Μάντζος για Μεσανατολικό: Οι συνέπειες της μη λύσης είναι η αναπαραγωγή της βίας

Την εμπόλεμη κατάσταση στο Ισραήλ σχολίασε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ, Δημήτρης Μάντζος, σε τηλεοπτική εκπομπή.

Εκτίμησε ότι «βρισκόμαστε στην κόψη του ξυραφιού. Είναι πόλεμος, άρα είναι απρόβλεπτος. Δεν μπορεί κανείς να προβλέψει τις συνέπειες, ούτε τις πραγματικές διαστάσεις, ούτε την κατάληξη αυτής της τραγωδίας».

«Ο κύκλος της βίας δεν ξεκινά στις 7 Οκτωβρίου. Δυστυχώς, έχει ξεκινήσει πολλές δεκαετίες πίσω στην περιοχή, είναι ανοικτός και η ένταση αυξομειώνεται. Φυσικά, από τις 7 Οκτωβρίου και μετά έχει αλλάξει ένταση και περιεχόμενο», σημείωσε ο κ. Μάντζος, μιλώντας στον ΑΝΤ1.

Επέστησε, δε, την προσοχή στην αντίδραση από την πλευρά του Ισραήλ, καθώς «σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, αναγνωρίζεται το δικαίωμα άμυνας ενός κράτους απέναντι σε μία τρομοκρατική επίθεση. Όμως αυτό το δικαίωμα έχει και κάποια όρια», όπως τόνισε.

«Ο Ανδρέας Παπανδρέου, όταν έκανε τη σύμπραξη και σύγκλιση με τον Αραφάτ, δεν αντιμετώπιζε έναν τρομοκράτη»

Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΟΣΚ υπογράμμισε πως «οι στόχοι είναι να εξοντωθεί η ηγεσία της Χαμάς και να ανακτηθούν οι όμηροι. Αν, όμως, το Ισραήλ προχωρήσει περισσότερο από αυτό το πλαίσιο και αρχίσει μία ισοπέδωση της Γάζας και του παλαιστινιακού λαού, αυτό θα υπερβαίνει πια το δικαίωμα της άμυνας και θα μετατραπεί σε επιθετικό πόλεμο».

«Άλλο Αραφάτ, άλλο Χαμάς»

Εξέφρασε τη γεωπολιτική διατύπωση πως «είναι ορθό η χώρα μας να έχει στρατηγικές σχέσεις με όλες τις χώρες της Ανατολικής Μεσογείου». Και υπενθύμισε ότι το ΠΑΣΟΚ από την πλευρά του, «η κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου δημιούργησε στέρεους δεσμούς από τη δεκαετία του ’80 με την Παλαιστινιακή Αρχή, ενώ μεταγενέστερα επί Γιώργου Παπανδρέου ήρθε σε μία στρατηγική σύγκλιση με το Ισραήλ».

Τόνισε, όμως, πως «στρατηγική συμμαχία και σχέση με το Ισραήλ δεν σημαίνει ταυτόχρονα και αγνόηση των δίκαιων ιστορικών αιτημάτων της Παλαιστίνης. Ούτε μπορεί κανείς να ταυτίζει στο δημόσιο λόγο της χώρας τη Χαμάς με την Παλαιστίνη».

«Είναι άλλο ο Νετανιάχου και άλλο ήταν ο Γιτζάκ Ράμπιν»

Συγκεκριμένα για τη Χαμάς, ο Δημήτρης Μάντζος σημείωσε ότι «διαθέτει ισλαμιστικά, ακραία, φονταμενταλιστικά, εθνικιστικά χαρακτηριστικά. Δεν έχει κάτι το γνήσια επαναστατικό. Δεν είναι ένα εθνικό απελευθερωτικό κίνημα. Διεξάγει τζιχάντ, ιερό πόλεμο, με χαρακτηριστικά θρησκοληψίας. Η θρησκοληψία δεν έχει θέση σε κανένα επαναστατικό κίνημα. Είναι μία τρομοκρατική οργάνωση».

«Ο Ανδρέας Παπανδρέου, όταν έκανε τη σύμπραξη και σύγκλιση με τον Αραφάτ, δεν αντιμετώπιζε έναν τρομοκράτη. Αλλά τον ηγέτη ενός λαού, που προσπαθούσε να ικανοποιήσει τα δίκαια και ιστορικά αιτήματά του. Γι’ αυτό και πρέπει να γίνει διάκριση με τη σημερινή Χαμάς», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Και φυσικά, προσέθεσε, «χρειάζεται διάκριση και στην πλευρά του Ισραήλ. Είναι άλλο ο Νετανιάχου και άλλο ήταν ο Γιτζάκ Ράμπιν. Το 1995 είδαμε ποια ήταν η μοίρα του Γιτζάκ Ράμπιν. Και αυτό προφανώς είναι η εστία του κακού για τη ριζοσπαστικοποίηση ένθεν κακείθεν των δύο στρατοπέδων. Και το γεγονός ότι έχουμε στρατόπεδα είναι αποτέλεσμα του ότι και στη μία πλευρά και στην άλλη η Συμφωνία του Όσλο θεωρήθηκε ενδοτική. Η Χαμάς σήμερα δεν είναι υπερήφανη για τον Αραφάτ. Και οι ακραίοι Ισραηλινοί δεν είναι περήφανοι για τον Ράμπιν».

Ο Δημήτρης Μάντζος υπογράμμισε πως σήμερα βρισκόμαστε σε μία «διαρκή κατάσταση μη λύσης. Οι συνέπειες της μη λύσης και της μη προώθησης της λύσης των δύο κρατών, που είναι η μόνη δίκαιη και βιώσιμη επιλογή, είναι η περαιτέρω αναπαραγωγή της βίας. Θα έρθουν και άλλες Χαμάς και οι άλλοι ακραίοι στην πλευρά του Ισραήλ και θα ανακυκλώνεται η βία και ο φανατισμός και στις δύο πλευρές», εκτίμησε.

Για την τουρκική στάση

Κληθείς να σχολιάσει τη στάση της Τουρκίας, ο κ. Μάντζος επεσήμανε ότι «και σε αυτή την περίπτωση επιδεικνύει τον πάγιο εξαιρετισμό και τον οριενταλισμό της, ενώ θεωρεί τον εαυτό της κάτι διαφορετικό από τους υπόλοιπους παράγοντες της περιοχής. Η αυτοπαράστασή της είναι μίας περιφερειακής δύναμης που οφείλει στο οθωμανικό παρελθόν της να διαδραματίσει έναν διαμεσολαβητικό ρόλο. Ο διαμεσολαβητής βέβαια πρέπει να είναι πρώτα και κύρια ουδέτερος και αμερόληπτος. Δεν μας έχει δώσει λόγους να είμαστε αισιόδοξοι για αυτό».

Εκτίμησε, παράλληλα, πως «αυτή η διαμεσολάβηση στην περιοχή είναι η νέα ζαριά της. Το προσπάθησε και στην Ουκρανία και δεν το πέτυχε. Δεν θεωρούμε ότι θα το πετύχει σε αυτή την περίπτωση».

Ωστόσο, αναφερόμενος στον ελληνοτουρκικό διάλογο, τόνισε ότι πρέπει η ελληνική εξωτερική πολιτική «να έχει τα μάτια και τα αυτιά ανοιχτά. Στο τραπέζι, το οποίο έχει ανοίξει, θα πρέπει να είμαστε ακόμη πιο επιφυλακτικοί. Πρέπει να γνωρίζουμε ποιος είναι απέναντί μας και εκείνος να γνωρίζει ότι γνωρίζουμε».

«Ο κίνδυνος της διάχυσης της σύρραξης είναι υπαρκτός και έκδηλος. Σε περίπτωση ανάμειξης του Ιράν μιλάμε για μία τελείως διαφορετική πολεμική αναμέτρηση. Αλλά ακόμη και η ίδια η επέμβαση του Ισραήλ στη Γάζα δεν θα είναι απλή, καθώς θα οδηγήσει σε μία μακρά εμπλοκή. Ο ανταρτοπόλεμος που θα υπάρξει σε αυτές τις πυκνοκατοικημένες  περιοχές θα είναι έντονος. Και είναι βέβαιο δυστυχώς ότι θα έχουμε εγκλήματα πολέμου», κατέληξε ο Δημήτρης Μάντζος.