Όταν το γλυπτό έργο της Bobby Baker, An Edible Family in a Mobile Home, «άνοιξε τις πόρτες του» πριν από σχεδόν πενήντα χρόνια, οι λάτρεις της τέχνης καλούνταν όχι μόνο να αφουγκραστούν το έργο της -εντός του σπιτιού- αλλά και να το καταναλώσουν. Τώρα, το εμβληματικό έργο της διαθεματικής φεμινίστριας επανέρχεται – μόνο που αυτή τη φορά θα υπάρχει και vegan επιλογή.

Από τις 8 Νοεμβρίου, η Tate Britain θα παρουσιάσει μια αναπαράσταση της ριζοσπαστικής εγκατάστασης της Baker.

Φλιτζάνια τσάι

Αρχικά, η ρέπλικα του προκάτ σπιτιού της Baker στο ανατολικό Λονδίνο (1976) θα τοποθετηθεί στο νότιο κήπο έξω από την Tate Britain. Θα περιέχει πέντε γλυπτά σε φυσικό μέγεθος,τα οποία θα αντιστοιχούν στα πέντε μέλη της οικογένειας του σπιτιού – εγκατάσταση. Είναι φτιαγμένα από κέικ, μπισκότα και μαρέγκα, τα οποία θα τρώγονται διαρκώς από το κοινό.

Τέσσερις από τις πέντε φιγούρες θα είναι φτιαγμένες από μπισκότα Garibaldi, μαρέγκα και διάφορες γεύσεις κέικ -συμπεριλαμβανομένης και μιας vegan επιλογής- που ψήνονται από τον λονδρέζικο φούρνο Lily Vanilli

Η εγκατάσταση του 1976, η οποία εκτέθηκε για μια εβδομάδα στο προκάτ σπίτι της Baker στο Stepney του ανατολικού Λονδίνου, καλούσε τους επισκέπτες να φάνε κομμάτια από την «οικογενειακή της τούρτα», ενώ η ίδια σέρβιρε φλιτζάνια τσάι, ερμηνεύοντας το ρόλο της ευγενικής γυναίκας νοικοκυράς και οικοδέσποινας.

«Το σύνολο του έργου της ζωής μου προέρχεται από ένα πρώιμο αίσθημα αδικίας λόγω της απουσίας ευκαιριών και της υποτίμησης του «καθήκοντος» της φροντίδας», λέει η Baker.

Τα μέλη της οικογένειας κατείχαν διαφορετικά δωμάτια στο σπίτι της Baker, οι τοίχοι του οποίου ήταν καλυμμένοι με αποκόμματα εφημερίδων και διακοσμημένοι με γλάσο. Ο αέρας, ήταν αρωματισμένος με ζάχαρη.

«Women in Revolt!»

Το έργο έξω από την Tate Britain θα αποτελεί πιστό αντίγραφο του πρωτοτύπου, αλλά με αρκετά εκσυγχρονισμένα στοιχεία. Τέσσερις από τις πέντε φιγούρες θα είναι φτιαγμένες από μπισκότα Garibaldi, μαρέγκα και διάφορες γεύσεις κέικ -συμπεριλαμβανομένης και μιας vegan επιλογής- που ψήνονται από τον λονδρέζικο φούρνο Lily Vanilli. Η Baker έχει επίσης αναπτύξει ειδικό γλάσο για τη διακόσμηση των τοίχων του σπιτιού.

View this post on Instagram

A post shared by Tate (@tate)

Οι επισκέπτες και οι επισκέπτριες θα προσκαλούνται στο σπίτι για να γευτούν τα βρώσιμα γλυπτά και να μιλήσουν με τους οικοδεσπότες που έχουν καταρτιστεί από την Baker.

Δημιούργησε το αρχικό έργο σε ηλικία 25 ετών επειδή ήταν «απογοητευμένη από τον κόσμο της τέχνης», τον οποίο θεωρούσε ελιτίστικο και σεξιστικό

Η εγκατάσταση, που χρηματοδοτείται από την Εθνική Λοταρία μέσω του Arts Council England, πλαισιώνει τη φθινοπωρινή έκθεση της Tate Britain, «Women in Revolt!», που εξερευνά την τέχνη και τον ακτιβισμό στις δεκαετίες του 1970 και του 1980, η οποία εγκαινιάζεται ακριβώς την ίδια μέρα. Στην έκθεση παρουσιάζονται περισσότερες από 100 γυναίκες καλλιτέχνιδες και τιμάται η συχνά αφανής συμβολή τους στη βρετανική κουλτούρα. Επίσης η έκθεση θα περιλαμβάνει φωτογραφίες της πρωτότυπης γλυπτής εγκατάστασης της Baker από το 1976.

View this post on Instagram

A post shared by Bobby Baker (@bobbyartistbaker)

Αντανάκλαση

Η ίδια δήλωσε ότι δημιούργησε το αρχικό έργο σε ηλικία 25 ετών επειδή ήταν «απογοητευμένη από τον κόσμο της τέχνης», τον οποίο θεωρούσε ελιτίστικο και σεξιστικό. Πολύ γρήγορα, διαπίστωσε ότι η performance art αποτελούσε το ιδανικό μέρος για να πειραματιστεί ελεύθερα. «Ήθελα να δημιουργώ έργα για τους ανθρώπους μέσα και γύρω από το περιβάλλον τους», δήλωσε. «Μετακόμισα σε ένα προκάτ στούντιο «Acme» σε μια περιοχή που κατοικείται κατά κύριο λόγο από οικογένειες με μικρά παιδιά. Θέλησα να κάνω ένα έργο που να αφορά τη ζωή τους, και αργότερα συνειδητοποίησα ότι το συγκεκριμένο καλλιτεχνικό εγχείρημα ήταν επίσης μια αντανάκλαση της δικής μου οικογενειακής ζωής ως παιδί».

Αίσθημα αδικίας

Η καλλιτέχνις τόνισε ότι η κοινωνία έχει νομοτελειακά εξελιχθεί στο διάστημα που μεσολάβησε από τότε που δημιούργησε το An Edible Family in a Mobile Home, αλλά ορισμένα ζητήματα εξακολουθούν να υφίστανται.

«Το σύνολο του έργου της ζωής μου προέρχεται από ένα πρώιμο αίσθημα αδικίας λόγω της απουσίας ευκαιριών και της υποτίμησης του «καθήκοντος» της φροντίδας. Από νεαρή ηλικία παρατηρούσα ότι ο ρόλος της μητέρας μου ήταν απαξιωμένος».

«Η κοινωνία εξακολουθεί να μην στηρίζει δεόντως τις οικογένειες, τους γονείς ή την οικιακή εργασία, παρόλο που η οικιακή εργασία και η φροντίδα των παιδιών είναι θεμελιώδεις για την ανθρώπινη και κοινωνική επιβίωση. Η πανδημία εξέθεσε επίσης τις πολλές ανισότητες που εξακολουθούν να υπάρχουν στην κοινωνία σήμερα και τον καταστροφικό αντίκτυπό τους στην οικογενειακή ζωή».

*Mε πληροφορίες από: Guardian | Κεντρική φωτογραφία θέματος: Tate | Instagram

Headlines