Η μαρτυρική Γάζα, τελευταίος σταθμός του τυχοδιωκτικού επεκτατισμού του Νετανιάχου

Η άνεση με την οποία οι ισραηλινοί στρατιωτικοί «απελευθερωτές» αλλά στην ουσία εισβολείς και καταπατητές στην παλαιστινιακή λωρίδα της Γάζας, αποκαλούν τις πατριωτικές δυνάμεις προστασίας των παλαιστινίων (Χαμάς-Χεζμπολάχ) τρομοκράτες, όλος αυτός ο στρεβλωτικός μύθος της ισραηλινής ηγεσίας σ’ εμάς, τους έλληνες των μεγάλων απελευθερωτικών αγώνων, μας θυμίζει, στα χρόνια της εθνικής μας παλιγγενεσίας, τον αυστριακό καγκελάριο ραδιούργο ανθέλληνα και θανάσιμο αντίπαλο του Ιωάννη Καποδίστρια, Κλέμενς φον Μέττερνιχ.

Ο Μέττερνιχ ουσιαστικά είναι ο νουνός, ο ανάδοχος της εξύβρισης των ελλήνων επαναστατών ως τρομοκρατών. Κατ’ εντολήν του καγκελαρίου Μέττερνιχ άρχισε ο άγριος διωγμός του φωτισμένου αγωνιστή και εθνάρχη μας Ρήγα Βελεστινλή, για να καταλήξει στον πνιγμό του στον Δούναβη με διαταγή του τούρκου πασά του Βελιγραδίου, όπου τον είχαν εκτοπίσει οι αυστριακοί.

Ο ίδιος στρεβλωτικός μύθος της μετονομασίας, από τους τούρκους δυνάστες των αγωνιστών της εθνικής μας παλιγγενεσίας σε τρομοκράτες, ίσχυε για τους «μπουρλοτιέρηδες» του 1821, που με μικρά και ευέλικτα πυρπολικά σκάφη ανατίναζαν τεράστιες τουρκικές ναυαρχίδες, γεμάτες με ναύτες αλλά και πυρομαχικά. Αξίζει να θυμίσουμε τους πυρπολητές Ανδρέα Μιαούλη, Κωνσταντίνο Κανάρη, Κωνστανίνο Νικόδημο, Νικόλαο Αποστόλη, Δημήτριο Παπανικολή, Δημήτριο Βρατσάνο και αμέτρητους άλλους…

Αξιομνημόνευτες και οι ελληνίδες θαλασσομάχισες Μαυρογένους, η θρακιώτισσα καπετάνισσα Δόμνα Βισβιζή, αλλά και άλλες γυναίκες που πρωτοστάτησαν ως … τρομοκράτισες σε μάχες κατά των τούρκων στην ξηρά, όπως η Σταυριάνα Σάββαινα και οι ατρόμητες κρητικιές Χαρίκλεια Δασκαλάκη, Αντωνούσα Καστανάκη και η στενή συνεργάτισσα της Φιλικής Εταιρείας Μαριγώ Ζαραφοπούλου και αμέτρητες άλλες πατριώτισσες, από τη Μάνη, το Σούλι ή τα Άγραφα με την καπετάνισσα Αγόρω…

Χτύπησαν λάθος πόρτες

Όμως, το πιο περίεργο, σε όλη αυτή την στρεβλωτική μετονομασία των λαϊκών αγωνιστών σε τρομοκράτες, είναι ότι το εβραϊκό στοιχείο εκόσμησε με εξέχουσες διεθνώς αποδεκτές προσωπικότητες τον παγκόσμιο Πολιτισμό, τα Γράμματα και τις Τέχνες και τις Επιστήμες, και πλήρωσε ακριβά και τελείως άδικα με τα ολοκαυτώματά του.

Το ίδιο αυτό εθνολογικό στοιχείο χτύπησε και μάλιστα μετά βίας λάθος πόρτες, στην πορεία της επανεγκατάστασής του σε σημεία της Μέσης Ανατολής, που ανέκαθεν ήταν η πατρογονική εστία λαών, όπως οι παλαιστίνιοι, οι οποίοι αντί να εξαίρονται για την εντιμότητά τους, γίνονται επί δεκαετίες τώρα (από το 1947) στόχος ολοκαυτώματος και μάλιστα μιας ιστορικής εθνότητας δηλαδή των παλαιστινίων που κάθε άλλο παρά φημίζεται για ιμπεριαλιστικές εκτροπές.

Η ισραηλινή εθνότητα δυστυχώς σήμερα αυτοπροσδιορίζεται με το φιλοπόλεμο «γινάτι» του Νετανιάχου ως πρόξενος δικών της υπαίτιων ολοκαυτωμάτων και μάλιστα εις βάρος των ευγενέστατων παλαιστινίων.

Ο Γιδεόν Λεβί κατατάσσεται στους πιο έγκριτους ισραηλίτες δημοσιογράφους, ο οποίος αποδίδει την τρικυμιώδη σημερινή πορεία του Ισραήλ στον φιλοπόλεμο πρόεδρο Νετανιάχου.

Ο Λεβί απορρίπτει το εύσημο φυλετικής αυταρέσκειας των εβραίων ως «περιούσιου γένους» και κατατάσσει τους παλαιστινίους στα θύματα του γενοκτόνου εβραϊκού μιλιταρισμού.

Οι νέοι «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι»

Όμως, το αποκορύφωμα της αδιαφορίας, όχι μόνον του Νετανιάχου, αλλά και του Τζο Μπάιντεν, για το λουτρό αίματος, εις βάρος όχι μόνον των παλαιστινίων αλλά και των ιδίων των ισραηλινών που εμπλέκονται στην αλληλοεξόντωσή τους με τους παλαιστίνιους πατριώτες, όλο αυτό το φριχτό θέατρο το αντιμετωπίζουν τόσο ο Νετανιάχου, όσο και ο πρόεδρος των ΗΠΑ με προφανή εμπαικτική διάθεση, μεταφράζοντας την αδιαφορία τους, για την πυρακτωμένη μαρτυρική Γάζα, σε … «ανθρωπιστική βοήθεια».

Και οι δύο, μάλλον ανεπαρκείς πολιτικά και διπλωματικά ηγέτες, παρακολουθούν, από τους άνετους καναπέδες τους, το μαρτύριο των «Ελεύθερων Πολιορκημένων» της Γάζας. Και συμπεριφέρονται περισσότερο ως … επισκέπτες νοσοκομείων με ανθοδέσμες, για τους ακρωτηριασμένους τραυματίες, παρά ως ηγέτες, που θα μπορούσαν να επιβάλλουν εδώ και τώρα όχι μόνον προσωρινή εκεχειρία, αλλά μόνιμη ειρήνη στη φλεγόμενη Γάζα.

Με τα σημερινά όμως χάλια η Γάζα σύντομα θα μετατραπεί σε εύφλεκτη απέραντη πυριτιδαποθήκη που ήδη λειτουργεί ως κερδοφόρος πελάτης των αιμοσταγών βιομηχανιών πολέμου.

Και όλα αυτά, με την επιπόλαια και αναίσχυντη σύμπλευση του σημερινού αμερικανο-ισραηλινού άξονα…

Κλείνοντας το σημερινό μου κείμενο, παραλληλίζω τη σημερινή πολιορκημένη Γάζα, με τη δική μας ιερή πόλη του Μεσολογγίου, που μετατράπηκε στις 10 και 11 Απριλίου 1826 σε πραγματικό ολοκαύτωμα, των «Ελεύθερων Πολιορκημένων». Και αυτό βέβαια με τη σιωπηλή ανοχή των ναυάρχων των ευρωπαϊκών πολεμικών στόλων που ναυλοχούσαν με ανάλγητη απραξία στην μείζονα γειτονική θαλάσσια περιοχή των πολιορκημένων…

Έτσι, για πολλοστή φορά, όχι μόνον η σημερινή αλλά και η αλλοτινή Ευρώπη αδιάφορη «ένιπτε τας χείρας της», όπως ο Πόντιος Πιλάτος, πέμπτος επίτροπος της Ιουδαίας, που μετείχε στη δίκη για τη σταύρωση του Ιησού του Ναζωραίου…