Γιώργος Αρμένης: Αποχαιρετά την Μαίρη Μαράντη – «Χωρίς τη φωνή της δεν θα μπορούσα βάλω φωτιά και να καώ»

Με μία αναφορά στην θρυλική ταινία «Όλα είναι δρόμος» ο ηθοποιός Γιώργος Αρμένης αποχαιρετά την σπουδαία λαϊκή τραγουδίστρια Μαίρη Μαράντη, που έφυγε σήμερα από τη ζωή σε ηλικία 73 ετών ύστερα από μία σύντομη «μάχη» με τον καρκίνο.

Είναι η ταινία όπου η φωνή της αποτέλεσε την κινητήριο δύναμη του ηθοποιού, ο οποίος υποδυόμενος τον Μάκη Τσετσένογλου, κατάφερε να… αυτοπυρποληθεί και να αφήσει το στίγμα του στον ελληνικό κινηματογράφο της δεκαετίας του ’90.

«Αν δεν με συνόδευε η σπουδαία φωνή της Μαίρης Μαράντη, δεν θα μπορούσα να ανάψω φωτιά μόνος μου και να καώ ολόκληρος»

Η ταινία αυτή του 1998 αποτέλεσε ίσως την μεγαλύτερη επιτυχία της Μαίρης Μαράντη, καθώς με την φωνή της ενέπνευσε τον πρωταγωνιστή να βάλει φωτιά και να καεί ολόκληρος σε μία μαγνητοσκόπηση που μπορούσε να γυριστεί μια και μοναδική φορά!

Έπειτα από ελάχιστες πρόβες και, μάλιστα, σε μόλις ένα γύρισμα δηλαδή η μεγάλη Μαίρη, με την υπέροχη φωνή της, κατάφερε να «πείσει» για την ολοκληρωτική καταστροφή όχι μόνο τον «Μάκη», αλλά και τους θεατές περνώντας το μήνυμα την απόλυτης απελπισίας μόνο με το τραγούδι της.

Η σκηνή από την θρυλική ταινία

«Αν δεν με συνόδευε η σπουδαία φωνή της Μαίρης Μαράντη, δεν θα μπορούσα να ανάψω φωτιά μόνος μου και να καώ ολόκληρος»: Ακριβώς με αυτή την φράση, τόσο εύστοχη που με μόλις λίγες λέξεις αποκαλύπτεται το μεγαλείο του ταλέντου της, ο Γιώργος Αρμένης περιγράφει πώς βγήκε το άρτιο αποτέλεσμα μίας σκηνής του 1998 που έχει μείνει αξέχαστη στον χρόνο, και στην οποία ακούστηκε για πρώτη φορά μια από τις πιο διάσημες ατάκες του ελληνικού κινηματογράφου: «Ηλία ρίχ’το!».

Ο Γιώργος Αρμένης ερμήνευσε τον ρόλο του Μάκη Τσετσένογλου, ενός πρόσφατα χωρισμένου μεγαλέμπορου επίπλων πολυτελείας στο Κιλκίς, ο οποίος δεν μπορούσε να ξεπεράσει την εγκατάλειψη από την γυναίκα του, η οποία πήρε μαζί το παιδί τους και έφυγε μακριά. Ο Μάκης, για να «πνίξει» τον πόνο του, επισκέφθηκε το επαρχιακό σκυλάδικο «Βιετνάμ», όπου τα έκανε άνω-κάτω. Ευρισκόμενος σε κατάσταση απόγνωσης και απελπισίας, έσπασε από πιάτα μέχρι… τις λεκάνες από τις τουαλέτες.

Αυτοπυρπολήθηκε και έδωσε εντολή να γκρεμιστεί το μαγαζί με το: «Ηλία ρίχ’το!»

Στη συνέχεια, έκοψε μια επιταγή 30 εκατ. δραχμών μπροστά στον ιδιοκτήτη και αγόρασε το μαγαζί λέγοντας «να έχουμε να γκρεμίζουμε» και φωνάζει «ορχήστρα!» όπου ξεκινά να χορεύει ένα βαρύ ζεϊμπέκικο με ένα τσιγάρο για παρηγοριά, για το πένθος που είχε στη ψυχή του, ενώ η ορχήστρα με τη Μαίρη Μαράντη τραγουδάει το «Θα πάρω φόρα».

Ήθελε να δώσει τέλος στη ζωή του και να καταστρέψει ό,τι είχε πίσω του. Έτσι, πρωτού αγοράσει το μαγαζί είχε μεριμνήσει να φέρει έναν εκσκαφέα, ενώ κρατώντας δυο μπουκάλια με οινόπνευμα και ουίσκι «λούζεται» ολόκληρος και με ένα αναπτήρα βάζει φωτιά στα ρούχα του και στο μαγαζί, ενώ την ίδια ώρα ο εκσκαφέας βάζει μπρος τη μηχανή και ξεκινά να κατεδαφίζει το κέντρο. Ο Μάκης εκεί φωνάζει «Ηλία ρίχ’το» δίνονας εντολή να γκρεμιστεί το μαγαζί που μόλις είχε αγοράσει, και μαζί με αυτό… και η ζωή του!

Ο εκσκαφέας τον περίμενε ήδη εκεί, ενώ η ορχήστρα με τη Μαίρη Μαράντη τραγουδάει το «Θα πάρω φόρα». Ο Μάκης αρχίζει να χορεύει ένα βαρύ ζεϊμπέκικο, «λούζεται» ολόκληρος με οινόπνευμα και ουίσκι, παίρνει φωτιά και φωνάζει το «Ηλία ρίχτο», δίνοντας εντολή να γκρεμιστεί το μαγαζί που μόλις αγόρασε, και μαζί με αυτό, και η… ζωή του.

Η ορχήστρα παίζει, η Μαίρη Μαράντη βάζει «φωτιά» στην πίστα και ο Μάκης παίρνει σιγά-σιγά τον δρόμο της… αυτοεξορίας, χορεύοντας ένα βαρύ ζεϊμπέκικο για να θρηνίσει το τέλμα στη ζωή που του επεφύλασσε η μοίρα – κάτι που μπορούσε να πετύχει μόνο με μια φωνή επιβλητική, όπως εκείνη της αγαπημένης Μαίρης, που από σήμερα δεν θα «κελαηδήσει» ξανά.

«Το μόνο που ήθελε η Μαίρη ήταν να τραγουδάει»

Αναφερθείς στην συνεργασία του με την λαϊκή τραγουδίστρια για την ταινία «Όλα είναι δρόμος» του σκηνοθέτη Παντελή Βούλγαρη, ο κ. Αρμένης αναφέρει στο enikos πως: «Αν δεν είχα την φωνή της Μαίρης Μαράντη στην ορχήστρα, δεν θα μπορούσα να ανάψω φωτιά και να καώ ολόκληρος. Είχα βάλει οινόπνευμα παντού, μέχρι και στις τσέπες μου, άρχισα να χορεύω, στη συνέχεια πέταξα την καμπαρντίνα μου που είχε “αρπάξει” ολόκληρη… Ήταν μια υπέροχη στιγμή».

«Την αγαπούσα πολύ, ήταν μια μεγάλη κυρία με ήθος. Ήταν ένας πραγματικά υπέροχος άνθρωπος. Το μόνο που ήθελε ήταν να τραγουδάει» πρόσθεσε ο ηθοποιός.

Η συγκεκριμένη σκηνή, γυρίστηκε σε ένα σκυλάδικο που στην πραγματικότητα λεγόταν «Ζυγός» και βρισκόταν στον οδό Λαγκαδά στην έξοδο της Θεσσαλονίκης.

Προκειμένου να γυριστεί, ο Γιώργος Αρμένης έμεινε άυπνος δύο ημέρες, για να καταφέρει να μπει στον ρόλο του. Έπειτα από ελάχιστες πρόβες, έφτασε η ώρα της μαγνητοσκόπησης, η οποία έπρεπε να γίνει, μια και μοναδική φορά.

Σημειώνεται πως η Μαίρη Μαράντη έφυγε από την ζωή το απόγευμα του Σαββάτου (28/10) έπειτα από σύντομη μάχη που έδωσε με τον καρκίνο. Είχε τον τίτλο της «Βασίλισσας της Πίστας» ενώ τραγούδησε πολλές μεγάλες επιτυχίες κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 1970, διαγράφοντας μια δισκογραφική πορεία 30 χρόνων.

Πότε θα πουν το τελευταίο «αντίο» στην αγαπημένη Μαίρη Μαράντη

Η κηδεία της θα γίνει τη Δευτέρα, 30 Οκτωβρίου, στις 3 το μεσημέρι στον Ιερό Ναό Παμμεγίστων Ταξιαρχών στο Αίγιο, στην γενέτεριά της.

Η Μαίρη Μαράντη, ήταν η ερμηνεύτρια του «Θα πάρω φόρα» στην ταινία «Όλα Είναι Δρόμος» του 1998. Για τη συγκεκριμένη ταινία μάλιστα, είχε αποκαλύψει το παρασκήνιο για την σκηνή που παίρνει φωτιά η καπαρντίνα του Γιώργου Αρμένη: «Έγινε πολύ φυσιολογικά. Έβρεξε την καπαρντίνα του με ουίσκι κι έβαλε φωτιά. Πήγε να πάρει φωτιά και την πέταξε την καπραντίνα. Δεν φοβήθηκε ούτε ο ίδιος. Έγινε και δεν το είχαμε συνειδητοποιήσει καλά καλά. Τώρα πέρασε στη νεολαία κι είναι ευχάριστο».

Σε τηλεοπτική της συνέντευξη στον Ιανουάριο στην ΕΡΤ, είχε αναφέρει πως «το τραγούδι το αγαπώ ακόμα και μέχρι να πεθάνω. Βγάζεις τον εαυτό σου».

Το βιογραφικό της Μαίρης Μαράντη

Η Μαίρη Μαράντη γεννήθηκε στο Αίγιο το 1950 και υπήρξε δημοφιλής τραγουδίστρια του λαϊκού τραγουδιού την δεκαετία του ’70. Το τραγούδι της «Θα πάρω φόρα» ακούστηκε στην κινηματογραφική ταινία «Ολα είναι δρόμος» του Παντελή Βούλγαρη, «Έχω κάψες», «Δώσ’μου να πιώ», «Πάρε με αγκαλιά» είναι μερικά απο τα τραγούδια που έγίναν επιτυχίες με τη φωνή της.

Ξεκίνησε τη καριέρα της στο πάλκο (σκηνή του θεάτρου) το 1970 και γρήγορα κατέκτησε τον τίτλο της «Βασίλισσας της Πίστας». Διέγραψε μια δισκογραφική πορεία 30 χρόνων. Δισκογραφικά είχε συνεργαστεί με τον Τάκη Σούκα, το Δώρο Γεωργιάδη, το Τάκη Μουσαφίρη, το Γιάννη Καραμπεσίνη και πολλούς άλλους.