Πάντα υπάρχει χρόνος για μία ουζοκατάνυξη

Φτάνει έξι το απόγευμα και είσαι έτοιμος να κλείσεις υπολογιστή. Η δουλειά για σήμερα μπορεί να έχει έρθει στο τέλος της αλλά η μέρα έχει ακόμα πολλά να δώσει. Το σημαντικότερο είναι ότι δεν έχεις καμία όρεξη να πας κατευθείαν στο σπίτι γιατί γνωρίζεις καλά ότι αν το κάνεις με δυσκολία θα ξαναβγεις. Οπότε τι κάνεις; Φτιάχνεις μία ομαδική και καλείς τους συνήθεις υπόπτους από τους φίλους για απογευματινή ουζοκατάνυξη στο αγαπημένο ταβερνάκι σας.

Πόσο αλλάζουν όλα, όταν βάζουμε μέσα στην ημέρα μας γέλια, ιστορίες και χρόνο για εμάς με τους αγαπημένους ανθρώπους μας. Ξαφνικά οι μπαταρίες σαν από μαγείας γεμίζουν, ξαφνικά σκάνε αυθόρμητα χαμόγελα και πάμε να βρούμε την παρέα. Άλλωστε το ούζο Πλωμαρίου πίνεται πάντα με παρέα, έχοντας τον άλλο απέναντι.

Ένα άλλο σενάριο είναι να βγεις με την παρέα από το γραφείο. Σημείο συνάντησης η είσοδος της εταιρείας και χωριζόμαστε στα αμάξια για να πάμε παραλιακά για γευστικούς ουζομεζέδες και ιστορίες από το καλοκαίρι. Είναι πάντα οι καλύτερες συναντήσεις μακριά από τα projects της δουλειάς, γιατί ο καθένας έχει να μοιραστεί τα δικά του highlights των διακοπών, με tips και ταξιδιωτικές συμβουλές. Πού πήγαμε, ποιους βυθούς ανακαλύψαμε, πού και τι φάγαμε και φυσικά όλα αυτά με Ούζο Πλωμαρίου Ισίδωρος Αρβανίτης. Το ουζάκι πάντα ταιριάζει και συνοδεύει τις καλύτερες εξορμήσεις μας, μικρές και μεγάλες, κοντινές και μακρινές.

Και τώρα που είπα κοντινές, οι αποδράσεις δεν χρειάζεται να είναι μόνο τον καιρό των διακοπών. Ο χρόνος μοιάζει πολύ ενδιαφέρον όταν πέραν της δουλειάς και των υποχρεώσεων επενδύουμε σε ποιοτικό χρόνο για εμάς και τους δικούς μας. Όσο έχει ήλιο έχει Πλωμάρι ως γνωστόν, οπότε δεν χάνουμε ευκαιρία να φεύγουμε από το άστυ. Οι προορισμοί είναι πολλοί και βρίσκονται τόσο στη νησιωτική όσο και στην ηπειρωτική Ελλάδα. Όπου και να βρίσκεσαι στον χάρτη θα υπάρχει κάποιο παραθαλάσσιο χωριό που σε καλεί να το γνωρίσεις, ένα νησί σε κοντινή απόσταση. Το μόνο που χρειάζεται είναι καλή διάθεση και ένα σακίδιο με μία-δυο αλλαξιές ρούχα.

Και για να μην το ξεχάσω: μία άλλη πρόταση που την έχω εφαρμόσει πολλές φορές είναι η εξής: πικ νικ σε παραλία, πάρκο, δάσος. Εκεί η παρέα θα χρειαστεί μία μικρή οργάνωση για το ποιοί θα αναλάβουν τους μεζέδες, ποιος θα φέρει το Πλωμάρι (αν είστε πολλοί ένα δεν θα φτάσει, για αυτό φροντίστε να πάρετε και ένα δεύτερο) και φυσικά τον πάγο. Κάποιος άλλος θα επιμεληθεί της μουσικής και για το φινάλε κάποιο επιδόρπιο. Για αυτό το σενάριο τα σύνεργα του κάμπινγκ να τα έχετε εύκαιρα στην αποθήκη. Οι διακοπές δεν σταματάνε ποτέ αν δεν το πούμε εμείς.

…και δεν ξεχνάμε τη σειρά του τελετουργικού: στο ποτήρι πρώτα το ούζο Πλωμαρίου, μετά το νερό και στο τέλος ο πάγος. Στην Υγειά μας!