Γαλλία: Πώς ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή ανοίγει παλιές πληγές σε ευρωπαϊκές κοινωνίες

Η Γαλλία αντιμετωπίζει μεγάλες κοινωνικές αναταραχές εν τω μέσω της σύγκρουσης ανάμεσα στο Ισραήλ και την Χαμάς.

Ο πόλεμος και η ανθρωπιστική καταστροφή αγγίζει τα πάντα, κάθε πτυχή της γαλλικής ζωής. Από τα σχολεία έως τους χώρους εργασίας. Ειδικά όταν η Γαλλία έχει πάρει σαφή θέση υπέρ του Ισραήλ, αυτό δημιουργεί έντονο θυμό στους πολίτες που ασπάζονται το Ισλάμ σύμφωνα με το Bloomberg.
Φυσικά η προϊστορία της Γαλλίας ως μεγάλη αποικιακή δύναμη δεν βοηθά σε καμία περίπτωση. Όπως δεν βοηθά η βίαιη διάθεση προς τους διαδηλωτές και δη τους μουσουλμάνους από την γαλλική αστυνομία.

Οι διαδηλώσεις υπέρ των Παλαιστινίων έχουν απαγορευτεί στην Γαλλία

Το Λούβρο και οι Βερσαλλίες είναι κλειστά υπό τον φόβο επίθεσης. Οι στρατιώτες και η στρατιωτικοποιημένη αστυνομία είναι παντού και η χώρα στο υψηλότερο επίπεδο συναγερμού.

Σε κόκκινο συναγερμό για τρομοκρατική επίθεση η Γαλλία

Στην Γαλλία του κοσμικού κράτους όπου η θρησκεία θεωρείται ιδιωτική, αυτός ο πόλεμος έχει βγάλει σύμφωνα με τον υπ. Εσωτερικών Τ. Νταρμανίν μια εξαιρετικά αρνητική ατμόσφαιρα. Που ίσως οι κινήσεις της κυβέρνησης που υπογραμμίζουν την αναμονή βίαιων αντιδράσεων από τους Γάλλους μουσουλμάνους, κάνει τα πράγματα χειρότερα.

Ο Γάλλος υπουργός Εσωτερικών Τ.Νταρμανίν θεωρείτ ην ατμόσφαιρα μεταξύ των κοινοτήτων πολύ αρνητική.

Η Γαλλία θρηνεί τους περισσότερους Ισραηλινούς γαλλικής καταγωγής από την επίθεση της Χαμάς. Ο πρόεδρος Μακρόν εξέδωσε τηλεοπτικό διάγγελμα αφότου πρώτα ενημέρωσε τους πολιτικούς αρχηγούς.

Ανέφερε πως βλέπει τον φόβο ανάμεσα τους Γάλλους εβραϊκής καταγωγής πως θα αντιμετωπίσουν βία σε γαλλικό έδαφος. Στην Γαλλία υπάρχει αντισημιτισμός που προέρχεται τόσο από τους Γάλλους εθνικιστές όσο και την μουσουλμανική κοινότητα.
Με τα περισσότερα γεγονότα να αφορούν βανδαλισμό μνημείων και ύστερα επιθέσεις.

Η ζωή στην εβραϊκή συνοικία του Παρισιού

Πλέον στην εβραϊκή συνοικία του Παρισιού η αστυνομία βρίσκεται παντού κραδαίνοντας αυτόματα.
Οι δρόμοι είναι ήσυχοι και οι επιχειρήσεις κλείνουν νωρίτερα από ότι συνήθως. Ένας ιδιοκτήτης επιχείρησης ντελικατέσεν, ο Έντουαρντ έχει δύο μουσουλμάνους υπαλλήλους αλλά δεν μιλάνε για την έκρηξη βίας στην Μ. Ανατολή.
Αφαίρεσε τα τραπεζάκια από το κατάστημα και φοβάται για τυχόν επιθέσεις μουσουλμάνων.

Βέβαια το πρόβλημα πολλαπλασιάζεται λόγω του αντισημιτισμού στην γαλλική κοινωνία από τους ακροδεξιούς της Γαλλίας. Βέβαια η Μαρί Λεπέν του Γαλλικού Εθνικού Μετώπου και δεύτερη δύναμη στην χώρα, καταδίκασε τις επιθέσεις και στήριξε το Ισραήλ. Σε αντίθεση με τον πατέρα της που ήταν αρνητής του Ολοκαυτώματος και γνωστό αντισημίτης. Πλέον η ισλαμοφοβία πουλάει περισσότερο στους κύκλους της άκρας δεξιάς, παρά ο αντισημιτισμός. Οι Γάλλοι εβραϊκού θρησκεύματος ανέρχονται σε 600.000. Η μουσουλμανική μειονότητα της Γαλλίας, με τους περισσότερους πολίτες να προέρχονται από τις πρώην αποικίες αριθμεί 5 εκατομμύρια.

Η ανάλυση του πολιτικού ιστορικού

Ο Ζαν Γκαρίγκ, πολιτικός ιστορικός, θεωρεί πως οι μουσουλμάνοι της Γαλλίας δυσκολεύονται περισσότερο με την laicite, την συνταγματική πρόβλεψη για την απαλοιφή θρησκευτικών συμβόλων από όλα τα δημόσια κτίρια. Ακόμα και αν πρόκειται για εργαζόμενους. Οι ίδιοι οι μουσουλμάνοι θεωρούν πως αυτή η πρόβλεψη βλάπτει την ελευθερία της έκφρασης. Όπως για παράδειγμα η απαγόρευση της μαντίλας.

Η αστυνομία και ο Στρατός στο Παρίσι βρίσκονται παντού. Μόνο οι στρατιώτες με βαρύ οπλισμό ανέρχονται στις 7.000.

Ταυτόχρονα το αποικιοκρατικό παρελθόν της Γαλλίας δεν βοηθά τους μουσουλμάνους να νιώσουν πραγματικά αποδεκτοί, ενώ η Ισραηλινή κοινότητα έχει αρκετή επιρροή στην γαλλική ζωή και στενούς δεσμούς με το Ισραήλ. Αυτοί οι παράγοντες έχουν ως αποτέλεσμα το Παλαιστινιακό να αποτελεί «σημαία» των απανταχού μοπυσουλμάνων.
Τα banlieues, αυτά που θα αποκαλούσαμε υποβαθμισμένα προάστια των μεγάλων πόλεων, είναι γεμάτα μουσουλμανικό πληθυσμό που ζουν ουσιαστικά σε γκέτο, με υψηλή ανεργία, προβληματικές κατοικίες και ενίοτε ισχυρές εξεγέρσεις.

Ο Ζεράρ Ανγκέ, υποδιευθυντής της μεγαλύτερης οργάνωσης Ισραηλινών, της CRIF, αναφέρει πως παρότι ιστορικά οι επιθέσεις εναντίον Ισραηλινών προέρχεται από την άκρα δεξιά, τα τελευταία χρόνια όλες οι επιθέσεις προέρχονται από ακραίους ισλαμιστές.

Οι Γάλλοι μουσουλμάνοι αισθάνονται αδικημένοι

Στον αντίποδα ο Ναγκίμπ Αζεργκουί, ηγέτης ένωσης Γάλλων μουσουλμώνων, αναφέρει πως η απαγόρευση των διαδηλώσεων υπέρ της Παλαιστίνης είναι προβληματική και αποκαλύπτει τις συμπάθειες της κυβέρνησης.

Οι Γάλλοι μουσουλμάνοι αισθάνονται αδικημένοι πυο δεν τους επιτρέπεταια να διαδηλώσουν.

Οι φιλοϊσραηλινές πορείες πραγματοποιούνται κανονικά, όπου σε μια από αυτές μετείχε και ο πρώην πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί. Ο Ν.Σαρκοζί έφτασε στην πρωθυπουργία όταν αντιμετώπισε την εξέγερση στα προάστια του Παρισιού με υπέρμετρη αστυνομική βία.
Άλλοι μουσουλμάνοι της Γαλλίας σκέφτονται να φύγουν από την χώρα, κυρίως όσοι από αυτούς έχουν την οικονομική δυνατότητα. Όπως λέει ο Γιανίς Κασέντ «η Γαλλία υποτίθεται πως ήταν η χώρα της Ελευθερίας, της Ισότητας και της Αδερφότητας, αλλά οι Μουσουλμάνοι δεν έχουμε ελευθερία, ούτε μας μεταχειρίζονται με ισότητα, μιας και δεν μπορούμε να διαδηλώσουμε υπέρ της Παλαιστίνης.
Αυτό το σύνθημα που αποτελούσε το καμάρι της Γαλλίας εξαφανίζεται».