Με τις ρίζες του βαθιά στην καρδιά της μεξικανικής κουλτούρας, το Día de los Muertos, που μεταφράζεται σε «Ημέρα των Νεκρών», γιορτάζεται περισσότερο από χίλια χρόνια και προέρχεται από τους αρχαίους Αζτέκους.

Μεξικανοί φόρεσαν κοστούμια και έβαψαν το πρόσωπο τους το Σάββατο (4/11), μεταμφιεσμένοι στην εμβληματική μεξικανική φιγούρα του σκελετού, γνωστή ως «La Catrina» ή «Κομψός σκελετός», σε παρέλαση για τον εορτασμό της.

Οι οικογένειες θυμούνται τους νεκρούς τους και γιορτάζουν τη συνέχεια της ζωής.

Η παρέλαση πραγματοποιήθηκε λίγες ημέρες μετά την Ημέρα των Νεκρών (2/11), μια προϊσπανική παράδοση κατά την οποία οι οικογένειες θυμούνται τους νεκρούς τους και γιορτάζουν τη συνέχεια της ζωής. Οι Μεξικανοί στήνουν προσφορές στους νεκρούς που περιλαμβάνουν φωτογραφίες, τρόφιμα, κεριά, λουλούδια, προσωπικά αντικείμενα, κρανία από ζάχαρη, σκελετούς από παπιέ μασέ και γλυκά.

Ο κόσμος που παρακολούθησε την εκδήλωση ήταν ενθουσιασμένος από το πολύχρωμο θέαμα που τιμούσε και γιόρταζε τον θάνατο. Η ιδέα για την παρέλαση προήλθε από την εναρκτήρια σκηνή της ταινίας «Spectre» στην οποία ο πράκτορας 007 κυνηγά έναν κακοποιό μέσα από ένα πλήθος θεατών στην Πόλη του Μεξικού που παρακολουθούσε μια παρόμοια εκδήλωση.

Δείτε το βίντεο

Πώς πρέπει να είναι μια «La Catrina»;

Η Calavera Catrina ή αλλιώς La Catrina είναι ταυτισμένη με την Ημέρα των Νεκρών. Η φιγούρα της είναι γνωστή, όπου κι αν κοιτάξεις εκείνη την ημέρα θα δεις ένα πρόσωπο που αντιπαραθέτει το μακάβριο και το κομψό, θα το δεις στο makeup στα πρόσωπα και στο περίτεχνο ντύσιμο των γυναικών. Αυτό το πρόσωπο έχει μια συγκεκριμένη αισθητική: ‘Ενα κρανίο με κεντημένα λουλούδια. Αυτή η εμφάνιση είναι ταυτισμένη με την ημέρα.

Η Catrina δημιουργήθηκε από τον Jose Guadalupe Posada (1852-1913), έναν Μεξικανό σκιτσογράφο, εικονογράφο και καλλιτέχνη, το έργο του οποίου επηρέασε πολλούς καλλιτέχνες και σκιτσογράφους της Λατινικής Αμερικής λόγω της σατιρικής του οξύτητας και της πολιτικής του εμπλοκής.

Η Catrina δημιουργήθηκε από τον Jose Guadalupe Posada (1852-1913)

Αξίζει πάντως να σημειωθεί πως δεν ήταν η πρώτη μεγάλη κυρία της μετά θάνατον ζωής της Λατινικής Αμερικής. Αυτή η τιμή ανήκει στη Mictēcacihuātl, τη βασίλισσα του κάτω κόσμου των Αζτέκων όπου η βασική της μέριμνα ήταν να προσέχει τα οστά των νεκρών. Η άποψή τους για τον θάνατο δεν ήταν πένθιμη, καθώς τον έβλεπαν ως μέρος του κύκλου της ζωής και το γιόρταζαν με «προσφορές».

Headlines