Οι… στρατιώτες του Λουτσέσκου

Το αν είναι καλός προπονητής ο Ραζβάν Λουτσέσκου, έχει απαντηθεί εδώ και χρόνια. Μπορεί να έχει τα κουσούρια του, κατά το κοινώς λεγόμενο, ο Ρουμάνος κόουτς, ωστόσο εδώ φαίνεται πως το …μήλο έπεσε κάτω από τη μηλιά.

Τέκνο του Μιρτσέα Λουτσέσκου, του βετεράνου προπονητή που πρόσφατα έριξε τίτλους τέλους στην καριέρα του, ο Ραζβάν ναι μεν δεν έκανε τη σπουδαία διεθνή καριέρα στα γήπεδα της Ευρώπης ή αλλού, όμως σε δύο περάσματα από τον ΠΑΟΚ κατάφερε να αφήσει το στίγμα του. Ας ειπωθεί οτιδήποτε για τον χαρακτήρα του, τον τρόπο που εκφράζεται, ακόμη ακόμη και για το αν αρέσκεται να προβοκάρει τους αντιπάλους. Ετσι έχει μάθει να λειτουργεί. Ουδείς τέλειος.

Ο Λουτσέσκου και τα… στηρίγματα του

Την πρώτη του περίοδο στον ΠΑΟΚ, αναμφισβήτητα πέτυχε ο Λουτσέσκου, καθόσον κατέκτησε κύπελλα και οδήγησε τον Δικέφαλο στο νταμπλ. Κυρίως, όμως, έχτισε μια δυνατή ομάδα με παίκτες-στηρίγματα που χειροκροτήθηκαν στην Τούμπα, αλλά επειδή ήταν μεγάλης ηλικίας σιγά σιγά αποχώρησαν.

Τώρα, ο κόουτς κατορθώνει κάτι εξίσου αξιοπρόσεκτο. Ανανεώνει τον ΠΑΟΚ, βάζει νέα παιδιά στην ενδεκάδα, εντάσσει στην ομάδα παίκτες που έμοιαζαν με στοιχήματα και φτάνει σε νίκες μεγάλες , όπως αυτή το βράδυ της Κυριακής απέναντι στον Ολυμπιακό στο Γ. Καραϊσκάκης. Κι αν στους Ερυθρόλευκους επικρατεί σκεπτικισμός για το πώς θα ξεπεράσουν την ήττα και τον τρόπο που θα γυρίσουν σελίδα, στον ΠΑΟΚ διαπιστώνουν πως το πλάνο του Λουτσέσκου, μολονότι ώρες ώρες προκύπτουν αναταράξεις, έχει το ενδιαφέρον του. Σε ποιους, όμως, ποντάρει ο προπονητής;

Θα έλεγε κάποιος πως είναι πολύ συγκεκριμένα τα στηρίγματά του:

Ο Ντομινίκ Κοτάρκσι, ο Κροάτης γκολκίπερ ήταν ένα εύρημα για τον ΠΑΟΚ. Ηρθε σε νεαρή ηλικία στη Θεσσαλονίκη, μόλις 22 ετών ήταν και τώρα στα 23 του χρόνια θεωρείται βασικός και αναντικατάστατος. Επέκτεινε πρόσφατα το συμβόλαιό του με τους Ασπρόμαυρους, παραμένει στην Τούμπα και μαζί με τον Λιβάκοβιτς θεωρούνται οι ίσως καλύτεροι σύγχρονοι γκολκίπερ στην πατρίδα του.

Από κοντά ο Αντρίγια Ζίβκοβιτς. Κι αυτός με 10 παρουσίες στη Σούπερ Λίγκα, όσα και τα ματς του εφετινού πρωταθλήματος έως τώρα. Παράλληλα, ο Σέρβος διεθνής έχει σημειώσει πέντε γκολ, κυρίως παίζοντας από τη δεξιά πλευρά και άρα χρησιμοποιώντας κατά κανόνα το «ανάποδο πόδι». Κι αυτός συμφώνησε να συνεχίσει και τα επόμενα χρόνια με τη φανέλα του ΠΑΟΚ.

Για τον Μάγκομεντ Οζντόεφ, ας ειπωθεί ότι η περίπτωσή του θυμίζει την αντίστοιχη του Γιάσμιν Κούρτιτς. Ηρθε στα 30 του χρόνια, διεθνής με την εθνική Ρωσίας, άρα σε καλή ηλικία. Ηδη μετρά 10 αγώνες και τρία γκολ, δεν σκοράρει τόσο συχνά όσο ο Σλοβένος μέσος, είναι όμως έμπειρος και σταθερός στον χώρο του κέντρου, προσδίδει προσωπικότητα στο σύνολο χωρίς βέβαια το πολύ εντυπωσιακό που μπορεί να ενθουσιάσει το κοινό στις εξέδρες. Ενας …μετρονόμος στα χαφ.

Ο Σουαλιό Μεϊτέ μεταγράφηκε το περασμένο καλοκαίρι στον ΠΑΟΚ. Γάλλος 29 ετών, όχι κάποιο ταλέντο δηλαδή, αλλά με παραστάσεις αφού έχει αγωνιστεί μεταξύ άλλων σε Ιταλία και Πορτογαλία. Τρέχει και προσφέρει ασφάλεια στη γραμμή των μέσων και από την ώρα που προσαρμόστηκε, ο Λουτσέσκου δεν τον αλλάζει και ήδη του έχει δώσει επτά παιχνίδια.

Αθόρυβος, ίσως, είναι ο Τόμας Κεντζιόρα. Στην Τούμπα έφτασε πριν από περίπου έναν χρόνο και για ένα εξάμηνο- δανεικός, στη λογική «να τον δούμε και να μας δει». Καθιερώθηκε ο Πολωνός κεντρικός μπακ. Και το περασμένο καλοκαίρι ανανεώθηκε ο δανεισμός του από την Ντιναμό Κιέβου για άλλον ένα χρόνο. Αξιόπιστος, με θητεία στην εθνική Πολωνίας, όχι αυτό που λέμε …εκθαμβωτικός στο παιχνίδι του, αλλά τη δουλειά την κάνει.

Παράλληλα, βελτιώνεται δίπλα του ακόμη περισσότερο ο Κουλιεράκης, ένα παιδί που έχει φτάσει στην εθνική ομάδα. Όπως και ο Κωνσταντέλιας, ασχέτως αν αυτός δεν παίζει πολύ με τη γαλανόλευκη. Αλλά ο τρόπος που κινήθηκε στη φάση του γκολ του Οζντόεφ στο Νέο Φάληρο, το πώς ξεπέρασε τον Πασχαλάκη και το τακουνάκι-ασίστ στον Ρώσο συμπαίκτη του, είναι ένα χάι λάιτ που θα συντροφεύει τον ταλαντούχο πιτσιρικά στη συνέχεια της καριέρας του.

Ας μη σκεφθεί κάποιος πως ο ΠΑΟΚ δεν έχει αδυναμίες. Τουναντίον, είναι μια ομάδα που θέλει να βελτιωθεί και υπάρχουν κενά. Θα ήταν όμως άτοπο να ειπωθεί πως δεν άξιζε τη νίκη απέναντι στον Ολυμπιακό και πως ο Λουτσέσκου δεν μας παρουσιάζει κάτι διαφορετικό σε σχέση με την προ τετραετίας έκδοση του Δικεφάλου. Τότε, ήταν ένα σύνολο με έμφαση στην άμυνα. Τώρα, δεν παραλείπει να κλείνει το μάτι και στην επίθεση.