Νατάσα Παζαΐτη: «Δεν ήμουν εγώ η Νατάσα Καραμανλή που έγραψε για περιπέτεια με τον καρκίνο του μαστού»

Η σύζυγος του πρώην πρωθυπουργού, Κώστα Καραμανλή με αφορμή ότι σήμερα Τετάρτη (25/10) είναι η Παγκόσμια Ημέρα Πρόληψης κατά του καρκίνου του μαστού μιλά για τις εμπειρίες της ως γιατρός, αλλά και για τα δίδυμα παιδιά της, τον Αλέξανδρο και την Αλίκη.

Πώς αποφάσισε να ασχοληθεί με την ιατρική

Η Νατάσα Παζαΐτη αποκάλυψε αρχικά ότι κινητήριος δύναμη για να ασχοληθεί με την ιατρική ήταν μία καθηγήτριά της στην παιδαγωγική. «Αυτό τότε με είχε μαγέψει. Έτσι αποφάσισα να ασχοληθώ με αυτό. Όταν πήγα στην ιατρική και έφτασα στις κλινικές, με ενέπνευσαν οι ασθενείς. Τότε αποφάσισα ότι θα γίνω γιατρός. Πώς έφτασα στη χειρουργική; Εκεί έπαιξε πάλι ρόλο μία γυναίκα, η οποία με έβαλε στο χειρουργείο και είδα τη μαγεία του να επεμβαίνεις  με τα χέρια σου στο σώμα, στη φύση του ανθρώπου. Το βρήκα συγκλονιστικό» είπε χαρακτηριστικά.

Η γυναίκα που υπέγραφε ως Νατάσα Καραμανλή

Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης η Σταματίνα Τσιμτσιλή ρώτησε τη Νατάσα Παζαΐτη για μία ιστορία από το παρελθόν, όπου μία γυναίκα υπέγραφε με το όνομά της και μιλούσε για μία περιπέτεια υγείας που πέρασε. Η ίδια απάντησε: «Δεν ήμουν εγώ η Νατάσα Καραμανλή που έγραψε για περιπέτεια με τον καρκίνο του μαστού. Αυτό είναι κάτι που κυκλοφορεί πολλά χρόνια, από τότε που ξεκίνησα τη χειρουργική ειδικότητα. Ίσως έχει να κάνει ότι ασχολήθηκα από την αρχή με τον μαστό.

Δεν θα είχα κανένα πρόβλημα αν μου συνέβαινε να το πω. Θα το έλεγα δημόσια για να ενθαρρύνω τις γυναίκες και να καταλάβουν πως είναι μια περιπέτεια που περνάει. Δεν έχω επιλέξει τον δρόμο σιωπής. Εγώ επικοινωνώ με τον κόσμο, μέσα από την ιστοσελίδα μου και από τα social media πάντα σε σχέση με την επιστήμη μου. Δεν με ενδιαφέρει κάτι άλλο. Νομίζω ότι δεν χρειάζομαι αυτή τη δημοσιότητα».

Με την οικογένεια της

Η εξομολόγηση για τα παιδιά της

Όσον αφορά τα παιδιά της, η Νατάσα Παζαΐτη εξομολογήθηκε: «Δεν μπορούμε να τα πετύχουμε όλα. Κάτι χάνουμε, κάτι κερδίζουμε. Κάπου κάνουμε έκπτωση. Είναι αλήθεια ότι η πιο δύσκολη περίοδος ήταν η περίοδος ειδικότητας που τα παιδιά μου ήταν μικρά.

Τότε έχασα στιγμές κι αισθάνομαι άσχημα γι’ αυτό. Θυμάμαι πάντα που με ρωτούσαν αν θα γυρίσω σπίτι, γιατί κατά τη διάρκεια της ειδικότητας εφημέρευα τουλάχιστον δύο φορές τη βδομάδα και έλειπα πάρα πολύ από το σπίτι. Νομίζω ότι μου το καταλογίζανε για πολλά χρόνια. Τώρα που έχουν μεγαλώσει, έχουν αλλάξει τα πράγματα. Θυμούνται όλες τις θυσίες που έχω κάνει σε σχέση με τη δουλειά μου και το θαυμάζουν. Είμαι καλό παράδειγμα γι’ αυτούς και μου το έχουν συγχωρήσει»