Λωρίδα της Γάζας: Γιατί Παλαιστίνιοι που έφυγαν θέλουν να γυρίσουν πίσω

Κάποιοι από τους Παλαιστίνιους που είχαν φύγει  από τη Λωρίδα της Γάζας, θέλουν να επιστρέψουν στον παλαιστινιακό θύλακα καθώς ανησυχούν για τις οικογένειες τους που υπόκεινται στους ανελέητους βομβαρδισμούς του Ισραήλ, οι οποίοι έχουν ισοπεδώσει την περιοχή και έχουν στοιχίσει τη ζωή σε σχεδόν 10.000 άτομα, τα περισσότερα εκ των οποίων είναι παιδιά και γυναίκες.

Μάλιστα πολλοί εξ αυτών δεν ξέρουν καν πότε θα επιστρέψουν, καθώς τα περισσότερα συνοριακά περάσματα προς τη Λωρίδα της Γάζας είναι κλειστά και είναι αβέβαιο πότε θα ανοίξουν ξανά στον ήδη αποκλεισμένο από το Ισραήλ και πριν από τον πόλεμο παλαιστινιακό θύλακα.

Η Ράνια και ο σύζυγός της, Καλέντ, έφυγαν από τη Γάζα για να κάνουν χημειοθεραπείες στην Ιορδανία πριν από μερικούς μήνες. Το ζευγάρι, που είναι στα 60 του και γονείς έξι παιδιών, διαγνώστηκε με καρκίνο πριν από μερικά χρόνια.

Σχεδίαζαν να επιστρέψουν στη Λωρίδα της Γάζας τον Νοέμβριο, ωστόσο, ο πόλεμος τους ανάγκασε να παραμείνουν στην Ιορδανία, μακριά από τους γιους τους.

«Η ψυχολογία είναι πολύ σημαντικός στη θεραπεία του καρκίνου. Οι γιοι μας, το σπίτι και οι οικογένειές μας βρίσκονται στη Γάζα», δήλωσε ο Καλέντ στο Middle East Eye. «Αυτό μας έχει επιβαρύνει ψυχολογικά, ιδιαίτερα τη Ράνια, καθώς ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί σε όλο της το σώμα».

«Δεν ξέρω πώς θα μπορέσουμε να συντηρηθούμε οικονομικά αν συνεχιστεί ο πόλεμος»

Όταν διαβάζουν ειδήσεις για τους καθημερινούς βομβαρδισμούς στην πόλη Χαν Γιουνίς, στα νότια της Λωρίδας, όπου διαμένουν οι γιοι τους, σπεύδουν να τους τηλεφωνήσουν.

Όμως, λόγω της έλλειψης σύνδεσης στο διαδίκτυο και του κακού τηλεπικοινωνιακού δικτύου, πρέπει να κάνουν δεκάδες τηλεφωνικές προσπάθειες για να επικοινωνήσουν με τους γιους τους, γεγονός που αυξάνει την ανησυχία για την ασφάλειά τους.

«Υποτίθεται ότι θα επιστρέφαμε στο σπίτι σύντομα, αλλά τώρα δεν ξέρω τι να κάνω», είπε ακόμα ο Καλέντ και υπογράμμισε πως «αν ο πόλεμος συνεχιστεί, θα πρέπει να περιμένουμε να ανοίξει το πέρασμα της Ράφα. Αλλά αν διαρκέσει για μεγάλο χρονικό διάστημα, δεν ξέρω πώς θα μπορέσουμε να συντηρηθούμε οικονομικά», προσέθεσε.

Ο Ραμί, ένας 26χρονος ασθενής με μυελώδη καρκίνο, βρίσκεται σε παρόμοια θέση με τον Καλέντ. Έφυγε από τη Γάζα πριν από λίγους μήνες για να πάει επίσης στην Ιορδανία για θεραπεία, αλλά η ζωή του έχει μετατραπεί σε χάος από τότε που ξέσπασαν οι εχθροπραξίες.

«Οι ηλικιωμένοι γονείς μου, τα αδέλφια μου και εγώ κοιμόμασταν στο ίδιο δωμάτιο σε πολέμους σε περίπτωση που βομβαρδίζονταν, θα σκοτωνόμασταν μαζί»

Όπως είπε ο πόλεμος επιδείνωσε τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει. Μάλιστα ενώ έφυγε από τη Γάζα μέσω του ισραηλινού περάσματος Ερέζ, που τώρα είναι κλειστό, δεν ξέρει πώς θα επιστρέψει στη Γάζα.

«Αισθάνομαι λύπη καθώς είμαι μακριά από την οικογένειά μου σε μια τέτοια κατάσταση. Αν δεν είχα καρκίνο, θα ήμουν τώρα με την οικογένειά μου», δήλωσε ο Ραμί, προσθέτοντας ότι, όπως και ο Καλέντ, δυσκολεύεται να επικοινωνήσει τηλεφωνικά με την οικογένειά του λόγω της έλλειψης δικτύου.

«Είναι μια συνεχής πηγή άγχους», είπε.

«Είμαι ζωντανή, αλλά η ψυχή μου έχει πεθάνει»

Η Χαλά Σομάν, διδακτορική φοιτήτρια στο Ηνωμένο Βασίλειο, έφυγε από τη Γάζα δύο εβδομάδες πριν από τον πόλεμο για να συνεχίσει μια δίμηνη ακαδημαϊκή προσπάθεια. Πρόθεσή της ήταν να επιστρέψει στην οικογένειά της και να εργαστεί στη Λωρίδα της Γάζας.

Παρόλο που πετυχαίνει τον ακαδημαϊκό της στόχο, ο πόλεμος την έχει αφήσει σε αγωνία, ιδίως για τα δεινά που βιώνει η οικογένειάς της λόγω του πολέμου.

Η ίδια δήλωσε στο Middle East Eye ότι η οικογένειά της εκκένωσε από την πόλη της Γάζας προς τη Ράφα στα νότια, αφότου ένα κτίριο κοντά στο σπίτι τους βομβαρδίστηκε κατά τη διάρκεια της νύχτας, πριν από δύο εβδομάδες.

Μάλιστα όπως είπε έγινε χωρίς προειδοποίηση από τον ισραηλινό στρατό.

«Διάβασα στις ειδήσεις για την καταστροφή. Μου πήρε ώρες για να καταφέρω να τους τηλεφωνήσω. Ευτυχώς, επέζησαν από θαύμα», προσέθεσε.

Αργότερα, έμαθε ότι τα σπίτια όλων των αδελφών και της οικογένειάς της είχαν υποστεί πλήρεις ή μερικές ζημιές.

«Οι ηλικιωμένοι γονείς μου, τα αδέλφια μου και εγώ κοιμόμασταν στο ίδιο δωμάτιο σε πολέμους σε περίπτωση που βομβαρδίζονταν, θα σκοτωνόμασταν μαζί», θυμήθηκε.

«Εύχομαι να μην είχα ταξιδέψει και αντ’ αυτού να είχα μείνει με την οικογένειά μου. Είμαι ζωντανή, αλλά η ψυχή μου έχει πεθάνει», είπε.

Η Σομάν πρόσθεσε ότι ανησυχεί για το ενδεχόμενο παρατεταμένου κλεισίματος των περασμάτων στη Λωρίδα της Γάζας, όπως συνέβη στο παρελθόν, καθώς αυτό θα παρατείνει τον αποχωρισμό της από τον σύζυγο, την οικογένεια και την εργασία της.

«Δεν έχω επουλώσει ακόμη το τραύμα των προηγούμενων πολέμων»

Οι προηγούμενοι ισραηλινοί πόλεμοι στη Γάζα έχουν αφήσει βαθιά σημάδια σε πολλούς Παλαιστίνιους που εγκατέλειψαν τη Λωρίδα, όπως ο Ασίλ Νασίρ, ο οποίος είναι μεταπτυχιακός φοιτητής επιχειρηματικής ανάλυσης στο Δουβλίνο.

Αν και βρίσκεται σε μια ασφαλή πόλη, τον 24χρονο Νασίρ εξακολουθεί να στοιχειώνει ο φόβος από τους δυνατούς θορύβους, όπως οι σειρήνες των ασθενοφόρων, τα αεροπλάνα και τα πυροτεχνήματα.

«Υποφέρω από εμμονές που σχετίζονται με τον πόλεμο. Δεν έχω επουλώσει ακόμη το τραύμα των προηγούμενων πολέμων», δήλωσε στο Middle East Eye.

Όπως χιλιάδες Παλαιστίνιοι, η οικογένειά του εκκένωσε από το βόρειο τμήμα της Γάζας προς το νότιο μετά από ισραηλινές προειδοποιήσεις, ωστόσο πουθενά στον παλαιστινιακό θύλακα δεν υπάρχει ασφάλεια, καθώς ακόμη και αφού έφυγαν από το βορρά, ο ισραηλινός στρατός βομβαρδίζει επανειλημμένα περιοχές στη νότια Λωρίδα της Γάζας, ενώ παράλληλα στοχεύει δρόμους που συνδέουν τον βορρά με το νότο.

Από τότε που εγκατέλειψαν τα σπίτια τους, αγωνίζονται να αποκτήσουν βασικά είδη για την επιβίωσή τους, όπως νερό, φυσικό αέριο, ηλεκτρικό ρεύμα και τρόφιμα.

«Δεν ξέρω πώς θα επιστρέψω»

«Φοβάμαι μέχρι θανάτου γι’ αυτούς και για το φάντασμα μιας δεύτερης Νάκμπα («καταστροφή» ή «κατακλυσμός», όπως ονομάζεται ο βίαιος εκτοπισμός 750.000 Παλαιστινίων από τις πατρογονικές εστίες τους το 1948, μετά την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ). Δεν ξέρω πώς θα επιστρέψω στη Γάζα μετά από λίγους μήνες», είπε εκφράζοντας τους φόβους πολλών ανθρώπων στη Γάζα για έναν δεύτερο μαζικό εκτοπισμό ή εθνοκάθαρση των Παλαιστινίων.

«Την περασμένη εβδομάδα, ο πατέρας μου, μου είπε ότι δεν έχουν πόσιμο νερό. Ξέσπασα σε δάκρυα», υπογράμμισε ακόμα. Λόγω των ειδήσεων από τη Γάζα, ο Νασίρ επισκέπτεται ψυχίατρο για ψυχική υποστήριξη.

«Το μυαλό μου απασχολούν ολοκληρωτικά, τα χειρότερα σενάρια και η ασφάλεια της οικογένειάς μου. Την περασμένη εβδομάδα βομβάρδισαν τα δύο διαμερίσματά μας σε έναν πύργο κατοικιών στη γειτονιά Ταλ Αλ Χάουα», δήλωσε ακόμα και κατέληξε: «Έχουν μετατρέψει τη Γάζα σε ερείπια. Μακάρι να ήμουν με την οικογένειά μου τώρα. Θα ήταν πολύ πιο εύκολο για μένα».