Ο αέρας δίπλα στη θάλασσα

Ο Ντιέγκο Μαρτίνεθ δεν το ευχήθηκε με το στόμα κλειστό: το ζήτησε δημόσια από την παραμονή, με όλο το ρίσκο που φέρνει έναν προπονητή μπροστά από μια τέτοια απαίτηση. Ένα «τέλειο παιχνίδι» είπε και μια νύχτα μετά κάποιοι έψαχναν πλάι στον πάγκο του για το τζίνι βλέποντας τον Ολυμπιακό να προσγειώνει ανώμαλα την Γουέστ Χαμ στην «This is Piraeus» ζώνη της ποδοσφαιρικής γης.

Δεν είναι η νίκη που τον επανατοποθέτησε σε όλες τις ανοιχτές συζητήσεις πρόκρισης –εξασφαλίζοντας ουσιαστικά το μίνιμουμ της τρίτης θέσης-. Δεν είναι φυσικά ότι η Γουέστ Χαμ πήρε το αεροπλάνο της επιστροφής για το Λονδίνο δίχως το αήττητο ευρωπαϊκό σερί της που σταμάτησε στον αύξοντα αριθμό 17. Ο τρόπος είναι.

Χθες βράδυ ο αέρας στο «Καραϊσκάκης» δεν μύριζε μόνο επιθυμία, αλλά και μια ιδιαίτερη συσπείρωση πάνω από το συνηθισμένο. Σου έδινε την εντύπωση ότι 30.000 άνθρωποι χωρούσαν ξαφνικά στην ίδια σελίδα, έτοιμοι να καβαλήσουν το ίδιο κύμα.

Και όταν συμβαίνει αυτό πλάι στη θάλασσα, συμβαίνουν και άλλα που καταλήγουν στο χορτάρι: Έγινε ο Τζάκσον Πορόζο στο ντεμπούτο του εξολοθρευτής και ο –έχω φάει με το κουτάλι αυτό το επίπεδο- 35χρονος Άντζελο Ογκμπόνα πρωτάρης γκαφατζής. Έγινε ο Σωτήρης Αλεξανδρόπουλος τελωνειακός στα μισά του γηπέδου και ζήτησε από τον Τζέιμς Γουόρντ Πράους να περιμένει μετά το τέλος του ματς στα αποδυτήρια αν θέλει πίσω το διαβατήριο του. Κανονικοί Χ-factors. Η έκπληξη που δίπλα στον σκληρό πυρήνα ανέβασε τον Ολυμπιακό ένα επίπεδο πιο ψηλά. Δεν ήταν καλός. Ήταν σπουδαίος.

Ο Ντέιβιντ Μόγιες που αυτό το έργο το είχε ξαναδεί εννέα χρόνια πριν – μέσα στο μαύρο μπουφάν της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, τότε, από τον πάγκο των φιλοξενούμενων- χαρακτήρισε την ατμόσφαιρα του γηπέδου «συναρπαστική». «Δεν είχε να κάνει με την απόδοση μας» έσπευσε βεβαίως να συμπληρώσει ίσως έχοντας κατά νου ότι την επόμενη ημέρα εκείνης της νύχτας του 2014 οι εφημερίδες τον κρέμασαν στα μανταλάκια –«ο μουσακάς του Μόγιες» έγραψε η Sun.

Χθες βράδυ στο «Καραϊσκάκης» 30.000 άνθρωποι ήταν έτοιμοι να καβαλήσουν το ίδιο κύμα

Μεταξύ μας όμως και ο ίδιος ξέρει ότι τα πράγματα δεν έγιναν έτσι. Η Γουέστ Χαμ ένιωθε τόσο άβολα στο γήπεδο που παίκτες επιπέδου Πακετά και Αντόνιο κλωτσούσαν ως και τους… συμπαίκτες τους στο φινάλε μπας και τους βγάλουν από την «τρύπα» που έσκαψε βαθιά το «Καραϊσκάκη» για χάρη τους.

Με την ευκαιρία; Στα 26 του ο Λούκας Πακετά, καμιά 50αριά φορές διεθνής με τη Βραζιλία, μετρά την τελευταία τετραετία έναν μεταγραφικό κύκλο άνω των 100 εκατ ευρώ: 43 έδωσαν οι Άγγλοι στη Λιόν, που είχε δώσει 24 στη Μίλαν που είχε πληρώσει για χάρη του 39 στη Φλαμένγκο. Υπολογίζονταν χθες βράδυ η χρηματιστηριακή του αξία καμιά 60αριά εκατ ευρώ.

Αν έπαιξε για «τόσο» στα σαράντα λεπτά που τον έστειλε στον πόλεμο ο προπονητής του μπας και αλλάξει την κατάσταση, πόσο άραγε έκαναν τα ενενήντα-πέντε λεπτά του 31χρονου Κώστα Φορτούνη που για να ξανά-φτάσει ως εδώ πέρασε από δύο χειρουργεία; Άγγιζε τη μπάλα σε κάθε κατοχή και έβλεπες αντιπάλους από ένστικτο να κάνουν ένα βήμα πίσω βάζοντας στο μυαλό τους την «από που θα με περάσει» ιδέα, πριν η σκέψη τους επιβεβαιωθεί; Δεν τους νίκησε. Τους φόβισε πριν.

Τέσσερα χρόνια νωρίτερα, η Γουέστ Χαμ έστρωνε για χάρη του χαλί Premier League. «Έλα και ότι θες» ήταν το μήνυμα του τότε τεχνικού διευθυντή της, Μάριο Ουσίγιος. Και από κοντά ο Μανουέλ Πελεγκρίνι που τον καημό του για τον Φορτούνη τον εξέφρασε προ διετίας και στην Ανδαλουσία, εκεί που ρίζωσε πια για την Μπέτις –ναι, την νέα ομάδα του Σωκράτη-. Αν υπήρξε κλαμπ top επιπέδου που πλησίασε τον αρχηγό με τόση «θέρμη» σε αυτά τα χρόνια, ήταν το προσκεκλημένο του χθες βράδυ στο Φάληρο. Είχε 17 γκολ και 16 ασίστ στην σεζόν που κατέληγε στην ελευθερία του το καλοκαίρι του 2019, αλλά ούτε που το σκέφτηκε. Έχει ξεκινήσει με 4 γκολ και 8 ασίστ την επόμενη. Χθες βράδυ ο Ουσίγιος αν κάποια στιγμή είδε το βίντεο του 1-0 σίγουρα θα χαμογέλασε…

Κανά μισάωρο μετά το φινάλε πια, έξω από τα αποδυτήρια ο αρχηγός απολάμβανε το προνόμιο της αποδοχής. Πριν φύγουν για το πάρκινγκ, οι συμπαίκτες του ο ένας μετά τον άλλον τον πλησίαζαν για να τον αγκαλιάσουν – ο Παναγιώτης Ρέτσος μάλιστα του έδωσε και ένα φιλί στο μάγουλο-. Ο Ροντινέι, ο Ποντένσε, ο Καμαρά, ο Ελ Αραμπί, ο Σολμπάκεν που σταμάτησε το αυτοκίνητο του για να τον χαιρετήσει.

Κανονική απόδοση τιμών από ένα ρόστερ που ακόμη προσπαθεί να γίνει ομάδα, σε αυτή την ποδοσφαιρική διάνοια που φτάνοντας πια στην πιο ώριμη φάση της καριέρας του δεν είναι μόνο ψυχαγωγία για το κοινό της χώρας και λόγος να αγοράσεις εισιτήριο, αλλά όπως φαίνεται και έμπνευση. Αν τη μισή δουλειά για το «τέλειο παιχνίδι» και την ικανοποίηση του αιτήματος του Ντιέγκο Μαρτίνεθ, την έκανε ο αέρας δίπλα στην θάλασσα;

Η άλλη μισή φορούσε στην πλάτη το «7» και στην καρδιά το σήμα του Ολυμπιακού. Τζίνι δεν υπάρχουν…