Πέθανε η Piper Laurie, τρεις φορές υποψήφια για Όσκαρ

Η ισχυρογνώμων, υποψήφια για Όσκαρ ηθοποιός που ερμήνευσε καταξιωμένους ρόλους παρά το γεγονός ότι κάποια στιγμή εγκατέλειψε εντελώς την υποκριτική αναζητώντας μια «πιο ουσιαστική» ζωή, πέθανε νωρίς το Σάββατο στο σπίτι της στο Λος Άντζελες. Ήταν 91 ετών.

Η Λόρι πέθανε από γηρατειά, δήλωσε η μάνατζέρ της, Μάριον Ρόζενμπεργκ, στο Associated Press μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, προσθέτοντας ότι ήταν «ένα εξαιρετικό ταλέντο και ένας υπέροχος άνθρωπος».

Η Λόρι έφτασε στο Χόλιγουντ το 1949 ως Ροζέτα Τζέικομπς και γρήγορα της δόθηκε συμβόλαιο με την Universal-International, ένα νέο όνομα που μισούσε και μια σειρά από πρωταγωνιστικούς ρόλους με τους Ρόναλντ Ρίγκαν, Ροκ Χάντσον και Τόνι Κέρτις, μεταξύ άλλων.

Δείτε το βίντεο 

Ντεμπούτο στα 17 της

Στη συνέχεια έλαβε υποψηφιότητες για Όσκαρ για τρεις διαφορετικές ταινίες: Η κινηματογραφική εκδοχή του κλασικού βιβλίου τρόμου Carrie του Stephen King, το 1976, και το ρομαντικό δράμα «Παιδιά ενός κατώτερου Θεού», το 1986. Εμφανίστηκε επίσης σε διάφορους αναγνωρισμένους ρόλους στην τηλεόραση και στο θέατρο, μεταξύ άλλων στο Twin Peaks του David Lynch τη δεκαετία του 1990 ως η κακιά Catherine Martell.

Η Laurie έκανε το ντεμπούτο της στα 17 της χρόνια στην ταινία Louisa, υποδυόμενη την κόρη του Ρόναλντ Ρίγκαν, και στη συνέχεια εμφανίστηκε απέναντι από τον Francis, το μουλάρι που μιλάει, στην ταινία Francis Goes to the Races. Έκανε αρκετές ταινίες με τον Τόνι Κέρτις, με τον οποίο κάποτε έβγαινε, μεταξύ των οποίων οι «Ο Πρίγκιπας που ήταν κλέφτης», «No Room for the Groom», «Son of Ali Baba» και «Johnny Dark».

Βαρέθηκε το Χόλιγουντ

Αρκετά μπουχτισμένη, εγκατέλειψε το συμβόλαιό της των 2.000 δολαρίων την εβδομάδα το 1955, υποσχόμενη ότι δεν θα ξαναδουλέψει αν δεν της προσφερθεί ένας αξιοπρεπής ρόλος.

Μετακόμισε στη Νέα Υόρκη, όπου βρήκε τους ρόλους που έψαχνε στο θέατρο και στο ζωντανό τηλεοπτικό δράμα.

Οι ερμηνείες στις ταινίες «Days of Wine and Roses», «The Deaf Heart» και «The Road That Led After» της έφεραν υποψηφιότητες για Emmy και άνοιξαν το δρόμο για την επιστροφή της στον κινηματογράφο, μεταξύ άλλων με τον καταξιωμένο ρόλο της προβληματικής φίλης του Πολ Νιούμαν στην ταινία «Ο κόσμος είναι δικός μου».

Για πολλά χρόνια μετά, η Laurie γύρισε την πλάτη στην υποκριτική. Παντρεύτηκε τον κριτικό κινηματογράφου Joseph Morgenstern, καλωσόρισε μια κόρη, την Ann Grace, και μετακόμισε σε μια αγροικία στο Woodstock της Νέας Υόρκης. Είπε αργότερα ότι το κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα και ο πόλεμος του Βιετνάμ επηρέασαν την απόφασή της να κάνει την αλλαγή.

«Ήμουν απογοητευμένη και αναζητούσα μια ύπαρξη με περισσότερο νόημα για μένα», θυμήθηκε, προσθέτοντας ότι δεν μετάνιωσε ποτέ για τη μετακόμιση.

«Η ζωή μου ήταν γεμάτη», δήλωσε το 1990. «Πάντα μου άρεσε να χρησιμοποιώ τα χέρια μου και πάντα ζωγράφιζα».

Οι διάσημες συνταγές της

Η Laurie έγινε επίσης γνωστή ως αρτοποιός, με τις συνταγές της να εμφανίζονται στους New York Times.

Η μόνη της εμφάνιση κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ήταν όταν συμμετείχε με δώδεκα μουσικούς και ηθοποιούς σε μια περιοδεία σε πανεπιστημιουπόλεις για να υποστηρίξει την προεδρική υποψηφιότητα του γερουσιαστή George McGovern το 1972.

Η Laurie ήταν τελικά έτοιμη να επιστρέψει στην υποκριτική όταν ο σκηνοθέτης Brian De Palma της τηλεφώνησε για να υποδυθεί τη διαταραγμένη μητέρα της Sissy Spacek στην ταινία Carrie (Kάρι, Έκρηξη Οργής).

Στην αρχή θεώρησε ότι το σενάριο ήταν σκουπίδι και στη συνέχεια αποφάσισε ότι θα έπρεπε να παίξει το ρόλο για να γελάσει. Μόνο όταν ο De Palma την επέπληξε επειδή έβαλε μια κωμική στροφή σε μια σκηνή, συνειδητοποίησε ότι εννοούσε ότι η ταινία θα ήταν θρίλερ.

Η ταινία Carrie έγινε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία, εγκαινιάζοντας μια τρέλα για ταινίες με εφήβους σε κίνδυνο, τόσο η Spacek όσο και η Laurie ήταν και οι δύο υποψήφιες για Όσκαρ.

Στην τηλεόραση, εμφανίστηκε σε σειρές όπως οι Matlock, Murder, She Wrote και Frasier και υποδύθηκε τη μητέρα του George Clooney στο ER.

*Με στοιχεία από elpais.com