Τζεφ Μπρίτζες: Εξαιτίας του κράνους που φορούσε στη ταινία «Tron» άρχισαν να του πέφτουν τα μαλλιά

«Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 ο πατέρας μου, ο Lloyd Bridges, πρωταγωνιστούσε σε μια τηλεοπτική σειρά που ονομαζόταν Sea Hunt και είχε ως κεντρικό ήρωα έναν δύτη. Υποδυόταν το ρόλο τόσο καλά που ο κόσμος θεώρησε ότι ήταν πραγματικός δύτης. Στις αρχές της καριέρας μου, λοιπόν, αναζητούσα πάντα σενάρια που ήταν πρωτότυπα. Σενάρια όπως το Tron φαίνονται τολμηρά, αλλά στην ουσία είναι πολύ πιο δύσκολο να αποτύχεις όταν κάνεις κάτι τόσο πρωτοποριακό. Δεν υπήρχε τίποτα με το οποίο θα μπορούσε να συγκριθεί η ταινία», αφηγείται ο Τζεφ Μπρίτζες.

Είχα συνεργαστεί με τον πατέρα του μερικά χρόνια νωρίτερα και συνήθιζε να λέει ότι του θύμιζα τον γιο του

Στην Κορέα με πολλή φαντασία

«Τα σκηνικά της ταινίας ήταν όλα κατασκευασμένα από μαύρο πανί duvetyne, ένα ματ ύφασμα που εμποδίζει το φως, με λευκή κολλητική ταινία για να κατασκευάσουμε τις διαχωριστικές γραμμές. Τα κοστούμια μας ήταν επίσης ασπρόμαυρα. Το να βρίσκεσαι στο πλατό ήταν το πιο αλλόκοτο συναίσθημα – τα μάτια σου συνήθιζαν να προσαρμόζονται στο ασπρόμαυρο, και μετά έβγαινες προς τα έξω και το χρώμα της καθημερινότητας έμπαινε στα μάτια σου. Ήταν απίστευτο. Αφού γυρίσαμε, το κινηματογραφικό υλικό στάλθηκε στην Κορέα, όπου διάφορες γυναίκες ζωγράφιζαν με το χέρι κάθε καρέ. Ήταν πολύ πρωτόγονο και πολύ προχωρημένο συγχρόνως», λέει ο ηθοποιός και συνεχίζει λέγοντας:

Photo: Disney

«Αναζήτησα έμπνευση στον σκηνοθέτη Steven Lisberger. Δεδομένου ότι ήταν συν-συγγραφέας της ιστορίας, σκέφτηκα ότι ο χαρακτήρας μου, ο Φλιν, έμοιαζε πολύ με τον Στίβεν. Δεν μπορώ να θυμηθώ γιατί, αλλά αποφάσισα να κάνω μπούκλες στα μαλλιά μου για τον ρόλο. Για τις σκηνές που ήμουν μέσα στον υπολογιστή, έπρεπε να φορέσω ένα λευκό κράνος χόκεϊ. Τα μαλλιά μου είχαν αποχρωματιστεί για να αποκτήσουν την καμπύλη, και θυμάμαι ότι έπεφταν λόγω του κράνους. Το οξυζενέ έκαιγε και οι ρίζες μου καταστρέφονταν».

Η εξέλιξη της τεχνολογίας είναι ραγδαία, αλλά ένα μέρος της γοητείας της ταινίας είναι αυτή η παλαιότητα

Ασυναρτησίες

«Ο Στίβεν γέμισε τους τοίχους του στούντιο με ηλεκτρονικά παιχνίδια που μπορούσες να παίξεις τζάμπα – και, φίλε μου, παίξαμε πολύ(…) Πέτυχα αρκετά υψηλά σκορ και έδωσα μια τεράστια μάχη με τον μακιγιέρ, την οποία τελικά κέρδισε. Με καλούσαν για μια λήψη και έλεγα: «Με τίποτα, φίλε! Ο ηθοποιός ετοιμάζεται!» Και εγώ απλά ήμουν στη ζώνη μάχης. Χρειαζόταν μάλλον να με τραβήξουν – αλλά ο Στίβεν κατανοούσε. Κατέληξα στο πρωτοσέλιδο του Rolling Stone φορώντας τη στολή μου από spandex, γεγονός που ήταν αρκετά εξευτελιστικό. Επίσης έπρεπε να φορέσω ζώνη χορού. Οι περισσότερες γυναίκες φοράνε συνέχεια τέτοια πράγματα και δεν ξέρω πώς τα καταφέρνουν. Όταν κάθεσαι κάτω, σου μπαίνει κατευθείαν στον πισινό. Η εξέλιξη της τεχνολογίας είναι ραγδαία, αλλά ένα μέρος της γοητείας της ταινίας είναι αυτή η παλαιότητα. Οι νεότερες γενιές που ενδιαφέρονται για την ταινία, απολαμβάνουν την «παλαιού τύπου» τελειότητά της, αλλά ξυπνάει επίσης και ωραίες αναμνήσεις στους παλαιότερους «οπαδούς» της, που όταν την είδαν για πρώτη φορά ήταν παιδιά. Ο Στίβεν είχε εξαιρετική ενέργεια και είναι ένας πρωτοποριακός κινηματογραφιστής. Εύχομαι να γίνει και άλλη ταινία».

Photo: Disney

Έκανα ένα γουέστερν όταν μου τηλεφώνησε ο ατζέντης μου και μου είπε ότι η Disney επιθυμεί να μου μιλήσει. Μερικές μέρες αργότερα, διάβαζα το σενάριο για το Tron ενώ καθόμουν πάνω σε ένα άλογο. Σκεφτόμουν: «Τι είναι αυτές οι ασυναρτησίες;» Ο ρόλος μου ήταν αυτός ο πολεμιστής του βιντεοπαιχνιδιού. Η «διάσταση» της δράσης με γοήτευε, αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω ούτε τα μισά. Το τοποθέτησα στο σακίδιο της σέλας και το άφησα εκεί.»

»Τότε έμαθα ότι ο Jeff Bridges, σχετίζεται με τη ταινία. Είχα συνεργαστεί με τον πατέρα του μερικά χρόνια νωρίτερα και συνήθιζε να λέει ότι του θύμιζα τον γιο του. Θαύμαζα πάντα τις ταινίες του Τζεφ και γνώριζα τη δουλειά του Ντέιβιντ Γουόρνερ, ο οποίος υποδυόταν τον κακό, και έτσι αποφάσισα να το αναλάβω. Μόλις είδα τα πλάνα που είχαν ετοιμάσει, ήμουν κατενθουσιασμένος. Μου άρεσε η ποιότητα της «Αλίκης στη χώρα των θαυμάτων», ο τρόπος με τον οποίο μπαίνει σε έναν αλλιώτικο κόσμο. Έπρεπε να παίξω δύο ρόλους: το πρόγραμμα και τον προγραμματιστή. Τώρα τα αντιμετωπίζουμε όλα αυτά με ευκολία, αλλά τότε ήταν μια πολύ πρωτόγνωρη εμπειρία», αφηγείται ο Τζεφ Μπρίτζες.

*Με πληροφορίες από: the guardian | Κεντρική φωτογραφία θέματος: disney