Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν μία έκθεση που άλλαξε, ένας πυροσβέστης-γιατρός, λίγοι διαφωτιστικοί διάλογοι και ένα επικίνδυνο δεδικασμένο

Παρακολουθώντας μια δίκη από κοντά, ο καθένας βγάζει τα συμπεράσματά του. Στην περίπτωση της εκδίκασης της υπόθεσης Χουάνκαρ, αναφορικά με το εάν ο αγώνας Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός θα επαναλαμβάνονταν/συνεχιζόταν ή εάν θα κατακυρωνόταν υπέρ των Πράσινων (όπως και εν τέλει έγινε σε πρώτο βαθμό), το συμπέρασμα ήταν εύκολο. Και αυτό επιβεβαιώθηκε και από τα γεγονότα. Αρκούσε απλά να ακούσει κάποιος προσεκτικά ορισμένους κομβικούς διαλόγους, για να αντιληφθεί τουλάχιστον τις σκέψεις που υπήρχαν.

Στα πρώτα 5 λεπτά της εκδίκασης, λοιπόν, έλαβε χώρα ο παρακάτω διάλογος, κατά τον οποίο ο εκ των νομικών εκπροσώπων του Ολυμπιακού, κ. Βασίλης Δημακόπουλος, είχε μια διαφωτιστική διαφωνία με την πρόεδρο του Πρωτοβάθμιου Πειθαρχικού Οργάνου της Super League. Σε αίτημα προς την έδρα, ώστε να δοθεί εύλογος χρόνος για τα υπομνήματα, αλλά και τα στοιχεία της υπόθεσης, υπήρξε η εξής στιχομυθία.

– Βασίλης Δημακόπουλος (νομικός εκπρόσωπος Ολυμπιακού) προς τη Δικαστή: «(…)Είδαμε ότι ζητήσατε συμπληρωματική έκθεση από τον διαιτητή».

– Αθλητική Δικαστής: «Ναι, είναι κάποιες εξηγήσεις που έδωσε επί των γεγονότων»

– Βασίλης Δημακόπουλος: «Δεν πρόκειται για εξηγήσεις προς το δικαστήριο, είναι μια απόλυτη διαφοροποίηση και αυτοαναίρεση του διαιτητή»

– Αθλητική Δικαστής: «Τα ίδια λέει και στις δύο περιπτώσεις…» (σ.σ. 1^η φορά)

– Βασίλης Δημακόπουλος: «Διαφωνώ, αλλά αυτά θα τα εξετάσουμε στην πορεία».

Στην πορεία της διαδικασίας και αφού ο κ. Δημακόπουλος αναφέρθηκε ξανά στο Φύλλο Αγώνα (το βασικό εργαλείο του δικαστή για να δικάσει και να αποφασίσει την τύχη ενός αγώνα, μαζί με την ιατρική γνωμάτευση) και την εξόφθαλμη αναίρεσή του από τον ίδιο τον διαιτητή, υπήρξε νέα παρέμβαση από την πρόεδρο.

– Βασίλης Δημακόπουλος (κατά την εξέταση του Λ. Μπουτσικάρη): «Με βάση ότι ο διαιτητής ήρεμος έδωσε το φύλλο αγώνα την επόμενη μέρα, γιατί δεν έγραψε ότι διέκοψε τον αγώνα γιατί υπήρξε τραυματισμός; Σχολιάσατε τόσα πράγματα και αυτό δεν μπορείτε;».

– Αθλητική Δικαστής (παρέμβαση μετά την απάντηση Μπουτσικάρη): «Ο διαιτητής στην έκθεση και στην συμπληρωματική έκθεση λέει τα ίδια και τα ίδια και γι’ αυτό δεν ζήτησα και άλλες διευκρινήσεις»! (σ.σ. 2^η φορά)

– Βασίλης Δημακόπουλος: «Σχολιάζω το διαιτητή που αντιφάσκει στη συμπληρωματική του έκθεση»

Ακόμη και στην αγόρευσή του, ο κ. Δημακόπουλος επέμεινε με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο και ζήτησε να μην ληφθεί υπόψη η συμπληρωματική έκθεση του παρατηρητή, καθώς επί της ουσίας αναιρούσε το βασικό έγγραφο της δίκης, το Φύλλο Αγώνα. «Ο διαιτητής είχε μια εξηρτημένη απόφαση από τον γιατρό του αγώνα. Μου φαίνεται αδιανόητο να υποθέσει κανείς απ’ όσα έγραψε ο διαιτητής ότι διέκοψε τον αγώνα λόγω τραυματισμού. Ήταν τόσο απλό να το πει. Ζητάμε να αναγνωρίσετε ότι δεν συνέτρεξε υπαιτιότητα. Η απόφαση σας θα είναι δίκαιη κατά τα γραφόμενα στο φύλλο αγώνα».

ΚΟΥΡΕΛΟΧΑΡΤΟ ΤΑ ΕΓΓΡΑΦΑ, ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΟ… ΠΕΡΙΦΕΡΟΜΕΝΟ EMAIL

Το αποτέλεσμα, γνωστό. Εγιναν κουρελόχαρτο τα πλέον επίσημα έγγραφα, το Φύλλο Αγώνα και η Ιατρική Γνωμάτευση. Λήφθηκαν υπόψη οι δήθεν εξηγήσεις του διαιτητή Μαρέσκα, παρά το γεγονός ότι ομολογουμένως υπήρξε ανορθόδοξη και σίγουρα επ’ ουδενί επίσημη διαδρομή στην επικοινωνία με τον Ιταλό διαιτητή. Χωρίς τη συμμετοχή της Ιταλικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, που υποτίθεται τον είχε ορίσει, όπως ΕΠΙΣΗΜΑ είχε ανακοινώσει η ΕΠΟ. Πώς είναι δυνατόν να γίνεται χρήση ενός προσωπικού e-mail, που διακινείται με επισυνημμένα πρόσωπα παντελώς άσχετα με τη διαιτησία, την Αθλητική Δικαιοσύνη, την Ιταλική ΠΟ, την ίδια την υπόθεση; Πώς είναι δυνατόν ερωτήσεις μια προέδρου δικαστηρίου προς έναν διαιτητή, να «περνούν» από τόσα χέρια; Και μάτια; Ασχετα με την υπόθεση;

Σε ένα ποινικό δικαστήριο, για να ζητήσει κάποιος την τοποθέτηση ενός βασικού μάρτυρα, το κάνει μέσω των προσωπικών e-mail του μάρτυρα, ενός γραμματέα του ΚΕΠ της γειτονιάς και του κάποιου που έχει τον ρόλο του κλητήρα στα χαρτιά; Ή το κάνει με τον πλέον επίσημο τρόπο, ώστε να μην υπάρχει η παραμικρή σκιά; Η απάντηση, νομίζω, είναι αυτονόητη. Και στις δύο περιπτώσεις…

Ο ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΗΣ ΕΓΙΝΕ… ΓΙΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΕΚΑΝΕ ΓΝΩΜΑΤΕΥΣΗ ΔΥΟ ΗΜΕΡΕΣ ΜΕΤΑ

Κάτι ακόμη. Η πρόεδρος στο τέλος της διαδικασίας, όταν ρωτήθηκε για το πότε πρέπει να περιμένουμε την απόφαση, ανέφερε ότι η απόφασή της «πρέπει να βγει έως το πρωί μεσημέρι του Σαββάτου, πριν την έναρξη της αγωνιστικής». Πώς αυτό θα μπορούσε να συμβεί από τη στιγμή που την επομένη, στις 13:00, περίμενε τα πλήρη και ογκώδη υπομνήματα, τόσο του άμεσα ενδιαφερόμενου και κατηγορούμενου Ολυμπιακού όσο και του κυρίως παρεμβαίνοντα, Παναθηναϊκού; Γιατί ντε και καλά «έπρεπε» να βγει μια απόφαση με διαδικασίες fast track; Που θα δημιουργούσε δεδικασμένο;

Ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του. Και για όσα έγιναν στο γήπεδο. Και για όσα ακολούθησαν. Και για όσα έγιναν πριν και στη διάρκεια της εκδίκασης της υπόθεσης. Με την απορία, πάντως, να μένει; Γιατί η πρόεδρος ήταν τόσο σίγουρη, γιατί είχε αποφασίσει -όπως βεβαίωσε με τις τοποθετήσεις της στη διάρκεια της διαδικασίας- ότι ο διαιτητής Μαρέσκα δεν άλλαξε τίποτε στις δύο εκθέσεις του;

Πώς γίνεται το «…επειδή και οι δύο ομάδες πίεζαν τον γιατρό του αγώνα να αλλάξει την απόφασή του και επειδή είχαν περάσει περισσότερες από δύο ώρες από την προσωρινή διακοπή, γύρω στις 23:05 επικοινώνησα με τους συλλόγους, τον παρατηρητή της Super League και την αστυνομική αρχή, ότι από τη μεριά μου δεν υπήρχαν οι προϋποθέσεις για να ξανά αρχίσει ο αγώνας», που έγραψε στο Φύλλο Αγώνα, το επόμενο πρωί του αγώνα, να είναι ΙΔΙΟ με το «…είχαν ήδη περάσει περισσότερες από δύο ώρες και 20 λεπτά λόγω της προσωρινής διακοπής, που σε κάθε περίπτωση υπογραμμίζει τη σοβαρότητα του τραυματισμού που υπέστη ο παίκτης No.3 του Παναθηναϊκού»;

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΔΕΔΙΚΑΣΜΕΝΟ

Πώς στο διάολο του… διέφυγε του Ιταλού να γράψει στην αρχική του έκθεση αυτό το «…που σε κάθε περίπτωση υπογραμμίζει τη σοβαρότητα του τραυματισμού που υπέστη ο παίκτης No.3 του Παναθηναϊκού»; Το σκέφτηκε καλύτερα; Φρέσκαρε τη μνήμη του; Και πάει στο διάολο, ο διαιτητής έκανε τη δουλειά του ή τέλος πάντων, έκανε αυτό που… έκρινε. Πώς είναι δυνατόν ένα δικαστήριο να μη βλέπει τη φοβερή διαφοροποίηση της θέσης του; Πώς γίνεται να θεωρείται ίδια έκθεση μία που αναφέρει ότι δεν έχει ξεκάθαρη γνωμάτευση από τον γιατρό και μία δεύτερη, συμπληρωματική, μέσω τις διαδρομής που προαναφέραμε, στην οποία αποφασίζει ότι «…υπογραμμίζει τη σοβαρότητα του τραυματισμού που υπέστη ο παίκτης No.3 του Παναθηναϊκού». Πώς την υπογραμμίζει; Τον εξέτασε ο ίδιος; Πυροσβέστης είναι, πιθανόν να έχει και γνώσεις πρώτων βοηθειών. Αλλά πώς κατέληξε σε αυτό το συμπέρασμα; Όταν δεν υπάρχει ιατρική γνωμάτευση; Απορίες, που αντί να γίνουν μια δίκαιη απόφαση, έγιναν 3-0, -1 για τον Ολυμπιακό και 2 αγώνες χωρίς κόσμο. Μια τάξη, μια αλφαδιά… Άλλο πράγμα… Και ένα δεδικασμένο, που εάν ισχύει, θα το βρούμε ξανά μπροστά μας. Πέραν πάσης αμφιβολίας.