Όλα ίδια τριάντα χρόνια

Το φορολογικό νομοσχέδιο που σκοπό έχει να περιορίσει τη φοροδιαφυγή των ελεύθερων επαγγελματικών είναι η απόδειξη ότι παρά την τρόικα, τα μνημόνια και τη διεθνή εποπτεία οι στρεβλώσεις εξακολουθούν να είναι στην Ελλάδα κανόνας.

Αυτό που προτείνει ο αρμόδιος υπουργός Κωστής Χατζηδάκης δεν θα έπρεπε να είναι καν θέμα συζήτησης: επιθυμεί να θεσμοθετήσει τα αυτονόητα.

«Δεν θέλω να στοχοποιήσω συγκεκριμένες επαγγελματικές ομάδες, όμως για χρόνια παρατηρούμε ένα φαινόμενο που το βλέπω στα στατιστικά στοιχεία. Το 71% των ελεύθερων επαγγελματιών δηλώνει ένα εισόδημα που είναι κάτω από τον κατώτατο μισθό. Και νομίζω πως αυτό θα έπρεπε να μας προβληματίσει. Οι 500.000 περίπου από 735.000 ελεύθερους επαγγελματίες δηλώνουν εισόδημα αποκλειστικά από το ελεύθερο επάγγελμα. Από αυτούς, το 85% δηλώνει κάτω από 10.000 ευρώ ετησίως» είπε πρόσφατα ο υπουργός.

Που κατά τα άλλα έχει εμφανίσει ένα νομοσχέδιο με το οποίο είναι σαν να τους λέει «σας παρακαλώ δηλώστε κάτι παραπάνω». Οχι όσα βγάζετε, αλλά κάτι. Ωστε να μην πληρώνουν πιο πολλά από σας οι συνταξιούχοι.

Σε ένα κανονικό κράτος αυτό δεν θα ήταν θέμα συζήτησης: μάλλον θα τα βάζαμε με την κυβέρνηση που μολονότι δεν έχει αντιπολίτευση δεν τολμά πάλι να σπάσει αβγά.

Εδώ αναρωτιόμαστε τι θα αλλάξει τελικά με δεδομένο ότι οι ίδιοι οι κυβερνητικοί βουλευτές θεωρούν λάθος, όχι μόνο το σχέδιο, αλλά και την ίδια την πρόθεση του υπουργού.

Δεν μου κάνει εντύπωση: εντύπωση μου κάνει ότι στην εποχή των καρτών και του πλαστικού χρήματος δεν υπάρχει ένα σχέδιο πραγματικού ελέγχου των εισπράξεων των ελεύθερων επαγγελματιών.

Εχω βαρεθεί να ακούω την ιστορία ότι δεν παίρνει απόδειξη από τον υδραυλικό που καλεί σπίτι για να γλιτώσει τον ΦΠΑ. Την έχω βαρεθεί γιατί ενώ έχω καιρό να φωνάξω υδραυλικό πληρώνω κατά τα άλλα παντού με πιστωτικές κάρτες και πληρώνω πολλά: αν αυτοί που παίρνουν τα ωραία μου χρήματα δήλωναν τα εισοδήματά τους με τον υδραυλικό θα ασχολούνταν όλοι κάποια στιγμή στη συνέχεια.

Ενώ σήμερα ασχολούμαστε με τον υδραυλικό για να μην ασχοληθούμε με όλους τους άλλους. Που ούτε σπίτι έρχονται, ούτε ΦΠΑ χαρίζουν.

Τη λύση σε αυτού του τύπου τα προβλήματα δεν θα ‘πρεπε να περιμένουμε να τη δώσει ένα νομοσχέδιο αλλά η ίδια η ψηφιακή εποχή μας.

Είναι ανήκουστο ακόμα να συζητάμε για πράγματα που ήταν στην επικαιρότητα πριν από την έλευση των ταμειακών μηχανών π.χ.

Και ειλικρινά δεν καταλαβαίνω πώς γίνεται να ζητά η κυβέρνηση να γίνουμε καταδότες όποιων δεν κόβουν αποδείξεις όταν δεν αναγνωρίζει πια σε όποιον  αποδείξεις ζητά και μαζεύει να έχει χάρη σε αυτές κάποια σοβαρή έκπτωση στο εκκαθαριστικό του.

Αν ο Ελληνας είχε τη δυνατότητα να πληρώνει λιγότερους φόρους όχι μόνο θα μάζευε αποδείξεις, αλλά θα κυνηγούσε προσωπικά και όποιον δεν του τις έδινε.

Οποιος θέλει να εμφανίζει τη φοροδιαφυγή ως κάποιου τύπου άλυτο πρόβλημα κάνει χρόνια τώρα το ίδιο κόλπο: υπόσχεται μια λύση που θα τη μηδενίσει – πράγμα που δεν πρόκειται να γίνει. Επειδή τέτοια λύση δεν υπάρχει το πρόβλημα μένει και διαιωνίζεται.

Αν φρόντιζαν να βρουν πραγματικούς τρόπους για τον περιορισμό της όλα θα ήταν σαφώς καλύτερα για το ταμείο του κράτους.

Ας δουν για παράδειγμα τις ανείσπρακτες οφειλές φόρων – για αυτές νομοσχέδιο Χατζηδάκη δεν νομίζω ότι χρειάζεται.

Εκτός αν ο Χατζηδάκης χρειάζεται να περάσει ένα νόμο που να καθιστά υποχρεωτική την κυβερνητική βούληση  να σταματήσουν οι διευκολύνσεις σε λογιών λογιών ημέτερους…

Premium έκδοση «ΤΑ ΝΕΑ»