Γάζα: 25 Καλλιτέχνες από την Β.Αφρική και τον Αραβικό κόσμο βγάζουν τραγούδι διαμαρτυρίας για την Παλαιστίνη

Καλλιτέχνες από την βόρεια Αφρική και την Μέση Ανατολή ένωσαν τις φωνές τους σε ένα τραγούδια-διαμαρτυρία που κατακτά με γοργά βήματα τον αραβικό κόσμο.

Με τα δικά τους λόγις: «Ως άμεση απάντηση στη συνεχιζόμενη κρίση στη Γάζα και στον ακλόνητο αγώνα του παλαιστινιακού πληθυσμού, 25 εξαιρετικά ταλαντούχοι καλλιτέχνες από την περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής (MENA) ενώθηκαν για να παρουσιάσουν το «Rajieen», έναν ύμνο που ξεπερνά τα σύνορα, ενσαρκώνοντας την ανθεκτικότητα και την αντίσταση».

Διαβάζοντας τους στίχους μπορεί κανείς να παρατηρήσει πόσο έκδηλη είναι η οργή του Αραβικού κόσμου: Προς το Ισραήλ, την Δύση, αλλά και τις κυβερνήσεις τους

Οι καλλιτέχνες ενημέρωσαν πως όλα τα έσοδα από το τραγούδι και το βίντεο θα διατεθούν στο Ταμείο Αρωγής Παιδιών της Παλαιστίνης.

Οι στίχοι του κομματιού που οι ίδιοι αποκαλούν ύμνο (Anthem)

Οι στίχοι πέρα από την έννοια του αραβικού έθνους, αναφέρουν ουσιαστικά όλες τις έγνοιες και ανησυχίες του αραβικού κόσμου για την κατοχή στην Γάζα και τον φόβο του εκτοπισμού, μιας νέας Νάκμπα.

Τουλάχιστον οι 25 καλλιτέχνες που προσυπογράφουν το κομμάτι, δεν βλέπουν τον πόλεμο αρνητικά, αλλά ως αμυντικό πόλεμο εναντίον μιας κατοχής.

Οι στίχοι ακολουθούν σε ελληνική μετάφραση, ώστε να διαφανεί ο πόνος του αραβικού κόσμου για το Παλαιστινιακό.

Η οργή είναι έκδηλη σε πολλά σημεία και είναι κάτι περισσότερο από σίγουρο πως μπορεί εύκολα να ασκήσει κάποιος κριτική πως «καλεί σε πόλεμο».

Ουσιαστικά το κομμάτι αναφέρεται στον διωγμό, την καταστροφή του 1948, κατακρίνει την στάση των Αραβικών κρατών αλλά και τις Δύσης.

Ταυτόχρονα μιλά για την καθημερινότητα των κατοίκων της Γάζας, τον Θεό, τους βομβαρδισμούς και τον θάνατο.

«Έχουμε ξεχάσει
Ότι είμαι στη χώρα μου, και αυτή είναι η πατρίδα μου
Και στη χώρα μου, είμαι φυλακισμένος;
Στη χώρα μου, είμαι φυλακισμένος
Και εδώ
ποτίζουμε το χώμα της με δάκρυα
Και το αίμα των υπερασπιστών της
Το αίμα των υπερασπιστών της
Εδώ γράφεται η ιστορία και η νίκη μας
Η χώρα μας είναι δική μας, από τη θάλασσα ως το ποτάμι (από την Μεσόγειο ως τον Ιορδάνη)
Συχνά λέμε ότι το αύριο θα είναι καλύτερο

Αλλά βλέπουμε μόνο την καταπίεση
Το μόνο που ζητήσαμε ήταν η ελευθερία να ζήσουμε
Αλλά το μόνο που πήραμε σε αντάλλαγμα ήταν θάνατος και εκτοπισμός.
Δεν επιτρέπεται ούτε μια λέξη να ειπωθεί
Είναι μια φυλακή συνόρων και αποσιωπημένης έκφρασης
Τι έγκλημα διέπραξε το δολοφονημένο παιδί;
Που ονειρευόταν μόνο ένα μέτριο μέλλον
Και τι γίνεται με το παιδί που επέζησε;
Μόνο για να χάσει την οικογένειά του

Σκηνή που θυμίζει διαμαρτυρία στην Δυτική Όχθη.

Δεν έχουμε ξεχάσει
Αυτό που μας συμβαίνει
Ποτέ δεν μας εγκαταλείψατε στο έδαφός σας.
Και το αίμα των υπερασπιστών μας είναι μια θυσία για σένα, ω πατρίδα μου.
Υποφέραμε και αυτοί που μας παρηγορούσαν έφυγαν.
Ποιος έμεινε ανάμεσά μας;
Ορκίζομαι, μου λείπουν τρομερά οι άνθρωποι που στέκονταν μαζί μου
Και κάθε μέρα
Μου λένε ότι η υπομονή μου είναι το όπλο μου.
Ενώ ο χρόνος μας κυλάει προς το θάνατο

Ενώ όλοι παρακολουθούν, αλλά όχι, δεν έχει σημασία.
Η φωνή μου είναι η ζωή
Και στέκομαι μόνη μου
Ο κόσμος εναντίον μου
Και δεν τον φοβάμαι
Παίρνουν την ψυχή μου, μόνο και μόνο για να διεκδικήσουν το χώμα μου
Αλλά το κλειδί για το σπίτι μου παραμένει στην καρδιά μου
Και επιστρέφω με τα παιδιά μου στην αγκαλιά μου
Ακόμα κι αν όλος ο κόσμος είναι εναντίον μου

Επιστρέφω, ω πατρίδα μου
Επιστρέφω
Αλλά το κλειδί για το σπίτι μου παραμένει στην καρδιά μου
Και επιστρέφω με τα παιδιά μου στην αγκαλιά μου
Ακόμα κι αν όλος ο κόσμος είναι εναντίον μου
Επιστρέφω, ω πατρίδα μου
Επιστρέφω
Αλλά το κλειδί για το σπίτι μου παραμένει στην καρδιά μου
Και επιστρέφω με τα παιδιά μου στην αγκαλιά μου
Ακόμα κι αν όλος ο κόσμος στέκεται εναντίον μου

To ένα από τα ζητήματα είναι πως η ανθρωπιστική καταστροφή έχει φέρει όλη την κοινή γνώμη των αραβικών κρατών να πάρει θέση. Όπου κρίνονται για την στάση τους οι αραβικές κυβερνήσεις ή τα καθεστώτα τους.

Επιστρέφω, ω πατρίδα μου
Επιστρέφω
Σας καλούμε Αραβες ηγέτες
Οι οικογένειές μας στη Γάζα σήμερα υπόκεινται σε εξόντωση.
Μας δίνονται δύο επιλογές: ή θάνατος ή νίκη.
Ένας Παλαιστίνιος – καταδικασμένος σε θάνατο από τη γέννησή του!
Αλλά κάντε υπομονή, αυτοί που είναι εναντίον μας δεν θα νικήσουν.
Πού είναι τα αραβικά έθνη; Ήρθε η ώρα να ξεσηκωθούμε.
Πώς μπορούμε να κηρύξουμε την ειρήνη, όταν ισχύει η διακήρυξη του Μπελφούρ;

Η καρδιά μου είναι ακόμα Παλαιστίνια, στη ζωή, στο θάνατο…
Όλος ο κόσμος είναι η πατρίδα μου.
…μακριά και πλατιά…
Όλοι οι άνθρωποι είναι αδελφοί μου.
από τις παλιές μέρες.
Τα σύνορα είναι οι διαφορές μεταξύ μας
Και οι λέξεις είναι γραμμένες στα τριαντάφυλλα
Και αυτό που γράφτηκε έγινε αλυσίδα
που με εμποδίζει να δω τη χώρα μου

Μας σκότωσαν, μας εκτόπισαν, και τώρα οι πέτρες στα χέρια μας είναι τα όπλα μας
Με μαύρα και άσπρα καρό, η Καφίγια μου είναι το μυστικό της επιτυχίας μου.
Στο χέρι μου κρατάω το φέρετρό μου και στο χέρι σου κρατάς την εκδίκηση.
Το κλειδί του σπιτιού μου κρέμεται στο λαιμό μου, αιώνια και ποτέ δεν κουνιέται
Αλλά το κλειδί του σπιτιού μου παραμένει στην καρδιά μου.
Και επιστρέφω με τα παιδιά μου στην αγκαλιά μου.
Ακόμα κι αν όλος ο κόσμος είναι εναντίον μου
Επιστρέφω, ω πατρίδα μου, επιστρέφω
Αλλά το κλειδί του σπιτιού μου παραμένει στην καρδιά μου.
Και επιστρέφω με τα παιδιά μου στην αγκαλιά μου
Ακόμα κι αν όλος ο κόσμος στέκεται εναντίον μου
Επιστρέφω, ω πατρίδα μου, επιστρέφω

Κύριε, υψώνω τα χέρια μου σε σένα
Σου ζητώ να ανακουφίσεις την αγωνία μου και τη θλίψη μου, και Εσύ είσαι ο Ανταποκρινόμενος
Τα εδάφη των Αράβων είναι η πατρίδα μου.
Από το Λεβάντε μέχρι τη Βαγδάτη.
Αυτή είναι η γη μου και η πατρίδα μου
Και όλοι οι Άραβες φωνάζουν
Η κατοχή είναι βίαιη
Σκοτώνει τα παιδιά και τους προγόνους μου
Συνεχίζετε να με αποκαλείτε τρομοκράτη

Σε ρωτάω αν είσαι κατακτητής.
Λυπάμαι που δεν είμαι από την Ουκρανία.
Λυπάμαι που το δέρμα μου δεν είναι λευκό.
Συγγνώμη για τα παιδιά μου, που σας έφερα σε έναν υποκριτικό και άδικο κόσμο
Λυπάμαι που το όνειρο είναι μακριά, γιε μου.
Λυπάμαι, το βάρος είναι βαρύ, γιε μου
Όχι συγγνώμη για όλες τις «λύπες»
Δεν έχουμε τίποτα άλλο παρά να υπομείνουμε, γιε μου.

Η ανθρωπιστική καταστροφή και οι βομβαρδισμοί είναι στο επίκεντρο της κριτικής των καλλιτεχνών.

Εδώ, ο θάνατος είναι εύκολος, αλλά η ζωή είναι δύσκολη.
Μια ψεύτικη ελευθερία σε έναν κόσμο τυραννίας.
Δεν δεχόμαστε καλεσμένους, δεχόμαστε το θάνατό μας.
Δεν έχουμε ξεχάσει την Αλ Ντούρα και τον βομβαρδισμό του νοσοκομείου Βαπτιστών.
Μαζική καταστροφή, παιδιά και γυναίκες.
Καθώς οι αγαπημένοι μας πεθαίνουν, δεν κλαίμε, είναι για τον σκοπό.

Νίκη, νίκη, και μόνο ο Θεός είναι ο Παντοδύναμος.
Θα επιστρέψουμε, ω Αλ-Άκσα, γιατί η υπόσχεσή Του είναι σίγουρη.
Με το Θεό…
Όχι μετατόπιση!
Είμαστε ένα όρθιο βουνό που δεν φοβάται κανέναν βομβαρδισμό!
Ω Γκαζάνοι (κάτοικοι της Γάζας), η νίκη μας έρχεται σίγουρα!
Η ανθεκτικότητά μας θα ξεπεράσει αυτή τη μοχθηρή κατοχή!

Καμία εμπάθεια για μας – ακόμα και όταν τα παιδιά μας είναι νεκρά στους δρόμους μας
Οι ψυχές των παιδιών είναι εμπιστευμένες σε μας για να τις τιμήσουμε… μια ευγενής εμπιστοσύνη.
Έτσι, συνεχίζουμε να υπερασπιζόμαστε, θα πεθάνουμε για να παραμείνει η Παλαιστίνη!
Αυτό που συμβαίνει είναι φρικτό, και το ξεπούλημα είναι ακόμα χειρότερο.
Και όλοι όσοι μιλούν, φιμώνονται.
Ο κόσμος κρατάει τη γλώσσα του από φόβο μήπως χάσει το βήμα του, αδελφέ μου.
Το αίμα μου βράζει και η καρδιά μου καίγεται.
Τα μάτια μου δεν αντέχουν να βλέπουν τις εικόνες που βλέπουν

Ένας διάβολος κάθεται στο θρόνο και τα τσιράκια του τον προστατεύουν
Το ’48, ο θάνατος ήρθε στην Παλαιστίνη.
75 χρόνια βομβαρδισμών
Αλλά ακόμα κι αν μια γενιά φύγει, εμείς θα επιστρέψουμε.
Η καρδιά μου είναι αγνή, αλλά δεν θα βρει ειρήνη.
Μέχρι να βρούμε δικαιοσύνη για το νοσοκομείο.
Η αδικία έχει γίνει κραυγαλέα.
Πού είναι οι άντρες; Οι καρδιές μας είναι στεγνές
Φίλε μου, όσο σκληρός κι αν είναι ο κόσμος και η καταπίεση έχει φτάσει στο απροχώρητο.

Στέλνουμε ειρήνη στη Γάζα, που δεν ξεχνιέται ποτέ
Θεού θέλοντος, θα συναντηθούμε στην Αλ-Άκσα.
Και αυτή η γη είναι δική μας.
Είτε πάνω από τη γη, είτε κάτω από αυτήν.
Θα αντισταθούμε, ενωμένοι σε αριθμούς.
Είμαι ένας τυφώνας, περιπλανιέμαι και την προστατεύω.
Και η Al-Aqsa είναι δική μας
Ακόμα κι αν ο εχθρός μου σβήσει το όνομά του
Ακόμα κι αν οι πιο μοχθηροί άνθρωποι μας εναντιωθούν.
Επιστρέφω, ω πατρίδα μου, επιστρέφω.

Δεν έχουμε άλλη ελπίδα εκτός από Αυτόν.
Κύριε μας, δώσε μας τη σωτηρία.
Οι ψυχές μας είναι βαριές και κουρασμένες.
Στις καρδιές μας, ένα έθνος ξεσπά
Και με τη δύναμη της καρδιάς και της ψυχής μου…
Επιστρέφω και πάλι στη γη μου
Η Αλ-Άκσα είναι το μέρος όπου θα κάνω την επόμενη προσευχή μου.
Ελάτε σε μένα με τα αεροπλάνα σας;
Σας περιμένω στη γη.
Η λύτρωση μου, η λύτρωση μου, η λύτρωση μου

Δεν φεύγω, είμαι ριζωμένος εδώ.
Στην πρώτη γραμμή, κάθε μέρα και κάθε νύχτα, ακόμα κι αν χρειαστεί να πεθάνω για την πατρίδα μου.
Μέχρι να έρθει το αεράκι
Πώς μπορούμε να κάνουμε πίσω;
Είμαστε στην τάξη του Ισχυρού…
Συγχώρεσέ μας, Ελεήμονα, για την αδυναμία μας, αλλά ποτέ δεν έχουμε εξομαλυνθεί
Είδαμε τους χασάπηδες.
να σφάζουν το αθώο παιδί.
Εγκρίνοντας το αίμα του.
Καθώς παραποιούν την ιστορία με κροκοδείλια δάκρυα.

Καταδικάστε τους δολοφόνους των παιδιών
Οι δημιουργοί του τρόμου
Οι διακινητές των ψεμάτων
Κλέφτες της ελπίδας
Τα παιδιά μας ζουν στον παράδεισο
Αυτή είναι η γη μας και δεν θα την αφήσουμε.
Η γη μας, στην οποία είμαστε ριζωμένοι
Απομονωμένοι χωρίς όπλα, ωστόσο…
Μαζί μας είναι ο Κύριος των κόσμων.
(Μόνο ο Παντοδύναμος είναι το καταφύγιό μας)
Αν χάσω τη φωνή μου, η δική σας θα παραμείνει…