Ισραήλ: «Θέλω μόνο πραγματικά να ζήσω» – Το αδιέξοδο τελεσίγραφο για τους Παλαιστινίους

Να είσαι με τελεσίγραφο ζωής και θανάτου, ο χρόνος να έχει εξαντληθεί κι εσύ να πρέπει να πάρεις μια απόφαση που θα καθορίσει για πάντα το αν θα ζήσεις ή θα πεθάνεις. Χωρίς να ξέρεις ποια είναι η… σωστή απάντηση που θα σε κρατήσει σ’ αυτόν τον κόσμο.

Το ρεπορτάζ του Associated Press, με δαμόκλειο σπάθη την επίγεια ισραηλινή έφοδο στη Γάζα, είναι σπαρακτικό. Οι άνθρωποι βρίσκονται αντιμέτωποι με αρχέγονα υπαρξιακά ερωτήματα, ενώ ο φόβος και η αγωνία τα σαρώνουν όλα στο πέρασμά τους, μαζί και με τις εναέριες επιδρομές.

Στη Χαν Γιουνίς, ένας Παλαιστίνιος προσηλωμένος στη στιγμή

Όταν η Ιστορία αποκτά ανθρώπινο πρόσωπο και ακούμε τη «μικρή» ιστορία των ανθρώπων που περνούν δια πυρός και σιδήρου. Ιδίως σε μια στιγμή που βλέπουμε να καταλύονται ακόμη και οι «κανόνες» του πολέμου, αφού τα σχολεία και τα νοσοκομεία θεωρούνταν πάντα προστατευόμενες περιοχές από τα Ηνωμένα Έθνη, ενώ αυτή είναι μία φορά που έχει δοθεί εντολή εκκένωσής τους.

Οι τραγικές μαρτυρίες

Το δίλημμα για τον Νατζί Τζαμάλ, έναν 34χρονο νοσηλευτή, είναι αδιέξοδο. «Πρόκειται για μια υπαρξιακή ερώτηση, αλλά δεν υπάρχει απάντηση», λέει ο ίδιος και συνεχίζει, «Δεν υπάρχει ασφαλής παράδεισος, δεν υπάρχει μέρος που δεν βομβαρδίζεται και μπορεί να υπάρξει παύση των πυρών».

«Μπορεί να μείνουμε, γιατί εάν είναι να πεθάνουμε, ας πεθάνουμε μαζί»

Από προστατευόμενο από τα Ηνωμένα Έθνη σχολείο στη Χαν Γιουνίς

Στην προειδοποίηση να εγκαταλείψουν οι Παλαιστίνιοι τη βόρεια Λωρίδα της Γάζας και να κατευθυνθούν νότια, ένα εκατομμύριο άνθρωποι προσπαθούν να εκκενώσουν τη περιοχή μετά την άνευ προηγουμένου απευθείας απειλή από την ισραηλινή πλευρά.

Ο Νατζί Τζαμάλ, βλέποντας κονιορτοποιημένες περιοχές από το στρατόπεδο προσφύγων της Τζαμπαλίγια, έχει παγώσει από την αναποφασιστικότητα για το τι πρέπει να κάνει για να σώσει τη ζωή του.

Να φύγει και να πάει νότια όπου ξέρει ότι η μόνη βεβαιότητα είναι ότι θα είναι άστεγος; Ή μήπως να μείνει στο κτίριο που αποτελεί στόχο της επαπειλούμενης επίγειας εισβολής των Ισραηλινών;

Η απόγνωση ζωγραφισμένη στο πρόσωπο αυτής της γυναίκας στη Γάζα

Παγιδευμένοι ασθενείς

Οι 24 ώρες που είχε δώσει ως διορία στο τελεσίγραφό του προς τα 1,1 εκατομμύρια Παλαιστινίους, το Ισραήλ, έχει εκπνεύσει, μετά την αναπάντεχη επιδρομή της Χαμάς που μέχρι στιγμής έχει αφήσει πάνω από 1.300 νεκρούς. Οι στρατιωτικές δυνάμεις του Ισραήλ έχουν προωθηθεί στην περιοχή, όσο ο χρόνος μετρούσε αντίστροφα.

Στα υπο-στελεχωμένα νοσοκομεία, οι Παλαιστίνιοι γιατροί είπαν ότι δεν έχουν άλλη επιλογή παρά να μείνουν πίσω. Δεν υπάρχει τρόπος να εκκενωθεί το Σίφα, το μεγαλύτερο νοσοκομείο της Γάζας, είπε ο γενικός διευθυντής του θεραπευτηρίου. Μοχάμαντ Αμπού Σελίμ.

Δεν υπάρχει ασφαλές μέρος να μεταφερθούν 600 ασθενείς που νοσηλεύονται, πολλοί απ’ αυτούς σε πολύ σοβαρή κατάσταση από τα χτυπήματα.

«Δεν υπάρχει ασφαλής παράδεισος, δεν υπάρχει μέρος που δεν βομβαρδίζεται και μπορεί να υπάρξει παύση των πυρών»

Η προσπάθεια να διοφυλαχθεί η ζωή…

«Το να μας ζητάς να το εκκενώσουμε είναι τουλάχιστον γελοίο, αυτό είναι αδύνατον», είπε ο Αμπού Σελίμ.

Όπως λέει ο 37χρονος Αμπντούλ Μπάρι, «Δεν τους εμπιστεύομαι» και εννοεί τον ισραηλινό στρατό και συνεχίζει, «Αλλά θα κάνω πάντα οτιδήποτε χρειαστεί, προκειμένου να κρατήσω την οικογένειά μου ασφαλή… Είμαι υπεύθυνος για τους γονείς μου, τις αδερφές και τους αδερφούς μου».

«Θέλω μόνο πραγματικά, πραγματικά να ζήσω»

Πολλοί, όπως ο Τζαμάλ, δεν έχουν αυτοκίνητα, αναγκάζονται να επιστρατεύσουν κάρα που σέρνουν άλογα ή γαδουράκια, προκειμένου να μετακινήσουν τις οικογένειές τους. Τα δίκτυα επίσης τηλεπικοινωνιών είναι πεσμένα, κάτι που δυσκολεύει ακόμη περισσότερο την ήδη δραματική κατάσταση.

Στην καρδιά της πόλης της Γάζας, ένα 27χρονος μηχανικός, ο Σαέμπ αλ-λαρζ περιμένει να μάθει νέα για τον πατέρα του που χτυπήθηκε στην επιδρομή της Πέμπτης.

Τρεις από τους γείτονές του σκοτώθηκαν και το σπίτι της οικογένειά τους καταστράφηκε. Είναι ακόμη σοκαρισμένος. Έμαθε για το τελεσίγραφο από τον ρεπόρτερ του Associated Press και μες στον πανικό του είπε, «Μπορεί να μείνουμε, γιατί εάν είναι να πεθάνουμε, ας πεθάνουμε μαζί». Η φωνή του τρέμει, το ξανασκέφτεται και στο τέλος λέει «Θέλω μόνο πραγματικά, πραγματικά να ζήσω».