Ο Κούλλης Νικολάου είναι ο Δημοσθένης Καπερνάρος στη «Γη της Ελιάς»

«Νομίζω ότι είναι η μοίρα. Η μοίρα ορίζει κάποια πράγματα, τα οποία είναι αναπόφευκτα. Εμένα δεν μου ήρθαν εύκολα, αλλά μου ήρθαν. Βρέθηκα ταξιθέτης σε θέατρο. Δεν ήξερα τι είναι θέατρο όμως. Πήγα εκεί για να βγάλω κάποια λεφτά. Ήμουν φτωχό παιδί. Και εκεί άρχισα να λέω είμαι αυτό. Ναι, αλλά αφού δεν δικαιούμαι να είμαι αυτό» λέει στο in ο Κούλλης Νικολάου, ο Δημοσθένης Καπερνάρος, της σειράς «Γη της Ελιάς» του Mega, η οποία μας κάνει συντροφιά εδώ και τρία χρόνια.

Μεγαλωμένος σε μια πολύτεκνη και φτωχή οικογένεια στην Κύπρο δεν περίμενε να γίνει ηθοποιός. «Σαν να ήμουν στην Αμερική και να βρέθηκα στη Ρόδο», λέει γελώντας. Πετυχημένος πλέον σήμερα, ο γνωστός ηθοποιός έχει πολλά σχέδια για το μέλλον.

«Μου αρέσει πάρα πολύ ο Δημοσθένης. Νιώθω πολύ τυχερός που υποδύομαι αυτόν τον ρόλο γιατί με ιντριγκάρει. Είναι πολύ κόντρα με τον εαυτό μου», συνεχίζει για να μιλήσει για τον μεγάλο του έρωτα το σινεμά, αλλά και τη σειρά μυθοπλασίας «Famagusta», η οποία εξιστορεί τα τραγικά γεγονότα του 1974 στη Μεγαλόνησο και την οποία θα δούμε σύντομα στο MEGA.

Περιεκτικός και άμεσος, ο Κούλλης Νικολάου, δεν θυμίζει σε πολλά τον αδίστακτο Δημοσθένη, ωστόσο έχει το χιούμορ του. Δύο πρόσωπα, ένα φανταστικό, ο Δημοσθένης Καπερνάρος, τον οποίο παρακολουθούμε στο σήριαλ του Mega, «Η Γη της Ελιάς» και ένα υπαρκτό, ο Κύπριος ηθοποιός Κούλλης Νικολάου σε μια back to back συνέντευξη.

Η Ειρήνη είναι δικό μου παιδί. Εγώ την έχω μεγαλώσει, της έχω δώσει όσα πρέπει να δώσει ένας πατέρας σε μια κόρη. Έχει τεράστια σημασία το ποιος μεγαλώνει ένα παιδί

Ο ηθοποιός  κ. Κούλλης Νικολάου με τη δημοσιογράφο του in κ. Νίνα Μαρία Πασχαλίδου

Δημοσθένης Καπερνάρος: Για τη δουλειά του

Όλος ο Πειραιάς γνωρίζει ότι ο Δημοσθένης Καπερνάρος με την εταιρεία του είναι στην καλύτερη του στιγμή. Η βιομηχανία όλη πάει καλά, η διακίνηση πάει καλά επίσης, με τιμιότητα. Εμείς είμαστε μια εταιρεία, ένας οργανισμός αξιόχρεος, έντιμος και καθόλα τίμιος.

 Δημοσθένης Καπερνάρος: Για την αυτοκτονία του γιου του Κίμωνα

Αυτό είναι κάτι που θα με βαραίνει μέχρι να φύγω από αυτή τη ζωή. Δεν έχω να πω κάτι άλλο.

 Δημοσθένης Καπερνάρος: Για την Ασπασία και την Ειρήνη

Η Ειρήνη είναι δικό μου παιδί. Εγώ την έχω μεγαλώσει, της έχω δώσει όσα πρέπει να δώσει ένας πατέρας σε μια κόρη. Έχει τεράστια σημασία το ποιος μεγαλώνει ένα παιδί. Η Ασπασία έχει κάνει αυτό το ατόπημα θα έλεγα, το οποίο και θα πληρώσει. Αυτοί που πρέπει να ξέρουν θα μάθουν πολύ σύντομα, με ποιον τρόπο θα το πληρώσει.

Η Ειρήνη δεν πρέπει να μάθει πως δεν είναι δικό μου παιδί. Δεν πρέπει να την βάλουμε σε ένα μπέρδεμα σκέψης.

Δημοσθένης Καπερνάρος: Για το νέο του παιδί με την Ξένια

Η Ασπασία πολύ σύντομα θα μάθει ότι έρχεται ένα καινούργιο παιδί στην οικογένεια. Μητέρα του παιδιού θα είναι η Ασπασία. Μόνον η Ασπασία. Η Ξένια είναι αυτή που απλά θα φέρει το παιδί στον κόσμο. Η ανατροφή του παιδιού θα ανατεθεί στον Δημοσθένη Καπερνάρυ και στην Ασπασία Καπερνάρου. Ξεκάθαρα. Νομίζω πως στην Ασπασία δεν παίρνει να αντιδράσει αλλιώς. Εκτός, του να πάρει το παιδί στην αγκαλιά της και να το μεγαλώσει όπως πρέπει να μεγαλώνει μια μάνα το παιδί της.

Δημοσθένης Καπερνάρος: Για τα κουτσομπολιά

Oι συγχωριανοί μου καλά θα κάνουν να βλέπουν τι γίνεται στο δικό τους το σπίτι και όχι στο δικό μου. Δε θα δώσουμε λογαριασμό σε κανέναν.

Κούλλης Νικολάου: Για το πως έγινε ηθοποιός.

Νομίζω ότι είναι της μοίρας. Η μοίρα ορίζει κάποια πράγματα, τα οποία είναι αναπόφευκτα. Εμένα δεν μου ήρθαν εύκολα τα πράγματα, αλλά μου ήρθαν. Έχω ένα δυνατό ένστικτο. Το νιώθω, το αισθάνομαι αυτό. Δεν το πιστεύω απλά. Και παρόλο που ήμουν στην Αμερική αλληγορικά βρέθηκα στη Ρόδο. Ήταν εντελώς διαφορετικές οι κατευθύνσεις που μου έδινε η αρχή της ζωής μου, τα παιδικά μου χρόνια. Πολύ μακριά από αυτό που είχα μέσα μου, είτε ως ένστικτο είτε ως προσταγή της μοίρας, είτε γιατί κάποιος το αποφάσισε. Εγώ απλά το ενεργοποίησα και πάλεψα να μπω σε ένα δρόμο.

Δεν πιστεύω ότι σε αυτή τη ζωή μου δόθηκε κίνητρο. Υπήρχε. Υπήρχε μέσα μου. Βρέθηκα ταξιθέτης σε θέατρο. Δεν ήξερα τι είναι θέατρο όμως. Πήγα εκεί για να βγάλω κάποια λεφτά. Ήμουν φτωχό παιδί. Και εκεί άρχισα να λέω, «είμαι αυτό. Ναι, αλλά αφού δεν δικαιούμαι να είμαι αυτό». Δεν έγινε ούτε από τη μια μέρα στην άλλη, ούτε τόσο εύκολα. Έχω επιλέξει και τη στιγμή του να μορφωθώ σαν άνθρωπος. Και η μόρφωση είναι ένα πολυσύνθετο πράγμα. Τι εστί τελικά μόρφωση; Eίναι το δίπλωμα στο τοίχο, είναι οι γνώσεις που καταφέρνεις να κερδίσεις μέσα από διαδικασίες; Ερώτημα.

Υπήρχε μέσα μου. Βρέθηκα ταξιθέτης σε θέατρο. Δεν ήξερα τι είναι θέατρο όμως. Πήγα εκεί για να βγάλω κάποια λεφτά. Ήμουν φτωχό παιδί.

Ο ηθοποιός Κούλλης Νικολάου είναι ο Δημοσθένης

Kούλλης Νικολάου: Για την τηλεόραση

Είδα τηλεόραση πρώτη φορά στα επτά μου χρόνια. Το 1977 ήρθε μια μαυρόασπρη τηλεόραση στο σπίτι. Στην αρχή πήγαινα πίσω από το κουτί να δω από πού μπαίνουν μέσα. Η τηλεόραση λειτουργούσε μετά τις πέντε το απόγευμα και τις Κυριακές. Έβλεπα  ελληνικές ταινίες, αρχικά την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Στην εφηβία δηλαδή την εποχή της βιντεοκασέτας, είδα και πολύ ελληνικό κινηματογράφο. Με τραβούσε πάρα πολύ το δράμα.

Ο Ξανθόπουλος για παράδειγμα. Και πριν φύγει ο καταπληκτικός αυτός ηθοποιός και άνθρωπος είχα την τύχη και του μιλούσα στο φέισμπουκ. Γιατί εξέφραζε τη δική μου εποχή. Ήμουν ένα φτωχό παιδί, λαϊκό. Μετά αρχίζουν τα πράγματα να αλλάζουν. Μετά τα είκοσι αρχίζω να έχω άλλες επιλογές. Έχω αναλώσει χρόνο να δω πολύ ευρωπαϊκό κινηματογράφο, σπουδαίους σκηνοθέτες και σπουδαίες ταινίες.

Κούλλης Νικολάου: Για την επιτυχία της Γης της Ελιάς

Μας ρωτάνε όλοι πολλές φορές και δίνω και διαφορετικές απαντήσεις, γιατί κάθε φορά σκαρφίζομαι κάτι νέο. Ό, τι και να πούμε, όπου και να το αποδώσουμε, εάν δεν έχεις ένα καλό σενάριο, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Εννοείται μετά το σενάριο πρέπει να έχεις και μια καλή σκηνοθεσία. Πρέπει να έχεις μια καλή παραγωγή. Πρέπει να έχεις μια καλή χημεία. Πρέπει να έχεις ωραίες ερμηνείες. Είναι η τηλεόραση. Είναι ένα έργο τέχνης όπου πολλές συνθήκες πρέπει να σμίξουν για να γίνει. Θεωρώ ότι υπάρχει η μαγιά αλλά και οι άνθρωποί μας μπροστα και πίσω από τις κάμερες.

Δεν μιλάω μόνο για τους καλλιτέχνες, τους ηθοποιούς. Μιλάω και για τους καλλιτέχνες πίσω από τις κάμερες, οι οποίοι είναι η ομάδα μας. Η «Make it» είναι το μεγαλύτερο δώρο που έχουμε στη ζωή μας μαζί με τον Ανδρέα (Γεωργίου) και βεβαίως το άλλο τεράστιο δώρο μας είναι η Βάνα Δημητρίου με τα υπέροχα σενάριά της. «Τα Άσπρα Μπαλόνια», το «Ρουά Ματ», «Τα Δίδυμα Φεγγάρια», «Το Τατουάζ», «Το Μπρούσκο», και τώρα «Η Γη της Ελιάς».

Κούλλης Νικολάου: Για τους καθημερινούς χαρακτήρες

Νομίζω ότι είμαστε ακριβώς όπως στην καθημερινότητά μας, η σειρά δεν έχει τίποτα ουτοπικό. Είναι οι ήρωες της Ελιάς. Είναι ήρωες, καθημερινοί ήρωες που θα συναντήσεις σε κάθε μέρος της Ελλάδας.

Κούλλης Νικολάου: Για τον ρόλο

Μου αρέσει πάρα πολύ ο Δημοσθένης. Νιώθω πολύ τυχερός που υποδύομαι αυτόν τον ρόλο γιατί με ιντριγκάρει. Είναι πολύ κόντρα με τον εαυτό μου. Δεν είναι πολύ σύνθετος, είναι απλός. Είναι ένα πλασματάκι που θέλει δύο χαστούκια να «φέρει τον νου του», που λέμε στην Κύπρο. Αλλά προσπαθώ να βρω και τις χιουμοριστικές του στιγμές και στο τέλος γίνεται αγαπητός χαρακτήρας στον κόσμο. Χωρίςόμως  να παρεξηγούμαι ότι είναι αγαπητό το έγκλημα, ή η κακία αυτού του ανθρώπου.

Κούλλης Νικολάου: Για το σινεμά και το θέατρο

Το σινεμά ήταν πάντα η μεγάλη μου αγάπη. Δεν έχω τιμηθεί τόσο πολύ, έχω κάνει όμως κάποιες σημαντικές συμμετοχές. Είναι μέσα στα σχέδιά μας κιόλας το σινεμά σαν εταιρεία παραγωγής. Έχει ο Θεός. Το θέατρο, τι να πω; Όλα έχουν την αξία τους. Η τηλεόραση έχει επαφή με τον κόσμο, αλλά στο θέατρο η αύρα μου είναι κοντά στη δική σου. Είναι πολύ διαφορετικά μεταξύ τους. Τώρα είμαι πλεονέκτης που τα θέλω όλα; Όλα τα αγαπώ και όλα τα αντιλαμβάνομαι με ένα διαφορετικό τρόπο.

Το σινεμά ήταν πάντα η μεγάλη μου αγάπη. Δεν έχω τιμηθεί τόσο πολύ, έχω κάνει όμως κάποιες σημαντικές συμμετοχές. Είναι μέσα στα σχέδιά μας κιόλας το σινεμά σαν εταιρεία παραγωγής.

Κούλλης Νικολάου: Για τη σειρά «Famagusta»

Η σειρά «Famagusta» είναι ένα κομμάτι από την πατρίδα μας, από τη σχέση μας σαν άνθρωποι με την πατρίδα μας. Είναι ο πόνος του πολέμου, είναι η δίνη του πολέμου. Είναι ο πόνος των ανθρώπων που έχουν χάσει τα παιδιά τους, αλλά δεν παύει να είναι και ένα σενάριο το οποίο ανήκει στην τέχνη του σεναρίου και της τηλεόρασης. Για μας είναι ένα τεράστιο στοίχημα. Είναι ένα project το οποίο δουλεύουμε εδώ και μια πενταετία. Θέλαμε πάντα να το κάνουμε.

Ευτυχώς το Mega μας άνοιξε το δρόμο να το προσφέρουμε. Και έχω μια αγωνία τεράστια να βγει στον αέρα. Θέλουμε να ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο. Αυτή είναι η πρώτη φορά που βγαίνουν τα γεγονότα της Κύπρου, της τουρκικής εισβολής, του πόνου, του πολέμου που προκαλεί στους ανθρώπους ο καταραμένος πόλεμος, όπως λέει ο Μπρεχτ, και νιώθουμε μια ευθύνη, θα έλεγα και μια συναίσθηση ότι πρέπει να είναι κάτι πολύ καλό και σπουδαίο.

Κούλλης Νικολάου: Για τον κόσμο του θεάματος

Δεν θέλω να μπω σε αυτή τη διαδικασία, να αρχίσω να λέω τι με ενοχλεί και τι όχι στο συγκεκριμένο κλάδο. Δεν είμαστε διαφορετικοί από την υπόλοιπη κοινωνία. Όσο είσαι σε έκθεση όμως αναπόφευκτα θα υπάρχει πάντοτε μια επιπλέον αφορμή για να προβληθείς. Δεν είμαι πολύ ευχαριστημένος εγώ γενικότερα, σε αυτές τις νέες συνθήκες και διατάξεις ζωής και καθημερινότητας των ανθρώπων, αλλά δεν θέλω να το αναλύσω τώρα σε αυτή τη συνέντευξη. Είναι θέμα και πολύ φιλοσοφικό και θέλουμε μέρες και ώρες να το συζητάμε.