Έγινε άνθρωπος των σπηλαίων εξαιτίας μιας καρδιακής προσβολής και βρήκε το νόημα της ζωής

Ήταν Φεβρουάριος του 2017 όταν ο Ντόνι Ντασκ ένιωσε ξαφνικά έναν έντονο πόνο στο στήθος. Είχε μόλις γυρίσει από την Αλάσκα και πίστεψε ότι έφταιγε η απότομη αλλαγή του υψομέτρου. Δεν είχε εξάλλου λόγο να ανησυχεί. Ήταν στο σώμα των πεζοναυτών μέχρι το 2011 και στη συνέχεια έγινε ειδικός στις τεχνικές επιβίωσης στην άγρια φύση. Στα 37 του ήταν πανέτοιμος να τρέξει στον υπερμαραθώνιο στη ζούγκλα του Περού, κι όχι να πάθει καρδιακή προσβολή και να μπει εσπευσμένα στο χειρουργείο για να βάλει στεντ.

Τρεις μέρες αργότερα είχε βγει από το νοσοκομείο και έκανε αποθεραπεία με μια ομάδα 85άρηδων, γεγονός που τον τάραξε βαθύτατα, όπως γράφει ο ίδιος σε άρθρο του στον Guardian. Αποφάσισε λοιπόν ως άνθρωπος της φύσης να βρει τη γιατρειά του κοντά της. Παράτησε το σπίτι του στο Κολοράντο και πήγε να ζήσει σε μια σπηλιά, από όπου μπορούσε να τρώει ότι κυνηγούσε και να πίνει νερό από τις πηγές. Σταδιακά βρήκε περισσότερες σπηλιές που εξυπηρετούσαν καλύτερα τις ανάγκες τους.

Ένα κομμάτι ουρανός και μια δυνατή φωτιά

Στη βασική εξ αυτών ωστόσο είχε φτιάξει το κρεβάτι του, ένας σωρός από γρασίδι και φύλα που ήταν στην πραγματικότητα πολύ άνετο. Από αυτήν εξάλλου μπορούσε να δει ένα κομμάτι ουρανό, να ανάψει εύκολα μια δυνατή φωτιά, αλλά και να στερεώσει ένα μεγάλο κοντάρι στο οποίο άπλωνε τα πλυμένα ρούχα του.

Ο Ντίνι Ντασκ με το σκύλο του Φιν

Το μόνο που είχε πάρει μαζί του από τον πολιτισμό ήταν το σημειωματάριο του μαζί με εάν στυλό για να γράφει τις σκέψεις του και όσα του έκαναν εντύπωση για να τα μοιραστεί αργότερα με τους δύο γιους του που ζούσαν με τη μητέρα τους. Το φαγητό του αποτελούνταν από φυτά, μούρα και ρίζες, ενώ έπιανε ψάρια, σκίουρους και κουνέλια. Κάπως έτσι, λέει, εκτίμησε την τροφή, γιατί πολύ απλά  μια μέρα με ένα ψάρι και 5 μούρα ήταν μια πραγματικά καλή μέρα.

Ανάμεσα σε δυο κόσμους

Από τις πιο τρομερές εμπειρίες του το ξύπνημα του μια νύχτα που είχε σβήσει η φωτιά στην σπηλιά του από κάτι χνουδωτό και ζεστό που έγλειφε τα μεγάλο δάχτυλο του ποδιού του. Όπως αποδείχτηκε ήταν μια αρκούδα που τρόμαξε από τις φωνές του και έφυγε τρέχοντας. Όπως λέει αν η καρδιακή προσβολή του άλλαξε τη ζωή, η εμπειρία αυτή του έδειξε πως πραγματικά θέλει να την ζήσει.

Σήμερα κινείται ανάμεσα στους δύο κόσμους απολαμβάνει την ησυχία της φύσης και επιστρέφει στην πραγματικότητα για να γράψει βιβλία, να παρευρεθεί σε ριάλιτι σόου και να συμβουλεύσει κινηματογραφικούς παραγωγούς με στόχο να ενθαρρύνει την περιέργεια των ανθρώπων για τον φυσικό κόσμο. Όπως καταλήγει το κείμενο του, «οι αρχαίοι άνθρωποι επικεντρώνονταν στην οικογένεια, στην κοινότητα και τον φυσικό κόσμο και νομίζω ότι μπορούμε να μάθουμε πολλά από αυτό».