Με 15 εύστοχα τρίποντα, χάνεις σπάνια. Με 15 εύστοχα τρίποντα και ποσοστό 57.7% (15/26) πάλι, μάλλον δεν χάνεις ποτέ. Και όταν μάλιστα όλα τελειώνουν με ένα αποθεωτικό κρεσέντο 6/6; Ζητάς  μαζί με το ροζ φύλλο αγώνα και μια στατιστική σε κάδρο: Έτσι για την ανάμνηση. Πολλώ δε μάλλον αν είσαι ο Ρότζερ Γκριμάου και τα καλά νέα ήρθαν μόλις στο πρώτο εκτός έδρας παιχνίδι της καριέρας σου ως προπονητής Euroleague.

Κόντρα στο ρεύμα, λοιπόν; Όχι, δεν έχασε ο Ολυμπιακός χθες βράδυ στο κατάμεστο ΣΕΦ, από την κούραση και τους πολλούς τραυματισμούς. Νίκησε η Μπαρτσελόνα και το έκανε με τέτοιο τρόπο που ήρθε να (μας) υπενθυμίσει βασικά δεδομένα μιας διοργάνωσης όπως η Euroleague.

Όπως νίκησε –για την ακρίβεια διέλυσε- και η Βίρτους στο Πριγκιπάτο την ισχυρή Μονακό (83-59), όπως η Βαλένθια έβαλε από κάτω την (και φέτος) πολυδιαφημισμένη Φενέρ (77-74) φτάνοντας τα 2Χ2 και συγκατοικώντας μεταξύ άλλων  στην κορυφή του πίνακα με την Ζαλγκίρις. Η Euroleague μπορεί κάλλιστα να καμαρώνει για το αγωνιστικό της επίπεδο και με το play-in tournament που λανσάρει από φέτος μπορεί να υπόσχεται από τον Οκτώβρη πως ως το τέλος της κανονικής διάρκειας θα κρατήσει 12-14 ομάδες στην πρίζα.

Ο Ολυμπιακός έπαιξε χθες βράδυ. Παίζει ξανά αύριο (ΑΕΚ) και την Δευτέρα μπαίνει σε ένα αεροπλάνο μιας και την Τρίτη τον περιμένει η Αρμάνι στο Μιλάνο

Το πρόβλημα όμως είναι αλλού, και ο Γιώργος Μπαρτζώκας φρόντισε να το εξηγήσει όχι τόσο στο κοινό που μια χαρά καταλαβαίνει (και χειροκρότησε την προσπάθεια παρά την ήττα), όσο σε εκείνους που έχουν την ευθύνη για την εξέλιξη ενός τουρνουά που δεν φτάνει μόνο η αγωνιστική του κόντρα: Χρειάζεται και άλλες προϋποθέσεις για την εξέλιξη του.

Ο Ολυμπιακός έπαιξε χθες βράδυ. Παίζει ξανά αύριο (ΑΕΚ) και την Δευτέρα μπαίνει σε ένα αεροπλάνο μιας και την Τρίτη τον περιμένει η Αρμάνι στο Μιλάνο. Θα επιστρέψει αξημέρωτα την Τετάρτη και τη Πέμπτη έχει την υποχρέωση να φιλοξενήσει την Παρτιζάν του Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Για δεύτερη φορά σε αυτή την αφετηρία εγκλωβίζεται σε κάτι λιγότερο από μια εβδομάδα με τέσσερα ματς.

«Αυτό είναι απάνθρωπο για όλους. Παρασκευή, Κυριακή, Τρίτη, Πέμπτη. Πέφτει και το επίπεδο του μπάσκετ. Αυτό είναι για όλους, αλλά πρέπει και να το ευχαριστιόμαστε. Εδώ τι να βελτιώσεις;» απόρησε ο Έλληνας τεχνικός. Ο ίδιος που έκανε προετοιμασία από τα τέλη Αυγούστου με το μισό ρόστερ του μιας και το υπόλοιπο βρίσκονταν στην άλλη άκρη του κόσμου (Μανίλα) για το Μουντομπάσκετ: Ο Παπανικολάου, ο Λαρεντζάκης, ο Λούντζης, ο Μιλουτίνοφ, ο Φαλ (που ουσιαστικά επέστρεψε τραυματίας), τελικά και ο Μπραζντέικις που αποκτήθηκε αργότερα, αλλά και ο Γουόκαπ που χθες βράδυ θύμισε πως και τα ρομπότ κάποια στιγμή χρειάζονται μια ανάσα.

Εκείνοι που ξέρουν, λένε, πως ο πιο επιδραστικός παίκτης του Ολυμπιακού σε αυτούς τους τελευταίους 15 μήνες δεν έχει καταφέρει να βγάλει το μπάσκετ από τις υποχρεώσεις του περισσότερο από τρεις εβδομάδες.  Οι σεζόν αλλάζουν, έχουν αρχή και τέλος. Η κούραση όμως για τους παίκτες συσσωρεύεται και τους ακολουθεί δίχως εξαιρέσεις.  Στα τελευταία τέσσερα λεπτά με τη Μπαρτσελόνα ο Γουόκαπ πήρε όλες τις λάθος αποφάσεις μαζεμένες. Κάποια στιγμή δεν είχε κουράγιο ούτε να τελειώσει ένα εύκολο λει-απ. Όταν παίζεις υποχρεωτικά όμως 35:35 κάπως έτσι γίνεται.

Ο Λαπροβίτολα (17π) απέναντι έπαιξε 28:00 και ήταν εκείνος ο παίκτης της Μπαρτσελόνα που έγραψε τον μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής. Πρώτος για τη Μπάρτσα, τέταρτος για το ματς μιας και πέραν του Γουόκαπ τον ξεπέρασαν –υποχρεωτικά- και ο Πίτερς (32:13) και ο Παπανικολάου (29:38). Λογαριασμός που δεν βγαίνει, ειδικά αν αναλογιστεί ο καθένας το αυτονόητο. Πως πιθανότατα και οι τρεις ερυθρόλευκοι πάνω-κάτω τόσο θα παίξουν και στο Μιλάνο αλλά και με τη Παρτιζάν…

Τι μπορεί να αλλάξει; Θεωρητικά πολλά. Πρακτικά όμως δεν αλλάζει τίποτα. Η Euroleague, παρότι τους τελευταίους μήνες έγιναν κάποια βήματα προς τα εμπρός παραμένει μια διοργάνωση που δεν έχει αποδοχή στις εθνικές Ομοσπονδίες αλλά και στους «συνεταιρισμούς» των εθνικών πρωταθλημάτων.  Ο Ολυμπιακός ας πούμε έχει οκτώ ξένους στο ρόστερ του και στην Ευρώπη μπορεί να έχει άλλους τόσους αν το θελήσει. Στην Ελλάδα όμως μπορεί να χρησιμοποιεί μόνο τους έξι (δηλώνοντας από φέτος τους επτά). Είναι ήδη δηλαδή πάνω από το όριο σε μια διαδικασία που κανείς προπονητής δεν θέλει να του συμβαίνει. Αυτή τη στιγμή με τρεις τραυματίες βασικούς συμπληρώνει την 12άδα του με παίκτες όπως ο Τανούλης, ο Αμπόσι και ο Πάπας που δεν είναι έτοιμοι για το επίπεδο της Euroleague. Άρα δεν είναι ότι δεν έχει τρεις, ουσιαστικά δεν έχει έξι από τους δεκαπέντε που απαρτίζουν το ρόστερ του.

Καλά κάνει το κάθε εθνικό μπάσκετ να προστατεύει το δικαίωμα των γηγενών. Καλά κάνει και η Euroleague και λέει παίκτες με όσους ξένους θέλετε για να βελτιώσετε το προϊόν (μου).  Δεν γίνεται όμως να ζητάς από ομάδες να συμμετέχουν σε διοργανώσεις με το ίδιο ρόστερ, αλλά με άλλους κανόνες. Και από τη στιγμή που δεν μπορείς να φτιάξεις ίδιες προϋποθέσεις;  Δεν γίνεται και να στριμώχνεις ένα κοινό καλεντάρι με τόσες υποχρεώσεις.. . Δεν βγαίνει αυτός ο λογαριασμός.

Η «διαβολοβδομάδα» είναι ένας κορυφαίος θεσμός της Euroleague. Ένα εξαιρετικό τηλεοπτικό προϊόν που ανεβάζει και το ενδιαφέρον αλλά και τη δημοφιλία. Έχει όμως μια μικρή λεπτομέρεια. Χρειάζεται και παίκτες…

Headlines