από σύνορα και συρματοπλέγματα, μέσα του περνούν παλιά αυτοκίνητα με οικοσκευές ανθρώπων που έχουν φορτώσει ό,τι έχουν ή ό,τι τους απέμεινε για να φύγουν, γύρω γύρω σε μία ζωή που κάνει κύκλους, που διασταυρώνεται με τον θάνατο.

Στη Νέα Υόρκη,διαδήλωση κατά του Ισραήλ

Δεν μπορούν να φύγουν από τη Γάζα 1 εκατομμύριο και πλέον άνθρωποι προειδοποιούν τα Ηνωμένα Εθνη, αλλά φεύγουν και βόμβες σκάνε και κόσμος σκοτώνεται, πριν ξεκινήσει η εισβολή στη Γάζα.

Πριν ηχήσουν και τα πυροβόλα της Χεζμπολάχ από τον Λίβανο, πριν η μάχη της Χαμάς εξελιχθεί σε όλεθρο, πριν ο κόσμος γνωρίσει θάνατο χωρίς τέλος.

Ηχούν σειρήνες στη Γάζα, μένουν εκεί όσοι είναι αποφασισμένοι να πεθάνουν πολεμώντας, είναι μια σύγκρουση πια σε τόσο μεγάλη κλίμακα, μια δίνη που τους καταπίνει όλους, μια δίνη στην οποία ίσως να μπορέσει ένας από τους δύο να σηκώσει κεφάλι και να αναπνεύσει.

Στον Λίβανο

Πραγματικά, όλοι κοιτούν στον Λίβανο, την Χεζμπολάχ, ετοιμοπόλεμη εδώ και χρόνια, με χιλιάδες μαχητές στις τάξεις της, με πυρομαχικά, με πυραύλους, με έναν τεράστιο στρατό σε ετοιμότητα.

Που πολέμησε επί 34 μέρες με το Ισραήλ το 2006, ένας πόλεμος που στοίχισε 1.200 νεκρούς στο Λίβανο, 157 νεκρούς στο Ισραήλ.

Μαχητής της Χαμάς

Και έκτοτε ήταν εύθραστες οι ισορροπίες μεταξύ Χεζμπολάχ και Ισραήλ, όμως οι σειρήνες που ακούγονται τυφλώνουν, και όλοι, από το Ιράν, τις παλαιστινιακές ομάδες, την Αίγυπτο, τη Σαουδική Αραβία, παίρνουν θέση στη σκακιέρα, υπήρχε λεπτή και πλούσια διπλωματία σε πολλά επίπεδα, μέχρι τώρα.

Σκακιέρα

Γέρνει το τραπέζι της σκακιέρας, και συγκλίνει η Δύση με τη Μέση Ανατολή, τόσο κοντά όλοι κι ας μην μπορούν να φθάσουν οι ρουκέτες.

Κάποιοι έχουν αποφασίσει να πεθάνουν και ίσως καπνίζουν το τελευταίο τους τσιγάρο.

«Η βία είναι αυτή που μας κάνει ανθρώπους»