«Μου έδιναν 5% πιθανότητες να ζήσω» – Πήγε να ανάψει τη σόμπα και τυλίχτηκε στις φλόγες
«Ούρλιαζα και φώναζα για βοήθεια» - Η 22χρονη Αντριέλα θυμάται τις στιγμές φρίκης αλλά και το πώς σώθηκε
- Μιας διαγραφής… μύρια έπονται για τη Ν.Δ.- Νέες εσωκομματικές συνθήκες και «εν κρυπτώ» υπουργοί
- Τι βλέπει η ΕΛ.ΑΣ. για τη γιάφκα στο Παγκράτι – Τα εκρηκτικά ήταν έτοιμα προς χρήση
- Την άρση ασυλίας Καλλιάνου εισηγείται η Επιτροπή Δεοντολογίας της Βουλής
- Οι καταναλωτικές συνήθειες των Ελλήνων κατά τη διάρκεια της Black Friday
«Οι γιατροί μου έδιναν 5% πιθανότητες να ζήσω» συγκλονίζει η 22χρονη Αντριέλα που πριν λίγους μήνες, πήγε να ανάψει τη σόμπα στο σπίτι της στην Δράκεια Πηλίου, και τυλίχτηκε στις φλόγες.
Η Αντριέλα περιγράφει πώς έγινε το τραγικό ατύχημα που λίγο έλειψε να της κοστίσει τη ζωή.
«Είχα βγει και γύρισα σπίτι. Έκανε κρύο, δεν είχα προσέξει ότι η σόμπα ήταν λίγο αναμμένη. Πήρα το οινόπνευμα, βάζω το χαρτί, κι έτσι όπως έριξα το οινόπνευμα, η φωτιά γύρισε προς τα εμένα, το μπουκάλι έσκασε στα χέρια μου, στα μαλλιά και στα ρούχα» περιγράφει η 22χρονη, μιλώντας στο T-Live.
«Θυμάμαι να ουρλιάζω. Η μητέρα μου είχε πάθει σοκ και δεν μπορούσε να κάνει κάτι. Θυμάμαι ότι ξύπνησε ο μπαμπάς μου, με τύλιξε με μία πετσέτα, μου έσκισε ό,τι ρούχα είχαν απομείνει και με έβγαλε έξω» συνεχίζει.
Ο μπαμπάς μου κάηκε στα χέρια στην προσπάθειά του να με βοηθήσει και οδήγησε μέχρι τον Βόλο
«Ο μπαμπάς μου είχε καεί στα χέρια, αλλά με πολλή δυσκολία οδήγησε μέχρι τον Βόλο. Κατέβηκα και άρχισα να ουρλιάζω και να λέω βοήθεια. Θυμάμαι απλά τους γιατρούς να με έχουν περικυκλώσει και μετά δεν θυμάμαι τίποτα άλλο. Στη συνέχεια μεταφέρθηκα στο Γεννηματά και είχα την τύχη να έχω τους καλύτερους γιατρούς» λέει συγκινημένη για όλη τη στήριξη που έλαβε.
«Είναι μια πολύ δύσκολη διαδικασία και μέχρι και τον Σεπτέμβρη ρωτούσα τους γονείς μου γιατί με έσωσαν» συγκλονίζει η Αντριέλα, μιλώντας για την αλλαγή στην εμφάνισή της και τα αρνητικά σχόλια που λάμβανε.
«Με κοιτούσαν με λύπηση – Είμαστε όλοι άνθρωποι»
«Έβλεπα τις φωτογραφίες του πώς ήμουν και το πώς είμαι τώρα… Όταν βγήκα από το νοσοκομείο, όλοι με κοιτούσαν με μία λύπηση για το τι έπαθα. Εμένα αυτό δεν με βοηθούσε. Από τον Βόλο, πήγα στη Ρόδο και όλοι με κοιτούσαν κι έκαναν τον σταυρό τους. Για εμένα αυτό ήταν πολύ άσχημο» λέει και ζητά το αυτονόητο:
«Να σταματήσουν να με κοιτάνε με λύπηση, είμαστε άνθρωποι όλοι. Δεν με βοηθάει να με κοιτάνε και να κάνουν τον σταυρό τους. Πολλές φορές λαμβάνω άσχημα σχόλια».
Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις