Οι ισραηλινές χερσαίες δυνάμεις πραγματοποίησαν μια σχετικά μεγάλη εισβολή στη Λωρίδα της Γάζας κατά τη διάρκεια της νύχτας της Τετάρτης 25 Οκτωβρίου για να επιτεθούν σε θέσεις της Χαμάς, μετέδωσε τη Πέμπτη 26 Οκτωβρίου το ραδιόφωνο του ισραηλινού στρατού, σύμφωνα με το Reuters.

Η επιδρομή περιεγράφηκε ως η μεγαλύτερη μέχρι τώρα από την αρχή του πολέμου που διανύει την τρίτη εβδομάδα.

Σε ανακοίνωση του ισραηλινού στρατού (IDF) αναφέρεται ότι η χερσαία επέμβαση το βράδυ της Τετάρτης αφορούσε «στοχευμένη επιδρομή με άρματα μάχης στη βόρεια Λωρίδα της Γάζας και έγινε για την προετοιμασία της περιοχής για τα επόμενα στάδια των μαχών». Ειδικοί λένε πως δεν είναι ξεκάθαρο, το τι σκοπεύει να κάνει το Ισραήλ εάν και πότε έχει εξασφαλίσει το βόρειο μισό της Γάζας. Η παράκτια λωρίδα ήδη αντιμετωπίζει μια «καταστροφική» ανθρωπιστική κατάσταση, σύμφωνα με τον ΟΗΕ.

Το ενδεχόμενο να αναλάμβανε την διοίκηση στη Γάζα μια μη Παλαιστινιακή αρχή, θα ήταν μη βιώσιμο

Η Wall Street Journal ανέφερε τη Τετάρτη 25 Οκτωβρίου πως το Ισραήλ φέρεται να συμφώνησε να καθυστερήσει τη χερσαία επιχείρησή του στη Λωρίδα της Γάζας, εν μέσω αμερικανικών πιέσεων ώστε οι ΗΠΑ να έχουν τον χρόνο να στείλουν αντιπυραυλικά συστήματα στην περιοχή και να ενισχύσουν καλύτερα τις άμυνές τους σε όλη τη Μέση Ανατολή.

Σύμφωνα με τον Ian Parmeter, εμπειρογνώμονα στο Κέντρο Αραβικών και Ισλαμικών Σπουδών στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Αυστραλίας και πρώην πρέσβη της Αυστραλίας στην Ιορδανία δεν φαίνεται να υπάρχουν καλές και βιώσιμες λύσεις.

Τα έξι σενάρια

Σε ανάλυσή του στο Τhe Conversation, ο Parmeter, που γνωρίζει καλά τα ζητήματα στην ευρύτερη περιοχή, καταγράφει έξι σενάρια.

  • Πρώτον, να καταληφθεί στρατιωτικά εκ νέου η Γάζα, όπως συνέβη την περίοδο 1967 έως το 2005.

Για τον ίδιο, όμως, κάτι τέτοιο θα συνιστούσε τεράστιο στρατιωτικό βάρος για το Τελ Αβίβ, εκθέτοντας το προσωπικό των ενόπλων δυνάμεων σε βία αλλά κα απαγωγές. Εξάλλου, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν έχει προειδοποιήσει ότι η εκ νέου κατάληψη θα ήταν μεγάλο λάθος.

  • Δεύτερον, να εξαλειφθεί η ηγεσία της Χαμάς και στη συνέχεια να αποχωρήσουν.

Πάλι όμως, μια τέτοια νίκη θα ήταν σχεδόν σίγουρα βραχυπρόθεσμη. «Άλλα χαμηλόβαθμα μέλη της Χαμάς θα ήταν περήφανα που θα έβγαιναν μπροστά για να ανασυστήσουν την ομάδα. Ή μια άλλη ομάδα, όπως η Παλαιστινιακή Ισλαμική Τζιχάντ, μπορεί να καλύψει το κενό. Το Ισραήλ δεν θα ήταν σε θέση να ελέγξει ποια θα μπορούσε να είναι αυτή η οντότητα» εκτιμά ο Parmeter.

Ισραηλινά τεθωρακισμένα και άρματα μάχης παίρνουν θέσεις στα σύνορα με τη Γάζα, τις πρώτες ημέρες του πολέμου.

  • Τρίτη επιλογή θα ήταν να καλέσει το κόμμα Φατάχ, που βρίσκεται σήμερα στη κυβέρνηση –δηλαδή στη Παλαιστινιακή Αρχή- στη Δυτική Όχθη να πάρει τον έλεγχο στη Γάζα.

Το σενάριο αυτό, δεν είναι δίχως προβλήματα, χαρακτηρίζοντά το ελάχιστα βιώσιμο, ο Αυστραλός ειδικό. Ο λόγος είναι ότι η Φατάχ ηττήθηκε από τη Χαμάς στον εμφύλιο πόλεμο του 2007 και δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι η επιστροφή της Παλαιστινιακής Αρχής θα ήταν αποδεκτή από τους Παλαιστίνιους εκεί. Επιπλέον, ο ηγέτης της Παλαιστινιακής Αρχής, Μαχμούντ Αμπάς, εξελέγη για τετραετή θητεία το 2005 – και εξακολουθεί να είναι επικεφαλής. Ως εκ τούτου, του λείπει η νομιμότητα, ακόμη και στη Δυτική Όχθη.

  • Τέταρτη, λύση, και ίσως πιο πρωτότυπη είναι να αναλάβουν τη Διοίκηση της Γάζας αδέσμευτοι τοπικοί ηγέτες.

Αυτό είναι όμως ένα άπιαστο όνειρο, για τον Parmeter. Ακόμα κι αν μπορούσαν να βρεθούν τέτοια πρόσωπα, οι κάτοικοι της Γάζας θα τους έβλεπαν σχεδόν σίγουρα ως συνεργάτες με τους Ισραηλινούς, -κάτι σαν κουίσλιγκ θα λέγαμε- δεδομένου ότι ο ρόλος τους θα ήταν να κρατήσουν υπό έλεγχο τους σκληροπυρηνικούς της λωρίδας.

  • Η πέμπτη λύση θα ήταν να αναλάβεί τα ηνία στη περιοχή μια μη Παλαιστινιακή Αραβική δύναμη, όπως η Αίγυπτος, η Ιορδανία ή η Σαουδική Αραβία.

Και πάλι, αυτό δεν είναι εφικτό. Οι ηγέτες των δυνητικών Αράβων που συνεισφέρουν σε μια τέτοια δύναμη δεν θα ήθελαν να θεωρηθούν ότι αστυνομεύουν τους Παλαιστίνιους για λογαριασμό του Ισραήλ.

  • Τελευταία επιλογή θα ήταν να αναλάβει τη Διοίκηση της Γάζας μια μη αραβική δύναμη ή ακόμα και ο ΟΗΕ.

Δεδομένων, όμως, των τεράστιων κινδύνων, είναι πολύ δύσκολο να δει κανείς μη αραβικές χώρες να ενστερνίζονται αυτήν την ιδέα, θεωρεί ο πρώην πρέσβης. «Μια ειρηνευτική δύναμη του ΟΗΕ θα απαιτούσε όχι μόνο την έγκριση του Ισραήλ, αλλά και ένα ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ σε μια εποχή που η Ρωσία και η Κίνα σπάνια συμφωνούν με τα τρία δυτικά μόνιμα μέλη».

Επίσης, όπως προσθέτει «το Ισραήλ υποστηρίζει ότι η Χεζμπολάχ έχει εμποδίσει την ειρηνευτική δύναμη του ΟΗΕ στον Λίβανο να εκπληρώσει την εντολή της, εμποδίζοντάς την να σταματήσει τις επιθέσεις μαχητών. Μετά τις επιθέσεις της Χαμάς, το Ισραήλ θα ήταν απίθανο να εμπιστευθεί την ασφάλειά του σε ειρηνευτικές δυνάμεις με ελάχιστα κίνητρα να βάλουν τη ζωή τους στη γραμμή για χάρη του».

Μάλλον λοιπόν και δια της εις άτοπον απαγωγής, οδηγούμαστε και πάλι στην μόνη βιώσιμη λύση της ίδρυσης ανεξάρτητου Παλαιστινιακού κράτους.

Headlines