Ο Τάσος Ιορδανίδης είναι ο Μάνος Βρεττάκος στη «Γη της Ελιάς»

«Αν με ρώταγες κάποια χρόνια πριν, δε θυμάμαι τι θα σου απαντούσα» μου λέει όταν η κουβέντα φτάνει στα περί έρωτος και άλλων δαιμονίων. Γίνεται αγάπη ο έρωτας; «Άλλο ο έρωτας, η καψούρα, δηλαδή, άλλο η αγάπη. Ο έρωτας θέλει προσπάθεια» ξεκαθαρίζει ο Τάσος Ιορδανίδης, ο οποίος μαζί με τη Θάλεια Ματίκα έχουν φτιάξει μια όμορφη οικογένεια και είναι γονείς του Δάνου και της Νάγιας.

Ο Μάνος, από την άλλη, έχει να ανέβει ένα λόφο και να κατέβει ένα βουνό για την αγάπη. «Για να σώσω τη σχέση με τη Μαρίνα θα μπορούσα να φτάσω μέχρι τον Ταΰγετο και με όλη μου τη δύναμη σφίγγοντας τα δόντια να τον μετακινήσω» λέει χαρακτηριστικά.

Δύο πρόσωπα, ένα φανταστικό, ο Μάνος Βρεττάκος, τον οποίο βλέπουμε μέσα από το σήριαλ του Mega, «Η Γη της Ελιάς» εδώ και τρία χρόνια και ένα υπαρκτό, ο ηθοποιός Τάσος Ιορδανίδης, σε μια back to back συνέντευξη.

Ποιος κερδίζει; Αυτός που, τελικά, μπορεί να παίξει όλους τους ρόλους.

Αν ξέρουμε κάτι από την οικογένεια είναι ένα. Αγαπάμε να μοιραζόμαστε. Και να πονάμε για τους δικούς μας ανθρώπους.

Μάνος Βρεττάκος: Για την αγάπη της Μαρίνας

Το θέμα είναι αυτή τη στιγμή πάνω από όλα η Μαρίνα. Το θέμα είναι να ‘ναι καλά, να μπορέσει όσο το δυνατόν πιο σύντομα να ξεπεράσει τον χαμό του παιδιού. Και να δούμε πώς θα πάνε τα πράγματα ανάμεσα μας.

Προσπαθώ να την ανεβάζω ψυχολογικά, να κρύβω αυτό που εγώ κουβαλάω. Είναι πάρα πολύ δύσκολο. Και ελπίζω ότι κάποια στιγμή το Μαρινάκι θα μετατοπιστεί και θα γίνουν όλα όπως πριν.

Ο μεγαλύτερος τρόμος που έχω αυτή τη στιγμή στο κεφάλι μου είναι το ενδεχόμενο του να πάρουμε χωριστούς δρόμους με τη Μαρίνα, αλλά κάνω ότι περνάει από το χέρι μου ώστε να το αποτρέψω.

Φοβάμαι μην κάνω τη λάθος κίνηση. Μου έχουν περάσει διάφορες σκέψεις από το μυαλό μου. Βλέποντάς τη να κρατάει τα ρούχα του παιδιού και να κλαίει κάθε μέρα σκέφτηκα να πάρω τα ρούχα και να τα πετάξω έτσι. Αλλά θα ήταν λυτρωτικό αυτό για τη Μαρίνα; Για να σώσω αυτή τη σχέση θα μπορούσα να φτάσω μέχρι τον Ταΰγετο και με όλη μου τη δύναμη, σφίγγοντας τα δόντια να τον μετακινήσω.

Μάνος Βρεττάκος: Για την μικρή Αγγελική

Η Αγγελική δε μας δίνει απλώς νόημα, έχουμε αναλάβει αυτή την υποχρέωση. Η Αγγελική είναι όλος ο κόσμος για μένα και τη Μαρίνα. Απλώς επειδή είναι η πρωτότοκη, μας χαμογέλασε η τύχη και ήρθε αυτό το πλασματάκι στη ζωή μας, έχει την ατυχία να κουβαλάει κι εκείνη αυτό το βάρος και εμάς είναι ιερή υποχρέωσή μας να προσπαθούμε να την αποφορτίσουμε.

Μάνος Βρεττάκος: Για την ισχυρή σχέση του με την οικογένειά του  

Είμαστε μια δεμένη οικογένεια. Ο πατέρας μου, ο Ισίδωρος, είναι ένας πάτερ φαμίλιας. Είναι ένας άνθρωπος ο οποίος με στηρίζει σε κάθε μου βήμα. Από την πρώτη στιγμή που θυμάμαι τον εαυτό μου μέχρι σήμερα αποτελεί ένα πρότυπο για μένα -ο τρόπος με τον οποίο διαχειρίζεται τις καταστάσεις-, έχουμε έρθει σε σύγκρουση φυσικά κατά το παρελθόν, αλλά τώρα που υπάρχει μια μαύρη ατμόσφαιρα στο σπίτι προσπαθεί και εκείνος με τον τρόπο του να με στηρίζει, όπως και η Ιουλία, η αδερφή του, στην οποία είμαι ευγνώμων γιατί έχει και εκείνη τα δικά της θέματα.

Αν ξέρουμε κάτι από την οικογένεια είναι ένα. Αγαπάμε να μοιραζόμαστε. Και να πονάμε για τους δικούς μας ανθρώπους.

Μάνος Βρεττάκος: Για το πώς βιώνει τον δικό του πόνο  

Δεν είμαι εγώ το θέμα. Εγώ παίζω ένα θέατρο αυτή τη στιγμή. Παλεύω να δείξω ότι όλα θα πάνε καλά. Υποκρίνομαι ότι αρχίζουμε σιγά σιγά να το ξεπερνάμε, αλλά το θέμα δεν είμαι εγώ. Το θέμα είναι η Μαρίνα, η οποία είχε την ευθύνη μιας ζωής η οποία μεγάλωνε μέσα της. Αυτό είναι το θέμα. Να δω ξανά αυτό το υπέροχο χαμόγελο της Μαρίνας να ζωγραφίζεται στο πρόσωπό της. Αυτός είναι ο στόχος ζωής μου και στο τέλος θα τα καταφέρω.

Έχουμε δουλέψει και άλλες φορές με τη Θάλεια στο θέατρο και είναι ευλογία για μένα και για εκείνη, γιατί είμαστε δύο άνθρωποι ο ένας για τον άλλον. Θέλουμε μόνο το καλό ο ένας του άλλου

Τάσος Ιορδανίδης: Για τον ρόλο του μπαμπά

O ρόλος του μπαμπά είναι ο πιο σημαντικός ρόλος που θα αναλάβω, ποτέ. Δεν ξέρω αν είμαι o πιο δραστήριος μπαμπάς, ούτε εάν επιβεβαιώνεται αυτό από την εκπομπή «Μπαμπάδες» στην ΕΡΤ, την οποία παρουσιάζω, αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι προσπαθώ. Νομίζω ότι όλοι μας είμαστε σε μια συνεχή προσπάθεια να είμαστε εκεί, να είμαστε ουσιαστικά παρόντες, να περνάμε ποιοτικό και εποικοδομητικό χρόνο και να ελαττώσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο τις τύψεις τις οποίες νιώθουμε μέσα σε αυτούς τους γρήγορους ρυθμούς καθημερινότητας, που πολλές φορές μπορεί να μην έχουμε αυτή την ποιότητα του χρόνου με τα παιδιά μας, την οποία θα θέλαμε.

Τάσος Ιορδανίδης: Για το αναπόφευκτο κομμάτι των ενοχών ενός γονιού

Υπάρχουν τύψεις. Θα μιλήσω για μένα και τον περίγυρό μου. Νομίζω ότι όλοι, λίγο ως πολύ, επειδή είμαστε αναγκασμένοι να φέρουμε τον ρόλο των κουβαλητών αλλά να έχουμε και τις επαγγελματικές υποχρεώσεις, σίγουρα έχουμε χάσει κάποια γιορτή, έχουμε χάσει κάποιον αγώνα μπάσκετ, έχουμε χάσει κάποια επίδειξη με μπαλέτο και αυτό καταγράφεται λίγο μέσα μας.

Τάσος Ιορδανίδης: Για τον μπαμπά νέας κοπής

Από τη στιγμή που η γυναίκα ενδυναμώθηκε, άρχισε να βγαίνει προς τα έξω, κάτι που είναι πολύ θεμιτό, πολύ ουσιαστικό και πολύ σωστό, να εργάζεται, να έχει τη δική της καριέρα, σταμάτησε να είναι μόνο μαμά και να κάνει κουμάντο στα εν οίκω, άρχισε να εναποθέτει ευθύνες και στον μπαμπά. Και είναι πολύ θετικό αυτό. Ο μπαμπάς άρχισε να μην είναι τόσο αποστασιοποιημένος, αλλά να είναι πιο ενεργός, δείχνοντάς το τουλάχιστον -γιατί και οι πατεράδες μας νομίζω ότι ήταν ενεργεία πολλές φορές είτε από νοοτροπία είτε λόγω των συνθηκών μπορεί να μην το έδειχναν- ε, τώρα νομίζω ότι είμαστε σε καλά πλαίσια.

Ο δικός μου πατέρας ήταν δραστήριος η αλήθεια είναι, έτρεχε πολύ με τις δουλειές, δηλαδή από το πρωί μέχρι το βράδυ, γιατί ήταν βιοπαλαιστής, αλλά έχω μνήμες με πολύ ποιοτικό και ουσιαστικό χρόνο με τον πατέρα μου και αυτό είναι κάτι το οποίο το κουβαλάω και προσπαθώ να το διοχετεύσω και εγώ στα παιδιά μου κατ΄ επέκταση.

Τάσος Ιορδανίδης: Για την πατρότητα που δεν έρχεται με manual

Δεν υπάρχει manual για τίποτα, πόσο μάλλον για την πιο σημαντική ευθύνη της ζωής σου, την οποία θα την κουβαλάς από την ώρα που γεννιέται το παιδί, μέχρι αύριο μεθαύριο, που θα έχει ανεξαρτητοποιηθεί και θα έχει σταθεί στα πόδια του, θα έχει δημιουργήσει τη δική του οικογένεια και εσύ θα νιώθεις άξιος και τυχερός που μπορείς και το βλέπεις και να το παρακολουθείς. Δηλαδή, για να σου δώσω να καταλάβεις, τώρα που ερχόμουν για τη συνέντευξη, μου έστειλε μήνυμα η μητέρα μου -που είμαι ολόκληρος γάιδαρος-, και μου λέει παιδάκι μου, να προσέχεις στο δρόμο να κάνεις αυτό, εκείνο… θα έχει ψύχρα μου φαίνεται σήμερα άκουσα… ξέρεις διάφορα τέτοια… ζακέτα να πάρεις.

Είναι ωραίο αυτό, όμως. Τρέχουμε πολύ και πολλές φορές τους αγνοούμε τους γονείς μας, τους παραμελούμε λίγο. Ευελπιστώ να μην το κάνουν το ίδιο και τα δικά μου τα μουλαράκια όταν μεγαλώσουν. Δεν είπαμε να είμαστε αυτοκόλλητοι, αλλά εντάξει, να έχουν την έννοια λίγο και για τον μπαμπά, αύριο μεθαύριο δεν θα είμαι και τόσο ακμαίος όσο είμαι τώρα.

Τάσος Ιορδανίδης: Για την παράσταση «Θέλω να σου κρατώ το χέρι», που παίζει με τη Θάλεια Ματίκα, για τρίτη χρονιά στο θέατρο Άλφα, Ληναίος –Φωτίου, και έχει γράψει ο ίδιος

Έχει πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία από πράγματα τα οποία έχουμε περάσει, από καταστάσεις τις οποίες έχουμε παρακολουθήσει να περνάνε άλλοι φίλοι και γνωστοί. Έγινε λοιπόν μια σούμα όλων αυτών των εμπειριών και όλων αυτών των ερεθισμάτων κάτω από το πρίσμα μιας δραματουργίας. Και δεν το πίστευα ποτέ ότι θα βρισκόμαστε στο θέατρο Άλφα, Ληναίος-Φωτίου για τρίτη χρονιά. Είναι μια παράσταση την οποία αγκάλιασε πολύ ο κόσμος. Είναι μια παράσταση που κάνει τον κόσμο να έρχεται μαζί μας στη σκηνή, να ταυτίζεται με τους ήρωες, να βλέπει βιώματα δικά του προσωπικά, τα οποία τα έχει περάσει κι ο ίδιος και χαίρομαι πολύ που δημιουργείται αυτός ο παλμός μεταξύ πλατείας και σκηνής.

Η παράσταση διαπραγματεύεται κάτι που αφορά τους πάντες, τη συντροφικότητα. Πώς μπορούν να επιβιώσουν οι σχέσεις μέσα στη σύγχρονη, δυτική κοινωνία, που πρέπει να βάζουμε νερό στο κρασί μας, που δεν πρέπει να βάζουμε νερό στο κρασί μας και στο τέλος της ημέρας να δούμε ότι αλλού είναι τα σημαντικά και τα μικρά με κοινή προσπάθεια μπορούν να ξεπεραστούν.

Είναι δύσκολο αυτό όμως. Όταν έχουμε τέτοια υπερπληροφόρηση όλα είναι πάρα πολύ δύσκολα.

Τάσος Ιορδανίδης: Για την ψυχοθεραπευτική πλευρά της παράστασης στη σχέση τους

Έχουμε σταματήσει να τσακωνόμαστε όσο τσακωνόμασταν γιατί εκτονωνόμαστε επί σκηνής, βλέπουμε και τα λάθη τα οποία είχαμε κάνει στο παρελθόν, τα βλέπουμε κάθε Παρασκευή, κάθε Σάββατο και κάθε Κυριακή, οπότε είμαστε άδειοι ψυχικά, εφόσον έχουμε βγάλει όλα τα εσώψυχά μας επί σκηνής… Ναι, μπορείς να πεις ότι λειτουργεί και λίγο ψυχοθεραπευτικά.

Τάσος Ιορδανίδης: Για το πώς είναι να παίζει με Θάλεια Ματίκα και να ζει μαζί της  

Το να παίζω είναι εύκολο, το να ζω δεν είναι τόσο. Πλάκα κάνω. Που βρίσκεται αυτή η χρυσή ισορροπία; Εντάξει, έχουμε δουλέψει και άλλες, πολλές φορές, με τη Θάλεια στο θέατρο και είναι ευλογία για μένα και για εκείνη, γιατί είμαστε δύο άνθρωποι ο ένας για τον άλλον. Θέλουμε μόνο το καλό ο ένας του άλλου. Δεν υπάρχει ούτε ίχνος ανταγωνισμού. Ένας συναγωνισμός υπάρχει, σκηνικός. Είναι και η συγκυρία, είναι μια παράσταση η οποία αγγίζει τον κόσμο, έχει κριθεί επιτυχημένη, οπότε στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή και γενικότερα και κατά το παρελθόν, αλλά ειδικά στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, είναι κάτι πολύ, πολύ, πολύ ευχάριστο και ευεργετικό.

Τάσος Ιορδανίδης: Για την κοινή τους εμφάνιση με τη Θάλεια Ματίκα στο σήριαλ «Η τούρτα της μαμάς»

Ήταν η μόνη μας κοινή, τηλεοπτική παρουσία, μέχρι στιγμής. Πιστεύω ότι θα ήταν ωραία ιδέα κάποια στιγμή να βρεθούμε τηλεοπτικά με τη Θάλεια.

Τάσος Ιορδανίδης: Περί έρωτος και άλλων δαιμονίων

Αν με ρώταγες πριν κάποια χρόνια δε θυμάμαι τι θα σου απαντούσα. Για να σου πω την αλήθεια, θα σου έλεγα το τετριμμένο ότι ο έρωτας γίνεται αγάπη, αλλά νομίζω ότι άλλο ο έρωτας, η καψούρα που λέμε, και άλλο η αγάπη, η ουσιαστική αγάπη. Χρειάζεται προσπάθεια για τον έρωτα. Χρειάζεται μια μεγαλύτερη αν θες προσπάθεια να μην αφήνεις τα πράγματα να βαλτώνουν, να τελματώνουν. Η αγάπη αν είναι να ’ρθει θε να ’ρθει αλλιώς θα προσπεράσει.