Μια λίγκα που δημιουργεί κέρδη για όλους

Την τελευταία φορά που βρέθηκα στη Νέα Υόρκη, μια από τις ωραιότερες βόλτες που έκανα στην καταπληκτική αυτή πόλη ήταν στο ιστορικό ΜSG (Μάντισον Σκουέαρ Γκάρντεν), το χωρητικότητας 50 χιλιάδων θέσεων κλειστό γήπεδο, που είναι και η παραδοσιακή έδρα της ομάδας μπάσκετ των Νιου Γιορκ Νικς.

Πέρα από το ίδιο το γήπεδο, τις σουίτες του, ακόμα και το μίνι εργοστάσιο μπίρας που υπάρχει στο υπόγειό του, μπορείς να δεις μια καταπληκτική έκθεση από σπουδαίες φωτογραφίες (και βίντεο) που η κάθε μία αντιστοιχεί στο σημαντικότερο γεγονός που έχει γίνει στο γήπεδο σε κάθε μία από τις ημέρες του χρόνου.

Βοηθά πολύ ότι στο ΜSG δεν γίνονται μόνο παιχνίδια μπάσκετ, αλλά έχουν γίνει κατά καιρούς και αγώνες χόκεϊ, και ιστορικά τουρνουά πυγμαχίας, και συναυλίες – ακόμα και συνέδρια πολιτικών κομμάτων.

Κάθε φωτογραφία είναι και μια μικρή έκπληξη, όμως κυρίως αυτό το υπέροχο άλμπουμ τοίχου είναι γεμάτο από φάσεις και κατορθώματα που έχουν να κάνουν με ματς των Νικς κι ας έχουν κάμποσα χρόνια να διεκδικήσουν το πρωτάθλημα.

Για τους υπεύθυνους της έκθεσης μεγάλο γεγονός δεν είναι μόνο η φιέστα ενός τίτλου, αλλά κι ένα καλάθι του Μαρκ Τζάκσον με ανάποδο κάρφωμα ή μια τάπα του Πάτρικ Γιούιν στον Μάικλ Τζόρνταν ή και η πρώτη μέρα που ο Τζόρνταν έπαιξε σε αυτό. Γιατί αυτό είναι κυρίως το ΝΒΑ: μια συναρπαστική σειρά από μικρογεγονότα που πρέπει ένα εξασκημένο στις ιδιαιτερότητες του σπορ κοινό να μπορεί να απολαμβάνει.

Κοροϊδεύουμε τους Αμερικανούς γιατί τρώνε στο γήπεδο ποπ κορν και φωνάζουν defense – defense. Aλλά το μπάσκετ το ξέρουν και το χαίρονται πιο πολύ από τον μέσο Ευρωπαίο.

Δισεκατομμύρια

Κάθε φορά που ξεκινά η σεζόν του ΝΒΑ ακούω κάτι συγκρίσεις του με την Ευρωλίγκα που με κάνουν να γελάω. Η Ευρωλίγκα εμένα, ως Ευρωπαίο, μου αρέσει πιο πολύ από το ΝΒΑ γιατί μου είναι πιο οικεία, αλλά ως διοργανώσεις οι δύο είναι ασύγκριτες.

Η Ευρωλίγκα είναι μια διοργάνωση ομάδων που ψάχνουν κορόιδα να βάλουν χρήματα. Το ΝΒΑ είναι μια επαγγελματική λίγκα που υπάρχει για να κάνει τα μέλη της πλουσιότερα: μέλη της δεν είναι μόνο οι ιδιοκτήτες των ομάδων, αλλά και οι προπονητές και κυρίως οι παίκτες της που έχουν ως αποστολή να τη λαμπρύνουν. Είναι μια λίγκα που υπάρχει για να μοιράζει κέρδη σε όλους, επιτυχημένους και αποτυχημένους. Τα έσοδα προκαλούν ίλιγγο.

Το 2014, η Λίγκα με κομισάριο και υπεύθυνο των διαπραγματεύσεων τον Ανταμ Σίλβερ είχε υπογράψει τηλεοπτικό συμβόλαιο διάρκειας εννέα ετών, που θα της έφερνε συνολικά 24 δισεκατομμύρια δολάρια!

Τέθηκε σε ισχύ τη σεζόν 2015-16 και η ολοκλήρωσή του προβλέπεται τη σεζόν 2024-25. Οι 30 ομάδες του ΝΒΑ πρέπει να μετράνε κάθε ώρα που περνά για να φύγει αυτή η τελευταία σεζόν της ισχύος του: το νέο τηλεοπτικό συμβόλαιο, το οποίο θα έχει επίσης διάρκεια 9 ετών, υπολογίζεται ότι θα φέρει στα ταμεία των εταιρειών 75 δισεκατομμύρια δολάρια!

Πρακτικά αυτό σημαίνει πως οι 30 ομάδες θα μοιράζονται 8,3 δισ. δολάρια τον χρόνο, ενώ μέχρι σήμερα το αντίστοιχο ποσό είναι στα 5,7 δισ. δολάρια. Που προφανώς δεν τα λες και λίγα! Οταν υπάρχουν αυτά τα χρήματα είναι λογικό κάθε ομάδα να ταξιδεύει με το δικό της τζετ. Στην Ευρωλίγκα αντίστοιχα υπάρχουν ομάδες που δεν ταξιδεύουν έστω με τσάρτερ.

Κινγκς

Δεν υπάρχει πιο άστοχη σύγκριση από αυτή που (δεν) γίνεται ανάμεσα στο ΝΒΑ και στην Ευρωλίγκα. Τα έσοδα των ομάδων της αμερικανικής λίγκας είναι τόσο μεγάλα που είναι να απορείς πώς ακόμα στην Ευρώπη υπάρχουν καλοί παίκτες που παίζουν μπάσκετ!

Οι Κινγκς του Σακραμέντο έδωσαν στον Βεζένκοφ τέσσερις φορές μεγαλύτερο συμβόλαιο από αυτό που είχε στον Ολυμπιακό και το πιθανότερο είναι ότι θα του προσφέρουν, αρχικά τουλάχιστον, μια αναπαυτική θέση στον πάγκο τους.

Ομως το ΝΒΑ δεν πληρώνει απλώς καλά: είναι ένας οργανισμός προσανατολισμένος στη δημιουργία σούπερ σταρ. Ο Βασίλι Μίσιτς, που πήγε κι αυτός φέτος εκεί, είπε πως το παιχνίδι είναι έτσι φτιαγμένο ώστε να βοηθιούνται όσο περισσότερο γίνεται οι σκόρερ και οι δημιουργοί γιατί αυτοί είναι που φέρνουν τον κόσμο στα γήπεδα με τα κατορθώματά τους.

Κάποτε ο μπασκετόφιλος Αμερικανός πήγαινε στο γήπεδο να δει τον Μάικλ Τζόρνταν ή τον Μάτζικ Τζόνσον ή τον αδικοχαμένο Κόμπι. Τώρα το να δει ονόματα δεν του αρκεί: θέλει να απολαύσει κατορθώματα αξέχαστα. Οχι π.χ. απλώς να δει τον Ντόντσιτς, αλλά να τον δει να ευστοχεί το ίδιο βράδυ σε 15 τρίποντα. Κι όχι απλώς να δει τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, αλλά να τον καμαρώσει να ολοκληρώσει ένα ματς με 35 πόντους, 12 ριμπάουντ και 15 ασίστ.

Γιάννης

Τι άλλο δημιουργεί το ΝΒΑ; Σταρ που ξέρουν να είναι τέτοιοι κι εκτός γηπέδου. Δείτε τον Αντετοκούνμπο. Πρωταγωνίστησε στις πορείες μνήμης για τον αδικοχαμένο Τζορτζ Φλόιντ: δεν κρύφτηκε, μιλώντας με γενικότητες. Οποτε έρχεται στην Ελλάδα παίρνει μέρος σε φιλανθρωπικές εκδηλώσεις, δεν ξεχνά τη γειτονιά όπου μεγάλωσε, βοηθάει κόσμο χωρίς προβολή – εκνευρίζεται μάλιστα όταν γίνονται αναφορές στο φιλανθρωπικό έργο του.

Κάποτε εμφανίστηκε αφιλοκερδώς στο τελευταίο από τα τηλεοπτικά σποτ, στα οποία γινόταν έκκληση για μια συλλογική προσπάθεια για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Το είχε κάνει μιλώντας για την αξία της άμυνας. Είναι ο πιο ανθρώπινος από όλους τους σταρ του καιρού μας: ακόμα κι όσοι έχουν αληθινά μεγάλη φαντασία, αμφιβάλλω αν θα μπορούσαν να φανταστούν τον Κριστιάνο Ρονάλντο ή τον Λίο Μέσι να μοιράζουν δώρα σε παιδάκια και τρόφιμα σε οικογένειες στα Σεπόλια.

Ακόμα και την ανανέωση του συμβολαίου του με τους Μπακς ο Γιάννης την παρουσίασε το 2018 με μια υπέροχη δήλωση: «Δεν θα ήθελα να φύγω και να βλέπω παιδιά να καίνε τη φανέλα μου νιώθοντας ότι τα πρόδωσα» είπε. Κι όποιος τον γνωρίζει ξέρει πως όλα αυτά τα λέει αυθόρμητα, χωρίς να συμβουλεύεται μάνατζερ και επικοινωνιολόγους. Απλά είναι το περιβάλλον του ΝΒΑ που τον έκανε υπέροχο. Οπως και τον ΛεΜπρον ή τον περσινό θριαμβευτή Γιόκιτς ή τον ατίθασο Ντόντσιτς. Εν τέλει σχεδόν όλους.

Θαύμα

Φέτος οι Αμερικανοί θα χαρούν το θαύμα της φύσης που λέγεται Βίκτορ Ουεμπανιάμα. Είναι Γάλλος, δεν είναι ακόμα είκοσι ετών, παίζει στους Σπερς. Είναι 2,23 μ. και αγωνίζεται ως περιφερειακός. Θα πάρει χρήματα αλλά θα φέρει και χρήματα σε όλους. Και μια μέρα η φωτογραφία του θα μπει στο Μάντισον Σκουέαρ Γκάρντεν κι ας μην παίζει στους Νικς. Παίζει στο ΝΒΑ. Που είναι ένας κόσμος ολόκληρος.

Πηγή: Εντυπη έκδοση ΤΑ ΝΕΑ