Αρχιμανδρίτης Πορφύριος για Γάζα: «Η εικόνα του πολέμου είναι δέκα φορές πιο φρικτή από αυτές που βλέπουμε»

«Η εικόνα του πολέμου στη Γάζα είναι δέκα φορές πιο φρικτή από αυτά που βλέπουμε στις τηλεοράσεις», λέει συγκλονισμένος ο ηγούμενος της Ιεράς Μονής Σωτήρος Χριστού, στην Χαλέπα Μυλοποτάμου. Ο Παλαιστινιακής καταγωγής αρχιμανδρίτης Πορφύριος Αουάντ προσεύχεται με όλη τη δύναμη της ψυχής του να βάλει ο Θεός το χέρι του για την ειρήνη.

Ο πατέρας του ήταν ιερέας για περισσότερα από 30 χρόνια στον ελληνορθόδοξο ναό του Αγίου Πορφυρίου στη Γάζα, ο περιβάλλοντας χώρος του οποίου πρόσφατα βομβαρδίστηκε. Ήταν πέντε ετών παιδάκι όταν εγκαταστάθηκε η οικογένεια του στην πόλη. Τελείωσε το λύκειο και μετά έφυγε για την Ελλάδα.

Οι γονείς και τα αδέρφια του ζουν στη Δυτική Όχθη, κοντά στη Βηθλέεμ και τη Ραμάλα. Τα τελευταία 24ωρα, όπως διαβάζουμε, αυξάνεται και εκεί επικίνδυνα η ένταση. Στη Γάζα παραμένουν πρόσωπα αγαπημένα από τα παιδικά και νεανικά του χρόνια, Μουσουλμάνοι και Χριστιανοί, οι οποίοι βρίσκονται στο έλεος του πολέμου. «Σωτήριε, προσευχήσου για μας. Δεν ξέρουμε αν θα είμαστε ζωντανοί το πρωί» τον παρακαλούν απελπισμένοι άνθρωποι που τον γνώριζαν από παιδάκι και εξακολουθούν να τον φωνάζουν με το λαϊκό του όνομα. Σε αυτήν την άβυσσο, στο χάος του ολέθρου και της καταστροφής, για πολλούς η πίστη είναι το τελευταίο καταφύγιο.

Στη Γάζα παραμένουν πρόσωπα αγαπημένα από τα παιδικά του χρόνια.

Αρχνιμανδρίτης Πορφύριος – Πηγή φωτογραφίας Facebook

Ήταν κρατούμενος των Ισραηλινών

Ζώντας χρόνια στη Γάζα ξέρει πώς είναι να ζεις χωρίς να μπορείς να αναπνεύσεις ελεύθερα. Άλλωστε, όπως αποκαλύπτει, για δέκα μήνες ήταν κρατούμενος των Ισραηλινών. Ήταν μόλις 15 ετών. «Με είχαν ξαπλώσει δεμένο χειροπόδαρα, με τα μάτια καλυμμένα και δεν έβλεπα τι γίνεται τριγύρω μου. Άκουγα μόνο που έσκαβαν και νόμιζα ότι έσκαβαν το λάκκο μου και εγώ έψαλλα όσα λόγια θυμόμουν από τον πατέρα μου. Έκανα την κηδεία μου», είπε στο cretalive.gr.

Ξέρει όμως και την ομορφιά των ανθρώπων που είναι αλληλέγγυοι και νοιάζονται παρά τις δυσκολίες και τη φτώχεια τους. Αυτή είναι η ομορφιά της Γάζας, οι άνθρωποι της, όπως λέει. Μουσουλμάνοι και Χριστιανοί μονιασμένοι, με αλληλοσεβασμό. Θυμάται στις γιορτές, όπως τα Χριστούγεννα, να έρχονται στο σπίτι τους για τις ευχές, να κάνουν παρέα. Και της Αγίας Βαρβάρας που είχαν έθιμο τα κόλλυβα, σε όλους πήγαινε. «Ξέρετε πόσα πιάτα με κόλλυβα έχω πάει στις γειτονιές σε Μουσουλμάνους;».

Ως μοναχός και ως άνθρωπος εύχεται να έρθει η ειρήνη για τους δύο λαούς, αναγνωρίζοντας ότι ο διαρκής φόβος της ανασφάλειας είναι επίσης μαρτυρικός για τους Ισραηλινούς. «Μακάρι ο Χριστός και η Παναγία να ακούσουν τις φωνές όλων μας. Να έρθει η ειρήνη και να ζήσουν με ηρεμία οι δύο λαοί».